LOGINShare
บทที่ 327
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 328
ในจังหวะนั้นเอง ปลายคางเล็กๆ ก็เจ็บขึ้นมา ฮั่วซือหานออกแรงบีบแน่นขึ้นฉือหว่านขมวดคิ้วเรียว “คุณทำฉันเจ็บนะ”ฮั่วซือหานมองเธอ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “ไม่นึกว่าเธอจะมีเสน่ห์มากขนาดนี้”เขาเห็นชายหลายคนชอบเธอมาแล้ว โจวจิ่นเองก็ถือว่าเป็นนักศึกษาที่โดดเด่นที่สุดในรุ่นหลังๆ ก็ยังตกหลุมรักเธอ ถึงขั้นไม่สนว่าเธอเคยแต่งงานมาแล้วด้วยซ้ำฉือหว่านฉวยจังหวะนั้นแย่งมือถือกลับมาได้ “ต่อให้ฉันมีเสน่ห์แค่ไหน…ก็ไม่มีวันชนะใจประธานฮั่วได้อยู่ดี ไม่ใช่เหรอ?”เธอพูดจบก็หันหลังจะเดินหนีแต่ยังไม่ทันก้าวขาออกไป เอวคอดที่พอดีมือก็ถูกแขนแกร่งรัดเข้ามา ฮั่วซือหานดึงเธอเข้ามาแนบอกทันทีความนุ่มนวลและความแข็งแกร่งแนบแน่นกันเพียงชั้นผ้าบางๆฉือหว่านรีบดิ้น “ประธานฮั่ว คุณจะทำอะไร! ถ้ายังไม่ปล่อย ฉันจะร้องขอความช่วยเหลือแล้วนะ!”“ฉือหว่าน…เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?”ฉือหว่านชะงักฮั่วซือหานหยิบรูปภาพใบนั้นออกมา...รูปที่เธอยืนอยู่ข้างตู้โชว์ พร้อมกับรูปเขาอยู่ข้างในนัยน์ตากลมโตของฉือหว่านหดลงทันที รูปนี้มาอยู่ในมือเขาได้ยังไง?ฮั่วซือหานจ้องใบหน้าเล็กของเธอแน่นอีกครั้ง ถามซ้ำ “ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 329
“ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!”ฉือหว่านผลักเขาออกสุดแรงหางตาเรียวยาวของฮั่วซือหานมีแววปรารถนาเรื่อยซึม เขายังโน้มตัวจะจูบฉือหว่านอีกครั้ง“ฮั่วซือหาน เราหย่ากันแล้วนะ คุณควรนึกถึงฉือเจียวบ้าง!”ชื่อของ “ฉือเจียว” ราวกับน้ำเย็นถังใหญ่ราดลงมากลางหัวฮั่วซือหาน เขาชะงักทันทีฉือหว่านใช้แรงผลักเขาออก แล้วหันหลังวิ่งหนีไปทันทีฮั่วซือหานยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง เขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่าตัวเองเมื่อครู่ทำอะไรลงไปบ้าง ฉือเจียวคือผู้หญิงของเขา เขารู้ว่าตัวเองต้องรับผิดชอบต่อเธอแต่เขากลับถูกฉือหว่านดึงดูดตลอดเวลา ควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนต้องมนต์สะกดบางอย่าง……หลังจากกินหม้อไฟเสร็จ ทุกคนกลับมายังโรงแรมริมทะเลฮั่วซือหานเดินอยู่กับรุ่นพี่ชายอีกสองคน ข้างหน้า ฉือหว่านกับโจวจิ่นเดินคู่กันอยู่ฮั่วซือหานมองไป โจวจิ่นไม่รู้พูดอะไรออกมา ฉือหว่านหัวเราะอย่างสดใส“รุ่นพี่ฮั่ว คุณพักห้อง 621 แบบนี้โอเคไหม?”ฮั่วซือหานไม่แสดงสีหน้า “แล้วรุ่นน้องโจวพักห้องไหน?”“รุ่นน้องโจวพัก 609 ค่ะ อยู่ตรงข้ามห้องน้องฉือเลย”“รุ่นพี่ฮั่ว ฉันว่าโจวจิ่นกับน้องฉือเหมาะกันดีนะคะ เราควรช่วยเขาสองคน ให้โอกาสอยู่กันต
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 330
