“แกฉันไปกินข้าวห้องพี่ภามมา” พาฝันบอกเพื่อนอย่างตื่นเต้น
“แกเลยคิดว่าเขามีใจ” ฐานัฐเอ่ยถาม พาฝันก็พยักหน้ารัว ๆ ไม่มีใจจะมาชวนไปกินข้าวที่บ้านเขาทำไมกัน
“เขาใจดีจริง ๆ อาหารฝีมือเขาก็อร่อย” พาฝันรีบบรรยายสรรพคุณของว่าที่คุณแฟนให้เพื่อนฟัง
“คนหน้าตาดีก็งี้แหละแก เขาคบเผื่อเลือกไปอย่างนั้นแหละ” ฐานัฐรีบอธิบายเพราะกลัวว่าเพื่อนจะหลงระเริงไปไกลกับแค่ชวนไปกินข้าว
“เขาบอกว่าวันหลังไปกินข้าวบ้านเขา” พาฝันบอกไปด้วยอายไปด้วยม้วนไปม้วนมาจนตัวจะเป็นเกลียวหัวเป็นลูกข่าง
“แล้วเป็นไงแกใจอ่อน”
“อ่อนตั้งแต่เขาไม่ชวนแล้วไหม” พาฝันบอกกับเพื่อน เธอหลงรักเขานะ แค่ได้กินข้าวกับเขาก็ดีใจมากแล้วไหม แต่ยังมีสิ่งที่เธอขอเวลาตัดสินใจนั่นอีก
“ตกลงจะมาเล่าแค่นี้เหรอ” ฐานัฐมองหน้าเพื่อน แค่กินข้าวเพื่อนเขาคงไม่มาเล่าถึงห้อง
“ก็ต้องมากกว่านั้นสิ ไม่งั้นจะมาหาเหรอ แก! เขาขอคบฉัน” พาฝันพูดพร้อมทั้งยิ้มด้วยใบหน้าที่เธอคิดว่าสวยที่สุด
“ได้กันแล้วเหรอ” ฐานัฐกอดอกมองหน้าเพื่อน พาฝันถึงกับหน้าแดงจะมาได้อะไรกัน จูบยังไม่ได้จูบเลย
“บ้าเหรอ ฉันขอเวลาคิดก่อน ยังไม่ได้ตอบรับเลย”
“ไม่อยากจะเชื่อ ว่ายายอ่อนต่อโลกอย่างแกจะขอเวลาคิด” ฐานัฐมองเพื่อนยิ้ม อย่างน้อยเพื่อนเขาก็ฉลาดพอตัว ไม่อย่างนั้นคงรีบตกลงไปแล้วทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ชอบเขาไม่ใช่น้อย
“แกสอนไว้ไง ฉันมีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัว”
“ดีมาก ว่าแต่ขอเวลาคิดกี่วัน”
“กี่วันอะไรกัน ออกจากห้องแกก็จะบอกโอเคแล้ว” พาฝันยิ้มอย่างดีใจ ใจจริงเธออยากตกลงคบเขาตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาขอแล้ว แต่เพราะนั่นแหละอยากเล่นตัวพอเป็นพิธีเลยขอดึงเวลาไว้อีกนิด
“หยุดเลย อีกสองวันค่อยตอบตกลง ช่วงนี้ไปสืบก่อนว่าเขาโสดจริงไหม” ฐานัฐรีบห้ามไม่ให้เพื่อนเขาใจร้อนเกินไป
“สืบมาแล้ว แกก็รู้ว่าฉันหลงรักเขามาตั้งนาน ถ้าเขาไม่โสดฉันจะชอบเหรอ” พาฝันสืบมาหมดแล้วจากรุ่นพี่คนสนิทของเธอ จากช่องทางอื่น ๆ ของเขา และแน่นอนเธอรู้ว่าเขาโสดและตอนที่ถามเขาก็แค่เพราะอยากได้ฟังจากปากเขาแค่นั้น
“จ้า แม่คนเก่ง ขอให้ได้ขอให้โดน”
“อยากโดนแล้วอะ”
“ไอ้ฝัน กุลสตรีย่ะ”
“แหมคุณเพื่อน ตัวเองของไม่เคยขาด แต่เพื่อนให้เป็นกุลสตรี” พาฝันแซวเพื่อนรัก เพื่อนเธอเรียกได้ว่าแม่เสือสาว ฐานัฐเป็นสาวประเภทสองที่สวยจนหลายต่อหลายคนอยากสานสัมพันธ์ แน่นอนว่าเพื่อนเธอสานสัมพันธ์เฉพาะกับคนที่พอใจเท่านั้น
