เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 253
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 254
ซูเสี่ยวฝูตกใจ “อะไรนะ ท้องก่อนแต่ง? เด็กในท้องของโหลวซินเยว่ไม่ใช่ของประธานฮั่ว แต่เป็นของแฟนหล่อนงั้นเหรอ?”ฉือหว่านเดาได้ว่าในงานวันเกิดต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้โหลวซินเยว่มีแฟนแล้วจริงๆเด็กในท้องของหล่อนเป็นของแฟนหล่อนแล้วความสัมพันธ์ระหว่างโหลวซินเยว่กับฮั่วซือหานคืออะไรกันแน่?ในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ก็อก ก็อก”“ใคร?”ฉือหว่านลุกไปเปิดประตู ข้างนอกคือร่างสูงสง่าและหล่อเหลาคนหนึ่ง ฮั่วซือหานมาฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อย เขามาทำไม?ที่นี่คือหอพักหญิงฉือหว่านไม่อยากพูดกับเขา จึงปิดประตูทันทีแต่ประตูยังไม่ทันปิด ฮั่วซือหานก็ยื่นมือมาดันไว้ เขายืนตัวสูงขวางอยู่ตรงนั้น ก้มตามองเธอด้วยสายตาหล่อเหลานิ่งลึก “ฉือหว่าน ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ”“ฉันไม่อยากฟัง”“เธอต้องฟัง!”ฮั่วซือหานใช้ท่าทีแข็งกร้าว ดันประตูเข้าไปข้างในเยี่ยฮวนเอ่อร์รีบพูดขึ้น “หวานหว่าน ประธานฮั่ว คุยกันเถอะ เดี๋ยวพวกเราออกไปก่อน”เยี่ยฮวนเอ่อร์ตั้งใจจะให้ทั้งสองได้คุยกันตามลำพังแต่ซูเสี่ยวฝูไม่อยากออก “ฉันไม่อยากออกไป... อุ๊บ!”เธอยังพูดไม่จบ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 255
ฉือหว่านย้อนถามเขา “ไม่อย่างนั้นจะให้ทำยังไง?”แสงไฟในหอพักหญิงนุ่มนวลตกกระทบใบหน้าขาวผ่องของเธอ ผิวนุ่มนวลจนแทบระเบิดออกได้ แค่ขนอ่อนบางๆ บนหน้าเธอยังดูใสบริสุทธิ์ ฮั่วซือหานมองเธอด้วยรอยยิ้มบางในแววตาหล่อเหลาคมเข้ม “สำหรับเรื่องคืนนั้น เธอไม่มีอะไรอยากพูดเลยเหรอ?”คืนนั้น…ฉือหว่านไม่ได้คิดถึงคืนนั้นมานานแล้ว แต่พอเขาพูดขึ้นมา ภาพในหัวก็กลับมาอีกครั้งร่างหนึ่งแข็งแกร่ง อีกหนึ่งอ่อนนุ่ม พัวพันกันอยู่บนโซฟาเหงื่อและความสุขพัวพันกัน สุดท้ายระเบิดออกเหมือนดอกไม้ไฟที่สว่างไสวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเขาคร่อมอยู่บนตัวเธอ แล้วเรียกเธอว่าหวานหว่านฉือหว่านเงยหน้ามองเขา สบตาเขาเข้าเต็มๆเขาเองก็มองเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอใบหน้าเล็กขาวของฉือหว่านแดงทันที เพราะโหลวซินเยว่ เธอจึงคิดว่าเขาลืมคืนนั้นไปแล้ว แต่ตอนนี้ในสายตาเขายังมีเธอเล็กๆ อยู่ตรงนั้น ที่แท้เขาไม่เคยลืมเลยเขาเหมือนเธอ ที่ยังจำได้ตลอด“ฉันไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น” เธอหันหลังจะเดินหนีแต่ฮั่วซือหานก้าวเท้าขวางทางเธอไว้ ไม่ให้เธอเดินไปเธอจะไปทางซ้ายเขาก็ไปทางซ้ายเธอจะไปทางขวาเขาก็ไปทางขวาขวางเธอไว้ใต้เงาร่างของเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 256
