บทที่ 65 พังทลายจนไม่เหลือชิ้นดี

เจคอปตกตะลึงกับภาพที่เห็น ผู้หญิงสองคนกำลังปลุกปล้ำกันล้มลุกคลุกคลาน เสียงตะคอกของเขาควรจะหยุดทุกการกระทำให้อยู่ในความสงบ ทั้งๆที่ควรจะเป็นอย่างนั้น แต่นาเดียกลับ....

ผั๊วะ!!!! “นี่แนะๆๆๆ” นาเดียนั่งคร่อมอยู่บนตัวญาดาและกระหน่ำตบตีคนด้านล่างไม่ยั้ง เนื้อตัวของทั้งคู่เต็มไปด้วยบาดแผลขีดข่วนที่เกิดจากการต่อสู้ มันเป็นพฤติกรรมต่ำทรามที่เขาไม่อาจทนมองได้

“นาเดีย หยุด พอได้แล้ว!!” เจคอปพุ่งตัวเข้าไปกระชากร่างของนาเดียออกมาจากร่างเละเทะของญาดา แต่ร่างเล็กกลับดีดดิ้นสู้กับแรงของเขาจนเจคอปควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ “พี่บอกให้หยุด!!!!!” เขาปล่อยร่างเล็กลงบนพื้นจนเธอเสียหลักล้ม ไม่เคยมีใครกล้าท้าทายเขาขนาดนี้มาก่อน เขามองแววตาที่จ้องตอบแบบไม่มีทีท่าว่าจะยอมลงให้

ทั้งคู่ฟาดฟันกันด้วยอารมณ์ที่กำลังโมโหสุดขีด

ทุกอย่างอยู่ในสายตาของผู้หญิงอีกคนที่ยืนกอดอกเฝ้ารอดูความย่อยยับของคนตรงหน้า

'แกมันโง่นังนาเดีย คนล่าสุดที่ฉันเห็นกล้าท้าทายผ.อ.แบบนั้น ตอนนี้จบชีวิตการทำงานอยู่แค่ในโรงงานเก่าๆ ต่อให้แกเป็นคนโปรดมากแค่ไหน แต่พี่เจคไม่มีทางปล่อยคนที่กล้าท้าทายเขาต่อหน้าพนักงานนับสิบแบบนี้เอาไว้แน่'

วาววาฉีกยิ้มสะใจ เธอไม่ต้องเปลืองแรงลงมือกับนาเดียด้วยตัวเอง แค่ปั่นหัวให้หล่อนสับสน และยืมมือญาดาให้ลงมือแทน แค่นี้เธอก็สามารถเขี่ยศัตรูออกไปให้พ้นทางโดยที่ตัวเธอยังคงอยู่รอดปลอดภัย

'เอาเลยสินาเดีย เถียงผ.อ.ให้เยอะๆเลย แกคงจะกำลังโกรธเขาสินะ แกคงจะกำลังสับสนกับความรู้สึกของเขาสินะ ระเบิดมันออกมาเลย ฉันรอดูความพินาศของแกอยู่'

เจคอปมองร่างบางด้วยความโมโห ในฐานะที่เขาเป็นถึงผู้บริหารของโรงพยาบาลแห่งนี้ เขาจะปล่อยให้นาเดียแสดงพฤติกรรมต่อต้านและขัดคำสั่งเขาต่อหน้าพนักงานนับสิบไม่ได้ จะปล่อยให้เธอแสดงพฤติกรรมไม่เคารพเขาต่อหน้าคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด แม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่เขารัก แต่ยังไงเธอก็ต้องให้เกียรติเขา ต้องเคารพเขาในฐานะผู้ปกครองดูแลชีวิตพนักงานนับแสนคน ทั้งที่หากเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาคงไล่พวกหล่อนออกไปให้พ้นหน้าแล้ว แต่กับคนตรงหน้า คนที่เขาอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย!

“นาเดีย....”

