LOGINShare
บทที่ 16
Last Updated:
2025-06-06 07:37:55บทที่ 16
“ถ้าเธอไม่ทำแล้วใครทำ! ในเมื่อมีแต่เธอเท่านั้นที่อยู่กับศศิตอนเกิดเรื่อง!”
ไม่ใช่แค่ตะคอกถามเสียงเกรี้ยวกราด แต่มือใหญ่ทั้งสองยังตะปบลงบนต้นแขนเล็ก แล้วบีบเข้าเต็มแรงพร้อมกับเขย่าร่างบางด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ซึ่งอัดแน่นอยู่ข้างในมานานหลายวัน และตอนนี้มันกำลังระเบิดออกมาราวกับลาวาร้อนๆ ที่พ่นจากปากปล่องภูเขาไฟ
“จันทร์ไม่ทราบค่ะ จันทร์ไม่ทราบ” เสียงหวานเอ่ยสั่นเครือ น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาอย่างหวาดกลัวต่ออารมณ์ของคนที่เคยเป็นพี่ชายใจดีของตน
“หยุด! อย่ามาบีบน้ำตาให้ฉันสงสาร เพราะนับจากนี้ไปฉันจะไม่มีวันสงสารเด็กร้ายลึกอย่างเธออีกเด็ดขาด”
“คุณตะวันปล่อยค่ะ...จันทร์เจ็บ...”
“เจ็บเหรอ! ความเจ็บของเธอมันเทียบไม่ได้กับความเจ็บของศศิกับความเจ็บปวดที่ฉันได้รับอยู่ตอนนี้หรอก”
“ถ้าคุณตะวันโทษว่าเป็นความผิดของจันทร์จริงๆ จันทร์ก็ยินดีจะไปจากบ้านหลังนี้ หรือคุณจะเรียกตำรวจมาจับจันทร์เข้าคุกก็ได้นะคะ”
“มันง่ายไปจันทริกา ฉันไม่มีวันปล่อยให้เธอลอยนวลหรอก”
เรียวปากหยักแสยะยิ้มอย่างชวนหวาดหวั่น ลมหายใจที่เจือด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ดังฟืดฟาด สายตาเหี้ยมเกรียมที่สาดซัดมายังเธอนั้นดูคุกรุ่น จนจันทริกาตัวสั่นด้วยความกลัว เธออยากจะหนีไปให้พ้นหน้าเขาเสียตอนนี้ แต่มือที่พันธนาการแขนทั้งสองข้างของเธออยู่ กลับเป็นอุปสรรคอันใหญ่โตที่ขัดขวางไม่ให้จันทริกาทำได้อย่างที่ใจคิด
“คุณจะทำอะไรจันทร์”
“ฉันก็จะทำให้เธอรู้ซึ้งน่ะสิ ว่าการอยู่แบบตายทั้งเป็น รสชาติมันเป็นยังไง”
จบคำมือใหญ่ที่ตะปบอยู่บนต้นแขน กระชากร่างเล็กเข้ามาหา แล้วบดขยี้ริมฝีปากจูบไปทั่วใบหน้าที่เขาเคยมองว่าช่างหวานใสอย่างรุนแรงป่าเถื่อน โดยไม่หลงเหลือความพะวงว่า จะทำให้ความสวยใสนั้นมีร่องรอยหรือบาดแผลเลยแม้แต่น้อย
จันทริกาผวาเฮือก แก้วนมที่อยู่ในมือร่วงลงไปกระทบกับพื้นพรม พร้อมกับที่ของเหลวสีขาวขุ่นไหลเลอะ ก่อนจะถูกซับหายไปกับความหนาของพรมอย่างรวดเร็ว เด็กสาวพยายามดิ้นรนเท่าที่เรี่ยวแรงจะมี หน้าเบี่ยงหลบการระดมจูบอันสุดดิบเถื่อนนั้นอย่างแตกตื่นใจ ทว่าหลบเท่าไหร่ก็หลบไม่พ้น เพราะทั้งปากทั้งจมูกของเขาบดขยี้ลงมาอย่างคนไร้สติ ลมหายใจอุ่นๆ ซึ่งเจือมากับกลิ่นแอลกอฮอล์ราดรด พร้อมกับไรหนวดไรเคราครูดกับผิวอ่อนบางจนเธอเจ็บไปหมด แต่ก็ไม่เท่ากับความหวาดหวั่นต่ออารมณ์ของรังสิมันต์ในยามนี้
