MasukShare
ตอนที่ 4 ถูกลักพาตัว Part1
Terakhir Diperbarui:
2025-01-28 10:00:39‘ปวดหัวเสียจริง ให้ตายสิใครช่างกล้าทำกับข้าเช่นนี้กันนะ’
เยว่หลิงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้วแต่เพราะความรู้สึกปวดหนึบที่ศรีษะทั้งสองข้างนั้นทำให้นางลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก จนกระทั่งเปลือกตาบางของนางค่อยๆแย้มกระพริบขึ้นทีละนิดจนเริ่มมองเห็นภาพตรงหน้าได้อย่างชัดเจน
นางยันตัวลุกขึ้นก่อนที่สายตานั้นจะเหลือบไปเห็นบุรุษผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ห่างจากนางเพียงไม่ถึง 1 จิ้ง[1]
วงหน้าของเขานั้นถูกล้อมรอบไปด้วยเส้นผมสีดำเงางาม นัยต์ตาที่เรียวยาวราวกับเหยี่ยวมีแก้วตาสีแดงสดพราวระยับดุจอัญมณี ดูลึกลับแต่สะกดสายตาให้หยุดมอง นางไล่สายตาไปทั่วร่างของเขาจนเจ้าของร่างนั้นเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสายตาของนาง
“เจ้าจะสำรวจข้าอีกนานไหม”
“แล้วเจ้าเป็นใคร”
“ไม่คิดจะกลัวข้าบ้างหรืออย่างไร”
เยว่หลิงเอาแต่จ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากสร้างความประหลาดใจให้แก่บุรุษผู้นั้นเป็นอย่างมาก
“หงอี้เข้ามาข้างในนี้ที”
“ขอรับนายท่าน”
สิ้นคำบอกกล่าวก็มีบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้านในกระโจมด้วยความรวดเร็ว ลักษณะการเดินที่มั่นคงและคล่องแคล่วดูไปแล้วน่าจะถูกฝึกมาเป็นอย่างดี คนผู้นี้น่าจะมีวรยุทธ์ด้วยกระมัง
“เจ้าเป็นใครเหตุใดถึงไม่ตอบข้าล่ะ”
บุรุษที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั้นยิ้มออกมาแล้วเขายกขาขึ้นมาวางพาดไว้บนโต๊ะอาหารก่อนจะเอ่ยตอบนางด้วยเสียงเรียบๆทั้งรอยยิ้มที่ส่งออกมานั้นช่างดูร้ายกาจยิ่งนัก
“ข้าเป็นโจร เจ้ากลัวหรือไม่”
“โจรหรือ โจรบ้าอะไรถึงได้หล่อเหลาเช่นนี้”
“ห๋า?”
เมื่อได้ยินที่นางเอ่ยออกมาก็ถึงกลับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว เยว่หลิงเริ่มยิ้มประหลาดๆขึ้นมาแล้วแววตาที่จ้องมองพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดจนบุรุษสองคนนั้นเริ่มขนลุกขนชันขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“นะ นายท่าน ท่านแน่ใจหรือขอรับว่าจับนางมาเพื่อจะทำให้นางกลัวได้”
“ข้าก็เริ่มไม่แน่ใจแล้ว นี่แม่นางพวกข้าเป็นโจรเจ้าไม่กลัวตายงั้นหรือ”
“ตายหรือ? เหตุใดข้าต้องกลัวด้วยล่ะหากพวกเจ้าอยากสังหารข้าจริงๆ เช่นนั้นก่อนตายขอให้ข้าสมหวังดังที่ใจข้าปรารถนาเสียก่อนสิ”
“เจ้าพูดอะไร”
“เจ้าต้องการอะไรจากข้างั้นหรือพ่อรูปหล่อข้าไม่มีเงินหรอกนะ มีแต่ตัวเท่านั้นหากว่าเจ้าไม่รังเกียจล่ะก็”
“หยุด! หยุดเดี่ยวนี้นะเจ้าเป็นสตรีแบบไหนกันเหตุใดถึงได้พูดจาเช่นนี้ ที่ค่ายทหารไม่สอนเจ้าหรืออย่างไร”
