บทที่ 1 กูไม่เอา 2

บทที่ 1

กูไม่เอา

ศศิตาเดินมาส่งเพื่อนรักที่โซนแขกวีไอพีตามที่เจ๊ระเบียบบอก ก่อนจะแยกตัวออกไปหาเสี่ยงอ๋องซึ่งเป็นลูกค้าประจำของตน

จรัสรักทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาบุนวมตัวใหญ่ มองไปรอบ ๆ อย่างสำรวจด้วยใจหวั่นกลัว มือคอยดึงชายกระโปรงที่เอาแต่ร่นขึ้นอวดต้นขา สลับกับลูบต้นแขนเปลือยซึ่งกระทบกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศจนขนอ่อนลุกชันไปทั่วทุกอณูผิว

“มาใหม่ใช่ปะมึงอะ”

ระหว่างนั่งรอก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินมานั่งด้วย เจ้าหล่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห้วนแข็งกระด้าง พลางลงมือชงเหล้าที่เด็กเสิร์ฟเพิ่งเอามาวางไว้

“ค่ะ”

“ชื่ออะไรล่ะ”

“ระ...ลีฟค่ะ ชื่อไอลีฟ” จรัสรักเกือบหลุดชื่อจริงของตัวเองไป เธอลอบมองสาวสวยที่น่าจะเป็นรุ่นพี่อย่างสำรวจ เจ้าหล่อนมีโครงหน้าสวย แต่งหน้าจัดจ้าน รูปร่างดี มีอก มีเอว สะโพกผาย ด้วยชุดที่รัดรูปทำให้มองเห็นสัดส่วนได้ชัดเจน เธอที่เป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังนึกอิจฉา

“ฉันชื่อบิวตี้ หรือจะเรียกบิวเฉย ๆ ก็ได้” อีกฝ่ายแนะนำตัวเองง่าย ๆ “ผสมไร น้ำ โซดา หรือโค้ก”

“คือ หนูไม่ดื่มค่ะ”

“เฮ้ย จะบ้าเหรอ ทำงานแบบนี้แต่ไม่ดื่มเนี่ยนะ” บิวตี้ว่าขึ้นราวกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย “แล้วแบบนี้จะเชียร์แขกได้ยังไง เจ๊รู้ปะเนี่ยว่ามึงไม่ดื่ม”

“น่าจะยัง...ค่ะ” เพราะวันที่มาสัมภาษณ์ เจ๊ระเบียบไม่ได้ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ส่วนเธอก็ไม่ได้บอก

อันที่จริงเธอดื่มแอลกอฮอล์เป็น เพียงแต่ถ้าเลือกได้จะไม่ดื่ม เพราะค่อนข้างคออ่อนมาก ถ้าเป็นเหล้าเพียว ๆ ดื่มแค่เพียงช็อตเดียวก็อาจจะภาพตัดไปเลย ส่วนเบียร์ดื่มได้มากสุดน่าจะแค่สองสามแก้วเท่านั้น

ยิ่งเลือกมาทำงานในที่อโคจรแบบนี้ จรัสรักจึงคิดว่าการไม่ดื่มเลยจะดีที่สุด

“ไม่ได้ ๆ มึงต้องหัดดื่มนะ แขกบางคนถ้ามึงไม่ดื่มเขาก็จะไม่ให้ติป แล้วก็อาจจะไม่ออฟออกไปด้วย เขามาเที่ยวที่นี่ก็เพราะมาหาเพื่อนกินเพื่อนดื่ม มึงจะมานั่งเฉย ๆ โดยไม่ดื่มไม่ได้” ว่าพร้อมจัดการชงเหล้าผสมโซดาและใส่โค้กปาดหน้านิดหน่อยพอให้มีรสหวาน จากนั้นก็เลื่อนไปตรงหน้าเด็กใหม่ ด้วยต้องการจะสอนวิชาโลกีย์101 ฉบับนังบิวตี้ที่ขึ้นท็อปดาวเด่นประจำร้านห้าเดือนซ้อน “ดื่มซะ”

“พี่ทำงานที่นี่มานานแล้วเหรอ” จรัสรักเลื่อนแก้วมาวางใกล้ตัวเอง แต่ยังไม่ยอมยกดื่ม เธอเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการชวนสาวรุ่นพี่คุย จากการแนะนำเมื่อครู่ แม้การพูดจาจะโผงผางไปบ้าง แต่เธอคิดว่าคนคนนี้น่าจะเป็นมิตรมากกว่าศัตรู ทำความรู้จักไว้ก็คงไม่เสียหาย

“ห้าหกปีได้ละ” บิวตี้ตอบด้วยความภาพภูมิใจกับอาชีพของตน ก่อนจะทำสีหน้าขึงขังเมื่อยายเด็กใหม่ไม่ยอมดื่มเหล้า “นี่! ไม่ต้องมาทำเนียนชวนคุยเลยนะ คิดว่าฉันจะรู้ไม่ทันหรือไง รีบ ๆ ดื่มซะ ก่อนที่ฉันจะฟ้องเจ๊”

