Chapter 10 ความขมขื่น

ใครเล่าจะรู้กับความระทมที่มี เมื่อชีวิตถูกกำหนดมาให้เป็นเช่นนี้ เด็กน้อยกลับมาจากโรงเรียน เธอพบเพียงห้องว่างเปล่า มาเรียมมองซ้ายแลขวาหามารดาผู้ให้กำเนิด จนลัลนาอดที่จะสงสารไม่ได้ เมื่อเด็กตัวแค่นี้ต้องมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ ลัลนาได้แต่หวังว่าอนาคตของมาเรียม โชคชะตาคงไม่เล่นตลกเหมือนกับที่มารดาของเธอพบเจอมา

"มาเรียมคืนนี้อยู่กับแม่นานะ แม่เขมไปทำงานพรุ่งนี้เช้าก็กลับ"

"แม่เขมทำงานที่ไหนคะ ทำไมถึงทำตอนกลางคืน แม่เขมบอกว่าตอนกลางคืนมันอันตราย" คำถามของมาเรียมทำให้ลัลนาถึงกับสะอึก ทุกคนต่างพร่ำสอนให้มาเรียมเป็นเด็กดี ผ้าขาวผืนนี้ใครจะระบายสีอะไรลงไป จะสวยงามแค่ไหนมันคงอยู่ที่คนแต่งแต้ม อย่างน้อยมาเรียมก็โชคดีที่คนแต่งแต้มสีลงไปเป็นเขมิกา มารดาที่รักลูกปานดวงใจ คอยผลักดันส่งเสริมให้หนูน้อยมีอนาคตที่สดใจ แม้ว่าตัวเธอต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตามที

"แม่เขมไปทำงาน ไปร้องเพลง มาเรียมไปอาบน้ำนะคะคนเก่ง จะได้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน"

"ค่ะ แม่นา" มาเรียมเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย แต่ลัลนากลับรู้สึกผิด เมื่อสิ่งที่พูดไปนั้นมันคือการโกหก ซึ่งมาเรียมเป็นเด็กฉลาด การปกปิดเรื่องนี้คงทำได้เพียงแค่ระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ยังไงซะมาเรียมก็ต้องรู้ความจริงวันยังค่ำ ถ้าวันนั้นมาถึงเธอจะรับได้ไหมกับสิ่งที่มารดาได้ทำลงไป

~คอนโดหรู~

พอเขมิกาเดินทางมาถึงคอนโด ที่ลัลนาแจ้งพิกัดเอาไว้ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปในลิฟต์ พอถึงหน้าห้องหญิงสาวยืนชั่งใจได้สักพัก จึงตัดสินใจเคาะประตูห้อง ก่อนจะมีชายร่างบึกบึนวัยกลางคน เขามีเค้าโครงของใบหน้าที่หล่อเหลามาเปิดประตูให้ แต่ลัลนาบอกว่าเขามีครอบครัวแล้ว ซึ่งชายหนุ่มถูกจับคลุมถุงชน จึงทำให้เขากับภรรยามีปัญหากัน หญิงสาวรู้ว่าการนอกกายนอกใจนั้นมันคือสิ่งผิด แต่สิ่งที่เธอกำลังทำนั้น สามารถเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของเธอและลูกน้อยได้ ทางเลือกนี้คือทางเลือกเดียวที่เธออยู่มีในเวลานี้

"สวัสดีค่ะ ดิฉันเขมิกา ใช่คุณพิพัฒน์หรือเปล่าคะ" เขมิกากล่าวทักทายออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวล ซึ่งในเวลานี้ชายตรงหน้า สวมใส่เพียงแค่เสื้อคลุมทับร่างกายกำยำเอาไว้เท่านั้น เหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จด้วยซ้ำ

