บทที่ 21 ข้าเกลียดท่าน

แม่ทัพหนุ่มก็ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เพราะเขาสะกดกลั้นความต้องการของตนมานานแล้ว เพราะต้องการสั่งสอนภรรยาแสนดื้อเช่นนาง เขายกสะโพกหนาขึ้นเสยเข้าหานางแล้วเร่งความเร็ว ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ เป็นบดขยี้ ถี่ยิบและเน้นหนัก ขึ้นหานางจนกระทั่งแตกระเบิดพร่างพรายไปด้วยกันอีกครั้ง

แล้วพลิกร่างอวบอิ่มของนางลงด้านล่าง แล้วก็สอดอาวุธคู่กายของเขากลับเข้าไปอีกครั้ง แล้วโยกขย่มนางอย่างเร่าร้อน เร่งกระแทกกายแกร่งเข้าสุดออกสุด และบดขยี้อย่างเน้นย้ำทุกจังหวะที่โจ้นจ้วง ตอกย้ำแรง ๆ ถึงความมีตัวตนของตนเอง ดังจะย้ำเตือนกับนางว่าเขาคือสามีของนาง สามีที่ยังรักนาง โหยหาและต้องการนางสุดหัวใจ

“เยว่เอ๋อ โอ้วววว โอ้ววว เยว่เอ๋อ ยอดรักของข้า เจ้าคือภรรยาเพียงหนึ่งเดียวของข้า ข้ารักเจ้า โอ้ววว โอ้ววว”

แม่ทัพหนุ่มร้องครวญครางเรียกสตรีในหัวใจด้วยเสียงแหบพร่าดุจโหยหานางเหลือเกิน บั้นเอวสอบโยกไหวรัวเร็วและถี่ยิบ

แต่สิ่งที่นางตอบสนองเขาก็คือ “อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ข้าเกลียดท่าน ข้าเกลียด อ๊าย อ๊ะ”

แม่ทัพหนุ่มยกยิ้มน้อย ๆ ที่นางบอกว่าเกลียดเขา เขาจึงยิ่งกระแทกเข้าออกแรงขึ้นอีก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องน้อยนั้น เตียงสี่เสาหลังใหญ่ในห้องนอนแห่งนั้นสั่นกราว หัวเตียงกระทบผนังเป็นจังหวะดัง กึก กึก ก้องไปทั้งห้อง ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันดังก้องอย่างไม่สนใจสิ่งใดอีก ปากก็บอกว่าเกลียดแต่โยกหาบุรุษบนร่างไม่หยุดหย่อน มือบางนั้นลูบไล้ทั้งไหล่และหลังของเขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นน่าสัมผัส แล้วก็กรีดเล็บลงบนแผ่นหลังของเขา

เพราะนางทั้งรักและแค้นเคืองเขาเหลือเกิน นางเกลียดที่เขามีหญิงอื่น เกลียดที่เขาไม่รักนางเพียงผู้เดียว นางเกลียดที่เคยเห็นเขาโยกกายอยู่บนเรือนร่างของสตรีอื่นให้เห็นตำตา นางเกลียดเขา เกลียดเขาทั้งที่ยังรักเขามาก รักเขาเพียงผู้เดียว

“ข้าเกลียดที่ท่านมีหญิงอื่น เกลียดที่ท่านไม่รักข้าเพียงผู้เดียว ทำไม กันทำไม ท่านทำร้ายจิตใจข้าอย่างนี้ ฮือ ๆๆๆ” 

จินเยว่ทั้งร้องครวญครางและร้องไห้ออกมา เพราะทั้งสุขสม ทั้งรัก ทั้งแค้นบุรุษที่กำลังโยกกายเข้าหานางเหลือเกินจนแยกแทบไม่ออก

แต่ว่าดวงตาคู่คมที่กำลังจ้องมองนางนั้นเปี่ยมไปด้วยความรัก รักอย่างมากมาย และบัดนี้เขาก้มลงมาแล้วจูบนางอย่างอ่อนหวาน ทะนุถนอมนางอันเป็นที่รัก รักเหลือเกิน และเขาไม่ได้ตั้งใจจะนอกใจนางเลยสักนิด แต่เขาก็ผิดต่อนางจริง ๆ และตั้งใจว่าจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลือของเขาเพื่อชดเชยให้กับนาง เยว่เอ๋อของข้า

เสียงทั้งหมดนี้ดังจนออกไปนอกห้องนอนนั้น องครักษ์สองคนของแม่ทัพหนุ่ม หันมามองหน้ากันแล้วก็ยักคิ้วให้แก่กัน แล้วค่อย ๆ ถอยออกไปจากเรือนเล็กนั้น เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้านายของตนได้มีความสุขกับสตรีที่อยู่ในใจเขามานานเสียที