“สอนอะไร?ค่ายทหารอะไร? ข้าไม่เข้าใจที่ท่านพูด”
โครกคราก~~
ทันใดนั้นเสียงท้องของเยว่หลิงก็ดังออกมาขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
“นายท่านดูเหมือนว่านางจะ…”
“นี่ๆ ไหนๆท่านก็จะสังหารข้าแล้วเช่นนั้นก็ช่วยสงเคราะห์ข้าทีเถอะ ข้าหิว”
เยว่หลิงพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมทำตาปริบๆให้พวกเขา บุรุษผู้นั้นถึงกับพูดไม่ออกได้เพียงแค่มองหน้านางสลับไปมองบ่าวของตนเอง
“เฮ้อ นี่ข้าทำอะไรอยู่เนี่ย”
เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งก้านธูป[2] อาหารหลากหลายชนิดก็มากองอยู่ตรงหน้านางแล้ว
“อร่อยจัง อาหารง่ายๆแต่กลับอร่อยเช่นนี้พวกท่านนี่ทำอาหารได้อร่อยเสียจริง”
“นี่ๆ เจ้าเป็นสตรีแบบไหนกันกินให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร”
“ข้าก็เป็นของข้าแบบนี้”
“อะไรทำให้หลี๋อ๋องติดใจจนถึงกับต้องพาเจ้ามาด้วยนะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
ประโยคสุดท้ายนี้นางได้ยินไม่ชัดเท่าใดนักเพราะเหมือนเขาจะบ่นพึมพำกับตนเองเท่านั้นไม่ได้ตั้งใจจะให้นางได้ยินเสียทีเดียว
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ”
“ช่างเถอะ กินดีๆ”
“คือข้าหิวน่ะเจ้าจะให้ข้ารักษากิริยาของสตรีอะไรในเวลาเช่นนี้กัน หิวก็คือหิวไม่เข้าใจหรือ”
“เฮ้อ…ช่างเถอะ”
เยว่หลิงเมื่อกินไปได้สักพักจนอาหารในจานเริ่มหมดลงแล้วนางก็เรอออกมาทันทีสร้างความประหลาดใจให้แก่เหล่าโจรพวกนั้นอย่างมาก
“นี่นาง…”
“ท่านชื่ออะไรหรือ” เยว่หลิงไม่สนใจกิริยาที่นางแสดงออกมาเมื่อครู่นี้เลยสักนิดนางเพียงแค่หันไปมองเขาก่อนจะเอ่ยถามชื่อเขาด้วยแววตาใสซื่อ
“ข้าต้องบอกเจ้าด้วยหรือ”
“ท่านจับข้ามานะ ก่อนจะสังหารไม่คิดจะบอกชื่อแซ่ให้ข้ารู้บ้างหรือ”
“ไม่ล่ะข้าไม่น่าจะอยากรู้จักเจ้า”
“ทำไม? หรือพวกท่านเองก็ชอบหญิงงามที่มารยาทอ่อนหวาน เรียบร้อยเอาอกเอาใจเก่งเช่นนั้นหรือ โทษทีนะที่ข้าไม่มีลักษณะเช่นนั้น”
“ว่าแต่จับข้ามาทำไมหรือ”
“เจ้ารู้จักหลี๋อ๋อง”
“แน่นอนว่ารู้จัก”
“เจ้าเป็นสาวใช้ของเขาหรือ”
“นี่ หน้าตาข้าดูไม่ได้ถึงเพียงนั้นเลยหรืออย่างไรกัน”
“หืม”
“ข้าเป็นเพียงสตรีที่เผลอตัวเผลอใจให้หลี๋อ๋องก็เท่านั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเสียหน่อย สตรีไร้มารยาเช่นข้าหรือจะเป็นที่ชื่นชอบของบุรุษ”
เยว่หลิงเอาแต่บ่นรำพันกับตนเองไปเรื่อย นางไม่ได้สังเกตเลยว่าหัวหน้าโจรป่าผู้นั้นกำลังจ้องมองนางด้วยความเอ็นดูอยู่
“ใครบอกว่าบุรุษต้องชอบสาวงามเพียงอย่างเดียวล่ะ”
“ไม่ใช่หรือ”
เยว่หลิงเอียงคอก่อนจะมองเขาด้วยแววตานิ่งๆ
“ข้ามีนามว่าซือเยว่”
“ซือเยว่งั้นหรือ”
“ใครช่างกล้าว่าเจ้าไม่งามกัน คนผู้นั้นคงตาบอดเป็นแน่”