"ผมพิพัฒน์ คุณลัลนาโทรมาบอกผมไว้ล่วงหน้าแล้วว่าคุณจะมา เชิญข้างในห้องเลยครับ ตัวจริงคุณสวยกว่าในรูปเสียอีกนะเนี่ย" เขมิกาส่งยิ้มบางๆ ให้กับเขา ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟากว้าง ภายในห้องนอนของชายแปลกหน้า สักพักเขาก็ถือเครื่องดื่มมาพร้อมกับแก้วสองใบ เขารินน้ำเมาลงไปเบาๆ อย่างชำนาญก่อนจะส่งให้เธอ

ลัลนาบอกกับเธอทุกอย่าง แม้แต่เรื่องการปฏิบัติตัวกับแขก เธอค่อยๆ ยกแก้วน้ำเมาขึ้นมาจิบอย่างช้าๆ อย่างน้อยมันก็ช่วยย้อมใจของเธอในเวลานี้ได้บ้าง พอดื่มไปได้สักพักชายตรงหน้าค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ มือของเขาค่อยๆ ลูบไปที่ขาอ่อนของเธอ ก่อนที่เขาจะลูบไล้ไปทั่วกาย ความรู้สึกของเขมิกาในเวลานี้มีเพียงความกลัวเล็กน้อยเท่านั้นเมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่ต้องทำมันยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่นใดเงินอาจซื้อไม่ได้ทุกสิ่ง แต่เวลานี้เงินซื้ออนาคตให้กับลูกของเธอได้

"คุณพิพัฒน์รอสักครู่ได้ไหมคะ ฉันขออาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน" ชายตรงหน้าผละออกจากหญิงสาวอย่างว่าง่าย ยังไงซะเธอก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้ เขาจะรอให้เธอชำระล้างร่างกายก่อนจะเป็นไรไป

"ได้สิ..จุ๊บ!" เขาพูดพร้อมกับจุ๊บลงไปที่ริมฝีปากของเธอ เขมิกาไม่รอช้าหญิงสาวรีบถือชุดคลุมเข้ามาในห้องน้ำ เธอพยายามบอกกับตัวเองซ้ำๆ ต้องเดินหน้าถอยหลังไม่ได้ เธอพยายามนึกถึงใบหน้าของชยันต์ ชายที่นำพาความเจ็บปวดมาให้ เธอจะทำทุกอย่างเพื่อลูก จะเลี้ยงมาเรียมให้ได้ดีกว่าลูกของชยันต์ให้ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว เธอก็มีแรงผลักดันให้ไปต่อ

เขมิกาอาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จก็เดินออกมา โดยมีชายร่างกำยำบึกบึนนอนรออยู่ที่เตียงเรียบร้อยแล้ว แววตาของเขามองมาที่เธอราวกับเสือที่กำลังจะตะปบเหยื่อ

เมื่อเขมิกาเดินมาถึง เขาได้คว้าตัวเธอลงไปนอนราบกับเตียงในทันที โดยไม่มีคำพูดบอกกล่าวใดๆ เล็ดออกมา เขากระชากเสื้อคลุมนั้นออกลงไปกองกับพื้น ทำให้มองเห็นอกตูมขาวผ่องตั้งชูชันประจักษ์ต่อสายตาของชายร่างใหญ่ อกสวยได้รูปพร้อมให้เขาเด็ดดม เอาความงามไปเชยชมสาแก่ใจ ชายตรงหน้าอดใจไม่ไหวอีกแล้วเขาค่อยๆ บีบแล้วเคล้นไปเบาๆ

"ปิดไฟได้ไหมคะ" แม้เธอจะเคยผ่านมือชายมาแล้ว แต่เวลานี้เขมิกาก็อดที่จะอายชายแปลกหน้าคนนี้ไม่ได้ เมื่อแสงไฟที่สว่างกระทบมาที่เรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ

"ทำไมล่ะ คุณสวยจะตายรู้ไหม คุณสวยไปหมด คุณคือผู้หญิงคนแรกที่ลัลนาส่งมาแล้วผมถูกใจมากที่สุด คุณสวยไม่มีที่ติจริงๆ เขมิกา" เขาไม่พูดเปล่า แต่สายตาของพิพัฒน์ได้กวาดมองเชยชมไปทั่วร่างของเธอ มือหนาค่อยๆ ลูบลงต่ำไปเรื่อย ทำให้เขมิการู้สึกได้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แม้มันจะไม่ใช่ความรัก แต่เธอก็พร้อมที่จะสนองให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการ เพราะมันคืองานของเธอ

