LOGINShare
โทสะ
Last Updated:
2025-04-29 19:15:19เสียงโทรศัพท์สั่นครืดอยู่บนโต๊ะไม้สักตัวใหญ่ในห้องประชุมสุดหรูของโรงแรมระดับห้าดาวใจกลางมหานครเซี่ยงไฮ้ เสียงที่ควรเป็นเพียงสิ่งรบกวนเล็กน้อยในระหว่างการเจรจาธุรกิจ กลับดังชัดเจนราวระฆังเตือนภัยในหูของธีรัช
ชายหนุ่มเหลือบตาลงมองหน้าจอแวบหนึ่ง เลขาของเขา "อัญชลี" กำลังโทรเข้ามา
แปลก... เธอไม่เคยโทรเข้ามาในเวลาที่เขาอยู่ระหว่างประชุม ยกเว้นจะมีเรื่องคอขาดบาดตายเท่านั้น
ธีรัชขมวดคิ้วแน่น กดปิดสายก่อนจะหันกลับไปสนใจกับงานตรงหน้า
“คุณธีรัช ตกลงตามนี้ได้ไหมครับ?” เจ้าของบริษัทชาวจีนเอ่ยถามด้วยภาษาอังกฤษสุภาพ มือผายไปทางสไลด์ข้อมูลโครงการพันล้านที่ยังเปิดค้างอยู่บนหน้าจอ
ธีรัชสูดลมหายใจลึก พยายามตั้งสติกลับมา แต่นิ้วมือกลับเคาะโต๊ะเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว... โทรศัพท์ยังคงสั่นไม่หยุด ครืด... ครืด... ครืด...
‘ใครกันแน่... โทรมารัวขนาดนี้...’ เขาขบกรามแน่น ความรำคาญเริ่มก่อตัวในอก
สุดท้าย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะกดรับสายด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
"ว่าไง?"
ปลายสายไม่ใช่เสียงรายงานธุรกิจอย่างที่เขาคิด
กลับเป็นเสียงของอัญชลีที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกจนเกือบกลายเป็นกรีดร้อง
"คุณธีรัช! เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ!"
หัวใจของเขาเต้นกระตุกวูบ ความเย็นยะเยือกไหลปราดขึ้นสู่สันหลัง
"เรื่องอะไร?" เขากัดฟันกรอด เอ่ยถามเสียงแข็ง
"คุณพิมพ์นารา... ถูกรถชน อาการสาหัส! ตอนนี้อยู่ในห้องไอซียูค่ะ!"
โลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุนทันที
เสียงพูด เสียงคนในห้องประชุม เสียงเครื่องปรับอากาศ ทุกสิ่งทุกอย่างจมหายลงไปในความเงียบงันที่หนาวเย็น
ธีรัชจับโทรศัพท์แน่นขึ้นจนเส้นเลือดที่มือปูดโปน กรามของเขากระตุก
"ว่าไงนะ... อัญชลี พูดอีกครั้ง!" น้ำเสียงเขาต่ำราวกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย
"รถชนแล้วหนี!" อัญชลีรีบตอบรวดเร็ว "และตำรวจเพิ่งยืนยัน... รถที่ก่อเหตุ เป็นของนายมินทร์ พี่ชายของคุณมินตรา เพื่อนเก่าที่คุณพิมพ์นาราเลิกคบไปเมื่อตอนนั้นค่ะ!"
ธีรัชกำโทรศัพท์แน่นจนแทบแตก เส้นเลือดบนขมับเต้นตุบๆ ดวงตาแข็งกร้าวจนแทบไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์
"มันอยู่ไหน?" น้ำเสียงเย็นเยียบจนแม้แต่คนฟังก็หนาวสะท้านไปด้วย
"ยังไม่ทราบค่ะ แต่มีข่าวว่าเขากำลังพยายามหลบหนีออกนอกประเทศ!"
ธีรัชลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้จนเสียงเสียดสีกระแทกดังสนั่น ห้องประชุมหยุดชะงัก ทุกสายตาเบนมามองเขาด้วยความตกตะลึง
"มิสเตอร์ธีรัช?" เจ้าของบริษัทชาวจีนเอ่ยเรียกด้วยความตกใจ
แต่ธีรัชไม่สนใจใครทั้งนั้น เขายกโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง
"ยกเลิกทุกอย่าง! จัดการตั๋วเครื่องบินไฟลท์เร็วที่สุด! ฉันต้องกลับเมืองไทยทันที!"
"ค่ะ! ดิฉันจะรีบจัดการให้ค่ะ!"
"แจ้งทีมกฎหมาย ประสานตำรวจ แจ้งสนามบินทุกแห่ง ถ้ามันคิดจะหนี ฉันจะลากมันกลับมารับโทษด้วยมือของตัวเอง!"
