บทที่ 144 กำลังจะทนไม่ไหว

ปีเตอร์ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจถึงความเป็นห่วงจากคนรอบข้าง แต่เขาอยากเจ็บเขาอยากลงโทษตัวเอง ที่เขาไม่สามารถดูแลหนูนาให้ปลอดภัยได้ อยู่ๆ ปีเตอร์ก็คุกเข่าลงไปกับพื้นน้ำใสๆ ไหลออกมาจากดวงตาคมทั้งสองข้างอย่างไม่อาจจะเก็บกักมันได้ เพราะตอนนี้เขารู้สึกกลัวเหลือเกิน เขากลัวเหลือเกิน

            “หนูนา...อย่าทิ้งผมไปนะ...คุณทำให้ผมกลัวเหลือเกิน” ปีเตอร์คร่ำครวญเหมือนเด็ก จอนนี่และมาเซลมองภาพนั้นแล้วต้องเสมองไปทางอื่น เพราะทั้งสองกำลังรู้สึกสงสารชายตรงหน้าและเสียใจที่ไม่อาจช่วยอะไรได้นอกจากยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ  จอนนี่ยกมือห้ามพยาบาลที่กลับมาอีกครั้งด้วยบางอย่างที่อยู่ในมือ

            “พีท...หนูนาไม่อยากเห็นพีทร้องไห้เลย...ฮือ ฮืออออ” หนูนานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าชายที่กำลังเสียน้ำตาปากพึมพำร้องเรียกแต่เธอ สองมือของหนูนากอบกุมที่แก้มที่ชื้นเปียกไปด้วยน้ำตาลูกผู้ชาย