Chapter 5
บัวชมพูคว้ากระสอบกับเสียมเดินดุ่ม ๆ ไปที่ป่าไผ่ท้ายหมู่บ้าน มันเป็นป่าไผ่ของผู้ใหญ่สิงห์คนโหด ใครก็ไม่กล้าเข้ามาสับหน่อไม้กิน เพราะต่างเกรงกลัวผู้ใหญ่สิงห์
ส่วนเธอน่ะเหรอ ไม่เคยกลัว มาสับไปขายตลอดบ่อย ฝนตกพายุเข้าเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว หน่อไม้กำลังขึ้นหลายหน่อ มีทั้งหน่อยาวหน่อสั้น หน่อดินเกิดขึ้นเยอะ เป็นที่ต้องการของลูกค้าในตลาด
“หูยเยอะจังเลย” บัวชมพูรีบสับหน่อไม้ วันนี้หน่อไม้ออกเยอะ สับแป๊บเดียวได้เกือบเต็มกระสอบ ได้แต่หน่อสวย ๆ ยิ่งหน่อดินยิ่งขาวน่ากิน พอได้ตามที่ต้องการก็เอาไปนั่งปอกที่กระท่อมไม้ไผ่ เป็นกระท่อมของผู้ใหญ่สิงห์ ทำไว้แถวป่าไผ่นั่นแหละ
หน้าฝนเธอก็หาสับหน่อไม้แบบนี้ตลอด ผู้ใหญ่ชีกอปลูกไว้ ไม่มาดูแลไม่มาสับไปกินไปขาย เธอเลยจัดการให้ซะเลย ^[]^
ปอกหน่อไม้เสร็จก็จะเอาไปต้ม ต้มทั้งหน่อแล้วเอามามัดขาย มัดล่ะยี่สิบสามมัดห้าสิบ หน่อใหญ่ก็เอามาฝานต้มใส่ถุงขาย มากหน่อยก็ทำหน่อไม้ถุงไว้ขาย ทำไว้กินได้ตลอดทั้งปี ขายได้เก็บได้ เอามาแปรรูปได้หลายอย่าง
“อีบัวเอ้ย วันนี่ไม่ต่ำกว่าห้าร้อยแน่มึง” บัวชมพูพูดอย่างดีใจ
“กูก็นึกว่าใคร?” น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นพร้อมกับชายฉกรรจ์อีกสี่คน บัวชมพูเห็นขวับไปมอง ผู้ชายที่พูดเมื่อครู่คือปกรณ์รุ่นพี่จอมเกเรในหมู่บ้าน ถัดไปอีกหน่อย ก็เป็นผู้ชายจากหมู่บ้านอื่น
“น้องบัวคนสวยของเรานี่เอง”
“พี่ปกรณ์”
“น้องบัวคนสวยมาทำอะไรในป่าไผ่คนเดียว” ปกรณ์เห็นแล้วว่าหญิงสาวมาสับหน่อไม้ แต่เขาแกล้งยียวนไปงั้น “ป่าหน่อไม้ผู้ใหญ่สิงห์ซะด้วย ผู้ใหญ่รู้น้องบัวซวยแน่”
“พี่มีอะไร?”
“พี่จะมาช่วยน้องบัวปอกหน่อไม้”
“ไม่ต้องมายุ่งค่ะ บัวทำเองได้”
“ถ้าไม่อยากให้ยุ่ง พวกพี่ขอทำอย่างอื่นนะ”
“ทำอะไร?”
“หาความสุขไงจ๊ะ ถอดผ้ากระแทกร่องน้องบัว” ปกรณ์ว่าแล้วเข้าคุกคาม กอดรัดร่างบอบบางพวงชมพูเอาไว้
“ว๊าย หยุดนะจะทำอะไร?” บัวชมพูตกใจ คว้าด้ามเสียมฟาดเข้าที่ศีรษะปกรณ์อย่างแรง ร่างหนานั้นล้มตึงไปกองกับพื้น เธอทั้งเตะทั้งถีบ แต่ชายอีกสี่คนก็กรูเข้าจับตัวบัวชมพู “ปล่อยนะ!”
