MasukShare
บทที่ 4 ทำความเข้าใจ
Terakhir Diperbarui:
2025-04-05 20:24:49เมื่อออกมาจากเรือนใหญ่แล้ว เสี่ยวจิ่วฮวาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับปลอบใจตนเองว่าตอนนี้ทุกอย่างยังไม่เข้าที่เข้าทาง
นางต้องหัดใจเย็น ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนเพิ่งเริ่มต้น นางและท่านแม่เพิ่งจะเริ่มใกล้ชิดกัน เพราะไม่ได้เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่แบเบาะไม่ได้สนิทชิดใกล้เหมือนกับเสี่ยวเย่วหยา นั่นจึงเป็นกำแพงที่กั้นนางและผู้เป็นมารดาเอาไว้
มันคงจะเป็นบททดสอบหนึ่งที่ทำให้จิตใจของนางเย็นลงได้
เมื่อคิดได้อย่างนั้นนางจึงหันไปเอ่ยกับหูเป่าทันที
"ข้าจะไปที่สระบัวด้านหลังจวนเสียหน่อย ไปให้อาหารปลาจิ่นหลี่ เผื่อว่าจะคิดสิ่งใดดีดีออก"
หูเป่าไม่เอ่ยสิ่งใดเพียงพยักหน้าเล็กน้อย เสี่ยวจิ่วฮวาเดินมาที่ศาลาริมสระบัว ก่อนจะให้อาหารปลาอย่างไม่รีบไม่ร้อน นางมองดูสระน้ำเบื้องหน้า มองเห็นภาพตนเองที่สะท้อนอยู่ในเงาของน้ำ ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
ยังมีเวลาอีกมาก แม้การเป็นคนดีจะยากไปเสียหน่อย แต่ก็คงไม่เกินความพยายามของนาง
เมื่อนั่งเล่นจนเบื่อแล้ว เสี่ยวจิ่วฮวาจึงกลับมาที่เรือนของตนเอง เมื่อมาถึงก็พบว่ามีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ เสี่ยวจิ่วฮวาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ นางจำได้ว่าสาวใช้นางนี้เป็นคนของเรือนใหญ่
"เหตุใดจึงนำอาหารมามากมายถึงเพียงนี้"
"เรียนคุณหนูรอง ฮูหยินสั่งให้นำมามอบให้ท่านเจ้าค่ะ"
"ให้ข้าหรือ"
"เจ้าค่ะ อีกทั้งกำชับบ่าวว่าให้ถามคุณหนูรองว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งใดบ้าง จะได้ให้ห้องครัวทำมาให้ทุกวันเจ้าค่ะ"
"อืม ข้าชอบทุกอย่างบนโต๊ะนั่นแหละ เจ้าออกไปเถอะ ข้าไม่ชอบให้ใครมายืนจ้องตอนกินอาหาร"
"เจ้าค่ะ"
เมื่อคนออกไปแล้ว เสี่ยวจิ่วฮวาก็จ้องมองอาหารบนโต๊ะ ก่อนจะคิดถึงเรื่องเก่าๆ ในอดีต
ในตอนนั้นนางทะเลาะกับท่านแม่ ท่านแม่ก็ส่งคนมามอบอาหารให้นางเช่นนี้ แต่ตอนนั้นจิตใจนางมืดบอดไฟอิจฉาครอบงำ นางปัดอาหารบนโต๊ะทิ้งทั้งหมด คิดเพียงว่าท่านแม่ทำเช่นนี้เพราะเวทนา คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังนาง เป็นแม่ประสาอะไรกัน!!
เสี่ยวจิ่วฮวาหลับตาลงก่อนจะส่ายหน้าไปมา ตอนนี้นางเข้าใจแล้ว เพราะท่านแม่รู้เพียงอย่างเดียวว่านางชอบกิน และไม่รู้ว่าจะเข้าหานางอย่างไร จึงสั่งให้ทำอาหารมามอบให้นาง อาหารบนโต๊ะมีแต่ของดีดีทั้งนั้น อาหารทุกจานก็ทำออกมาอย่างใส่ใจไม่น้อยเลย
แต่เสี่ยวจิ่วฮวาคนเก่ากลับมองไม่เห้นความหวังดีนี้เลยแม้แต่น้อย!!!