เขามองเพดานเหนือศีรษะ ที่แท้เขากำลังฝันอยู่เขาฝันถึงฉือหว่านเมื่อคืน ฉือหว่านเข้ามาในความฝันของเขาลำคอของเขาตึงแน่น กล้ามเนื้อทั่วร่างเกร็งไปทีละนิ้ว ความเป็นชายที่เลือดลมพลุ่งพล่านนั้น ในช่วงเช้าย่อมไวต่อความรู้สึกเป็นพิเศษฮั่วซือหานค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม หลับตาลงอย่างอ่อนแรงและปล่อยตัว……หิมะข้างนอกตกทั้งคืน วันนี้ทุกคนได้นัดกันไปเล่นสกีทุกคนมารวมตัวกันครบแล้ว เหลือเพียงฮั่วซือหานที่ยังไม่ออกมา“รุ่นพี่ฮั่วยังไม่มาอีกเหรอ?”“เดี๋ยวฉันไปเรียกรุ่นพี่ฮั่ว”ทุกคนเตรียมจะไปตามฮั่วซือหาน แต่ในตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็เดินออกมาจากห้อง“อรุณสวัสดิ์ รุ่นพี่ฮั่ว”บนใบหน้าหล่อเหลาไร้อารมณ์ใดๆ ของฮั่วซือหาน แต่รัศมีรอบตัวกลับเย็นเฉียบเหมือนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เขาแค่พยักหน้าเล็กน้อย “อรุณสวัสดิ์”“รุ่นพี่ฮั่วมาแล้ว งั้นพวกเราออกเดินทางไปลานสกีกันเถอะ!”ฮั่วซือหานเห็นฉือหว่าน เธอยืนอยู่ข้างโจวจิ่นโจวจิ่นกำลังคุยกับเธอ “น้องฉือ ฉันเพิ่งส่งวีแชทให้เธอเมื่อกี้ เธอเห็นไหม?”ฉือหว่านพยักหน้า “เห็นแล้วค่ะ รุ่นพี่โจว”ฮั่วซือหานหัวเราะเย็น “รุ่นน้องโจว เธอมีวีแชทของฉือหว่าน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 331
ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของฮั่วซือหานเมื่อครู่นี้ ในเสี้ยววินาทีที่วิกฤตที่สุด ฮั่วซือหานเป้นคนที่พุ่งเข้ามาทำไมถึงเป็นเขา?“ประธานฮั่ว?”ร่างของทั้งสองคนกลิ้งตกลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว ข้างล่างนั้นมีหินก้อนใหญ่ ทั้งสองคนกำลังจะชนหินนั่นแล้วฮั่วซือหานใช้แขนแข็งแรงโอบรัดฉือหว่านไว้แน่น พูดเสียงเบา “กอดฉันให้แน่น”ฉือหว่านรีบกอดฮั่วซือหานโดยไม่รู้ตัว“ปัง” เสียงหนึ่งดังขึ้น ทั้งสองคนชนเข้ากับก้อนหินและหยุดลงตอนนี้ฝ่ายชายอยู่ด้านล่าง ฝ่ายหญิงอยู่ด้านบน ฉือหว่านถูกฮั่วซือหานโอบกอดอยู่ เธอนอนทับอยู่บนตัวเขา รีบยันตัวขึ้น “ประธานฮั่ว คุณชนหินรึเปล่า?”เมื่อครู่ก่อนจะชนเข้ากับหิน ฮั่วซือหานอุ้มเธอแล้วบิดตัวแรงๆ ศีรษะของเขาชนเข้ากับหินเสียงดัง “ปัง”เธอไม่รู้สึกเจ็บเลย เพราะถูกเขากอดไว้แน่นจนไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยตอนนี้ฮั่วซือหานหลับตาอยู่ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆฉือหว่านตกใจมาก “ประธานฮั่ว? ประธานฮั่ว! ลืมตาสิ อย่าทำให้ฉันกลัวนะ!”ฮั่วซือหานก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆฉือหว่านพยายามจะลุกขึ้นไปตามคนแต่แขนเรียวของเธอกลับถูกมือใหญ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 332