“มันเหมือนกันที่ไหน แกก็รู้ที่ฉันเตือนเพราะรักแก”
“แค่พูดเล่น จะมาดรามาอะไรเนี่ย” พาฝันเข้าไปกอดเพื่อนรัก เธอรู้ว่าฐานัฐหวังดีกับเธอ ไม่อยากให้เธอเสียใจอยากให้ดูดี ๆ
“ฝันแกรู้ว่าฉันรักแกแค่ไหน”
“รู้น่า รับรองจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียใจ ถ้าไม่ไหวก็แค่เดินออกมา แกจะไม่ให้ฉันมีประสบการณ์บ้างหรือไง”
“เออ...เจ็บก็แค่กลับมาหากู”
คำพูดของฐานัฐในวันนั้น ไม่น่าเชื่อว่าอีกเก้าปีข้างหน้าพาฝันจะได้หอบหัวใจแตกสลายไปพักพิงกับฐานัฐถึงหนึ่งปี
หญิงสาวยังคงปล่อยหัวใจให้ล่องลอยกับอดีตอันแสนยาวนาน และหวั่นใจกับอนาคตในวันพรุ่งนี้ เธอไม่อยากเจอเขา ไม่รู้ว่าหัวใจจะเข้มแข็งแค่ไหน แต่เพราะความรับผิดชอบและหน้าที่ เธอไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะนั่นคืองาน
ทำไมกันนะ ทำไมการเลิกรักใครสักคนถึงได้ยากจัง หรือจริง ๆ แล้วเธอไม่เคยอยากเลิกรักเขา ใช่เธอไม่เคยอยากเลิกรักเขา ไม่เคยคิดจะเลิกรักตั้งแต่ตั้งใจคบกันกับเขา เป้าหมายของเธอคือเขา ผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วยคือเขาเท่านั้น
คิดย้อนไปถึงตอนนั้นตอนที่ตอบรับเขา ยอมคบหากับเขา
เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้หญิงสาวที่นอนไม่ค่อยหลับทั้งคืน เดินมาเปิดประตูทั้งที่ยังขยี้ตาและไม่ได้มอง
ภามยิ้มกับภาพคนสวยแต่หัวยุ่งยิ่งกว่ารังนก คงเพราะเพิ่งตื่นนอน แต่ไม่คิดว่าเธอจะเปิดประตูให้เขาง่าย ๆ ขนาดนี้ คนง่วงล้มตัวลงนอนคว่ำหน้าบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องรับแขก
“เอาไข่ดาวนะ สามฟองกับขนมปังปิ้งนะหิวมาก” พาฝันพึมพำเหมือนจะนอนต่อ ภามยิ้ม ๆ กับภาพตรงหน้า ยังไม่ทันไร แม่คุณใช้เขายิ่งกว่านายทาสเสียอีก แต่นั่นแหละ คนตัวเล็กตรงหน้าเขาทำอะไรก็น่ารักทั้งนั้น
“ฝัน ๆ”
“อืม ว่าไงแก”
“...” ภามชะงักกับคำเรียกขานของเธอ แต่ที่ชะงักยิ่งกว่าเมื่อเธอพลิกกายนอนหงายมองหน้าเขา แต่เขาไม่ได้มองหน้าเธอเลยเพราะตอนนี้สิ่งที่เขามองคือหน้าอกที่ล้นออกมาจากชุดนอนสายเดี่ยว
“พี่ภาม! มาได้ไงคะ”
“ฝันเปิดประตูให้พี่เอง” ภามมองหน้าคนยังตื่นไม่เต็มตาก่อนจะเดินเข้าไปยืนชิดตัวเธอ พร้อมทั้งใช้มือทั้งสองข้างประคองใบหน้านวล
“เป็นแฟนกันได้ยังครับ”
“คะ?” พาฝันยังคงตกใจที่เขามาอยู่ในห้องเธอและต้องตกใจมากกว่าเมื่อเขากำลังคร่อมเธออยู่อย่างนี้
“หมดเวลาคิดแล้วครับ เป็นแฟนกันนะครับ” คำขอเป็นแฟนมาพร้อมรสจูบแสนหวาน จูบแรกของเธอ