พวกเขาจะไปอยู่ด้านนอก ไม่ให้ใครเข้ามารบกวนเจ้านายกับฮูหยินที่แท้จริงของเขา ให้พวกเขาได้ปรับความเข้าใจกันหลังจากที่เข้าใจผิดกันมานาน ท่านแม่ทัพของพวกเขาจะได้กลับมามีความสุข มีชีวิตชีวาเพราะได้สมรักกับสตรีที่เขารักนางมาแสนนานเสียที

แม่ทัพหนุ่มโยกขย่มอดีตคนรักที่ตอนนี้กลายมาเป็นภรรยาอย่างเต็มตัวของเขาแล้ว จนร่างงามแทบจมไปกับฟูกหนานั้น เมื่อจบบทรักบทรักไปแล้ว เขาก็ยกสะโพกอวบขึ้นอีกครั้ง แล้วสอดลำกายแกร่งเข้าไปจนมิดลำกาย แล้วค่อย ๆ ควงบั้นเอวเป็นวงกลมอย่างหยอกเย้านาง จินเยว่ร้องครวญครางเบาๆ

“ท่านพี่บ้า ข้าเสียวนะ ไม่ไหว เจ้าบ้า อย่านะ อย่านะ อ๊าย อ๊ะ อ๊าย ไม่เอาแล้ว ไม่นะ” 

ปากนางก็ร้องห้ามเขา แต่ก็ครวญครางไม่ขาดระยะ แถมยังโยกสะโพกอวบเข้าหาเขาเป็นจังหวะเดียวกันอีก

“เรียกท่านพี่ได้แล้วหรือ ต่อไปเจ้าควรเรียกผัวว่าท่านพี่ เข้าใจหรือไม่” แล้วคนตัวโตด้านหลังก็กระแทกบั้นเอวเข้าหานางอย่างรุนแรง เขาจับเอวคอดนั้นไว้ แล้วกระแทกเข้าหาสะโพกอวบอัดนั้นอย่างรุนแรง

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้อง จากนั้นเขาก็เอื้อมมือหนาไปฟ้อนเฟ้นอกอวบใหญ่นั้น จนจินเยว่ร้องครวญครางอย่างเสียวซ่าน

นางโยกสะโพกอวบเข้าหาเขาเป็นจังหวะเดียวกัน เมื่ออารมณ์รักพุ่งทะยานจนเกินจะทนไหว เขาจึงได้เร่งกระแทกรักนางรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งทั้งสองกระตุกเกร็งและแตะขอบสวรรค์ที่พร่างพรายไปพร้อม ๆ กัน

ร่างหนาปลดปล่อยสายธารรักเข้าไปในร่องรักของฮูหยินของเขา จนหมดทุกหยาดหยด แม่ทัพหนุ่มล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ร่างอวบขาวผ่องนั้น แล้วดึงนางเข้ามาซุกอกแกร่งนั้นแล้วกอดเอาไว้ จินเยว่เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน กับบทรักที่เร่าร้อนระหว่างนางกับเขา 

นางจึงยอมนอนซุกร่างในอกนั้นแต่โดยดี มันอบอุ่นเหลือเกิน แล้วทั้งสองก็ผล็อยหลับลงไปด้วยกันอย่างอ่อนแรงกับบทรักที่เร่าร้อนและดำเนินมายาวนานกว่าครึ่งค่อนคืน และก่อนที่จะหลับตาลงแม่ทัพหนุ่มก็จูบแผ่วๆ ที่หน้าผากชื้นเหงื่อของภรรยาอย่างรักใคร่ อ้อมแขนแกร่งรัดนางเอาไว้ในอกแน่นเข้าอย่างสุขใจ

เมื่อยามบ่ายคล้อยจินเยว่ก็เหมือนฝันไป ในฝันนั้นเหมือนกับนางถูกท่านพี่มู่หยางอดีตคนรัก ขย่มนางทั้งที่นางดิ้นรนสู้เขาแล้วแต่สู้แรงเขาไม่ไหว นางรู้สึกเสียวซ่านเกินจะทน จนต้องร้องครวญครางออกมาเบา ๆ และเมื่อเหลือบมองไปด้านหลัง ร่างหนานั้นก็กำลังกระแทกลำกายแกร่งเข้าออกจากทางด้านหลังด้วยจังหวะรักที่หนักหน่วงและถี่ยิบ