ในหอพักหญิงเงียบสนิท เสียงของฉือเจียวที่กำลังโวยวายจึงดังชัดเจนราวกับอยู่ข้างหู ฉือหว่านได้ยินทุกคำฉือหว่านรินน้ำให้ตัวเองหนึ่งแก้ว แล้วยกขึ้นจิบไม่รู้เพราะอะไร น้ำแก้วนี้ถึงขมขื่นนักฮั่วซือหานไม่พูดอะไร แต่คิ้วหล่อคมของเขาขมวดแน่น“ซือหาน ฉันคิดถึงคุณมาก ฉันอยากเจอคุณเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย รีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้”ฮั่วซือหานถือโทรศัพท์ไว้ แล้วก้าวยาวๆ เดินออกไปฉือหว่านหันไปมองแผ่นหลังของเขาที่หายไป เขาคงไปหาฉือเจียวแล้วสินะเธอเกือบลืมไปว่าโหลวซินเยว่ก็แค่ตัวประกอบในชีวิตเขา ฉือเจียวต่างหากคือคนที่เขารักแค่สายเดียวจากฉือเจียว แค่คำพูดไม่กี่คำ ก็สามารถเรียกให้เขาไปหาได้ทันทีคืนคืนนั้นระหว่างเขากับเธอ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลยฉือหว่านหัวเราะเยาะตัวเองเบาๆฮั่วซือหานเดินไปถึงทางเดินหน้าหอ เขาขมวดคิ้วพูดว่า “ฉือเจียว ตอนนี้ฉันไปไม่ได้”ฉือเจียวขึ้นเสียงทันที “ทำไม? หรือว่าคุณจะอยู่กับฉือหว่าน? ฮั่วซือหาน ฉันบอกคุณไว้เลยนะ คุณเลือกได้แค่คนเดียว ถ้าคืนนี้คุณไม่มา คุณจะต้องเสียใจแน่!”“ตื๊ดๆ” ฉือเจียววางสายไปทันทีฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางแน่นเป็นเส้นโค้งเย็นชาเขากำมือถือไว้ แ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 257
ฉือหว่านไม่คิดจริงๆ ว่าเขาจะกลับมา ทั้งที่เมื่อครู่ฉือเจียวในสายโทรศัพท์อ้อนวอนเอาแต่ใจขนาดนั้น แต่เขากลับไม่ไปหาหล่อนฉือเจียวคือคนที่เขาหวงแหนสุดหัวใจ แต่ก่อนหล่อนโดนวางยา แล้วโทรไปสายเดียว เขาก็จะรีบไปหาทันทีแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ไปด้วยนิสัยของฉือเจียว คืนนี้หล่อนคงเป็นบ้าแน่ๆฮั่วซือหานมองเธอ “เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่?”เมื่อครู่เขายืนอยู่ข้างหลัง มองเธอก้มหน้าทำเงียบ ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่จู่ๆ เขาก็นึกถึงเด็กผู้หญิงในถ้ำเมื่อหลายปีก่อน คนที่เงียบขรึมและโดดเดี่ยวแบบนั้นทำให้เขาอยากปกป้อง อยากทะนุถนอมฮั่วซือหานไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เห็นเงาของเด็กคนนั้นในตัวฉือหว่านฉือหว่านไม่อยากตอบ “ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย”ฮั่วซือหานไม่เซ้าซี้ เขาก้มมองเสื้อเชิ้ตและกางเกงที่เปียกน้ำ เมื่อครู่เธอทำแก้วน้ำหกใส่เขาตอนหมุนตัว “เสื้อฉันเปียกแล้ว”ฉือหว่านรีบหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดให้เขา “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”เสื้อเชิ้ตสีขาวแนบไปกับร่างของเขาอย่างชัดเจน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นเป็นมัด ฉือหว่านเช็ดลงเรื่อยๆ จนเลยสายเข็มขัดหนังสีดำ แล้วไปเช็ดตรงกางเกงที่เปียก...“ฉือหว่าน”เสียงทุ้มต่ำของเข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 258
