บทที่ 2

“มีปัจจัยหลากหลายในการเกิด มีโอกาสสามครั้งเช่นนี้ก็ถือว่าดีถมไปแล้ว”

“หากเลือกได้ ข้าอยากตาย ๆ ไปเสียยังดีกว่า ดื่มน้ำแกงยายเมิ่งกลับชาติมาเกิดใหม่โดยไม่ต้องจดจำสิ่งใด” ใบหน้าของหญิงสาวปรากฎความเศร้า บ่งบอกว่านางคิดดังที่พูดออกมาจริง ๆ

“มนุษย์มีทางเลือกหลากหลาย คราก่อนเจ้าเลือกผิด เมื่อรู้แล้วยังจะเลือกผิดอยู่อีกหรือ”

“เพราะมีทางเลือกหลากหลาย ดังนั้นเมื่อเลือกแล้วก็อยากลืมแล้วเลือกใหม่ มากกว่ายังจดจำแล้วเลือกใหม่อยู่ดี เว้นแต่ว่าข้ากลับไปเพื่อเลือกเส้นทางใหม่ในชีวิตเดิม ก็คงไม่มีทางเลือกเส้นทางเดิมอยู่แล้ว”

“เจ้ามีโอกาสกลับไปเลือกเส้นทางใหม่แล้ว ใช้ชีวิตให้ดี หนิงอัน”

“ข้าย่อมต้องการอย่างนั้นอยู่แล้ว คราวหน้าที่ข้าตายก็จะได้เจอท่านอีกใช่หรือไม่เจ้าคะท่านยมทูต”

“ใช่”

“เช่นนั้น ไว้เจอกันครั้งหน้านะเจ้าคะ ท่านจะส่งข้าไปหรือยัง”

“ยัง”

“อ้าว แล้วก็ไม่บอก”

“จิบชารอก่อน ข้าต้องทำเอกสารสักครู่”

ยมทูตหนุ่มโบกมือ ปรากฎโต๊ะน้ำชาพร้อมของว่างวางอยู่ตรงหน้าอย่างเรียบร้อย หนิงอันไม่เกรงใจนั่งลงเริ่มจิบชาไม่คิดเอ่ยปากขัดขวางการทำงานของยมทูตชุดดำ

ชายหนุ่มกลับมีท่าทางขึงขัง แต่มีหลายคราวที่ขยับมือเป็นระวิง ดูยุ่งยากมากเพียงแค่ส่งหญิงสาวคนหนึ่งย้อนกลับไป กระทั่งเงยหน้าขึ้นเห็นนางยิ้มน้อย ๆ ส่งมา พลันเกิดสงสัย

“เหตุใดเจ้าจึงใจเย็นได้ถึงเพียงนี้”

“เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา”

“แม้เจ้าจะถูกฆ่าตายก็ไม่เคียดแค้นเลยหรือ ร่างของเจ้าถูกโยนเป็นอาหารสัตว์ ไม่แม้แต่มีสุสานบูชาเสียด้วยซ้ำ”

“เมื่อตายแล้วร่างย่อมกลับคืนสู่ดิน ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง จะสัตว์หรือคนหากนำร่างข้าไปใช้ประโยชน์ได้ ถือเป็นการดีแล้วไม่ใช่หรือ”

“เช่นนั้นเจ้าก็…” ยมทูตหนุ่มหยุดปาก

“...”

“สมควรแก่เวลาแล้ว ไปเถอะ ย้อนกลับไปและใช้ชีวิตที่ดียิ่งขึ้น”

“ข้าจะถือว่าเป็นพรจากท่านนะเจ้าคะ ท่านยมทูต” หนิงอันยิ้มรับนางยังมองโลกในแง่ดี ในที่นี้ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บแค้น แต่แค้นแล้วอย่างไร หากการกลับไปแปลว่าย้อนเวลากลับไปจุดเริ่มต้น เช่นนั้นนางกับเขาก็ยังไม่ได้มีความแค้นใดต่อกัน

“ข้าหวังว่าเจ้าจะใช้ชีวิตอีกสองรอบอย่างดี”

“ข้าจะใช้ชีวิตอย่างดีแน่นอนเจ้าค่ะ” ราวกับหนิงอันมีพลังงานดี ๆ อยู่รอบกายเสมอ ทำให้ยมทูตหนุ่มเบาใจ นางเป็นบุคคลที่คิดดีทำดี สมกับบุญระดับสูงที่เคยกระทำไว้

“ลาก่อน”

“แล้วเจอกันใหม่นะเจ้าคะ” ร่างเงาของหญิงสาวหายวับไปจากสายตา ยมทูตหนุ่มก้มลงมองเอกสารของตนแล้วถอนหายใจ

“ข้าหวังว่าเจ้าจะมีชีวิตที่ยืนยาว และมีความสุขตลอดทั้งสองชีวิตนี้”

เขาคิดว่านางคงใช้ชีวิตได้ดีขึ้น จากบทเรียนครั้งก่อน เรื่องแรกนางย่อมไม่มีทางไปยุ่งกับสามีคนเดิมที่ฆ่าตนเอง เรื่องที่สองนางย่อมหาหนทางที่จะมีชีวิตยืนยาวและมีความสุขได้ง่ายขึ้นจากประสบการณ์ชีวิตในคราวแรก

โดยปกติมนุษย์นั้นหวงแหนชีวิตเป็นธรรมดา และหญิงสาวผู้รู้ว่าตนเองมีอีกหนึ่งชีวิตย่อมหวงแหนชีวิตตนเองมากยิ่งขึ้น

“ย้อนกลับไปตอนสิบหกหนาว ตอนนี้คงมีชีวิตที่ดีไม่น้อย” เงยหน้าขึ้นท้องฟ้าที่ไม่มีสิ่งใดตรงหน้า ยมทูตหนุ่มก็เอ่ยออกมาอีกครา

“คาดว่านางน่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกอย่างต่ำก็สี่สิบปี ข้าเองก็จะได้พักชั่วขณะ” ว่าแล้วก็เดินไปดื่มชาโต๊ะเดียวกับที่วิญญาณหญิงสาวเคยนั่ง ยกชาขึ้นจิบถอนหายใจออกมายาวๆด้วยความโล่งใจ

“ชาดี~”

“...”

“...”

“สดชื่นหรือไม่เจ้าคะ ชานี้รสชาติดีไม่น้อยเลย หรือท่านยมทูตคิดยังไง”

“ฮะ!” ยมทูตหนุ่มผงะ ใบหน้าเขาแปรเปลี่ยนเป็นครั้งแรก หลังจากเห็นร่างโปร่งบางของหญิงสาวคนเดิมที่เขาเพิ่งนึกถึงเมื่อครู่

ชายหนุ่มรีบหันไปมองท้องฟ้าอีกครั้ง

“ห้าปีเท่านั้น ทำไมเจ้าถึงตายเร็วแบบนี้” น้ำเสียงของยมทูตหนุ่มดูแตกตื่นอย่างยิ่ง แต่พอเห็นใบหน้าไร้เดียงสา รอยยิ้มเหมือนไม่คิดมากของนาง เขาก็กลับมาสงบอีกครั้ง

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ แหะ ๆ”