ยิ่งใหญ่ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง วันที่เขาต้องส่งลูกสาวตัวน้อยเข้าโรงเรียนอนุบาล เขาจำได้ว่าเพิ่งอุ้มน้องจันจิแนบอกในห้องคลอดเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ทำไมเวลานี้ลูกเขาถึงได้เข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วละ ลูกเขาสามขวบแล้วจริงหรือ“พ่อไม่ร้องนะคะ เดี๋ยวจันจิก็กลับ”“ใครร้องกันเล่า จันจิมั่วแล้ว ฝุ่นเข้าตาพ่อเฉย ๆ” คนร้องแต่ไม่ยอมรับว่าร้อง โกหกคำโตให้ทั้งแม่และลูกสาวส่งค้อนวงใหญ่มาให้“ตั้งใจเล่นนะลูก” เจนจิราโบกมือลาลูกสาว พร้อมสั่ง ตั้งใจเล่นน่ะถูกแล้ว เด็กตัวเท่านี้จะให้เรียนอะไร เล่นให้มีความสุขดีที่สุดเด็กหญิงจันจิราพยักหน้าเข้าใจตามที่แม่บอก แม่บอกให้ตั้งใจเล่น พอถึงกลางวันก็นอนเพิ่มพลัง ตอนเย็นจะได้เล่นสนามเด็กเล่นก่อนกลับบ้านจันจิรามีความสุขมากเวลาที่ได้มาโรงเรียน เธอได้เล่นกับเพื่อน มีของเล่นมากมาย มีเพื่อนเล่นเยอะมาก“ลูกเราจะไม่ร้องสักหน่อยเหรอ” ยิ่งใหญ่ถามเมียรัก ลูกสาวคนโตลงจากรถโบกมือลาพ่อกับแม่ จากนั้นก็หันไปสวัสดีคุณครูก่อนเข้าโรงเรียนไปคนเป็นพ่อมองภาพนั้นแล้วก็ตัดพ้อลูกสาว ลูกเขาท่าทางดีใจมากที่ได้มาโรงเรียน“ก็ดีแล้ว ลูกเราเก่งออกค่ะ” เจนจิราเอ่ยชมลูกของตัวเอง“เฮ้อ ปีหน้าเจ้าล
“พี่ใหญ่ว่าท้องนี้ผู้หญิง ผู้ชายคะ”“ต้องผู้ชายสิ” ยิ่งใหญ่ยิ้มด้วยดวงตาเป็นประกาย“ทำไมรู้ละคะ”“พี่ตั้งใจมาเน้น ๆ ทุกท่า” คนเน้นทุกท่าได้ค้อนวงโตจากภรรยา เสียงหัวเราะชอบใจของคนขี้แกล้ง ยิ่งอยู่กันนานยิ่งรู้ว่าสามีเธอเป็นคนขี้แกล้ง ชอบให้เธอค้อนให้เธองอนสิ่งที่ยิ่งใหญ่จะชอบเป็นพิเศษคือ“ไอ้พีทมันชวนไปปาร์ตี้” นั่นไงยังไม่ทันไรเลยเริ่มแล้ว“เมื่อไหร่คะ”“วันศุกร์นี้”“ไปทำไม อยู่บ้านกับลูกกับเมีย คุณใหญ่อยากไปหาสาว ๆ ละสิ พอเมียท้องก็แบบนี้ จะทิ้งเมียไปเที่ยวกับเพื่อน” เจนจิราทำปากยื่นปากยาว น้ำตาปริ่ม ๆ จะไหล“ทำไมไม่อยากให้พี่ไปละ” เขาถามยิ้ม ๆ“ก็หวงไง ใครจะอยากให้ผัวไปเที่ยว ยิ่งผับคุณพีท สาวเยอะด้วย” ได้ยินเมียรักหวง ยิ่งใหญ่ยิ่งยิ้มหน้าบานเขาก็บอกพวกมันแล้วว่าเมียเขาขี้หวงสุด ๆ จะออกจากบ้านแต่ละทียากเย็นมาก แต่อย่างว่าแหละ ไอ้พวกเพื่อนเขามันคงไม่เข้าใจ ก็อย่างว่าแหละเมียพวกมันไม่ค่อยหวงเกิดเป็นยิ่งใหญ่ก็ลำบากหน่อยแหละ เกิดมาหน้าตาดี รูปหล่อ ป้ารวย กรวยอื้อฮือ น้ำยายิ่งดีเวอร์ บอกเลยของแรร์ระดับตัวตึง ตัวแด๊ด ตัวสะสม ตัวหายาก ตัวสุ่ม ก็เขานี่แหละเจนจิราต้องซ่อนยิ้ม คนอะไรชอบใ
