Chapter 11

"มาทวงสัญญาคนแถวนี้ ยังจำได้หรือเปล่าครับใครสัญญาอะไรเอาไว้..หืม" แบงก์พูดพร้อมกับทำหน้าทำตาทะเล้นใส่ริต้า จนเธออยากจะชกหน้าเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ก็ยังข้องใจในเรื่องสัญญา                     

"สัญญาอะไร รุ่นพี่มั่วหรือเปล่าเนี่ย"                                                       

"แล้วใครล่ะพูดไว้เมื่อวาน ถ้าหากแพ้ต้องเลี้ยงไอศกรีม เป็นคนพูดเองอย่าป๊อด! สิ"                 

 คำพูดของแบงก์ทำให้ริต้าถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง แม้แต่แพรไหมเองก็ยังทำหน้าไม่สบายใจ แต่เมื่อลั่นวาจาออกไปแล้วก็ต้องทำตามที่พูดเอาไว้ โดยที่ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลย ที่สำคัญในเวลานี้แพรไหมไม่อยากเข้าใกล้พายุแม้แต่ก้าวเดียว เพราะเธอไม่อยากเป็นข่าวดังในเพจของมหา'ลัย แน่นอนยิ่งไปกินไอศกรีมด้วยกันแบบนี้ มันยิ่งจะเป็นการตอกย้ำความสัมพันธ์ของเธอกับพายุให้บรรดานักเสพข่าวได้ตีไข่เพิ่มสีสันเข้าไปอีกเป็นทวีคูณ

แพรไหมและริต้าขับรถเข้ามาภายในบริเวณร้านไอศกรีมที่แบงก์และพายุได้นัดเอาไว้ พอลงจากรถสองสาวได้มองหน้ากัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ เมื่อทั้งสองจำใจจะต้องเดินเข้าไปในร้าน มีมีลูกค้าหนาตา                                                                                                      

"รุ่นพี่ต้องตั้งใจแน่ๆ คนแน่นร้านขนาดนี้ พรุ่งนี้เตรียมตัวเป็นข่าวใหญ่ได้เลยแพรไหมเอ๊ย!" ริต้าพูดออกมา เมื่อเห็นนั่งอยู่ภายในร้านไอศกรีมจนไม่มีโต๊ะว่าง ที่สำคัญส่วนมากมีแต่กลุ่มนักศึกษาทั้งนั้น ที่มาทานไอศกรีมหลังเลิกเรียน บ้างก็เอาโน้ตบุ๊กขึ้นมาทำงาน บางคนก็จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน

"คราวหน้าก็อย่าไปท้าใครเขาไว้ล่ะ..แพรไม่ชอบเลย โดยเฉพาะที่คนเยอะแบบนี้" แพรไหมพูดออกมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ชอบใจ เมื่อเธอคิดว่ามันคงเป็นแผนการของพายุ ที่จ้องจะเอาเปรียบผู้หญิงในทุกด้าน ทั้งที่เธอกับริต้านั้นแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากข้องแวะใดๆ กับพวกเขาทั้งสิ้น                                       

"ริต้าขอโทษ สองครั้งแล้วนะ ที่ริต้าทำให้แพรต้องลำบากใจ พลอยโดนร่างแหไปด้วย" ริต้าพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่แสดงอาการสำนึกผิด เมื่อเธอคือคนต้นคิดเรื่องทั้งหมดเมื่อวานนี้                                   

"อย่าคิดมาก แพรไม่ได้ว่าอะไรริต้าสักหน่อย ผู้ชายพวกนั้นต่างหากที่กัดไม่ยอมปล่อย" คำพูดของแพรไหมทำให้ริต้าถึงกับแอบอมยิ้ม เมื่อเพื่อนของเธอกำลังเปรียบเทียบผู้ชายแก๊งไทเกอร์เหมือนสุนัข ทั้งที่ฉายาหนุ่มหล่อทั้งสี่ใครๆ ก็มักจะเรียกว่าเสือทั้งนั้น                                                       

"ทางนี้ครับน้องแพรไหม..น้องริต้า" แบงก์ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมทั้งโบกไม้โบกมือให้กับสองสาว ที่กำลังเดินเข้ามาภายในร้าน แน่นอนคนทั้งร้านโฟกัสไปที่แพรไหมกับริต้าเป็นตาเดียว                         

สองสาวมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกันอย่างฝืดๆ แล้วเดินตรงไปนั่งที่โต๊ะ โดยมีพายุและแบงก์นั่งรออยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแบงก์ตั้งใจที่จะให้ใครมองมายังเธอทั้งสองคนหรือเปล่า ถึงได้ตะโกนออกมาเสียงดังแบบนั้น                                                                                          