ฮั่วซือหานค่อยๆ หันใบหน้าหล่อเหลาของเขาไปทางด้านข้างฉือหว่านกำลังตั้งใจนวดก้อนบวมให้เขาอยู่ จนไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในท่าทีที่คลุมเครือแค่ไหน จู่ๆ ฮั่วซือหานก็หันหน้ามา เธอรู้สึกว่าริมฝีปากเหมือนถูกบางอย่งนุ่มๆ สัมผัสเข้าริมฝีปากบางเย็นชาของฮั่วซือหานเฉียดกับริมฝีปากแดงนุ่มของเธอ ทั้งสองจูบกันโดยไม่ได้ตั้งใจดวงตาใสกระจ่างของฉือหว่านเบิกกว้างทันที ร่างชะงักแน่นิ่งฮั่วซือหานมองเธอ “ฉือหว่าน เธอจูบฉัน!”เขาพูดว่า ฉือหว่าน เธอจูบฉัน!ฉือหว่านอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พอดีโจวจิ่นกับพวกรุ่นพี่ก็ตามหากันมาถึงแล้ว “รุ่นน้องฉือ? รุ่นน้องฉือ!”“เมื่อกี้ยังเห็นรุ่นน้องฉือเล่นสกีอยู่ตรงนั้นเอง ทำไมจู่ๆ หายไปซะแล้ว?”ฉือหว่านหายตัวไป โจวจิ่นเลยพาทุกคนออกตามหาฉือหว่านกำลังจะส่งเสียง “ฉัน…”แต่คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก เธอก็ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งจับท้ายทอยไว้ ฮั่วซือหานโน้มหน้าเข้ามาจูบเธอทันทีเขาคิดจะทำอะไรน่ะ!?ฉือหว่านรีบขัดขืน แต่แรงของผู้ชายแข็งแรงกว่ามาก เขากดท้ายทอยเธอไว้แน่นไม่ให้เธอหนีไปไหน แถมยังแทรกลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดจูบอย่างหนักหน่วงตอนนั้นเอง โจวจิ่นก็เด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 333
“ฮั่วซือหาน เราเคยเจอกันมาก่อน!”เคยเจอกันมาก่อนงั้นเหรอ?แต่เขากลับไม่จำได้เลยสักนิด เขาเคยเจอเธอตอนไหนกัน?ทว่า ความรู้สึกที่เธอให้กับเขานั้นมันคุ้นเคยเหลือเกิน ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เธอ“ฮั่วซือหาน เรา…”ฉือหว่านยกมือแตะที่ลำคอของตัวเอง ตั้งใจจะหยิบหยกจี้ที่เขาเคยให้เธอออกมาแต่กลับคลำไม่เจอ แล้วเธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหยกจี้นั้นเธอวางไว้ในห้อง“ฮั่วซือหาน รอฉันตรงนี้นะ ฉันจะกลับไปเอาของชิ้นหนึ่ง แล้วจะรีบกลับมา” พูดจบฉือหว่านก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งจากไปฮั่วซือหานมองเงาร่างบอบบางของเธอที่ค่อยๆ ห่างออกไป ก็ตกอยู่ในภวังค์ เธอจะไปเอาอะไร?…ฉือหว่านกลับมาที่โรงแรม รีบตรงไปยังห้องของตัวเอง แล้วหยิบหยกจี้ชิ้นนั้นออกมาเธอจับจี้หยกไว้ในฝ่ามือ หวังว่าตอนที่ฮั่วซือหานเห็น มันจะช่วยให้เขารำลึกถึงอดีตที่เคยมีร่วมกันได้ฮั่วซือหานจะจำเธอได้ไหมนะ?เธออยากลองดูสักครั้งฉือหว่านถือหยกจี้แล้วรีบวิ่งกลับไปยังลานสกี จากที่ไกลๆ เธอก็มองเห็นฮั่วซือหานที่ยังยืนรออยู่ที่เดิมฉือหว่านอยากวิ่งเข้าไปหา “ฮั่ว…”แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา เธอกลับหยุดชะงั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 334
