Share

บทที่ 906

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ซวนลู่หันมองทางปรมาจารย์แพทย์

กู้หว่านเยว่เองก็มองทางปรมาจารย์แพทย์

“ผู้อาวุโส ท่านรู้จักแม่ทัพซวนด้วยหรือ?”

“แม่ทัพซวนแม่ทัพห้วนอะไร เจ้าเด็กตัวเหม็น นางไม่ใช่คนของเจ้าหรือ?”

ปรมาจารย์แพทย์เผยสีหน้าประหลาดใจ “ที่แท้เจ้าก็ไม่รู้จักเจ้าเด็กตัวเหม็นนี่เอง ข้ายังคิดว่าเป็นเจ้าเด็กตัวเหม็นให้เจ้ามาหาข้า ดังนั้นข้าถึงรีบร้อนเดินทางมา หากรู้แต่แรกว่าเจ้ามาเชิญข้าด้วยตนเอง ข้าก็ไม่มีวันมา”

สีหน้าซวนลู่กระด้างไป ปรมาจารย์แพทย์พูดอย่างไม่ไว้หน้ายิ่งขึ้น

“วิชาแพทย์ของเจ้าเด็กตัวเหม็นคนนี้ดีกว่าข้ามากนัก คนที่นางเคยดูอาการมาก่อนยังจะให้ข้าดูอะไรอีก สร้างปัญหาให้ข้าโดยแท้”

สีหน้าซวนลู่เขียวแล้ว ดังนั้นนางสามารถเชิญปรมาจารย์แพทย์มาได้ มิใช่เพราะชื่อของนาง แต่เพราะกู้หว่านเยว่? !

กู้หว่านเยว่มองปรมาจารย์แพทย์ยิ้มๆ

“ในเมื่อมาแล้วเที่ยวหนึ่ง คืนนี้ก็อย่ากลับไปเลย อยู่ต่อที่จวนข้าเถอะ ห้องก่อนหน้านี้ที่ท่านเคยอยู่บ่าวรับใช้ยังเก็บกวาดอยู่ตลอด”

“ได้ๆ!”

ปรมาจารย์แพทย์พยักหน้ามีความสุข สามารถมากินมาดื่มได้ เขาย่อมไม่ปฏิเสธ

เดาออกว่าพวกเขาคนหนุ่มสาวมีเรื่องอะไร ปรมาจารย์แพทย์รู้กาลเทศะรีบหนีไปแ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2112

    “พูดถูกแล้ว ต้องขอบคุณฮูหยินซูกับพี่ซูจริง ๆ”“ต้องขอบคุณพวกท่านดี ๆ เลย”ลั่วซิงเดินมาอยู่ตรงหน้ากู้หว่านเยว่ แล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น “พี่หญิงเยว่ ตอนนี้ข้าไม่มีเงินติดตัว รอข้าได้รับค่าตอบแทนแล้ว ข้าจะแบ่งส่วนของข้าครึ่งหนึ่งให้พวกท่าน” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก เงินทองสำหรับพวกเราเป็นของนอกกาย”อีกอย่าง ลั่วซิงเป็นน้องชายแท้ ๆ ของลั่วหรง ด้วยความสัมพันธ์นี้ การที่กู้หว่านเยว่ยื่นมือเข้าช่วย ก็เป็นเพียงในฐานะเพื่อน ไม่ใช่เพื่อเงิน“แต่ว่า......”ลั่วซิงอยากจะพูดอะไรต่อ แต่เมื่อเห็นสายตาที่จริงจังของกู้หว่านเยว่ เขาก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า “พวกเราเดินเข้ามาลึกในป่าซิงโต้วแล้ว คงจะออกไปในเร็ว ๆ นี้ไม่ได้ สู้ให้พวกเราอยู่เป็นเพื่อนท่านอีกสักสองวัน เพื่อตามหาหญ้าอินหนิงก่อนดีกว่า”อามู่เอ่ยขึ้นมาทันที “สมุนไพรที่พวกท่านพูดถึง มันเติบโตอยู่ในหุบเขาใช่หรือไม่?”เขาเดินขากะเผลกเข้ามา แล้วอธิบายว่า “เมื่อครู่ตอนที่พวกเราหนีออกมาจากดงดอกไม้กินคน ข้าที่อยู่บนหลังของหัวหน้าเหลือบไปเห็นหุบเขาแห่งหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ไม่แน่ใจว่าข้าตาฝาดไปหรือไม่”ในตอนนั้