เสี่ยวจิ่วฮวาปรายตามองไปที่ด้านนอกประตู พบว่ามีเงาของสาวใช้คนนั้นยืนอยู่ นางยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงกินอาหาร และเอ่ยปากชมไม่หยุด กินไปก็ลอบสังเกตว่าสาวใช้ไปแล้วหรือยัง เมื่อคนไปแล้ว นางจึงวางตะเกียบลง ก่อนจะเอ่ยกับหูเป่า
"เจ้าตามสาวใช้ไปที่เรือนท่านแม่ แล้วนำคำพูดที่พวกเขาสนทนากันกลับมาบอกข้า อย่าให้ถูกจับได้ล่ะ"
"เอ่อ จะดีหรือเจ้าคะคุณหนูรอง"
"ข้าสั่งให้ไปทำเจ้าก็ไปทำเถอะ"
"เจ้าค่ะ"
หูเป่าพยักหน้าก่อนจะรีบไปทันที คนหายไปไม่นานก็กลับมา แล้วยังนำคำพูดของคนในเรือนใหญ่มาบอกนางอย่างไม่มีตกหล่น
ท่านแม่ที่ได้ยินว่านางชอบอาหารทุกอย่างที่ส่งมาก็หัวเราะเบิกบานใจไม่น้อย อีกทั้งยังกำชับแม่ครัวให้หาวัตถุดิบดีดีมาเก็บเอาไว้ แล้วยังบ่นออกมาอีกว่านางตัวผอมเกินไปต้องบำรุงดีดี เพราะนังอนุสารเลวนั่นแท้ๆ ที่ทำให้เสี่ยวจิ่วฮวาลูกแม่ต้องลำบากไม่ได้กินของดีดี เสี่ยวเย่วหยาเองก็บอกว่าให้ลองทำขนมแปลกใหม่มาส่งให้นางกิน เผื่อว่านางจะชอบ
ทุกคนดีกับนางถึงเพียงนี้ แต่นางกลับมองไม่เห็นสิ่งดีดีของพวกเขาเลย
เสี่ยวจิ่วฮวาดวงตาแดงก่ำ รู้สึกว่าอาหารในปากขมฝาดขึ้นมาเสียดื้อๆ
นางเข้าใจแล้ว ที่ผ่านมาหากนางมองให้ดีดีจะเห็นความใส่ใจของทุกคนที่มีต่อนางมาโดยตลอด
เสี่ยวจิ่วฮวากินอาหารไม่ลงแล้ว นางจึงให้หูเป่านำอาหารไปเก็บเสีย ก่อนจะลุกจากเก้าอี้และเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง สายลมพัดกิ่งไม้สีเขียวชะอุ่มส่ายไหวไปมาดูน่ามองไม่น้อย เสี่ยวจิ่วฮวาจ้องมองมันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้
ฉินอี๋เหนียงก็ตายไปนานหลายเดือนแล้ว ศพก็ถูกนำไปฝังที่ตีนเขาวัดไป๋หวาซึ่งเป็นสถานที่ฝังศพไร้ญาติ ตั้งแต่เสร็จสิ้นงานศพนางก็ไม่เคยไปกราบไหว้เลยสักครั้ง
จะว่าไปแล้ว หากฉินอี๋เหนียงใจดำสักหน่อย สลับตัวและนำนางมาฆ่าทิ้งเสียก็สามารถทำได้ แต่ฉินอี๋เหนียงกลับไม่ทำ ก็นับว่ายังมีความเป็นคนอยู่บ้าง
อย่างไรเสียก็เป็นคนที่เลี้ยงดูนางมาจนเติบใหญ่ แม้จะไม่ได้เลี้ยงด้วยความรัก แต่ก็ถือว่ามีพระคุณอยู่บ้าง
เมื่อคิดได้เช่นนั้นางจึงหันไปเอ่ยกับหูเป่าทันที
"พรุ่งนี้เข้าจะไปที่วัดไป๋หวา ไปไหว้พระโพธิสัตว์เสียหน่อย เจ้าให้คนเตรียมรถม้าให้ข้าด้วย"
หูเป่าชะงักไปชั่วขณะ แม้ปากจะตอบรับ แต่ในใจกลับครุ่นคิด
ไปไหว้พระโพธิสัตว์อย่างนั้นหรือ!!
นางหูฝาดไปหรือไม่ ร้อยวันพันปีคุณหนูไม่เคยไปวัดไป๋หวา บอกเพียงว่า
"เงินทองเป็นของมีค่า จะไปใช้จ่ายให้กับไต้ซือแก่ๆ ที่ไร้ประโยชน์ไปทำไมกัน ไม่ทำงานทำการวันๆ ท่องแต่อมิตตาพุธให้คนมากราบไหว้ โกนผมใครก็ทำได้ ข้ายังโกนได้เลย!!! มิสู้นำเงินที่จะเอาไปบริจาคเอาไปซื้อเครื่องประดับและเครื่องประทินโฉมไม่ดีกว่าหรือ อย่าฝันว่าจะได้ของมีค่าจากข้า ฝันไปเถิด!!"
