หลานเลว(ทองอิน)

ไอ้ทองอินที่ได้เงินสามร้อยห้าสิบบาทเป็นเงินที่ขายลูกสาวกิน มันเอาไปถลุงในบ่อนพนันเพียงคืนเดียวก็เหลือติดตัวเพียงยี่สิบบาท มันจึงรีบล่าถอยกลับไปหาลุงของมันที่เรือน

"ลุงเขียวจ๊ะ ข้าขอโทษจ้ะ"ไอ้ทองอินก้มลงไปกราบ ลุงเขียว เพื่อขอขมาลาโทษ ที่ทำให้ลุงได้รับบาดเจ็บ

ตาเขียวที่เห็นหลานชายหัวแก้วหัวแหวนมาทำท่าทางขอขมาลาโทษก็รู้สึกใจอ่อน แต่ก็ไม่ได้รับคำขอโทษแต่อย่างใด

"แล้วหลานสาวกูอยู่ที่ไหน มึงเอาแม่อัญชันไปขัดดอกจริงๆ ใช่ไหม"ตาเขียวเค้นถามหลานชายหัวแก้ว หัวแหวน ตาเขียวถามหาหลานสาวสุดที่รักอย่างอัญชันเมื่อวานแกพยายามจะวิ่งตามแต่ด้วยความบาดเจ็บของคนแก่จึงทำอะไรไม่ได้

"ฉันขายนางอัญชันให้กับผู้ชายคนนึงไปแล้วฉันได้เงินมานิดหน่อย แต่ตอนนี้ เหลือติดตัวอยู่ยี่สิบบาท"

ตาเขียวโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ที่ไอ้ทองอินขายลูกกินอย่างไม่รู้สึกผิด แกจึงใช้ไม้ตะพดฟาดไปที่หัวของ ไอ้ทองอินจนแตก พร้อมกับตวาดลั่นบ้าน แกเอ่ยไล่ไอ้ทองอินทร์ให้ออกจากบ้านไป

"มึงนี่มันไม่ใช่คนจริง ๆ ขนาดลูกหมาลูกแมว มันยังรักลูกของตัวเอง แต่นั่นลูกสาวมึงแท้ ๆ มึงยังกล้าขายให้กับคนที่มึงไม่รู้จัก มึงใช้สมองหรือหัวแม่โป้งตีนคิดไว่ะ..?" ตาเขียวโกรธหลานชายสุดที่รักหัวฟัดหัวเหวี่ยงเกินกว่าจะให้อภัย

"โถ่..ลุงเขียว ลูกสาวเดี๋ยวมันก็แต่งงานมีผัวออกไปอยู่ดี ขาย ๆ เอาเงินมาต่อยอดดีกว่า'ไอ้ทองอินที่โดนฟาดจนล้มลงไปกองกับพื้น ก็ลุกขึ้นมายังคงต่อปากต่อคำอย่างไม่ลดราวาศอก

"มึงออกไปจากเรือนของกู แล้วอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก ถ้ากูเห็นมึงที่นี่ กูจะบอกให้พ่อคุ้มอินทรีย์ฆ่ามึงทิ้งซะตา"เขียวถึงแม้จะรักหลานชายมากแต่ก็เป็นคนเด็ดขาดมาแต่ไหนแต่ไร

"ลุงอย่าไล่ข้าไปไหนเลย ข้าไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆ ทั้งตัวข้าเหลือเงินยี่สิบบาท ข้ายกให้ลุงหมดเลย "สำหรับสมัยก่อนก็ถือว่าเป็นเงินมากโข ไอ้ทองอินยกเงินยี่สิบบาทมาเป็นข้อต่อรอง

"เงินของมึงเงินสกปรกจากการขายลูกสาวแดก กูไม่สนใจหรอก กูแค่อยากรู้ว่าหลานสาวกูไปอยู่ที่ไหน" ตาเขียวพยายามสอบถามเค้นหาความจริง

"ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้จัก มันมาช่วยซื้อในราคาห้าร้อยบาทให้กับไอ้นายที่โรงพนันท้ายหมู่บ้านโน้น"