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2111

    ลั่วซิงรีบวิ่งไปข้างหน้า พลางปลอบโยนหลู่ชู่ “เด็กดี ไม่ต้องกลัว ข้าต้องการแค่ขนของเจ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”ผู้ว่าจ้างของพวกเขาเป็นคนจิตใจดี ไม่สามารถทำเรื่องฆ่าสัตว์ตัดชีวิตได้มีคำกล่าวว่าหากได้คลุมขนของหลู่ชู่ก็จะสามารถมีลูกได้ ดังนั้นผู้ว่าจ้างจึงขอให้พวกเขาตามหาหลู่ชู่ และโกนขนของมันกลับไปให้“โฮก!” หลู่ชู่ดิ้นรนอย่างเกรี้ยวกราดเจ้ามนุษย์หน้าตาอัปลักษณ์นี่พูดอะไรกัน ไม่เข้าใจเลยสักนิด!ลั่วซิงถือใบมีดอยู่ในมือ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มลงมืออย่างไรเพราะมีตาข่ายขวางอยู่ใบมีดนี้คมกริบ หากไม่ระวังก็อาจจะบาดหลู่ชู่ได้“หรือว่าเราจะตีให้มันสลบไปก่อน?”เอ้อร์เจี่ยถามขึ้นมาอย่างซื่อ ๆ ทำเอาต้าเจี่ยถึงกับกลอกตาใส่“เจ้าลงมือไม่รู้จักหนักเบา ถ้าเกิดพลาดตีมันจนตายขึ้นมาจะทำอย่างไร?”“เช่นนั้นท่านจะให้ทำอย่างไรเล่า?”“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”“หรือว่าพวกเราจะช่วยกันจับมันไว้ คนละขาดีหรือไม่?”“อันตรายเกินไป อาจจะถูกมันกัดเอาได้......”“อย่างนั้นก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็ไม่ได้ แล้วท่านจะให้ทำอย่างไร?”“ข้ามีวิธี” กู้หว่านเยว่ทนดูต่อไปไม่ไหว นางยกมือกุมหน้าผากแล้วเดินออกมา “พวกเจ้าเลิกเถียงกั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2110

    “ขอรับ” ทุกคนรีบหยิบคบเพลิงออกมาแล้วใช้กระดาษจุดไฟจุดไฟให้ลุกโชน ก่อนจะโบกสะบัดไปในอากาศ และก็เป็นไปตามคาด หลังจากที่ดอกไม้กินคนสัมผัสได้ถึงความร้อนจากคบเพลิง พวกมันก็พากันถอยหนีไปเมื่อเห็นฉากนี้ ลั่วซิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แสดงว่าคบเพลิงใช้ได้ผลกับดอกไม้กินคนจริง ๆ “คบเพลิงพวกนี้อยู่ได้ไม่นาน ทุกคนรีบออกจากที่นี่เร็ว”กู้หว่านเยว่ชี้ไปทางหนึ่ง “ไปทางนี้ ทางนี้คือทางออก”“ทุกคนไปทางนี้!” ลั่วซิงตะโกนบอกเสียงดัง สมาชิกในกลุ่มทหารรับจ้างรีบเข้ามารวมกลุ่มกันรอบตัวลั่วซิงอย่างระมัดระวังระหว่างทางก็มีดอกไม้กินคนบางต้นที่ไม่ดูตาม้าตาเรือพุ่งเข้ามาโจมตี แต่จำนวนก็น้อยลงไปมาก กำลังของทุกคนรวมกันจึงรับมือได้อย่างสบาย ๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ในที่สุดกลุ่มคนก็เดินออกมาจากที่นั่นได้สำเร็จ แต่ละคนอยู่ในสภาพทุลักทุเล เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง“ขอบคุณสวรรค์ ในที่สุดก็หนีออกมาได้”“ใช่แล้ว ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะมีดอกไม้กินคนที่น่ากลัวขนาดนี้อยู่ด้วย”ทุกคนทิ้งตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง พลางสงบสติอารมณ์“ดูท่าแล้ว ในป่าซิงโต้วอันกว้างใหญ่นี่จะมีทุกสิ่งทุกอย่างจริง ๆ ”“ต่อไปพวกเราต้องระวังใ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2109

    ตรงกลางของกลีบดอกไม้ กลีบเลี้ยงขนาดใหญ่มีลักษณะคล้ายซี่ฟัน ตรงกลางมีเมือกเหนียว ๆ ที่น่าขยะแขยงไหลออกมาไม่หยุดทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ ลั่วซิงรีบตะโกนลั่น “แย่แล้ว นี่มันดอกไม้กินคน รีบวิ่งเร็ว!”ดอกไม้กินคนมีชีวิตและอาศัยอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม เมื่อเจอหนึ่งต้น ก็หมายความว่าในบริเวณโดยรอบมีดอกไม้กินคนซ่อนอยู่อย่างน้อยสิบกว่าต้นแม้ว่าดอกไม้กินคนพวกนี้จะไม่ได้กินคนจริง ๆ แต่หากส่วนที่เป็นกลีบดอกของมันถูกรบกวน มันก็จะเริ่มโจมตีสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบ ๆ ทันทีทันทีที่ได้ยินว่ามีดอกไม้กินคน เหล่าทหารรับจ้างก็ตื่นตระหนกตกใจ รีบวิ่งหนีกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางลั่วซิงพยายามควบคุมสถานการณ์ “อย่าวิ่งมั่วซั่ว ทุกคนเกาะกลุ่มกันไว้แล้วค่อย ๆ ถอยออกมาพร้อมกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนดอกไม้กินคนต้นอื่น!”“อ๊าก!”เสียงร้องโหยหวนดังมาจากด้านหลังของกลุ่ม ที่แท้คือสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างคนหนึ่งที่หวาดกลัวจนเกินไปและไม่ได้คิดอะไรมาก เขาหันหลังแล้ววิ่งหนีในทันทีผลคือเขาเหยียบเข้ากับดอกไม้กินคนที่ถูกรบกวนในพุ่มไม้พอดี ขาข้างหนึ่งของเขาถูกดอกไม้กินคนกลืนเข้าไปทั้งข้างทั้งร่างของเขาห้อยต่องแต่งอยู่กลาง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2108

