เป็นเพียงแม่นางน้อยนางหนึ่ง

หลังจากผ่าตัดเสร็จแล้วมู่หลินกับเจียวจ้านก็ออกจากห้องของคนเจ็บมายังห้องโถง มีเพียงแค่หมออู๋ที่ยังอยู่ดูอาการคนเจ็บ มีหมออู๋อยู่มู่หลินจึงไม่ได้ให้ยาแก้ปวดหรือลดไข้ นางส่งต่อหน้าที่ให้หมออู๋จัดการต่อ

ส่วนไหมที่ใช้ก็ไม่จำเป็นต้องตัด มู่หลินเลยไม่มีความจำเป็นต้องมาดูแลอีก ท่านเจ้าเมืองที่เห็นสีหน้าอันเหนื่อยล้าของมู่หลินจึงจะให้นางพักก่อนแต่มู่หลินกล่าวปฏิเสธไป เพราะใกล้จะมืดแล้ว แล้วนางอยากอาบน้ำนอนจะแย่

ระหว่างทางเดินออกไปส่งสามพี่น้องตระกูลหวัง ท่านเจ้าเมืองจึงบอกกล่าวถึงคนบาดเจ็บนั้น เป็นท่านแม่ทัพหน่วยพยัคฆ์ทมิฬ ไป๋เฟยหรง ดูแลทหารนับแสนนายประจำอยู่ทิศประฉิมในวัยเพียง 22 หนาว ก่อนหน้าที่ได้รับภารกิจลับที่ต้องเดินทางไปตรวจสอบแม่ทัพถังที่แดนเหนือแต่โดนลอบทำร้ายก่อนเข้าโยวโจว องครักษ์และทหารข้างกายจึงพามารักษาที่จวนเจ้าเมือง

ที่ฝ่าบาทเลือกแม่ทัพไป๋ให้มาสืบเรื่องในกองทัพแดนเหนือ เพราะแม่ทัพไป๋เป็นหลานชายของฮองเฮา และยังถูกเลี้ยงดูมาคู่กับองค์ชายรองตั้งแต่เล็กจึงทำให้ฝ่าบาทเชื่อใจและไว้ใจเป็นอย่างมาก

มู่หลินบอกกล่าวลาท่านเจ้าเมืองเพื่อเดินทางกลับหมู่บ้านชุนหง เมื่อถึงจวนพี่ใหญ่นำความไปแจ้