“ก็คงตาบอดจริงๆอย่างที่เจ้าว่านั่นแหล่ะ”
เยว่หลิงเองก็เริ่มเบื่อหน่ายขึ้นมาเมื่อนึกถึงคนผู้นั้น นางจึงหยิบจอกเหล้าของเขาขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด
“อ๊ายรสชาติแรงใช้ได้ แรงกว่าเหล้าดอกบัวของข้าอีกนะเนี่ย”
โจรป่าผู้นั้นนั่งมองนางยกไหสุราดื่ม ใจก็อยากห้ามแต่เพราะดูเหมือนว่านางจะมีความสุขที่ได้ร่ำสุราอยู่แบบนั้นเขาจึงได้แต่ปล่อยนางดื่มต่อไป
ซือเยว่ได้เพียงแค่นั่งเป็นเพื่อนนางจนเยว่หลิงเริ่มเมาและประคองสติไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“นี่ๆ เจ้าไปนอนเถอะไป ไม่ต้องห่วงว่าข้าจะทำอะไรเจ้าล่ะข้าไม่ชอบของแปลก”
“ปากคอเจ้าช่างร้ายเหมือนใครบางคนที่ข้ารู้จักเสียจริง”
“ปากเจ้าก็จัดจ้านยิ่งกว่าสตรีคนใดที่ข้าเคยพบเจอมาเช่นกันแต่ช่างเถอะข้าไม่ถือสา ไปๆไปนอนได้แล้ว”
“ซือ...เยว่”
“อะไร”
“ข้าอยากอาเจียน”
“เฮ้ย!”
“อุแหวะ…”
“…”
---------------------------
[1] 1 จิ้ง = 3.3 เมตร
[2] หนึ่งก้านธูป = ครึ่งชั่วโมง-หนึ่งชั่วโมง
Bab terbaru
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 24 บทส่งท้าย-ความวุ่นวายที่ไม่มีใครคิดเบื่อ
-สองเดือนถัดไป-หลังจากพระชายาฉินรักษาโรคระบาดไปจนหมดสิ้นแล้ว พวกนางก็มาปักหลักอยู่ที่จวนหลี๋อ๋องกันต่อโดยยังไม่มีกำหนดเดินทางกลับแคว้นเป่ยฉีแต่อย่างใดจวนหลี๋อ๋องของเขาเวลานี้นั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความรู้สึกอบอุ่นที่เขาไม่ได้พานพบมานานมากแล้วเอ่อร้นออกมาไปทั่วทั้งจวน“จะว่าไปแล้วพอนึกๆดูข้าก็ไม่คาดคิดว่าจุดจบของนางจะเป็นเช่นนี้เลย วันนั้นข้าอุตส่าห์ช่วยนางเอาไว้แล้วแท้ๆก็นึกว่าฮ่องเต้จะอภัยโทษนางได้”“เจ้าใจอ่อนเกินไปแล้วหลิงเอ๋อโทษของนางนั้นร้ายแรงยิ่งนักไม่อาจเลี่ยงได้ หนึ่งชีวิตของนางที่ต้องตายไปเทียบไม่ได้กับชีวิตของชาวบ้านหลายคนที่ต้องตายจากฝีมือของนางหรอกนะ”“แต่นางช่างเป็นสตรีที่รักมั่นเสียจริงทีแรกข้าก็นึกว่านางมีใจให้ท่านเสียอีก”“เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนั้นกันล่ะ”“ก็เห็นนางตามติดท่านอย่างกับอะไรดีข้าเกือบหึงท่านไปแล้วไหมล่ะ”
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 23 งานแต่งหลี๋อ๋อง
วันเวลาผ่านไปเพียงไม่นานก็มาถึงวันแต่งงานของหลี๋อ๋องกับท่านหญิงเยว่หลิงเพราะเป็นโอรสที่ฮองเฮาเลี้ยงมาตั้งแต่ยังเล็กนางจึงลงมือจัดเตรียมงานแต่งนี้อย่างยิ่งใหญ่ด้วยพระองค์เองเยว่เหวินหลงพี่ชายฝาแฝดของนางได้จัดซื้อจวนขนาดใหญ่เอาไว้ให้ผู้เป็นน้องสาวโดยเฉพาะและจัดหาอุปกรณ์ของใช้ราคาแพงทุกชนิดยัดเข้าไปในจวนหลังใหญ่หลังนั้นส่วนอ๋องฉินนั้นแม้จะแสดงออกว่าไม่ได้ตื่นเต้นกับงานแต่งนี้แต่อย่างใด