“โอ๊ยอีเหี้ย แม่ง! กูหัวแตกเลย” ปกรณ์สบถลุกขึ้นยืน เลือดสีแดงสดไหลอาบแก้ม
“ช่วยด้วย”
“ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก”
“กรี๊ดดดด!” ชุดที่สวมใส่ถูกกระชากอย่างแรงจนขาดวิ่น ชายฉกรรจ์ทั้งสี่ส่งเสียงฮือฮา เมื่อเห็นอกอวบถูกห่อหุ้มด้วยบราสีชมพู กางเกงขายาวถูกดึงหลุดพ้นปลายเท้าเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋ว
“อา สวยทั้งตัวเลย”
“ช่วยด้วย ปล่อยนะ!”
“มัดปากมันไว้สิว่ะ ปล่อยให้มันแหกปากร้องอยู่ได้” ปกรณ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด เอามือกุมศีระเอาไว้ “อีเหี้ยนี่ กูจะกระแทกให้แหกเลย”
“กูจัดการมันให้เอง” เพื่อนของปกณ์ยิ้มร่า ดึงบราของบัวชมพูออก เต้าสวยดีดเด้ง ชายทั้งสี่ยิ่งส่งเสียงชอบใจ “แม่งเอ้ย เห็นผอม ๆ ไม่คิดว่าจะซ่อนรูป แม่งเอ้ย สวยชะมัด!”
“กูจะดูดน มมัน” ชายอีกคนทำหน้าหื่นกาม ส่วนอีกสองคนจับเธอขึงพืดกับพื้นกระท่อม ใบหน้าสวยส่ายไปมา น้ำตาไหลรินออกมาอย่างหวาดกลัว เธอสู้ไม่ได้แน่เพราะคนใจสัตว์พวกนี้เยอะกว่า จะตะโกนให้ใครช่วยก็ไม่ได้เพราะถูกมัดปากเอาไว้
“อา กูจะถอดกางเกงในมัน อยากรู้เหมือนกัน ว่าตรงนั้นจะสวยแค่ไหน กลีบน่าจะสีชมพูปิ๊ง”
“จัดการเลย”
“ฮ่า ๆ”
“ก็ูจะเย่อให้แหกเลย แม่งตีกูหัวแตก มันต้องโดนให้หนัก” ปกรณ์เข่นเคี้ยว มองเด็กสาวอย่างแค้นเคือง
“อ่อย ๆ อือ ๆ อ่อยอัน” บัวชมพูพยายามดิ้นรน ยิ่งเห็นนัยน์ตาหื่นกามของพวกคนใจทราม เธอก็ยิ่งรังเกียจ
ปกรณ์เริ่มจูบไปตามเนื้อตัว บัวชมพูยิ่งขยะแขยง ในขณะที่เธอร้องไห้รู้สึกหมดหวัง เสียงปืนก็ดังขึ้น
ปัง!
“ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้ไอ้พวกเวร!” พวกใหญ่สิงห์ยืนจังก้า เล็งปืนลูกซองไปที่ชายทั้งห้า ใบหน้าคมเข้มถมึงทึง มองชายพวกนั้นอย่างโกรธจัด
“ผะ…ผู้ใหญ่สิงห์” ปกรณ์หน้าซีดเผือด แข้งขาสั่นขึ้นมาดื้อ ๆ ผู้ใหญ่สิงห์ใคร ๆ ก็รู้ว่าโหดแค่ไหน ยิ่งมาทำอะไรไม่ดีในที่ของผู้ใหญ่สิงห์ โดนจับได้แบบนี้ มีแต่ซวยกับซวย
“เออ กูเอง กูให้โอกาสพวกมึงได้วิ่ง ถ้าวิ่งทันก็ไม่แดกลูกปืน แต่ถ้าวิ่งไม่ทัน พวกมึงตาย!”
บัวชมพูไม่คิดเลยว่า ตอนที่เธอกำลังหมดหวัง ผู้ใหญ่สิงห์คนที่เธอเกลียดชัง จะเป็นคนมาช่วยเหลือ น้ำตาเธอไหลพรากออกมาอย่างดีใจ ถึงจะเกลียดเขามากแค่ไหน แต่เขาก็เป็นคนที่มาช่วย
ปัง! กระสุนนัดแรกยิงเฉียดใบหูปกรณ์ไปชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด ชายทั้งห้าใส่เกียร์หมาวิ่งแตกกระเจิงไปคนล่ะทิศล่ะทาง พร้อมกับเสียงปืนและกระสุนที่พุ่งตามรัว ๆ
“โอ๊ย ไอ้ผู้ใหญ่ยิงขากู”
“วิ่งไปอย่าหยุด!”
