18

ทั้งสองต้องต่อสู้กับมนุษย์ที่มีพลังมืดและต้องการทำลายเผ่าจิ้งจอก เป็นฉากที่อากาศเย็นและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเป็นปรปักษ์ ซึ่งเป็นบรรยากาศที่ตั้งใจสร้างขึ้น

ดังนั้น ไป๋ผิงยืนอยู่กลางสนามรบ ร่างกายสั่นเล็กน้อยจากพลังมืดของมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเขาตึงเครียด แต่เขาก็พยายามสงบสติอารมณ์แล้วถามด้วยเสียงต่ำ “ทำไมเจ้าถึงบุกเผ่าของเรา? เผ่าของเราทำอะไรให้เจ้าถึงได้ทำเช่นนี้?”

สายตาที่เยือกเย็นจากมนุษย์ฝั่งตรงข้ามมองมายังไป๋เฉิน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังมืดที่ซึมออกมาจากดวงตา เขายิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมก่อนตอบกลับ “เผ่าจิ้งจอกของพวกเจ้าทำลายหมู่บ้านของเรา ทุบตีและฆ่าคนโดยไม่มีเหตุผล ทำให้ชาวบ้านเกือบครึ่งหนึ่งต้องตาย การปฏิเสธสิ่งที่พวกเจ้าทำถือเป็นแค่คำโกหก พยายามปิดบังความจริง”

ไป๋เฉินและไป๋ผิงรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับคำตอบนี้ พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่คำพูดของมนุษย์กลับยิ่งกระตุ้นความสงสัยและความโกรธในตัวทั้งสอง

“เจ้สบอกว่าเราทำลายหมู่บ้านของเจ้า แต่ความจริงเป็นอย่างไร?” ไป๋เฉินถามเสียงต่ำ เขาต้องการรู้ข้อมูลเพิ่มเติม “เราไม่ได้ทำสิ่งนั้น เจ้าต้องมีหลักฐานใช่ไหม?”

“หลักฐา