ยิ่งเด็กหญิงจันจิราถอดแบบผู้เป็นพ่อมาทุกรูขุมขน เหมือนยันเงา จึงเดาไม่ยากว่าอาการคนตัวเล็กหลังหย่านมจะเป็นอย่างไรหนึ่งสัปดาห์ต่อมา“ม่าย ม่าย” น้องจันจิปฏิเสธเสียงดัง ทั้งยังคลานหนีผู้เป็นแม่ ก็แม่เจนจะให้จันจิกินนมบูด ๆ ขม ๆ แล้วใครกันจะยอม เด็กหญิงร้องหาพ่อเสียงจ้า“ป้อ ป้อ ป้อ” ยิ่งใหญ่เพิ่งอาบน้ำเสร็จรีบร้อนออกมาจากห้องแต่งตัว เขาใส่เพียงเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ ภาพที่เห็นคือลูกสาวนั่งจนมุมอยู่หัวเตียงโดยมีผู้เป็นแม่นอนเปิดนมข้างหนึ่งแกล้งลูกดูเอาเถอะ ลูกยังแกล้งได้ลงคอ ไม่แปลกใจที่เจนจิราชอบแกล้งผัว“แม่อย่าแกล้งลูก จันจิมาหาพ่อครับ” เจ้าตัวเล็กรีบคลานหนีแม่ไปทางพ่อ เจนจิราแกล้งจะจับขาเท่านั้นแหละเจ้าตัวเล็กร้องกรี๊ด“ปู๊ด!!!” เสียงตดจนคนตกใจดังคับห้องพ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะจนน้ำตาไหล เมื่อเห็นพ่อกับแม่หัวเราะ เด็กหญิงจันจิก็ล้มตัวลงนอนหัวเราะตามพ่อกับแม่อย่างอารมณ์ดี“โดนแกล้งจนตดแตกเลยเหรอลูกสาว” ยิ่งใหญ่ลูบพุงน้อย ๆ หยิบขวดนมและชวนคนตัวเล็กให้นอนข้างแม่เพื่อกินนมจากขวด“ใครอยากกินนมยกมือขึ้น”“จิ จิ” คนอยากกินนมยกไม้ยกมือพร้อมทั้งบอกชื่อตัวเอง แต่ออกเสียงได้เพียงพยางค์
เพราะไม่ได้ป้องกัน แต่ทั้งสองก็ไม่คิดว่าจะติดเร็วขนาดนี้เวลานี้น้องจันจิเพิ่งอายุได้หนึ่งขวบยังคงกินนมแม่ ประจำเดือนของคุณแม่ยังไม่มา แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไปคืออาการแพ้ท้องของคุณพ่อ ถึงฤดูนี้จะเป็นช่วงเวลาของผลไม้ แต่ใครคงไม่คิดว่ายิ่งใหญ่จะอยากกินมะยงชิดในทุกเมนูของอาหารที่สามารถนำมะยงชิดมาผสมได้ สายของวันเขากินมะยงชิดชีสพายกับกาแฟ ช่วงเที่ยงของวันเมนูที่เขาเรียกร้องคือยำขนมจีนกับมะยงชิด เครื่องดื่มคือมะยงชิดโซดาและมื้อเย็นจบด้วยต้มส้มปลากะพงมะยงชิด ของหวานมื้อเย็นคือมะยงชิดลอยแก้ว เจนจิราผู้หลงใหลมะยงชิดเช่นกันแต่เธอคิดว่าต้องยกตำแหน่งนี้ให้ผู้เป็นสามีเขาน่าจะเป็นพวก มะยงชิดเลิฟเวอร์ คุณหญิงรัศมีแขจึงต้องไล่ให้เจนจิราตรวจการตั้งครรภ์เพราะอาการแพ้ท้องของยิ่งใหญ่ชัดเจนมากและก็เป็นอย่างที่คุณหญิงท่านคิดไว้ เจนจิราท้องได้สามสัปดาห์ทำให้ต้องรีบหยุดนมจากเต้าให้น้องจันจิ เด็กหญิงจันจิร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดเมื่อต้องหยุดนมแม่ โดยเฉพาะเวลานอน ร้องไห้ไม่ยอมนอนเพราะอยากเข้าเต้าอย่างทุกครั้งเดือดร้อนผู้เป็นพ่อต้องหาบอระเพ็ดมาท