แผ่นหลังเนียนนุ่มของฉือหว่านถูกดันแนบกับผนังกระเบื้องสีขาวเหนือศีรษะ น้ำอุ่นไหลลงมารดเธอจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว เธอยกมือขึ้นดันอกของชายตรงหน้า “คุณทำอะไรน่ะ?”สายน้ำไหลผ่านใบหน้าหล่อเหลาแสนสง่างามของเขา เคลื่อนตามแนวสันกรามเข้มคมไล่จากลูกกระเดือกเด่นชัดลงไปถึงไหปลาร้าที่เซ็กซี่ของชายหนุ่ม แล้วต่ำลงอีก…ภาพผู้ชายกำลังอาบน้ำตรงหน้า เป็นงานศิลป์ที่ยั่วเย้าเกินจะต้านทั้งตัวฉือหว่านเหมือนลุกเป็นไฟ ใจเธอเต้นระรัวเหมือนกวางน้อยตกใจจนไม่รู้จะมองไปทางไหน ตื่นตระหนกและเขินอายสุดขีดฮั่วซือหานกดเธอแนบกับผนัง ริมฝีปากบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “อายอะไรนักหนา? บนตัวฉัน ยังมีตรงไหนที่เธอไม่เคยเห็นอีก?”ฉือหว่านไม่คิดว่าเขาจะลากเธอเข้ามาในนี้ คืนนั้นเขาโดนวางยา จิตใจสับสน แต่ตอนนี้เขามีสติครบถ้วนเธอยังไม่เคยอยู่กับเขาแบบนี้ในสภาพที่ต่างคนต่างมีสติมาก่อนและยิ่งไม่เคยอาบน้ำด้วยกัน“ฮั่วซือหาน ปล่อยฉันนะ! ฉันจะออกไป!” ฉือหว่านพยายามดิ้นหนีแต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะปล่อย เขายกมือขึ้นหนีบอะไรบางอย่างไว้ที่เส้นผมของเธอด้านในมีกระจกบานหนึ่ง ฉือหว่านมองตาม เขาติดกิ๊บสีเหลืองอันหนึ่งไว้บนผมของเธอจากนั้นไม่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 259
ร่างบอบบางของฉือหว่านค่อยๆ ทรุดตัวลงกับพื้น โชคดีที่แขนของเขายังกอดเอวเล็กของเธอไว้แน่นเธอแทบจะละลายลงในจูบร้อนแรงของเขาแล้วฮั่วซือหานเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเธอ เสียงทุ้มพร่าถาม “ที่นี่มีถุงยางไหม?”ฉือหว่านส่ายหน้า ไม่มี“งั้นฉันให้เลขาส่งมา” เขาจะหยิบมือถือโทรฉือหว่านรีบคว้ามือเขาไว้ เขาอาจจะคิดว่าการให้เลขาส่งถุงยางเป็นเรื่องปกติ แต่เธอกลับรู้สึกว่าต่อไปเธอจะสู้หน้าเลขาของเขาไม่ติดอีก“อย่า...”ริมฝีปากบางของฮั่วซือหานจูบลงที่ลำคอขาวนวลของเธอ เลื่อนต่ำไปเรื่อยๆ “อย่าอะไรเหรอ?”เส้นผมสั้นของเขาทิ่มโดนเธอ จนรู้สึกทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้ มือเล็กทั้งสองข้างของเธอถักเข้าในเส้นผมของเขา ดึงไว้พร้อมทั้งผลักเขาออก “ฮั่วซือหาน อย่า”ในหัวเธอสับสนไปหมด เธอไม่เคยคิดจะมีอะไรกับเขาอีก ทุกอย่างในวันนี้มันวุ่นวายเกินไปฮั่วซือหานจูบเธอแล้วกระซิบ “ให้ฉันนะ หวานหว่าน”หวานหว่านคืนนั้น เขาก็เรียกเธอแบบนี้ เรียกเธอว่าหวานหว่านใบหน้าของฉือหว่านแดงซ่าน มือเล็กที่เคยดึงผมเขาไว้ค่อยๆ คลายออก พาดบนไหล่กว้างของเขาแล้วกอดรอบคอฮั่วซือหานเอื้อมไปจะหยิบโทรศัพท์“อย่า ตอนนี้... ฉันอยู่ในช่วงปลอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 260