“เหี้ยเอ้ย แม่งเหี้ยอะไร!?”
ปัง ๆ
“อ้าก เหี้ย แม่งเอ้ย!” ผู้ใหญ่สิงห์ขาโหดยิงปืนตาม ถ้าวิ่งช้าก็โดนยิง ถ้าวิ่งเร็วก็รอด
“ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าได้แล้ว หรือจะให้พวกมันมารุมโทรมเธออีก ถึงจะลุกได้” น้ำเสียงเข้มนั้นทำให้หญิงสาวที่นอนคุดขู้อยู่ ยกมือปิดอกตัวเอง หันมามองหน้าเขา “ลุกสิ หรือจะให้ฉันเรียกพวกมันมา”
“…” บัวชมพูลุกขึ้นรีบหันหลังให้ แล้วเอาผ้าที่ปิดปากออก “ผู้ใหญ่ก็รีบไปสิ ฉันจะได้ใส่เสื้อผ้า”
“ไม่ต้องอายหรอก เพราะฉันเห็นหมดแล้ว”
“นี่ผู้ใหญ่!”
“อย่ามาขึ้นเสียง ฉันเป็นคนมาช่วยนะ” เขาถอดเสื้อแขนยาวมายื่นให้ “ใส่ จะได้กลับ ส่วนพวกหน่อไม้ ฉันจะให้ลูกน้องมาขนไป เธอกล้ามากที่มาขโมยหน่อไม้ฉัน เบ็ดที่บ่อปลา ก็คงจะเป็นของเธอด้วยสินะ”
“…” บัวชมพูไม่พูดตอบ พอใส่เสื้อผ้าเสร็จผู้ใหญ่สิงห์ก็อุ้มร่างบอบบางของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน
“ว้ายปล่อยฉันนะผู้ใหญ่!”
“ถ้าดิ้นไม่หยุด ฉันจะโยนใส่ก้อนหินให้หลังหัก”
“อย่ามาขู่นะ”
“ไม่ได้ขู่ ฉันทำจริง หรือจะลอง” ผู้ใหญ่สิงห์ทำท่าจะโยนบัวชมพูลง เธอกอดคอเขาแน่นเพราะกลัวเขาโยน เพราะถ้าเขาโยนไปจริง ๆ เธอได้หลังหักแน่
เอาวะ! ทิ้งความไม่พอใจเอาไว้ก่อน ยังไงเขาก็ช่วยเหลือ ถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอคงแย่ ถึงบ้านก่อนค่อยเกลียดต่อ ตอนนี้พักยกไปก่อน….
ตอนพิเศษ 5หลังจากวันที่โอโซนมาตามวอแว เธอก็ไม่เห็นเขาอีกเลย เอมมี่เล่าให้ฟังว่าบิดาของเขาให้ย้ายไปเรียนที่อื่น เพราะโอโซนดันไปมีปัญหากับใครสักคน ที่มีอิทธิพลกว่าเธอเองก็ไม่ได้สนใจ เพราะไม่เคยคิดอยากยุ่งกับผู้ชายอย่างเขา ดีแล้วแหละที่เขาย้ายไปที่อื่น เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกอึดอัด รู้สึกไม่ดี เวลาที่เขาตามมาวอแว วุ่นวาย ไม่ต้องกังวลว่าผู้ใหญ่สิงห์ จะกระทืบโอโซนให้ตายคาตีนผู้ใหญ่สิงห์เป็นคนโหด เป็นคนเถื่อน แห่งโคกกระบือแดงอยู่แล้ว ถ้าให้สู้กันโดยไม่ใช้เล่ห์เหลี่ยม ผู้ใหญ่สิงห์ชนะโอโซนได้สบายสามีเธอทั้งเก่งทั้งดุดัน การจะปราบคนไก่อ่อนอย่างโอโซน มันง่ายมาก ๆ เธอเคยเห็นตอนสู้กับเสี่ยตู่ ผู้ใหญ่สิงห์เก่งกาจปราดเปรียว