เลื่อนเวลารักษาเร็วขึ้น

จ้าวจื่อหานกลับมาจากในวังก็ไปหาคู่แฝดก่อน ครึ่งเดือนมานี้เขาใช้เวลากับอาการป่วยของภรรยามากเกินไปจนแทบจะละเลยเด็กทั้งสอง เมื่อมาถึงกลับเห็นซูเว่ยเป็นนกำลังนั่งวาดรูปอยู่กับคู่แฝด จ้าวหนิงซินนอนคว่ำเท้าคางมองดูพระมารดาวาดตัวการ์ตูน จ้าวเจิ้นหยวนกำลังวาดรูปทิวทัศน์ป่าไผ่ จ้าวหนิงซินเอ่ยถามพระมารดา

"เสด็จแม่ทรงวาดรูปอะไรหรือเพคะ"

"เขาเรียกว่าแมวคิตตี้ ซินซินของแม่ลูกชอบหรือไม่"

"ชอบเพคะ"

"ถ้าลูกชอบแม่จะวาดลายนี้ปักลงบนผ้าเช็ดหน้าดีไหม"

"ดีเพคะ..ท่านพี่....ท่านวาดรูปป่าไผ่งามมากเลยเจ้าค่ะ"

เด็กน้อยตอบรับคำมารดาก่อนจะหันไปชมพี่ชาย จ้าวเจิ้นหยวนในวัยหกขวบท่าทางสง่างามราวกับบัณฑิต เขาเงยหน้าเล็กน้อยยิ้มให้น้องสาว ก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นพระบิดาจึงเอ่ยขึ้น

"เสด็จแม่ น้องหญิงเสด็จพ่อมาแล้ว"

มือที่วาดรูปวางพู่กันลงก่อนจะลุกขึ้นเดินลงมาจากศาลา จ้าวหนิงซินก็ลุกขึ้นเดินตามพี่ชายลงมา ก่อนที่คู่แฝดจะซอยเท้าคู่เล็กวิ่งกางแขนมาหาจ้าวจื่อหาน

"เสด็จพ่อทรงมาแล้ว ลูกคิดถึงยิ่งนักเพคะ"

จ้าวจื่อหานก้มลงอุ้มเด็กทั้งสองขึ้นมาคนละข้างและหอมแก้ม จ้าวหนิงซินหอมพระบิดากลับ แต่พี่ชายเขินอายเพราะเป็นบุรุษ

"ท