"เชิญครับคุณผู้หญิง" แบงก์พูดพร้อมกับลุกขึ้นมาเลื่อนเก้าอี้ให้กับสองสาว เขาทำราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นสุภาพบุรุษ ในขณะที่ริต้ามองเขาตาขวาง เพราะไม่ค่อยชอบใจในสิ่งที่แบงก์แสดงออกไปเมื่อครู่  

"ทำไมมองพี่แบบนั้นล่ะครับน้องริต้า อยากชิมพี่เหรอ โอ๊ะ! พูดผิดขอโทษครับ น้องทั้งสองคนชอบไอศกรีมรสไหนสั่งได้เลยนะครับ" แบงก์พูดพร้อมกับยื่นเมนู ส่งไปให้น้องนักศึกษาสาวทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า เมื่อเวลานี้อีกคนสวยสะดุดตาจนยากที่เขาจะโฟกัสมองไปที่อื่นได้ ที่สำคัญเวลานี้สองสาวได้กลายเป็นจุดศูนย์กลาง ของสายตาทุกคู่ที่อยู่ในร้าน พวกเขามองแล้วซุบซิบนินทา คงจะเข้าใจว่าข่าวในเพจมหา'ลัยนั้น เป็นความจริง                                                                                                 

"ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกแท้ๆ " ริต้าบ่นพึมพำเบาๆ คนเดียว แต่แบงก์กลับได้ยินชัดเจน                                                                        

"ที่นี่ไม่มีวัวมีควายนะครับน้องริต้า มีแต่ไอศกรีมทานได้ไหมครับ" คำถามของแบงก์ ริต้าถึงกับโกรธควันออกหู แต่เธอก็พยายามข่มใจเอาไว้ ไม่กล้าแสดงอาการอะไรออกไปเยอะ เมื่อกำลังโดนจับจ้องอยู่ในขณะนี้ ก่อนจะเปลี่ยนใจ หันมาสั่งไอศกรีมแทน                                                                      

"ริต้าเอารสมะนาว แคนตาลูป รสกะทิ ช็อกโกแลต แล้วก็.." "เดี๋ยวก่อนครับ น้องริต้าจะกินทุกรสในร้านเลยเหรอครับ" ขณะริต้ากำลังจะสั่งต่อ แบงก์ก็ได้พูดแรกขึ้นมา เพื่อเบรคเธอไว้เสียก่อน                           

"โธ่! รุ่นพี่ค่ะ เลี้ยงน้องแค่นี้ป๊อดไปได้" ริต้าพูดพร้อมทั้งทำเสียงออดอ้อน มิหนำซ้ำเธอยังเล่นหูเล่นตาให้เหล่าบรรดานักศึกษาโต๊ะข้างๆ นั้นหมั่นไส้เล่น แต่คนที่ไม่สนุกด้วยเห็นจะเป็นแพรไหม เมื่อภายในใจของเธอเวลานี้อยากกลับบ้านเต็มที

               "ป๊อดที่ไหนกันเล่า ให้แพรไหมสั่งบ้าง พวกเธอสองคนเข้ากันได้ดีจังเลยนะ อีกคนพูดน้อยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ ส่วนอีกคนท่าทางจะพูดจนลิงหลับมิหนำซ้ำยัง..."                                                             

"ยังอะไร ฮ๋า! พูดมา ถึงริต้าจะทำตัวเหมือนม้าดีดกะโหลก แต่ก็ไม่เคยทำตัวหยำฉ่าก็แล้วกัน"

ริต้าพูดพร้อมทั้งเชิดหน้าใส่แบงก์แถมยังจิกตามายังเขาอีก ชายหนุ่มแอบอมยิ้มให้กับคำพูดและท่าทีของน้องสาย รหัสหน้าฝรั่งจ๋า ที่พูดจาเปรียบเปรยได้น่าฟัง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นจริงดั่งคำพูดหรือไม่ต้องได้ลิ้มลอง                                                                                                              

แพรไหมนั้นพูดจาไม่กี่คำ หลังจากที่เธอสั่งเมนูไอศกรีมหญิงสาวก็ไม่พูดอะไรอีกเลย มีเพียงเพื่อนอย่างริต้าที่พูดจาดั่งนกแก้วนกขุนทอง          

  เวลานี้พายุได้จ้องมองไปที่ใบหน้างามของแพรไหม เขาพยายามที่จะอ่านใจเธอให้ได้ แต่สายตาคู่สวยกลับไม่มองมา ทั้งที่เขานั้นพยายามจะทอดสะพานให้เธอ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงเสร็จเขาไปนานแล้ว