คำพูดสุดท้ายของเขาเต็มไปด้วยโทสะดิบเถื่อน ราวกับสัตว์ร้ายที่พร้อมขย้ำเหยื่อจนไม่เหลือซาก
"มันจะไม่มีวันหนีรอดไปได้!"
เสียงฝีเท้าหนักๆ กึกก้องสะท้อนก้องไปทั่วทางเดินของโรงพยาบาล ธีรัชเดินก้าวฉับๆ อย่างคนหมดความอดทน ร่างสูงสง่าของเขาแผ่รังสีดุดันจนพยาบาลที่เดินผ่านต้องรีบหลบให้เป็นทาง
“พิมพ์นาราอยู่ที่ห้องไหน?” เขาถามเสียงแข็งกับพยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ น้ำเสียงเย็นเฉียบเสียจนหญิงสาวตัวสั่น
“หะ...ห้องพักชั้นหกค่ะ!” เธอตอบเสียงสั่น รีบก้มหน้าหลบสายตาแข็งกร้าวของเขา
ธีรัชกำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขึ้นสีขาว เขาออกแรงก้าวเดินเร็วขึ้น ราวกับมีไฟโหมเผาอยู่ข้างใน และเมื่อถึงชั้นหก ภาพที่ปรากฏตรงหน้ากลับทำให้เขาแทบระเบิดออกมา
ตรงนั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งรออยู่หน้าห้อง
มินตรา...น้องสาวของคนที่เพิ่งทำลายทุกอย่างของเขา!
ธีรัชกำหมัดแน่น ยิ่งเห็นใบหน้าซีดเผือดของมินตรา ความโกรธก็ยิ่งสุมแน่นในอกจนแทบระเบิด
เธอกล้ามานั่งอยู่ที่นี่... ทั้งที่ครอบครัวของเธอทำร้ายพิมพ์นาราจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด?!
“มินตรา!”
Latest chapter
ตราบาปหัวใจ ครอบครัวที่สมบูรณ์
เช้าวันนี้ เมืองเล็กๆ ยังสงบนิ่งเหมือนทุกวันแสงแดดอ่อนสาดลอดผ่านหน้าต่างบ้าน เสียงนกร้องเบาๆ คล้ายจะกล่อมโลกให้สงบ แต่ภายในหัวใจของมินตรากลับไม่มีสิ่งใดสงบเลยวันนี้...ธีรัชจะกลับกรุงเทพฯ มันควรเป็นเรื่องดีใช่ไหม?ผู้ชายที่เคยทำให้เธอเสียใจ กำลังจะจากไปจากชีวิตเธออีกครั้งเขาจะกลับไปสู่อีกโลกหนึ่ง โลกของอำนาจ เงินตรา และผู้คนที่อยู่สูงเกินเอื้อมโลกที่ไม่มีที่สำหรับเธอ หรือธีโอแต่ทำไม... หัวใจของเธอกลับปวดหนึบเหมือนถูกบีบคั้นอย่างหนัก?ธีรัชยืนอยู่หน้าบ้าน รอเธอรถคันหรูของเขาจอดนิ่งอยู่ริมทาง แสงสะท้อนจากฝากระโปรงราวกับมันเองก็ลังเล เขามองเธอสายตานั้นไม่ใช่สายตาของคนที่กำลังจะเดินจากไป แต่มันคือสายตาของคนที่ยังรอคอยโอกาสครั้งที่สองจากเธออยู่“พี่กำลังจะไปแล้วนะ”เสียงของธีรัชแผ่วเบา แต่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย“แต่ก่อนจะไป พี่มีเรื่องอยากบอกมินอีกครั้ง”“ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ”“แต่พี่อยากพูด”ธีรัชมองไปที่ดวงตาของมินตราอย่างแน่วแน่ เหมือนจะใช้ดวงตาพูดแทนหัวใจ“พี่ขอโทษ”คำเพียงคำเดียว แต่ทำให้หัวใจของมินตราสั่นไหวอีกครั้ง“พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่พี่เคยทำ พี่ทำให้มินเสียใจ พ
ตราบาปหัวใจ เสียสละ
เสียงหัวเราะของเด็กชายดังก้องไปทั่วถนนหน้าบ้าน แววตาเปล่งประกายของธีโอบ่งบอกถึงความสุขล้นหัวใจ เขาวิ่งไปรอบสนามหญ้าด้วยท่าทางทะเล้น กางแขนสองข้างออกเหมือนเครื่องบินเล็ก ๆ พร้อมส่งเสียง “วู้ววว” อย่างร่าเริง“ลูก! อย่าวิ่งเร็วนะ เดี๋ยวล้ม!”มินตราตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ส่วนธีรัชที่ยืนเคียงข้าง ทำเพียงหัวเราะเบา ๆ แล้วหันไปแกล้งแหย่เธออย่างอารมณ์ดี “เด็กผู้ชายก็ต้องซนแบบนี้แหละ ไม่ต้องห่วงนักหรอก”มินตราเหลือบมองเขา ริมฝีปากเม้มแน่นในความไม่เห็นด้วย ก่อนที่เธอจะทันได้เอ่ยสิ่งใดออกมา ทุกอย่างก็พลิกผันในพริบตาเสียงหัวเราะของธีโอยังไม่ทันจางหาย ร่างเล็กกลับวิ่งพรวดออกจากสนามหญ้า ล้ำเข้าไปยังถนนหน้าบ้านโดยไม่รู้ตัวแล้วในเสี้ยววินาทีนั้น...เสียงเครื่องยนต์คำรามแว่วมา รถยนต์สีดำพุ่งออกจากหัวมุมถนนด้วยความเร็ว“ธีโอ!!”เสียงของมินตราแหลมสูง สะท้านออกมาจากความตกใจและความกลัวสุดขั้วหัวใจเธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ขาแข็งทื่อ ไม่อาจขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว ส่วนธีรัชที่ได้สติกลับพุ่งตัวออกไปทันทีโดยไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาทีร่างสูงของเขาโอบลูกชายเข้ามากอดแน่น แล้วหมุนตัวล้มกลิ้งออก