ไอหยา!! ท่านแน่ใจนะว่าจะไปไหว้พระโพธิสัตว์ ไม่ใช่ว่าจะไปด่าไต้ซือที่วัดหรอกนะ คุณหนูรองของข้า
Bab terbaru
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 10
เมื่อได้ยินว่าบุตรชายกลับมาถึงวังหลวงแล้ว เสี่ยวจิ่วฮวาก็ดีใจไม่น้อย นางโผเข้ากอดบุตรชาย ก่อนจะจ้องมองฮวาชิงเหยี่ยนที่ถูกคนหามเข้ามาคราหนึ่ง และจึงเอ่ยถามเติ้งจื่อหยวน"นางคือ?""เสด็จแม่ นางคือสตรีของข้า ข้ารักนาง ท่านอย่าให้นางไปที่ใดเลยนะพ่ะย่ะค่ะ"เสี่ยวจิ่วฮวาหันไปสบตากับเติ้งหมิงซีคราหนึ่ง เห็นว่าสามีเพียงพยักหน้าเล็กน้อย ก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ก่อนจะสั่งให้หมอหลวงในวังมาตรวจดูอาการของคนทั้งสองหลายวันต่อมาอาการของฮวาชิงเหยี่ยนก็ดีขึ้นมากแล้ว วันต่อมาก็มีนางกำนัลเข้ามาบอกว่า เสี่ยวฮองเฮาเรียกนางให้เข้าไปพบฮวาชิงเหยี่ยนไม่ได้ครุ่นคิดสิ่งใดให้มากความ นางตรงไปที่ตำหนักคุณหนิงในทันที เมื่อเข้ามาถึงก็พบกับเสี่ยวฮองเฮาที่กำลังนั่งจิบชาร้อนอย่างไม่รีบไม่ร้อนอยู่ภายในตำหนัก"ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ"เสี่ยวจิ่วฮวาที่ได้ยินก็มองฮวาชิงเหยี่ยนเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ลุกขึ้นเถิด หูเป่าหาที่นั่งให้นาง""เพคะฮองเฮา"ฮวาชิงเหยี่ยนรู้สึกประหม่าไม่น้อย นางมาที่นี่เดิมทีก็ใช้ชีวิตไม่ง่าย เมื่อมาอยู่ในวังและยังมีกฎเกณฑ์มากมายจึงยิ่งไม่คุ้นชิน เสี่ยวจิ่วฮวาเองก็พอจะมองออก จึงไม่ได้แสดงท่าทีกดดันนางเท่าใดนัก"
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 9
เติ้งหมิงซีลงมือจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง ส่วนเสี่ยวจิ่วฮวาที่ได้ทราบข่าวก็เริ่มกระวนกระวายเพราะห่วงบุตรชาย โชคดีที่ได้ความช่วยเหลือจากทั้งเจียงซวี่และหลี่จิ่ง ทำให้ไม่กี่วันต่อมาก็สามารถสืบพบกบฏเหล่านั้นได้ และจัดการถอนรากถอนโคนพวกมันทิ้งไปเสีย แต่น่าเสียดายที่คนตระกูลฮวาเกือบทั้งหมดไม่มีใครรอดชีวิตเลยนอกจากฮวาชิงเหยี่ยน เมื่อสอบสวนอย่างละเอ่ียด ก็พบว่าคนพวกนั้นเดิมทีเป็นกลุ่มคนที่เคยขึ้นตรงต่อเติ้งเจี๋ยมาก่อน และหวังจะแก้แค้นแทนเจ้านายของตน ส่วนคนตระกูลฮวานั้นก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ไม่ได้เรื่องได้ราว และถูกหลอกใช้ให้ส่งข่าวความเป็นไปในเมืองหลวงให้ทราบเพียงเท่านั้น ยามนี้สกุลฮวาตายสิ้น บุตรชายเขาและบุตรสาวนักโทษนางนั้นก็ยังหายไปด้วยกันอีกเมื่อจัดการเรื่องนี้จบแล้ว ก็มีฎีการ้องเรียนไม่หยุดว่าเติ้งจื่อหยวนมีใจคิดไม่ซื่อ มีใจคิดก่อกบฏ เพราะเหตุนี้เติ้งหมิงซีจึงสั่งลงโทษพวกขุนนางเหล่านั้น จนเหล่าขุนนางต่างเงียบปากไม่กล้าเอ่ยปากพูดเรื่องใดออกมาอีกด้านเติ้งจื่อหยวนและฮวาชิงเหยี่ยนนั้น ยามนี้คนทั้งสองหลบมาอยู่ที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ด้านนอกเมืองหลวง ฮวาชิงเหยี่ยนรู้สึกเจ็บเท้าไม่น้อยเล
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 8