“พี่ตะวัน...อย่าค่ะ...จันทร์ขอร้อง”
คำขอร้องอ้อนวอนของเด็กสาวไร้ผลโดยสิ้นเชิง ซ้ำมันยังไปเพิ่มความโกรธให้กับเจ้าของชื่อ เพราะเธอบังอาจเรียกเขาด้วยถ้อยคำที่เพิ่งถูกสั่งห้ามไปหยกๆ
ทันทีที่ถ้อยคำของเธอดังไปกระทบโสตประสาท ร่างบางก็ถูกเหวี่ยงลงไปนอนบนเตียงกว้างซึ่งมีสภาพยับย่น เพราะไม่มีใครกล้าเข้ามาดูแลทำความสะอาดหลายวันแล้ว
ร่างใหญ่โถมตัวลงมาทาบทับ ความใหญ่โตของร่างนั้นทำเอาร่างเล็กบางแทบจะจมหายไปกับที่นอน แต่รังสิมันต์ไม่สนใจ เขารวบสองมือของเธอกดตรึงเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่าฆาตกรตัวเล็กๆ ที่ตอนนี้ขึ้นสู่ลานประหารจะหนีไปได้ ทั้งๆ ที่เรี่ยวแรงของจันทริกาทั้งหมดมีไม่ถึงครึ่งของเขาด้วยซ้ำ
“ฆาตกรอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เรียกฉันว่าพี่ อย่าได้บังอาจอีกเด็ดขาด”
เสียงคำรามนั้นดังลอดไรฟันออกมาตอกย้ำ จันทริกาน้ำตาเอ่อคลอ ทั้งกลัว ทั้งหวาดหวั่นพรั่นพรึง ทั้งเจ็บปวดต่อคำกล่าวหาอันรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่านั้น
“จันทร์ขอโทษ...ขอโทษ...จันทร์จะไม่เรียกคุณแบบนี้อีก...ได้โปรด...”
“มันง่ายไปจันทริกา คำขอโทษเพียงไม่กี่คำกับสิ่งที่เธอพรากมันไปจากฉัน มันเทียบกันไม่ได้เลย เธอจะต้องชดใช้”
“จันทร์ไม่ได้ทำ...ให้จันทร์ได้อธิบายสักนิดเถอะนะคะ...”
จันทริกาพยายามจะยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองออกมาอีกครั้ง ทว่ารังสิมันต์ไม่คิดจะสนใจฟัง สิ่งเดียวที่เขาคิดในตอนนี้ก็คือ จันทริกาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ
“เธอมันผู้ร้ายปากแข็ง ตีหน้าซื่อบริสุทธิ์ทั้งที่หัวใจมีแต่ความมืดดำ รักฉันมากใช่ไหม หวังในตัวฉันมากใช่ไหม ได้...ฉันจะให้เธอได้ลิ้มลองมัน เตรียมตัวรับมันได้เลย”
ตาคู่สวยเบิกกว้างได้แค่ไม่ถึงเสี้ยววินาที รังสิมันต์ก็ซุกหน้าลงมาหาอีกครั้ง คราวนี้ปากของเขาไม่ได้จูบที่แก้ม หากแต่มันประกบลงกับเรียวปากจิ้มลิ้มของเธอ แล้วขยี้จูบสลับกับใช้ปากงับอย่างรุนแรงจนจันทริการับรู้ถึงรสชาติของเลือดที่เอ่อซึมออกมา
เสื้อผ้าซึ่งเพิ่งจะใส่ได้ไม่ถึงชั่วโมงหลุดออกจากร่าง ด้วยการถูกกระชากจนบางชิ้นขาดวิ่น ก่อนที่มันจะปลิวว่อนลงไปข้างเตียง ขณะที่น้ำตาหยดใสๆ ไหลเป็นทางไม่ขาดสาย
“อย่าค่ะ...คุณตะวัน...อย่า...ได้โปรด...หยุด...”