"ห้าร้อยเชียวรึ..! กูจะไปหาเงินมากมายเช่นนั้นมาจากที่ใดวะ"ตาเขียวถึงกับเกาหัวแกรก ๆ เพราะในสมัยก่อนเงินมากมายเช่นนี้ไม่สามารถหาได้ง่ายๆ

"ใช่จ้ะแต่ฉันขายจริง ๆ ได้มาแค่สามร้อยห้าสิบบาท"ตาเขียวถึงกับโกรธเลือดขึ้นหน้าอีกครั้งที่มันขายได้เงินมากมายกับเอาเงินไปลงเบี้ยลงบ่อนหมด

"มึงมันชั่วเกินมนุษย์มนาเกินไปแล้ว ลูกสาวมึงก็ขายกิน ศพของเมียมึงมึงก็ทิ้งไว้กลางป่า มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะไอ้ทองอิน"

ไอ้ทองอินที่ดูท่าทีของผู้เป็นลุง จะไม่ให้อภัยมันซะแล้วมันจงลุกขึ้นชี้หน้าและด่าทอแทน

"โถ่ทำเป็นห่วงลูกสาวกู มึงคิดจะเคลมอีอัญชันใช่ไหมล่ะ กูรู้หรอก"ไอ้ทองอินกลายเป็นพูดใส่ร้ายลุงเขียวไปเสียอย่างนั้น

"ไอ้ชิบหาย มึงเอาผัวไปโป้งตีนคิดอีกหรือไง นั่นมันหลานสาวแท้ ๆ ของกูนะ กูไม่ได้เป็นคนจังรี่จังไร ชาติชั่วเหมือนมึง อย่าเอาความคิดสกปรกของมึงมาแปดเปื้อนเรือนกูออกไป..!!"ตาเขียวก็หมดความอดทนเช่นกัน

ตาเขียวตวาดลั่น แกได้เตรียมคนมาไว้รอต้อนรับหลานชายอย่างไอ้ทองอินอยู่แล้ว แกรู้นิสัยของมันดี คนที่ซุ่มอยู่ 3-4 คน จึงได้กระโจนออกมาจากพุ่มไม้เมื่อเห็นท่าไม่ดี

"นี่ลุงถึงขนาดจ้างคนมาจะฆ่าฉันหรือไง.!"ไอ้ทองอินแหกปากโวยวายลั่น เมื่อถูกจับล็อคกดลงพื้น มันดิ้นยื้อยุดฉุดกระชากกันจนฝุ่นกลบ แต่มีหรอกำลังเพียงแค่นั้นของไอ้อินจะสู้คน 3 -4 คนได้

"มึงฟังกูนะไอ้ทองอิน มึงอย่ากลับมาเหยียบที่เรือนของกูอีก นับจากวันนี้กูกับมึงตัดญาติขาดมิตรกัน" ตาเขียวที่ไม่สนใจว่าไอ้ทองอินจะเป็น จะตาย นับจากวันนี้

"ทำไมลุงถึงทำกับฉันขนาดนี้ กับอีแค่เด็กคนเดียวมันจะอะไรนักหนา"ไอ้ทองอินยังไม่มีความรู้สึกผิด มันไม่รู้สึกรู้สาเลย

"ก็เพราะเด็กคนเดียวมัน คือหลานของกูยังไงล่ะ มึงมันชั่วเกินกว่าจะเป็นพ่อคน หรือจะเป็นผัวใครได้กระทืบมัน..!" ตาเขียวสั่งให้คน 4 คนกระทืบหลานชายของตัวเอง จนสักพักไอ้ทองอินสลบคาตีน

ตาเขียวแม้รู้ว่าการทำเช่นนี้จะทำให้หลานชายเจ็บปวดไม่น้อย หากมันจะเป็นจะตาย เขาก็จำเป็นจะต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามกรรม เพราะมันชั่วช้าเกินไปกับสิ่งที่มันทำกับอัญชัน

"พอแล้ว..! พวกมึงลากมันไปทิ้งให้พ้นจากบ้านกู" ตาเขียวที่จ้างคน 4 คน ให้มาอยู่เฝ้าที่เรือน