เช้าวันต่อมาก็มีคนพบศพของชายวัยกลางคนผู้นั้นที่โรงเตี๊ยม แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้หวาดหวั่นยิ่งกว่าก็คือ ในตัวเขามีจดหมายฉบับหนึ่ง เนื้อหาในจดหมายเขียนเอาไว้ว่า เขากำลังติดต่อกับคนที่เติ้งจื่อหยวนและฮวาชิงเหยี่ยนพบเจอ และดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ร่วมมือกับกบฏนอกวังหลวงเติ้งจื่อหยวนรู้สึกว่ามันเกินความคาดหมายไปไม่น้อยเลย แต่เรื่องนี้จะเก็บเงียบไม่ได้ย่อมต้องกราบทูลเสด็จพ่อ เมื่อเติ้งหมิงซีรู้จึงสั่งตรวจสอบคนใกล้ชิดกับชายผู้นั้นทันทีไม่เว้นแม้แต่จวนสกุลฮวาสุดท้ายแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเขาพบว่าฮวาหยวนเองก็มีส่วนสมคบคิดกับชายผู้นั้นเช่นเดียวกัน เขาเป็นคนส่งเรื่องราวและความเป็นไปของในเมืองหลวงให้แก่เหล่ากบฏ เพื่อแลกกับเงินไปใช้จ่ายในโรงพนันเขาคิดว่าอย่างไรย่อมไม่มีคนสาวมาถึงตัวเขา แต่ฮวาชิงเหยี่ยนบุตรสาวตัวดีกลับไปรู้เรื่องเข้า เขาตัดใจฆ่านางไม่ลง จึงสั่งให้นางแต่งงานกับบุรุษผู้นั้นไปเสีย เมื่อแต่งงานออกไปไกลแล้ว ย่อมไม่สามารถก่อคลื่นลมใดได้อีกแต่เรื่องราวกลับไม่เป็นดังที่ใจของเขาคิด สุดท้ายตระกูลฮวาทั้งตระกูลกำลังจะถูกสั่งประหารชีวิตโทษฐานกบฏแต่เพราะเติ้งจื่อหยวนไปขอร้องบิดา ทำให
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 7
เติ้งจื่อหยวนหันมาสบตากับฮวาชิงเหยี่ยนอีกครา คนทั้งสองมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเป็นฮวาชิงเหยี่ยนที่เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน"ข้าเคยมาหาของป่าที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ท่านกับข้าเราต้องลงเขาไปด้วยกันในเวลานี้ ซึ่งมีเพียงทางเดียวคือกระโดดลงไปในแม่น้ำด้านล่างนั่นถึงจะหนีได้ ท่านกลัวหรือไม่"เติ้งจื่อหยวนรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ให้ตายเถอะ ประโยคนี้ควรเป็นเขาที่ถามนางมากกว่าสิ เหตุใดจึงกลายเป็นนางมาเอ่ยถามเขาเช่นนี้เล่ายามนี้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องเช่นนี้แล้ว เขาต้องเร่งหนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด เมื่อคิดได้เช่นนั้นเติ้งจื่อหยวนจึงหันมาเอ่ยกับฮวาชิงเหยี่ยนในทันที"ข้าไม่เคยกลัวสิ่งใด เราไปกันเถอะ""อืม"เติ้งจื่อหยวนจับมือของฮวาชิงเหยี่ยนเอาไว้แน่น ในขณะที่คนทั้งสองกำลังจะพากันกระโดดหนีไปนั้น ก็มีธนูดอกหนึ่งพุ่งเข้ามาเฉียดที่แขนของฮวาชิงเหยี่ยน จนนางเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะหันไปมอง ทำให้สบตากับคนที่ยิงธนูใส่นางได้อย่างชัดเจน แต่ทว่ากลับไม่เห็นอีกคนที่หลบซ่อนอยู่ด้านหลัง เติ้งจื่อหยวนที่เห็นเช่นนั้นก็ตกใจไม่น้อย เขาใช้มีดสั้นที่มักพกติดกายมาด้วยเขวี้ยงใส่คนผู้นั้นจนได้รับบาดเจ็บ และสั่งให้อง
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 6