มือหนาจับสะโพกอวบนางไว้มั่น แล้วกระแทกอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มือหนึ่งยกขาอวบของนางขึ้น แล้วกระแทกบั้นเอวเข้าหานางอย่างรุนแรง จนจินเยว่ทนต่อไปไม่ไหว จำต้องร้องครวญครางออกมา

“อ่าาาห์ อ่าาาห์ ข้าฝันไปอีกแล้ว ท่านพี่มู่หยาง อย่านะ อย่า อ่าาาห์ อ่าาาห์”

แม้ปากจะร้องห้ามปรามเขา แต่ก็โยกสะโพกอวบเข้าหาเขาไม่หยุดหย่อน ใบหน้าคมคายนั้นยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วกระซิบริมหูเล็กนั้นว่า

“ใช่เจ้าฝันไป เจ้าฝันถึงสามีของเจ้า โอ้วววว โอ้วววว โอ้ววว” เขาครางกระหึ่มในลำคออย่างสุขสมยิ่งนัก

มือหนาเลื่อนข้ามมาบีบอกอวบใหญ่เต็มมือนั้น แล้วฟอนเฟ้นมันอย่างเมามัน พลางร้องครางในลำคอหนาอย่างสุขสมที่สุด จนกระทั่งเร่งกระแทกกายแกร่งรัวเร็ว แต่เน้นย้ำ จนสะโพกหนากระตุกเกร็งไปอีกครั้ง แล้วก็ปลดปล่อยสายธารรักทุกหยาดหยดมอบให้แก่เมียรักของเขาเพียงผู้เดียว แล้วก็กอดร่างของนางเอาไว้แน่น แล้วก็หลับลงไปอีกครั้งหนึ่งเพราะทั้งอ่อนแรงและสุขสม

เมื่อทั้งสองตกใจตื่นขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกันนั้น เป็นเวลาเช้ามืดของอีกวันหนึ่งแล้ว จินเยว่เหลือบไปมองด้านหลังของนาง ก็พบใบหน้าหล่อเหลาของแม่ทัพหนุ่ม เขาลืมตามองนางอยู่ก่อนแล้ว ยกยิ้มให้กับนาง แล้วก้มลงหอมแก้มนวลนั้นดังฟอดใหญ่

“ท่านพี่ อย่าคิดนะว่า เมื่อได้ท่านนอนกับข้าแล้ว ข้าจะยอมตกเป็นเมียของท่าน ข้าเกลียดท่าน”

นางหันไปทุบร่างหนานั้นอย่างรุนแรง แม่ทัพหนุ่มไม่ได้ถอยหนียอมให้นางทุบอย่างนั้นจนพอใจ แล้วก็กอดนางไว้กับอกแกร่งของเขา

“ข้าก็เกลียดเจ้า อย่างที่เจ้าเกลียดข้าเช่นกัน แต่ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าไปมีบุรุษที่ไหนอีก ข้าจะเก็บเจ้าไว้บำเรอเช่นนี้ ในเมื่อไม่รักกัน ก็อยู่กันแบบเกลียด ๆ กันนี่แหละ แต่ข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้าก้าวเท้าออกไปจากจวนนี้เป็นอันขาด เมื่อไม่อยากเป็นฮูหยินของข้าอย่างถูกต้อง เจ้าก็เป็นเมียบำเรอของข้าไปก็แล้วกัน ตอนนี้ปราศจากสงครามไปอีกพักใหญ่ ข้ามีเวลามากพอที่จะเสพสุขกับนางบำเรอเช่นเจ้า เจ้าต้องอยู่บำเรอข้าที่นี่ จนกว่าจะตั้งครรภ์บุตรของข้า และคลอดเขาออกมาแล้ว จึงจะพาเจ้ากลับไปพบท่านย่าที่จวนของเรา”

จินเยว่ตะลึงงัน 

“ข้าไม่ยอมหรอก ท่านจะบ้าหรือไง คนเกลียดกันขนาดนี้จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร ท่านไปหา สตรีอื่นที่ชอบท่านสิ มีออกมากมายที่เต็มใจตบแต่งกับท่าน หรืออยากเป็นอนุหรือหญิงอุ่นเตียงของท่านอย่างเต็มใจ จะมายุ่งกับคนที่เกลียดท่านยิ่งนัก อย่างข้าทำไมกันเล่า แล้วเมียแต่งท่านไปไหนเสียเล่า ฮูหยินของท่านน่ะ มีภรรยาแล้วก็กลับไปหาภรรยาของตัวเองสิ จะมายุ่งเกี่ยวกับข้าอีกทำไมกัน” 

แม่ทัพหนุ่มยิ้มอย่างสุขใจ แม้จะถูกนางต่อว่าและตัดรอนอย่างไม่ใยดีเช่นนี้