ตราบาปหัวใจ ไม่ให้โอกาส
เช้าวันใหม่เริ่มต้น แต่หัวใจของมินตรายังหนักอึ้งไม่ต่างจากคืนที่ผ่านมาเธอเดินไปที่ประตูบ้านอย่างลังเล เพราะรู้ดีว่าใครกำลังยืนรออยู่ข้างนอก และเมื่อเธอเปิดประตูออก สิ่งแรกที่เห็นคือชายร่างสูงในเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ธรรมดาธีรัชเขายืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเมื่อวาน เหมือนวันก่อน และอีกหลายวันก่อนหน้านั้นในมือของเขาเต็มไปด้วยถุงของเล่นหลากสี มินตราขมวดคิ้ว ความรู้สึกในใจเธอสับสนปนเปกันไปหมด“อะไร?”น้ำเสียงเธอเย็นชา ใจจริงแล้วเธอไม่ต้องการให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของลูกแม้แต่นิดเดียว“ของเล่นให้ลูกเรา”ไม่รอคำตอบ ธีรัชเดินผ่านเธอเข้าไปในบ้านสายตาเขาหยุดลงที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ ซึ่งกำลังมองเขาด้วยดวงตาใสซื่อธีโอ...ลูกชายของเขาและมินตราเด็กชายลังเลเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้าหาเขา“อันนี้ของธีโอเหรอครับ?”ธีรัชย่อตัวลงให้ระดับสายตาเท่ากัน แล้วยื่นของเล่นให้“ใช่ ของธีโอทั้งหมดเลย”ธีโอมองหน้าเขานิ่ง ๆ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างแล้วจู่ ๆ ก็ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะคว้าของเล่นมากอดไว้แน่นธีรัชรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเติมเต็มในหัวใจเขาไม่ได้คิดจะใช้ของเล่นซื้อใจลูก ไม่ได้อยากแสดงตัวว่า
ตราบาปหัวใจ ขอโอกาส
"พี่ธีรัช!?"เสียงของมินตราดังก้องท่ามกลางความเงียบสงบ ร่างของหญิงสาวยืนนิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอกห้าปีเต็มที่เธอหายไปจากชีวิตเขา ห้าปีที่เธอพยายามลืม ทุกอย่าง และวันนี้ โชคชะตาก็พาเธอกลับมายืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งธีรัชยืนนิ่ง ร่างสูงสง่าภายใต้แสงแดดอ่อน ดวงตาคมจ้องมองเธอและเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างกายอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าเขาแข็งทื่อ แต่ในแววตานั้นกลับสั่นไหวไม่ใช่แค่ตกใจ แต่ลึกไปกว่านั้น มันมีทั้งความสับสน คำถาม ความเจ็บปวด และ...ความโหยหา"กลับไปกับพี่" เขาพูดขึ้น เสียงของเขาไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเคย มันเต็มไปด้วยความเว้าวอนมินตรากระชับมือที่จับลูกแน่นขึ้น เธอส่ายหน้าทันที“ฉันไม่กลับ”ธีรัชขมวดคิ้ว “ทำไม?”“เพราะมินไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องกลับไป!”“มิน...”เขามองเด็กชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างเธอ ธีโอหันมามองแม่แล้วซุกตัวแน่น ใบหน้าเล็กๆ ซบลงที่ท้องของเธอ มินตราก้มลงลูบศีรษะลูกเบาๆ“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ พี่ธีรัช มินใช้เวลาห้าปีเต็มๆ เพื่อสร้างชีวิตใหม่ที่ไม่มีพี่ พี่ไม่รู้หรอกว่าทุกวันมันยากแค่ไหน มินไม่มีใครเลย มีแค่ธีโอ...”เสียงของเธอสั่น แต่ก็ไม่ยอมให้หยดน้ำ