ฮวาชิงเหยี่ยนที่ถูกจู่โจมอย่างกะทันหันก็ตั้งรับไม่ทัน นางพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือของเฉินเย่ แต่ทว่าเฉินเย่เหมือนจะระวังตัวและเตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี จึงไม่เหลือทางให้นางได้จัดการเขาเลย "ดิ้นรนไปเถิด เจ้าไม่รอดเงื้อมมือของข้าหรอก ข้าชอบเจ้ามากนะชิงชิง เป็นของข้าเถอะ" พูดจบก็โน้มใบหน้าเข้ามาคิดจะจูบที่หน้าผากของนาง แต่ทว่าเฉินเย่ยังไม่ทันได้ทำเช่นนั้นก็ถูกใครบางคนลากไปจัดการเสียก่อน แสงเทียนที่สลัวรางทำให้มองเห็นทุกอย่างได้บ้าง ฮวาชิงเหยี่ยนมองเห็นว่าเติ้งจื่อหยวนกำลังจัดการเฉินเย่อย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ฝีมือของเขาดีมาก เฉินเย่ไม่ทันได้เอ่ยปากร้องขอความเมตตาก็โดนซ้อมจนสลบเหมือดไปเสียแล้ว เมื่อซ้อมคนเสร็จเติ้งจื่อหยวนก็สั่งให้คนของเขาลากเฉินเย่ไปโยนเอาไว้ที่ตลาดในสภาพเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ ต้องสั่งสอนให้รู้จักความอัปยศและความอับอายเสียบ้างเมื่อจัดการคนเรียบร้อย เติ้งจื่อหยวนก็หันมาเอ่ยถามฮวาชิงเหยี่ยนในทันที "เจ้าไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่"ฮวาชิงเหยี่ยนส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย "เจ้าสาม ท่านมาได้อย่างไรกัน"เติ้งจื่อหยวนจ้องมองฮวาชิงเหยี่ยนคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้
ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้ ตอนพิเศษ 5
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฮวาชิงเหยี่ยนก็ดีใจเป็นอย่างมาก นางหันมามองเติ้งจื่อหยวนอย่างกระอักกระอ่วน ก่อนหน้านี้นางด่าเขาในใจเอาไว้มากมาย ยามนี้เมื่อได้เขาช่วยเหลือจนได้เงินคืนมาก็รู้สึกผิดในใจ"ท่านจะให้ข้าตอบแทนเช่นไรก็ว่ามา"เติ้งจื่อหยวนที่ได้ยินเช่นนั้นก็หันมามองฮวาชิงเหยี่ยนคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย "เลี้ยงบะหมี่ข้าก่อน แล้วข้าจะบอก"ฮวาชิงเหยี่ยนคิดว่านี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด นางจึงพาเขาไปกินบะหมี่ที่ร้านลุงหลี่ตามเดิม หลี่จิ่งมองดูคนทั้งสองก่อนจะยกยิ้มมุมปากคราหนึ่งเห็นทีอาจิ่วคงกำลังจะมีลูกสะใภ้คนที่สามเสียแล้ว!!เมื่อกินอิ่มแล้ว เติ้งจื่อหยวนจึงเอ่ยถามฮวาชิงเหยี่ยนทันที"เจ้าชื่ออันใด""ฮวาชิงเหยี่ยน เรียกชิงชิงก็ได้ ท่านเล่า""เรียกข้าว่า เจ้าสามก็ได้"ฮวาชิงเหยี่ยนพยักหน้าคราหนึ่ง ชื่อแปลกพิลึกดีเติ้งจื่อหยวนจ้องมองนางอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะเอ่ย"ภาพเหล่านั้นเจ้าวาดได้เช่นไรกัน มันไม่เหมือนกับยุคสมัยนี้เลย ข้าชอบมาก มันคือที่ใดกัน"ฮวาชิงเหยี่ยนที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะเอ่ยเช่นไรดี นางคิดใคร่ครวญคำพูด ก่อนจะเอ่ยออกมา"ความจริงมันก็เป็นเรื่องที่เหลือเ
Anda juga akan menyukai
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง117.4K Dibacaบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี140.4K Dibacaทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา14.0K Dibacaย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง227.1K Dibacaสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม4.2K Dibacaทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70
วริษา2.7K Dibacaโฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด
ฉู่เฉียว2.4K Dibacaวิวาห์ป่วนในจวนแม่ทัพ
องค์หญิงโนเนม5.9K Dibaca