เมื่อพ่อพยายามสอนให้พลิกหงาย เจ้าตัวเล็กก็พยายามพลิกด้วยตัวเองแต่ก็ยังทำไม่ได้และร้องให้คนช่วยทุกครั้งการกระทำของเด็กหญิงตัวน้อย สร้างเสียงหัวเราะให้ผู้ใหญ่ตลอดทุกวัน ในแต่ละวันจะมีเรื่องใหม่ ๆ มาให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้เห็นถึงพัฒนาการของลูกน้อยในแต่ละช่วงวัยยิ่งใหญ่ค่อยวางลูกสาวตัวน้อยลงบนเตียงเด็กแบบมีที่กั้นกันตก วางแล้วตบตูดเบา ๆ เพื่อกล่อมให้นอนหลับสนิทเขายืนมองลูกสาวตัวน้อยอยู่นานหลายนาที ก่อนจะยิ้มเหมือนเช่นเคยเวลาได้มองหน้าลูกร่างหนาเปิดประตูห้องน้ำอย่างเบามือ เขาได้ยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัวกระทบพื้น เห็นร่างบางอยู่ในโซนของเรนชาวเวอร์ ไอของน้ำอุ่นเกาะแผ่นกระจกที่ใช้กั้นโซนอาบน้ำกับโซนแห้ง หัวใจเขาเต้นแรงเพราะไม่ได้เห็นร่างอรชรแบบนี้มาหลายเดือน เธอไม่ได้แบบบางอย่างเก่าก่อน เธออวบอิ่มขึ้นมากหลังจากตั้งครรภ์และคลอดลูก ถ้าถามว่าเขาชอบเธอแบบไหน คำตอบที่ได้คือเขาชอบเจนจิรา ไม่ว่าเธอจะผอม จะอ้วนหรือจะอวบอิ่มเช่นเวลานี้เขาก็ชอบ ชอบทุกตรงที่เป็นเธอ “อาบด้วยคนได้ไหมครับที่รัก” เหมือนเป็นคำถามแต่ในความจริงนั้นเขาสวมกอดเมียรักไว้ในอ้อมกอดและร่างของเขาเองก็เปลือยเป
คุณหญิงรัศมีแขรีบกลับจากทำบุญทางภาคเหนือทันทีเมื่อรู้ข่าวเรื่องเหลนคลอด กำหนดคลอดจริง ๆ จะเป็นสัปดาห์หน้า หากแต่น้องจันจิคงอยากมาวิ่งเล่นเร็วกว่ากำหนด ทำให้ท่านต้องรีบปรับแผนกลับมาเร็วกว่ากำหนดหลายวัน “น่าเกลียดน่าชังเสียจริง” คุณหญิงรัศมีแขทักทายเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความรัก อยากจะมีหลานตัวเล็ก ๆ เป็นผู้หญิงมานานเหลือเกิน เพิ่งจะได้สมหวังก็คราวนี้ “ขอบคุณมากนะลูก” ท่านเอ่ยขอบคุณหลานสะใภ้ เจนจิราและลูกเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลก่อนหน้าที่คุณหญิงมาถึงบ้านเมื่อสามชั่วโมงก่อน จากเด็กน้อยตัวแดง ๆ เหี่ยว ๆ ออกมาดูโลกได้แค่สามวัน แต่เด็กหญิงจันจิรากลับพองลมเร็วกว่าที่คิด ตอนนี้เด็กน้อยลืมตาบ้างเป็นบางครั้ง แก้มทั้งสองข้างดูอิ่มขึ้นกว่าตอนที่เพิ่งออกจากท้องแม่เยอะมาก “เจนทำไมลูกเราเหมือนลูกโป่งเลย พองลมเร็วมาก” คุณพ่อมือใหม่เริ่มกังวล เขาเอารูปลูกทุกวันมาเรียงต่อกันทุกวันเพื่อดูความเปลี่ยนแปลงของลูก เรียกว่าเห่อลูกขั้นสุด “ธรรมดาของเด็กค่ะพี่ใหญ่” “ตั้งแต่มีเธอกับลูกเพิ่งได้รู้ว่าซื้อมือถือหนึ่งเทราไบต์คุ้มก็ครั้งนี้แหละ” ตอนที่เมียยังไม่ท้องเข