ตาเขียวอยากจะรู้ว่าหลานสาวถูกใครซื้อไปด้วยความเป็นห่วง จึงได้เดินทางไปที่บ่อนพร้อมกับลูกน้อง 4 คนที่จ้างมา

"ตาเขียวมาทำอะไรที่บ่อน ร้อยวันพันปีข้าไม่เคยเห็นตาเขียวมาเหยียบที่นี่เลย"เด็กร้องบ่อนคนนึงที่รู้จักตาเขียวเป็นอย่างดี

"พอดีข้าอยากมาพบนายบ่อนของที่นี่เสียหน่อย ข้าอยากถาม เรื่องเด็กผู้หญิงที่ถูกขายไปเมื่อวันก่อน"เด็กที่เฝ้าบ่อนที่ได้ยินก็ทำตาโต

"อย่าบอกฉันนะ ว่าเด็กนั่นตาเขียวก็อยากได้"เด็กเฝ้าบ่อนที่พูดจาไม่เข้าหูสักเท่าไหร่

"หมายความว่ายังไงวะว่าอยากได้ ก็เมื่อวานพ่อคุ้มอินทรีย์ เป็นคนมาซื้อเด็กคนนั้นไปจากที่นี่"เด็กเฝ้าบ่อนพูดขึ้น

"พ่อคุ้มอินทรีย์เชียวหรือวะ"ตาเขียวถึงกับไปไม่เป็นเมื่อพูดชื่อบุคคลคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเวรเป็นกรรมหรืออะไร แต่ถ้าอยู่กับพ่อคุ้ม ตาเขียวมั่นใจว่าหลานสาวจะต้องปลอดภัยเป็นแน่

"เอองั้นไม่เป็นไร กูไม่พบแล้วนายบ่อน กูไปล่ะ' ตาเขียวเมื่อได้รู้ข่าวของหลานสาว จึงรีบไปที่เรือนของพ่อคุ้มอินทรีย์ เพื่อจะมาขอตัวอัญชันให้กลับไปอยู่ที่เรือน

ระหว่างทางที่เดินไปเรือนของพ่อคุ้มอินทรีย์ ตาเขียวก็เจอกับไอ้สนและไอ้กล้า ที่กำลังจะไปหาพ่อคุ้มเช่นกัน

"อ้าว.! ตาเขียวแกจะไปไหนแล้วน่ะ"ไอ้กล้าตะโกนถาม

"ข้าจะไปหาพ่อคุ้มอินทรีย์ ข้าจะไปขอตัวหลานสาวข้า ที่พ่อคุ้มซื้อมาจากบ่อน เอากลับไปอยู่ที่เรือนกับข้า"ตาเขียวเดินถือไม้ตะพดย่องไปเรื่อย ๆ

ไอ้สองคนที่ได้ยินก็ทำตาโต เพราะไม่รู้ว่าอัญชันคือหลานสาวแท้ ๆ ของตาเขียว ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปประกบซ้ายขวาพาตาเขียวไปเที่ยวเรือนของพ่อคุ้มทันที

ตาเขียวจึงเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้กับไอ้สองคนฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลานสาวบ้าง

"โหชีวิตแม่อัญชันน่าสงสารเสียจริง ตาเขียวอยากจะรับแม่อัญชันกับเรือนจริง ๆ หรือ หากพ่อชั่ว ๆ อย่างไอ้ทองอิน ที่ตาเขียวว่า มันย้อนกลับมาอีก แล้วตาเขียวจะทำอย่างไร "ตาเขียวก็นึกถึงคำพูดนี้เข้ามาในหัวเช่นกัน

"ไม่เป็นไรขอข้า ไปพบหลานข้าเสียหน่อย แล้วจะเอากลับหรือไม่เอากลับค่อยคุยกันอีกที"

ผ่านมาได้สักพักก็มาถึงเรือนของพ่อคุ้ม เสียงหัวเราะของอินทรีย์ ก็ยังคงดันลั่นเรือนอยู่เช่นเคย นับตั้งแต่วันที่อัญชันเข้ามาในชีวิต.....