ว่องไว อายุที่เริ่มเยอะ ไม่ได้เป็นอุปสรรคให้กับคนอย่างเขาเลย“หอมแก้มพี่ยัง?” ผู้ใหญ่สิงห์กอดภรรยาเอาไว้หลวม ๆ บนรถ วันนี้ลูกสาวไม่ได้มาส่งบัวชมพูด้วย เพราะคนเป็นย่ามาเยี่ยม ปานวาดอาสาดูแลหลานสาวให้ ทำให้ผู้ใหญ่สิงห์มีเวลาสวีทกับภรรยามากขึ้น“หอมทุกวัน เบื่อแล้วค่ะ” ที่จริงเธอไม่เบื่อเขาเลยสักนิด มากกว่านี้เธอก็ยินดีทำ แต่ที่พูดแบบนี้ แค่อยากแกล้งเพียงเท่านั้น“ห้ามเบื่อรู้ไหม
ตอนพิเศษ4“หนูบัว” ผู้ใหญ่สิงห์ครางกระเส่า เอวสอบเด้งสวนสู้จ๊วบ“อ๊า หนูบัว ดูดแรงกว่านี้สิที่รัก” เขาลูบศีรษะของเธอเบา ๆ เขาก้มลงมองเด็กสาวที่ใช้ปากละเลงกับส่วนนั้นของเขาอย่างหลงใหลเธอเก่งเธอเร่าร้อน ยิ่งเธอตวัดลิ้นดูดเลีย ร่างกายของเขาก็ร่านร้อน เต็มไปด้วยความซ่านเสียว ปากเล็ก ๆ นุ่ม ๆ อุ่น ๆ นั้น ทำเอาเขาสะท้านไปทั้งกาย บิดเร่าร่างกายราวกับกำลังทรมาน“อ๊า ใจจะขาด หนูบัวเก่งเกินไปแล้ว”“บัวรู้ ว่าพี่ผู้ใหญ่ชอบ” บัวชมพูว่าแล้วดูดดุนเจ้าท่อนเนื้อนั่นต่อ ผู้ใหญ่สิงห์ชอบเรื่องบนเตียง หลังจากแต่งงานทุกครั้งที่เขาขอ เธอก็ไม่เคยขัด จัดให้ตลอด นัวเนียกันแทบทุกวันผัวแก่ทั้งแซ่บทั้งดุดัน รวยเปย์เก่ง น่ารัก รักครอบครัว ใจดีอีกต่างหาก ไม่มีทางที่เธอจะไปมองผู้ชายคนอื่น นอกกายนอกใจสามีตัวเอง“พี่ชอบเหลือเกินทูนหัว” ผู้ใหญ่สิงห์เชิดหน้า ส่งเสียงครวญครางราวกับกำลังทรมานที่จริง เขาไม่ได้ทรมาน แต่ร่างกายมันเต็มไปด้วยความเสียวซ่าน เวลาที่ลิ้นของบัวชมพูดูดเลียลากหัวบานบากกลางกาย ผู้ใหญ่สิงห์ครางเสียวกายสะท้านจนแทบทนไม่ไหว อยากจะหลั่งไหลลาวาขาวขุ่นออกมาใส่ปากของเธอ“อ๊า หนูบัวพี่จะไม่ไหวแล้วนะ พี่เส
ตอนพิเศษ3“ไอ้เหี้ยนี่!” โอโซนพยายามลุก แต่ก็โดนกระชากคอเสื้อ หมัดใหญ่ลอยหวือปะทะใบหน้าคมอย่างแรงหลายครั้ง ผู้ใหญ่สิงห์ไม่เปิดโอกาส ให้เขาได้ลุกขึ้นต่อกร หมัดล้วน ๆ ที่กระแทกหน้าเขา เข้าเป้าทุกนัดไม่มีพลาดไอ้แก่ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน เข้าฟาดฟันใส่เขาราวกระทิงเดือด แม่ไม้มวยไทยขนมาสารพัด จนตั้งหลักไม่ได้ผัวะ! ผัวะ!