    ไม่นานนักทุกคนก็กางกระโจมอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยบางคนนำหมูป่าที่ล่าได้เมื่อตอนบ่ายมาจัดการ แล้วเริ่มย่างเนื้อต่อในไม่ช้า กลิ่นหอมของเนื้อย่างก็ลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณที่ตั้งค่ายกู้หว่านเยว่กังวลว่าคบเพลิงเพียงอย่างเดียวอาจไม่สามารถป้องกันสัตว์ป่าได้ทั้งหมด จึงนำผงยาสำหรับขับไล่สัตว์ป่ามาโปรยไว้รอบ ๆ และแอบปล่อยจูเชวี่ยและเสี่ยวไป๋ออกมาจากมิติ ให้พวกมันคอยคุ้มกันอยู่ในความมืด“เท่านี้สัตว์ป่าก็คงไม่กล้ามารบกวนพวกเราอีก อย่างน้อยคืนนี้ก็คงได้นอนหลับสบายเสียที”กู้หว่านเยว่ตบมือเบา ๆ แล้วมุดเข้าไปในกระโจมแม้ว่าจะมีพลังพิเศษคอยช่วยทำให้ไม่เจ็บเท้า แต่การเดินทางมาทั้งวัน ก็ทำให้คนเหนื่อยล้ามากอยู่ดีหลังจากทานอาหารเสร็จ กู้หว่านเยว่ก็เข้าไปในกระโจม ตั้งใจจะพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำก่อนจะนอน นางเข้าไปในมิติเพื่อดูจ้านจ้านอีกครั้ง เด็กคนนี้ยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กู้หว่านเยว่ตักน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาเล็กน้อย แล้วป้อนยาพร้อมกับน้ำให้จ้านจ้าน หลังจากสังเกตอยู่ครู่หนึ่ง จึงออกมาจากมิติภายในกระโจม ซูจิ่งสิงกำลังทำเครื่องหมายลงบนแผนที่เขาทำเครื่องหมายเส้นทางทั้งหมดที่พวกเขาเดินผ่าน

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2107

    กู้หว่านเยว่ถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ บรรดาลูกผู้ชายในกลุ่มทหารรับจ้างช่างน่ารักกันจริง ๆ เป็นความน่ารักที่แตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกอย่างสิ้นเชิงเอ้อร์เจี่ยเสนอตัว พร้อมกับหยิบมีดขนาดใหญ่ที่ใช้ชำแหละหมูขึ้นมา “เยว่ฮูหยิน ต้องการให้ข้าช่วยหรือไม่?”“ไม่ต้องหรอก”กู้หว่านเยว่หยิบกริชเล่มเล็กออกมา การเก็บเกี่ยวสมุนไพรนั้นมีเคล็ดลับเฉพาะตัว นางชอบลงมือเองมากกว่ากริชกรีดลงบนตัวงูยักษ์จนเกิดเป็นรอยแผล จากนั้นนางก็ลอกหนังงูออกมาอย่างคล่องแคล่ว ต่อด้วยการควักดีงูออกมาอย่างรวดเร็วทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างต่างจ้องมองอย่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง“งูยักษ์ตัวนี้ไม่มีพิษ เนื้อของมันสามารถนำมาตุ๋นน้ำแกงได้ น่าเสียดายที่ตอนออกมาไม่ได้แบกหม้อใบใหญ่มาด้วย”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างเสียดาย ทำเอาคนในกลุ่มทหารรับจ้างตกใจจนต้องถอยหลังไปอีกสามก้าวโหด โหดมาก!เยว่ฮูหยินผู้นี้ดูภายนอกเป็นเพียงสตรีบอบบางคนหนึ่ง ไม่คิดว่าฝีมือการชำแหละงูจะคล่องแคล่วยิ่งกว่าการเชือดไก่เสียอีก ดูท่าแล้วคงเป็นผู้มีวรยุทธ์สูงส่งคนหนึ่ง ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเหตุใดพี่ซูถึงได้เป็นคนเงียบขรึมและกลัวภรรยา!กู้หว่านเยว่หยิบถุงออกม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status