"ไม่ปิดแต่หรี่ไฟลงได้ไหมคะคุณพิพัฒน์" คำพูดของเขมิกาที่ไพเราะ บวกกับใบหน้าที่หวานฉ่ำและรูปร่างที่เซ็กซี่มันเย้ายวนเสียจนเขาแทบจะคลั่ง ชายตรงหน้าเอื้อมมือไปหรี่ไฟตามที่เธอร้องขอ ทำให้บรรยากาศภายในห้องมืดสลัวลงไป ยิ่งเป็นการสร้างบรรยากาศและกระตุ้นอารมณ์ให้กับชายตัวโตมากยิ่งขึ้น

เขาเริ่มปฏิบัติการบรรเลงลิ้นไปทั่วเรือนร่างของเขมิกา ก่อนจะมาหยุดที่เต้าคู่สวย มือของเขาบีบเคล้นอย่างเมามันอีกครั้ง ก่อนจะใช้ปลายลิ้นแตะตวัดยอดปทุมถัน จากนั้นริมฝีปากร้อนฉ่าได้ครอบครองสองเต้าอย่างดูดดื่ม

"อืม อ๊า" มีเพียงเสียงครางที่เล็ดรอดออกมาจากชายวัยสี่สิบต้นๆ ความกระสันที่เขาต้องการจากร่างของหญิงวัยยี่สิบกว่านั้น ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อความแข็งของท่อนเอ็นมันได้ที่เขาไม่ลืมที่จะหยิบถุงมาสวมใส่ ก่อนจะบรรเลงมันลงไปที่ร่องกลีบกุหลาบงามบานเบ่ง เขารับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่ช่วงล่างของเธอมันไม่ต่างอะไรจากหญิงสาวบริสุทธิ์ เข้าสอบสะโพกเร็วและถี่ขึ้นเรื่อยๆ

"อื้ม อ้า โอ้ววว ตอดดีจัง" ชายตัวโตร้องครางออกมาเสียงหลง เมื่อท่อนเอ็นลำเขื่องผลุบเข้าออกอย่างเมามัน ร่องกลีบกุหลาบงามตอดรัดหงึกๆ จนทำให้ชายร่างใหญ่เสียวกระสันไปทั้งสรรพางค์กาย

"อื้อ อื้ม" คนตัวเล็กใต้ร่างร้องครางอื้ออึงออกมา เมื่อขนาดของแก่นกายนายพิพัฒน์มันคับแน่นเต็มรู แม้ว่าเธอจะทำไปเพราะจำใจ แต่อารมณ์ของความใคร่ก็ได้ก่อเกิดขึ้นภายในกายของเขมิกาเช่นกัน

"อ๊า สมราคาที่จ่ายไป อื้ม แน่นจัง อ๊า"

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยย" เสียงครางกำลังดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน เมื่อความกระสันกำลังจะนำพาให้เขาและเธอ เดินทางไปสู่วิมานฉิมพลี ความใจกล้าของเขมิกามีชยันต์เป็นแรงผลักดัน ให้เธอทำในสิ่งที่ผิด เมื่อหญิงสาวกำลังเห็นกงจักรเป็นดอกบัว เพราะความโกรธและต้องการเอาชนะมาครอบงำ

"อื้ม อ๊า โอ้ววว" ร่างกายของชายตัวโตเกร็งกระตุก ก่อนจะข้ามไปแตะขอบฟ้า เขาต้องขอบคุณลัลนา ที่ส่งผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการมาให้

เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไป ชายตรงหน้าได้ในสิ่งที่เขาต้องการไปแล้ว เขมิกาค่อยๆ นอนตะแคงก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาห่มคลุมตัวเอาไว้ ปากก็บอกว่ายังไหว แต่ใจมันก็เจ็บอยู่ดี เธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เพราะนี่มันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น