เขาจะจับได้ไหมว่าเธอกำลังปลอมตัวเป็นฉือหว่านอยู่?ฮั่วซือหานมองไปรอบๆ เขารออยู่นานมากแล้ว แต่ฉือหว่านก็ยังไม่กลับมาในที่สุด ฮั่วซือหานก็ก้าวเท้าเดินออกไปฉือเจียวตรงเข้าไปหากู้เป่ยเฉิน “เป่ยเฉิน ตอนนี้พี่รองของนายหลงฉือหว่านไปแล้ว นายต้องช่วยฉันนะ”กู้เป่ยเฉินไม่พูดอะไรหัวใจของฉือเจียวเริ่มร้อนรนอย่างรุนแรง เธอรู้ว่ากู้เป่ยเฉินเคยตั้งใจจะจีบสาวอัจฉริยะคนนี้มาตลอด และตอนนี้เขาก็เพิ่งรู้ว่าฉือหว่านคือเด็กสาวอัจฉริยะคนนั้น แล้วหัวใจของกู้เป่ยเฉินจะเริ่มเอนเอียงไปทางฉือหว่านหรือเปล่า?ไม่ได้เด็ดขาดเธอจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้ฉือเจียวรีบคว้าแขนเสื้อของกู้เป่ยเฉินไว้ แล้วเริ่มใส่ร้ายฉือหว่าน “เป่ยเฉิน นายอย่าไปหลงกลฉือหว่านเชียวนะ คนอย่างเธอรู้อยู่แล้วว่าตัวเองเป็นเด็กอัจฉริยะ แต่กลับไม่พูดออกมา แกล้งทำเป็นปิดบังไว้ แค่จะคอยเล่นกับใจนายกับซือหาน จากนั้นก็ไปแย่งซีนกลางงานสัมมนา หล่อนมันเจ้าเล่ห์มาก รู้ดีว่าจะมัดใจผู้ชายยังไง”กู้เป่ยเฉินเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะมองเธอกลับ “ซ้อเจียวเจียว ซ้ออยากให้ผมช่วยยังไง?”ในดวงตาของฉือเจียวฉายแววเย็นชาเจียนกัดกระดูก “เป่ยเฉิน ฉัน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 335
หิมะที่เวยไห่หยุดตกแล้ว แต่ท่าเรือกลับชื้นแฉะและหนาวเย็นเป็นพิเศษฉือเจียวกับกู้เป่ยเฉินยืนอยู่บนท่าเรือ ข้างๆ มีเรือยอชต์ลำหนึ่งจอดอยู่ คนชุดดำคนหนึ่งโยนร่างของฉือหว่านที่ยังหมดสติขึ้นไปบนเรือกู้เป่ยเฉินมองฉือหว่าน แล้วหันไปถามฉือเจียว “ซ้อเจียวเจียว ทำไมซ้อให้คนจับฉือหว่านมาที่นี่? ซ้อทำอะไรฉือหว่าน?”ฉือเจียวขมวดคิ้ว “นี่นายสงสัยฉันเหรอเป่ยเฉิน? ฉันว่าตอนนี้นายเปลี่ยนไปนะ ดูเหมือนจะเริ่มลัง นายมีใจให้ฉือหว่านใช่ไหม?”“เปล่าครับซ้อเจียวเจียว”“เป่ยเฉิน นายยังเห็นฉันเป็นซ้ออยู่ไหม?”กู้เป่ยเฉินพยักหน้า เขาชอบฉือเจียวมาตลอด และเคยคิดว่าเธอกับพี่รองเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด “แน่นอนครับ”“งั้นก็พิสูจน์ให้ฉันดูสิ นายเกลียดฉือหว่านที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เธอสลบอยู่ นายขึ้นเรือไป พาเธอออกไปกลางทะเล แล้วโยนเธอลงน้ำ ให้เธอหายไปจากโลกนี้ตลอดไป”กู้เป่ยเฉินอึ้ง ก่อนหน้านี้ที่ซ้อเจียวเจียวพูดว่าจะทำให้ฉือหว่านหายไป เขานึกว่าเธอพูดเล่น แต่ไม่คิดว่าฉือเจียวอยากให้ฉือหว่านหายไปจริงๆกู้เป่ยเฉินยืนนิ่ง “ซ้อเจียวเจียว…”“เป่ยเฉิน ตอนนี้แม้แต่นายก็ไม่ช่วยฉันแล้วใช่ไหม? ทั้งนายทั้งพี่รอ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 381
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 380
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 379
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