แต่คนใกล้ชิดเช่นองค์รักษ์คนสนิทของเขาต่างก็รู้กันว่าเวลานี้ท่านอ๋องของพวกเขานั้นตื่นเต้นแทบจะนั่งไม่ติดอยู่แล้ว ใจของเขาคงไปอยู่ที่งานแต่งนั้นไปแล้วกระมังชุดแต่งงานของเยว่หลิงนำมาจากเป่ยฉีโดยเฉพาะ ชุดแต่งงานที่มีฝีมือการปักประณีตหรูหราอย่างที่สุดเป็นฝีมือของท่านแม่ของนางนั่นเองเมื่อถึงวันแต่งงานพิธีแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของเมืองต้าหลี่ถูกจัดขึ้นในจวนหลี๋อ๋องเจ้าสาวคือท่านหญิงเยว่หลิงผู้มีรูปโฉมงดงามราวกับนางฟ้าส่วนเจ้าบ่าวคือหลี๋อ๋ององค์ชายสี่ของฮ่องเต้ฮุ่ยถิงแคว้นต้าหลี่ แขกเหร
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 22 ประลองยุทธ์
-จวนหลี๋อ๋อง-“ท่านพี่ มีคนคนหนึ่งอยากรู้จักท่านเจ้าค่ะ”“ใครหรือ?”ฉินอ๋องที่กำลังเบื่อหน่ายที่ลูกน้องของเขาสองคนนั้นไม่เอาไหนเสียเลย ฝึกวรยุทธ์ได้ไม่นานก็บ่นว่าปวดหลังบ้างล่ะ เจ็บเข่าบ้างล่ะ อายุไม่มากเท่าไหร่เหตุใดบ่นเป็นตาแก่เช่นนั้นกันเขาหันไปมองก็เห็นลู่เหยียนซินที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับบุรุษรูปร่างสมส่วนนั้นอยู่ ดูเหมือนนางจะสนทนากับคนผู้นั้นกันอย่างออกรสมากจนลมหึงเริ่มพัดโชยมาทันใด“เอ่อท่านอ๋องข้าว่าควรจะบอกท่านพ่อของข้าก่อนดีหรือไม่”“ไม่เป็นไรหรอกน่า เสด็จพ่อของข้าน่าจะรับมือได้”“ท่านอย่าไว้ใจเขาสิ ท่านพ่อข้าขี้หึงมากนะท่านไม่รู้หรือ”“อะไรนะ?”หลี๋อ๋องหันไปมองฉินอ๋องที่เวลานี้ใบหน้าของเขาบึ้งตึงมากขึ้นเรื่อยๆ หรือจะจริงดังที่เยว่หลิงกล่าวเมื่อครู่ ท่านอ๋องผู้นี้หึงพระชายาของเขาอยู่หรือนี่&lsqu
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 21 บทลงโทษ
-เช้าวันถัดไป-ขบวนรถม้าของหลี๋อ๋องมุ่งหน้ากลับเข้าเมืองหลวงตั้งแต่เช้าตรู่“เหตุใดพวกเราไม่ไปกับนาง”“ท่านพี่ปล่อยให้นางจัดการอะไรเองบ้างเถอะเพคะ เพียงแค่ลูกของเราปลอดภัยแล้วก็ดีแล้วไม่ใช่หรือที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนางเถอะ”“แต่ว่าข้า”“เมื่อคืนท่านยังไม่เข้าใจอีกใช่หรือไม่”เสียงเข้มดุดันของนางทำให้อ๋องฉินหยุดพูดทันทีแม้เขาจะห่วงบุตรสาวเพียงคนเดียวมากเพียงใด แต่ก็ไม่อาจขัดใจผู้เป็นภรรยาได้ในเวลานี้‘แม่เสือเช่นนางคงได้กัดคอเขาตายอย่างแน่นอน’อ๋องฉินยืนมองส่งเยว่หลิงที่หน้าประตูเมืองพร้อมกับองค์รักษ์คู่ใจ ชิงอีและเฟยหยาจนขบวนรถม้านั้นหายลับไปจากสายตาของพวกเขา-เมืองหลวงต้าหลี่-เมื่อมาถึงวังหลวงหลี๋อ๋องก็รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับฮ่องเต้ทุกอย่าง ฮ่องเต้ทำ
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 20 สุราเป็นเหตุ