“หนูขอไม่ดื่มได้ไหมคะ คือหนูคออ่อนมาก ๆ ดื่มแค่นิดเดียวก็เมาแล้ว” ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ จรัสรักจำต้องสารภาพ

“ตอแหล” บิวตี้เบะปากไม่เชื่อ เพราะคนอะไรจะคออ่อนขนาดนั้น “ดัดจริตน่ะสิไม่ว่า”

จริสรักนั่งนิ่ง ไม่ได้โต้เถียงใด ๆ กลับไป ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอแย นั่งดื่มเหล้าในแก้วของตนต่อไปจนหมด จากนั้นก็เติมใหม่เรื่อย ๆ กระทั่งเจ๊ระเบียบเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง

“เจ๊ขา” บิวตี้รีบลุกเข้าประจบทันที น้ำเสียงก็ช่างต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ

จรัสรักเองก็ลุกขึ้นเช่นกัน หากไม่ได้เข้าไปออเซาะ เพียงแค่โน้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อเป็นการให้เกียรติชายหนุ่มที่น่าจะเป็นแขกของร้าน

“นี่จ้ะ ไอลีฟ เด็กใหม่ที่เจ๊พูดถึง” เจ๊ระเบียบเมินบิวตี้และแนะนำน้องใหม่ให้แขกหนุ่ม สาวใหญ่เชียร์ขายให้เต็มที่ “พอได้ไหมคะ น้องไม่เคยรับงานที่ไหนมาก่อนเลยนะคะ ถ้าคุณกฤษณ์สนใจก็จะได้เป็นแขกคนแรกของน้องเลย”

“หรือถ้าคุณกฤษณ์อยากได้คนเป็นงาน และดูแลแบบถึงใจ เลือกบิวตี้ก็ได้นะคะ รับรองว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ” บิวตี้รีบเสนอตัว เพราะนาน ๆ ทีจะเจอลูกค้าที่ยังหนุ่มยังแน่น อีกทั้งยังหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ของแบบนี้ใครดีใครได้ เธอเลือกไม่สนใจเจ๊ระเบียบที่จิกสายตาปราม

“ไม่เคยรับงาน แล้วเคยมีประสบการณ์ไหมครับ” กฤษณ์ถามพร้อมรอคำตอบเพื่อประกอบการพิจารณา มองเจ้าของใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่สวยหมดจนอย่างครุ่นคิด

“เอ้า คุณเค้าถาม ก็ตอบสิยะ” ระเบียบดุคนที่เอาแต่ยืนเงียบ ในใจเริ่มหงุดหงิด ริอาจจะทำงานนี้แต่ช่างไม่เป็นงานเอาเสียเลย อุตส่าห์หาผู้ชายงานดี ๆ มาให้แล้วแท้ ๆ

“เอ่อ...ไม่เคยค่ะ”

แน่นอนว่าคนที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนแบบกฤษณ์ไม่มีทางเชื่อ ไม่มีประสบการณ์แต่ดันมาทำงานนี้เนี่ยนะ ตลกไปหน่อยไหม แต่กระนั้นเขาก็เลือกที่จะพยักหน้าคล้ายว่าเชื่อเจ้าหล่อน

ชายหนุ่มยอมรับว่าสนใจเด็กใหม่ ด้วยหน้าตาสะสวย รูปร่างก็อยู่ในไซซ์ที่กำลังดี ไม่ได้ตัวเล็กหรือว่าสูงมากเกินไป หน้าอกไม่ได้ใหญ่ถึงขั้นเต็มไม้เต็มมือ แต่ก็ถือว่ามี แต่น่าเสียดายที่บุคลิกและท่าทางเงอะงะจนเกินพอดีของเธอยังไม่ถูกใจเขาเท่าไร อีกอย่างคืนนี้เขาตั้งใจมาปลดปล่อย หาความสนุก คงไม่มีเวลามานั่งสอนงานใคร ฉะนั้นชายหนุ่มตัดสินใจเลือกได้ไม่ยาก

“ผมเลือกน้องบิวตี้แล้วกันครับ”

บิวตี้เป็นคนเดียวที่ยิ้มร่าด้วยความดีใจ รีบขยับเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มซึ่งเป็นลูกค้าตนนั่งบนโซฟา พร้อมเบียดกายแนบชิด เรียกพนักงานมาแล้วเปิดเหล้าชุดใหม่ จากนั้นก็บริการแขกสุดหล่ออย่างถึงเนื้อถึงตัวสุดฤทธิ์

เมื่อลูกค้าเลือกแล้วเจ๊ระเบียบก็ไม่ขัด มองหน้าจรัสรักที่ยังยืนบื้ออยู่ที่เดิม ก่อนจะส่ายหน้าระอา ในใจนึกตำหนิ ไม่ได้เรื่อง “ไป ไปนั่งรอโต๊ะอื่น”

จรักรักกำลังจะเดินออกไป แต่จู่ ๆ กฤษณ์ที่นึกอะไรสนุก ๆ ได้ก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“เดี๋ยวครับเจ๊”