ทั้งที่ควรจะทำใจแข็งเพื่อปรามคนตรงหน้าให้เลิกทำพฤติกรรมก้าวร้าวแบบนี้ แต่แววตาแข็งกร้าวของนาเดียกลับทำให้เจคอปเป็นฝ่ายยอม แววตาของเขายอมอ่อนลงให้เธอ ยอมให้เธอแค่คนเดียว แต่ถึงอย่างนั้น นาเดียกลับไม่มีวี่แววว่าจะยอมอ่อนให้เขา

“ไม่ต้องมายุ่งกับหนู พี่ไปหานังมินตรามาใช่ไหม”

​         นาเดียระเบิดอารมณ์ออกมาโดยไม่เหลือความเคารพยำเกรง ความคับแค้นใจที่ถูกวาววาปลุกขึ้นมา ทำให้หัวใจของเธอแหลกสลาย ร่างบางกำหมัดท้าทายสายตาของเจคอปอย่างไม่เกรงกลัว

ท่าทางและคำพูดของนาเดียทำให้ความอดทนของเจคอปขาดสะบั้นลงเช่นกัน

“หยุดพูดจาดูถูกคนอื่นเดี๋ยวนี้นะ อย่ามาทำพฤติกรรมแบบนี้กับพี่” ​เจคอปตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่หลงเหลือความอ่อนโยน

เธอคิดว่าเธอเป็นใครนาเดีย คิดว่าเพราะฉันรักเธอถึงได้คิดว่าจะทำอะไรก็ได้ใช่ไหม!

“ทำไมหนูจะพูดไม่ได้ พี่รักมันมากสินะ ถึงขนาดโง่ชื่นชมมันอยู่ได้ ทั้งๆที่มันเป็นคู่หมั้นของพี่เจมส์ มันก็ยังทำตัวต่ำๆไปจูบกับผู้ชายคนอื่น พี่ก็เห็น แต่พี่ก็ยังปกป้องมัน!!”

​         “นาเดีย!!!!”

​         เสียงคำรามดุร้ายอย่างที่ไม่เคยใช้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้กระทั่งกับญาดา

เจคอปตรงปรี่เข้าไปกระชากไหล่คนตรงหน้าด้วยแรงมหาศาล รุนแรงกระทั่งมือของเขาสั่นเทาตามไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้น นาเดียกลับยิ่งแข็งกร้าว ไม่มีทีท่าว่าจะยอมลงให้เขาง่ายๆ

ความเจ็บปวดจากหัวไหล่ถูกกลบด้วยความเจ็บปวดที่หัวใจจนหมดสิ้น ดวงตาแดงก่ำละเลงไปด้วยแรงอารมณ์ไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับ ทั้งเจคอปและนาเดียต่างฟาดฟันกันด้วยสายตาที่ไม่มีใครยอมลดให้ใคร ความรู้สึกที่สั่งสมบรมเพาะกันมานานกำลังจะแตกหักลง

มีเพียงผู้เดียวที่ยังยืนยิ้มอยู่ได้ วาววาแสยะยิ้มกับภาพตรงหน้าด้วยความสะใจอย่างที่สุด เมื่อสมหวังดังตั้งใจ วาววาก็เดินเลี่ยงออกไปอย่างแนบเนียน ปล่อยให้คนทั้งสองจมอยู่ในกับดักไฟรักจนแผดเผาทั้งคู่ให้มอดไหม้

ความรู้สึกของพวกเขากำลังพังทลายจนไม่อาจเยี่ยวยากลับมาได้ ประกายความรักสุดท้ายในแววตาของเจคอปถูกนาเดียพังลงด้วยมือของเธอเอง เพียงเสี้ยววินาทีก่อนหยาดน้ำจะกลั้นตัวออกมาจากดวงตาแข็งกร้าว เจมมาร์ที่บังเอิญผ่านมาเห็นเหตุการณ์ก็รีบวิ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งคู่

“พี่เจคครับ พี่เจค! ใจเย็นๆนะครับ เดีย เป็นอะไรรึเปล่า” เจมส์ดันร่างบางที่ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาเข้ามาหลบทางด้านหลัง แม้แต่ตัวเขายังรู้สึกหวาดกลัวกับอารมณ์ของพี่ชาย

น้องชายที่ว่าอารมณ์ร้าย เจอตัวพี่เข้าไป เขาเองก็หนาวเหมือนกัน

“พาหล่อนออกไปให้พ้นหน้าฉัน ไป๊!!!!!”

เจคอปตวาดไล่เสียงดังจนคนอื่นๆพลอยสลายตัวตามไปด้วย

ร่างสูงเหมือนมีประกายไฟแลบออกมาจากร่างกายเดินหนีออกไปอีกทาง หากผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่นาเดีย เขาก็ไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าเขาจะเผลอทำอะไรลงไปบ้าง