-จวนหลี๋อ๋อง-เมื่อเหตุการณ์สงบลงหลี๋อ๋องก็เชิญอ๋องฉินและพระชายาฉินมาพักที่จวนเจ้าเมืองด้วยกัน แม้ตอนแรกพระชายาฉินจะปฎิเสธไปแต่อ๋องฉินผู้เป็นสามีของนางกลับตอบตกลงไปเสียอย่างนั้นทั้งคู่เวลานี้กำลังนั่งจ้องมองใบหน้ากันไปมา ด้วยฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไปนั้นทำให้หลี๋อ๋องกล้าที่จะพูดคุยกับบิดาของเยว่หลิงมากขึ้น“ข้าต้องขออภัยท่านอ๋องด้วยนะขอรับ ข้าไม่รู้จริงๆว่าท่านคือท่านพ่อของนาง”ฉินอ๋องที่ได้ยินดังนั้นก็ชายตามองไปยังว่าที่ลูกเขยของเขาแม้จะหมั่นใส้เขาไม่น้อยแต่ลูกสาวของเขาก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นพระชายาไปแล้ว ข้าวสารไม่รู้กลายเป็นข้าวสุกไปแล้วหรือยังเช่นนั้นก็ทำได้แค่ยินยอมไปก่อนเท่านั้น“นางบอกว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เพียงนางคนเดียวที่ทำเช่นนั้นก็แสดงว่ายังมีคนอยู่เบื้องหลังอีก อย่างน้อยก็ช่วยชาวบ้านไปได้แล้วอย่างหนึ่งที่เหลือคงต้องเป็นหน้าที่ของท่านอ๋องแล้วนะเพคะ”“พระชายาไม่ต้องเป็นห่วง ข้า
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 19 จับกุมคนร้าย
“นี่ก็ใกล้ยามโหย่ว (17.00-19.00น.) แล้วเหตุใดนางถึงไม่กลับมาเสียที”“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“มีอะไร”“ดูนั่นสิพ่ะย่ะค่ะ”หลี๋อ๋องเหลือบไปมองตามที่หลี่จิ่งกำลังชี้นิ้วไปที่อะไรบางอย่าง บางสิ่งบางอย่างที่หลบซ่อนอยู่ในความมืดมิดเขาเห็นเพียงดวงตาที่แดงฉานนั้นกำลังจดจ้องมองมาที่พวกเขาอยู่ หลี่จิ่งแม้จะหวาดกลัวอยู่ภายในใจแต่เขาก็รีบเข้ามายืนขวางอยู่ด้านหน้าของหลี๋อ๋องทันที สิ่งมีชีวิตที่มีเพียงดวงตาที่แดงฉานนั้นจดจ้องมาที่หลี๋อ๋อง เขาเคยเห็นมัน!จ้านจ้านเมื่อเห็นว่าพวกเขาเหมือนจะกลัวมันแล้วมันก็รีบเดินออกมาจากที่ซ่อนทันใด สีหน้าและแววตาของมันดูเหมือนจะภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่สามารถขู่ให้พวกเขากลัวได้“จ้านจ้านงั้นหรือ”“เอ๋ ท่านอ่องนั่นไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของพระชายาหรอกหรือ”“เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่”จ้านจ้านเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาก่อนจะยืดตัว
Anda juga akan menyukai
พ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ120.7K Dibacaสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา334.4K Dibacaคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย24.5K Dibacaเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก38.3K Dibacaอ้อนรักหวานใจ
สิรี&EVAVY101 Dibacaพันธะรักพันธนาการร้าย
Tiwa109 Dibacafeeling in love ตกหลุม(พราง)รักรุ่นพี่สุดโหด
เฟยเฟิ่ง/หงษ์บิน953 DibacaHot stuff ร้อนแรงกระแทกลึก
บุษบาหนึ่งหรัด104 Dibaca