ตราบาปหัวใจ แม่ชื่อมินตรา
เมืองเล็กริมทะเลชื่อ “บ้านหินทราย” กำลังกลายเป็นเป้าหมายของการลงทุนครั้งใหม่ โครงการอสังหาริมทรัพย์ระดับไฮเอนด์จากบริษัทใหญ่ในเมืองหลวงกำลังจะปักหมุดที่นื่เนื่องจากกำลังได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวสายธรรมชาติและเป็นเมืองเป้าหมายของโปรเจกต์ล่าสุดจากบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ “Akarin Media Group” และซีอีโอคือเขา “ธีรัช”หลังจากที่บริษัทสื่อดิจิทัลของเขาขยายโปรเจกต์ใหม่ร่วมกับกรมการท่องเที่ยว เมืองเล็กๆ แห่งนี้จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของแคมเปญ ‘เสน่ห์เมืองริมฝั่งฟ้า’ ที่เขาเป็นหัวเรือใหญ่ในการวางคอนเซปต์ทั้งหมดเขาเป็นบอสใหญ่ เป็นคนเลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่มีสิ่งเดียวที่เขาไม่ได้เลือก... คือความรู้สึกในอก ที่เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้าสู่เมืองนี้ ความรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าสิ่งที่เขาฝังกลบไว้นานเกือบห้าปีกำลังจะเวียนกลับมาอีกครั้งหนึ่งเขาเดินริมถนนเลียบชายฝั่ง สวมเสื้อเชิ้ตพับแขน กับกางเกงแสล็คสีเข้ม ดูไม่เป็นทางการเท่าไรนักสำหรับบอสใหญ่ของบริษัทที่มีเครือข่ายสื่อครอบคลุมทั้งรายการโทรทัศน์ออนไลน์ แมกกาซีนท่องเที่ยว และช่องสารคดีระดับประเทศ"ที่นี่มีศักยภาพดี…เหมาะแก่การถ่
ตราบาปหัวใจ มินตราและธีโอ
เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครจำเธอได้มินตราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เงียบๆ มาเกือบห้าปีแล้วมันไม่ใช่ที่ที่เธอเคยฝันว่าจะมาอยู่ ไม่ได้อบอุ่นเหมือนบ้านที่เคยรู้จัก แต่ที่นี่… ไม่มีใครถามว่าเธอเป็นใคร ไม่มีใครพูดถึงชื่อเขาให้ได้ยิน ไม่มีคนของเขามากวยใจ และนั่นก็มากพอแล้วทุกวันของมินตราเริ่มต้นในร้านเบเกอรี่เล็กๆ ข้างสถานีรถไฟ เธอทำขนม ชงกาแฟ ล้างถาด เตรียมของขายในตอนเช้า และปิดร้านตอนบ่าย แม้เงินที่ได้มาจะไม่มาก แต่เธอไม่เคยบ่นเพราะอย่างน้อย เธอไม่ต้องก้มหน้าให้ใครมาด่าว่าหรือรังแกอีกมินตราไม่ได้มีบ้านสวยงามเช่นอดีต ไม่มีเสื้อผ้าแพงๆใส่ ไม่มีโต๊ะอาหารยาวเหยียดหรือโคมไฟระย้า เธอมีแค่ห้องเช่าเล็กๆ ที่พอวางเตียงหนึ่งตัว โต๊ะตัวเล็ก และตู้เสื้อผ้าเก่าๆ หนึ่งใบ แต่ทุกอย่างในนั้นกลับสะอาด เรียบร้อย และยังดูปลอดภัยสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเธอในตอนนี้คือเสียงเล็กๆ ที่ดังขึ้นในยามเช้าหรือหลังเลิกงาน“แม่ครับ~”มินตราหันกลับไป เด็กชายตัวเล็กกำลังวิ่งเข้ามาหาเด็กวัยสี่ขวบผิวขาวจัด ผมยุ่งเล็กน้อยจากการนอนกลางวัน ดวงตากลมโต เหมือนใครบางคนในอดีต ที่เธอไม่อยากพูดถึงอีก“ครับ ธ
You may also like
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.4K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย15.6K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.9K viewsมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.5K viewsให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น
ชอบกินลิ้นจี่274 viewsรอยตราสามีคืนเดียว
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา461 viewsเกมส์ล่าคว้าหัวใจรัก
Pampercila303 viewsพ่ายรักน้องสาวเพื่อน
พิงค์ภา40 views