“โอ๊ย”“บังอาจมาท้าทายคนอย่างกู อยากแดกเมียกู ก็แดกหมัดแดกตีนก็ไปเลย ไอ้เด็กเวร!” ผู้ใหญ่สิงห์กระแทกหมัดครั้งสุดท้าย แล้วปล่อยคอเสื้อ จนโอโซนล้มไปกองกับพื้นอีกระลอกเขายังมืนงงกับหมัดผู้ใหญ่สิงห์ เท้าหนาก็ลอยหวือกระแทกเข้าที่หน้า คราวนี้ภาพถึงกับมืดไปหมด เขาพยายามตั้งสติไม่ให้ตัวเองสลบ ไอ้ผู้ใหญ่ป่าเถื่อนไม่ยอมให้เขาสวนสู้ แต่ซัดใส่หน้าเขาไม่ยั้ง“โอ๊ย!”“ยุ่งกับเมียคนอื่น ถามตีนผัวเขาหรือยัง?” ผู้ใหญ่สิงห์เสียงเหี้ยม“ผัวแก่ ๆ เอาไปไว้ทำปุ๋ย ไม่เหมาะกับดอกบัวงาม อย่างบัวชมพูหรอก” เจ็บจะตาย แต่ไม่วายปากดี ถ้ายอมง่าย ๆ เขาก็ไก่อ่อนเกินไป แม้ตอนนี้จะโดนตีน แต่ก็ต้องพูดให้อีกฝ่ายเจ็บใจมากกว่า“มึงนี่มีดีแค่ปากจริง ๆ แต่ปากดี ๆ แบบนี้กูชอบ เพราะเวลากูกระทืบมึง กูจะได้ไม่รู้สึกผิ
ตอนพิเศษ2“ผมอยากให้บัวคิดใหม่” โอโซนยังคงตื้อไม่หยุด เขาเป็นประเภทที่อยากได้ต้องได้ สาว ๆ ในมหาวิทยาลัยที่เขาสนใจ ส่วนมากก็จบที่เตียงกับเขาแทบทุกรายสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาหลงระเริง ผู้หญิงที่ยอมพลีกายให้เขาต่างเต็มใจ ยอมเป็นของเล่น ขอแค่เขายอมเก็บพวกเธอไว้ ซึ่งเขาเองก็ทำ เพราะต้องการเก็บไว้ระบายความใคร่ไม่จำเป็นต้องทิ้ง ในเมื่อผู้หญิงเหล่านั้นเต็มใจ ที่จะอยู่แบบนั้นตอนนี้เขาถูกใจบัวชมพู ไม่ใช่แค่ถูกใจอย่างเดียว เขาชอบเธอ ชอบตรงที่เธอไม่เหมือนใคร ไม่ได้สนใจเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เธอเมินใส่ด้วยซ้ำ ทั้งที่เขาขยันบริหารเสน่ห์ใส่ แต่บัวชมพูก็ไม่สนใจเลยรู้เต็มอกว่าบัวชมพูมีสามีอยู่แล้ว สามีของเธออายุมากกว่าเธอเกินรอบ ที่สำคัญ แก่กว่ามาก แม้จะหน้าตาดีก็เถอะ แต่หนุ่ม ๆ ต้องน่าสนกว่าบัวชมพูยังสวยยังสวย ถ้าเขาตื้อเธอ มันก็น่าจะมีโอกาสได้ เพราะเขาดันชอบผู้หญิงที่มีสามีแล้ว เขาชอบเมียไม่ได้ผัวสักหน่อย เขามีสิทธิ์จีบ มีสิทธิ์ได้เธอมาครอง“ผมชอบบัว”“แต่บัวไม่ชอบนาย ไม่ชอบไม่คิดจะชอบ!”“บัว ผมไม่ได้มีอะไรด้อยกว่าผู้ชายคนนั้นเลยนะ ผู้ชายคนนั้นแก่ก็แก่ หล่อก็ไม่หล่อ บัวยังจะ…”“เขาเป็นพ่อขอ