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง ฉือเจียวรอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ไม่มาเธอเริ่มร้อนใจ จึงโทรหาเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ฝั่งโน้นมีเพียงเสียงของระบบตอบรับอัตโนมัติแสนเย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ”ฮั่วซือหานไม่รับสายเธอเพล้ง!ฉือเจียวขว้างมือถือใส่กำแพงทันที ใบหน้าสวยแดงจัดบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ“เจียวเจียว อย่าโมโหเลยนะ หัวใจของหนูไม่ดี” หลี่หลันรีบปลอบฉือเจียวแต่ฉือเจียวผลักหลี่หลันออก “จะให้หนูไม่โกรธได้ยังไง โหลวซินเยว่มันโง่เกินไป! ตอนแรกคิดว่าแผนท้องของมันจะได้ผล แล้วเราค่อยจัดฉากให้ลูกของมันตายด้วยน้ำมือฉือหว่าน ทีนี้ฉือหว่านจะไม่มีวันลุกขึ้นมาได้อีก! แต่โหลวซินเยว่มันไร้ประโยชน์!”“ตอนนี้ซือหานรู้แล้วว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือฉือหว่าน! เขาต้องไปหาหล่อนแน่นอน และตอนนี้เขาอยู่กับฉือหว่าน!”ฉือเจียวกลัวมาตลอดว่าฮั่วซือหานจะรู้ความจริงเกี่ยวกับคืนนั้น และสิ่งที่เธอกลัว ก็เกิดขึ้นจริง สุดท้ายเขาก็รู้ตลอดหลายปีที่คบกับฮั่วซือหาน พวกเขาไม่เคยมีอะไรกันเลย แต่ฉือหว่านกลับเป็นผู้หญิงคนแรกของเขาใครๆ ก็รู้ ว่าผู้ชายจะไม่มีวันลืมผู้หญิงค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 261
ฉือหว่านยื่นมือออกไป อยากสัมผัสใบหน้าหล่อของฮั่วซือหานแต่ปลายนิ้วขาวเรียวของเธอกลับถูกคว้าไว้ ฮั่วซือหานลืมตาที่ยังปรือเพราะเพิ่งตื่นเขาดึงมือเล็กของเธอไปจูบเบาๆ แล้วหันมามองเธอ “ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงตอนเพิ่งตื่นของเขาทั้งทุ้ม ทั้งพร่า ทั้งเซ็กซี่เขาก้มตามองเธอด้วยแววตานุ่มนวลอ่อนโยนใบหน้าเล็กขาวใสของฉือหว่านมีสีชมพูระเรื่อ “สายแล้ว ตื่นได้แล้ว”ฮั่วซือหานกอดร่างนุ่มนิ่มของเธอไว้ “อยู่ด้วยกันอีกสักพักนะ”เขาอยากนอนต่ออีกหน่อยแต่ฉือหว่านลุกขึ้นนั่ง “ไม่ได้ ที่นี่มันหอพักหญิง อีกเดี๋ยวทุกคนจะตื่นมาเห็น รีบไปได้แล้ว”ฮั่วซือหานยกหางตาขึ้นเล็กน้อย แววตาหล่อเหลาดูเจ้าชู้ “กินฉันเมื่อคืนแล้ว เช้านี้ก็ไล่ฉันกลับเลยนะ ฉือหว่าน ทำไมเธอถึงเป็นคนใช้แล้วทิ้งแบบนี้?”ฉือหว่าน “…”เธอถลึงตาใส่เขาอย่างแรง ก่อนจะเปิดผ้าห่มแล้วลุกลงจากเตียงแต่พอยืนขึ้น ร่างบางของเธอก็ทรุดลงทันที“อ๊ะ!”เธอร้องเบาๆยังไม่ทันได้ล้มถึงพื้น แขนแข็งแรงของชายหนุ่มก็โอบเอวเธอไว้ทัน แล้วช้อนเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวฮั่วซือหานกอดเธอไว้แน่น “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”จะไม่เป็นได้ไง?ฉือหว่านกำหมัดเล็ก ทุบอกเขาแรงๆ ที
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 381
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 380
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 379
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