ตอนพิเศษ1“แม่ไปเรียนแล้วนะคะ” บัวชมพูจุมพิตที่แก้มหนุ่มของลูกสาวเบา ๆ บัวชมพูเรียนอยู่ปีสอง ลูกสาวของบัวชมพูชื่อน้องนลินหรือนลินกมลเด็กน้อยผู้เกิดมาเป็ตอนนี้นโซ่ทองคล้องใจหนุ่มใหญ่อย่างผู้ใหญ่สิงห์กับเด็กสาวอย่างบัวชมพู ตอนนี้อายุก็8เดือนกว่าแล้ว กำลังอ้อแอ้น่ารัก ผู้ใหญ่สิงห์หลงลูกสาว หลงแล้วหลงอีก ช่วงที่บัวชมพูไปเรียน ถ้าไม่มีงาน ผู้ใหญ่สิงห์จะเป็นคนดูแลลูกสาวด้วยตัวเองส่วนแม่ของเขาก็มีมาช่วยดูแลบ้าง แต่ลูกสาวของน้องสาวเขา เป็นเด็กค่อนข้างเลี้ยงยาก และที่สำคัญติดคุณย่ามาก ทำให้แม่ผู้ใหญ่สิงห์ต้องช่วยดูแลหลานสาว“แอ้ ๆ” นลินกมลฉีกยิ้ม มือเล็กยกขึ้นไปมา บัวชมพูยิ้มแล้วหอมแก้มลูกสาวด้วยความรัก“หอมลูกแล้ว อย่าลืมหอมพ่อด้วย” ผู้ใหญ่สิงห์เอียงแก้มให้ภรรยา บัวชมพูอมยิ้ม มองใบหน้าคมเข้มของสามี แล้วจุมพิตที่แก้มของเขาเบา ๆ“พอใจหรือยังคะ?”“พอใจที่สุดเลยครับ คราวนี้จะเป็นพ่อที่หอมแก้มแม่ เอียงแก้มมาให้พ่อหอมให้ชื่นใจหน่อย”“ค่ะ” บัวชมพูเอียงแก้มให้ ผู้ใหญ่สิงห์เลยจุมพิตฟอดใหญ่หลายระลอกที่แก้มของภรรยา“ชื่นใจเหลือเกิน”“พอได้แล้วค่ะ หน้าเปื้อนน้ำลายหมดแล้ว” บัวชมพูปราม มือเรียวลูบหน้าตัว
Chapter40“แต่งงานกับพี่นะ พี่อยากดูแลหนูบัวไปตลอดชีวิต ให้ผัวแก่ ๆ คนนี้ ได้เป็นความสุขให้หนูบัวนะ”“พี่ผู้ใหญ่” บัวชมพูยิ้ม เธอดีใจมากที่ถูกขอแต่งงานในสถานที่สวย ๆ แบบนี้“พี่อยากเป็นความสุขให้หนู เป็นผัวเป็นพ่อของลูก เป็นผู้นำครอบครัวที่ดี เป็นที่พักพิงให้หนูบัว หนูบัวแต่งงานกับพี่นะ” ผู้ใหญ่สิงห์ยิ้ม ปณตเป็นคนถ่ายคลิปให้ก็ยืนลุ้นไปด้วย ถ้าลูกสาวของเขายอมแต่งงานกับผู้ใหญ่สิงห์ เขาก็คงหายห่วง เพราะเขามั่นใจว่า ผู้ใหญ่สิงห์จะทำให้ลูกสาวของเขามีความสุขแน่นอน“ค่ะ” บัวชมพูตอบอย่างไม่ลังเล แล้วยื่นมือให้ผู้ใหญ่สิงห์ เขารีบสวมแหวนให้เธอแล้วลุกขึ้นสวมกอดบัวชมพู“ขอบคุณนะหนูบัว ขอบคุณที่สุด”“ค่ะ” บัวชมพูพยักหน้ากอดเขาตอบเช่นกัน เขาแสนดีขนาดนี้ปฏิเสธก็โง่เต็มที “ขอบคุณนะคะ ที่เป็นความสุขให้กับบัว ขอบคุณที่ช่วยเหลือบัวกับพ่อ ขอบคุณที่พี่ผู้ใหญ่เป็นที่พักพิง เป็นที่ที่ปลอดภัยให้กับเราสองคน”“พี่เต็มใจที่สุดเลยทูนหัว” มือหนาลูบที่เรือนผมเด็กสาวเบา ๆ เขาดีใจที่บัวชมพูยอมแต่งงานกับเขา “พี่รักหนูบัวนะ”“บัวก็รักพี่ผู้ใหญ่ค่ะ” บัวชมพูยิ้ม เธอรู้ใจตัวเองแล้ว ว่ารักผู้ใหญ่สิงห์มาก เธอจะซื่อตรงกับหั