ปากเปล่งเสียงขอร้องอ้อนวอนละล่ำละลัก เมื่อรังสิมันต์ละปากออกจากจูบอันดิบเถื่อน แล้วซุกหน้าต่ำลงไปยังซอกคอขาวละมุนด้วยสัมผัสที่หยาบกระด้างดิบเถื่อนไม่ต่างกัน
ในยามนี้เลือดในกายของรังสิมันต์เหมือนกับร้อนขึ้นเป็นเท่าตัว ความนุ่มเนียนอุ่นละเอียดของร่างเล็กเปลือยเปล่า ทำให้ความปรารถนาของเขาพลุ่งพล่านขึ้นมาเจือประสานกับความโกรธแค้นอย่างรุนแรง และอารมณ์ทั้งหมดนั้นก็ถูกระบายลงกับคนที่กำลังถูกเขาพิพากษาอย่างไร้ความปรานี!!!
Latest chapter
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 112
บทที่ 112ร่างสูงเดินตามบันไดลงไปชั้นล่าง หลังออกจากห้องลูกชาย พยายามครุ่นคิดว่ายามดึกแบบนี้เมียเขาจะไปอยู่ที่ไหน ตอนแรกคิดว่าเธอออกไปเดินเล่น เลยไปตามหาดูที่สวนหย่อม แต่ก็ไร้เงาจันทริกาอย่างสิ้นเชิง คนตามหาเมียจึงทั้งร้อนใจและอดหัวเสียด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ กระทั่งฉุกคิดขึ้นได้ถึงห้องนอนชั้นล่างที่เขายังไม่ได้ไปดู ร่างสูงจึงก้าวตรงไปยังห้องนั้นอย่างไม่ลังเล แล้วก็ต้องแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นแสงสว่างเล็ดลอดออกมาจากข้างในเธอลงมาทำอะไรที่นี่นะมือใหญ่ผลักประตูเข้าไปเพื่อหาคำตอบให้ตัวเองในทันที ทำเอาคนที่อยู่ในห้องสะดุ้งเล็กน้อย มือที่กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ชะงักไป ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เช่นกัน เมื่อความลับที่ตัวเองพยายามจะปกปิด ถูกจับได้เสียแล้ว“อยู่นี่นี่เอง พี่ตามหาซะทั่ว” เสียงทุ้มรำพึงขึ้นแบบกึ่งโล่งอกกึ่งคาดโทษ เพราะหลายวันมานี้เธอทำให้เป็นห่วงและแอบหนีเขามากลางดึกอยู่บ่อยๆ“จันทร์นึกว่าพี่ตะวันหลับไปแล้วซะอีกค่ะ” จันทริกาพูดออกไปตามที่ตัวเองจำได้ เพราะก่อนออกจากห้องมา รังสิมันต์มีอาการง่วงงุนจนเกือบจะหลับไปแล้ว“ตอนแรกก็หลับไปแล้ว แต่ก็ต้องตื่นมาเพราะเมียหาย ไม่ใช่คืนแรก
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 111
บทที่ 111เมื่อภรรยาเอาแต่ยืนหน้าแดง รังสิมันต์จึงยื่นแขนมาเกี่ยวเอวเล็ก รั้งร่างบางให้นั่งลงบนตัก ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม“ตกลงนะ”“ก็ได้ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยรับปากอายๆ ทำให้คนที่ได้ดั่งใจประกบปากจูบเธออย่างดูดดื่มทันที และจันทริกาก็อดไม่ได้ที่จะจูบตอบเขาด้วยความดูดดื่มอ่อนหวานเช่นกันรังสิมันต์ครางออกมาในลำคออย่างพอใจ มือใหญ่เริ่มลูบไล้ไปตามลอนสะโพกผาย ต่ำลงไปยังชายกระโปรงแล้วรุกคืบเข้าไปข้างใน สัมผัสกับความเนียนละมุนของขาอ่อน เช่นเดียวกับปากและจมูกโด่ง ที่ตอนนี้ผละออกจากการประกบจูบ แต่กลับเริ่มซุกไซ้ไปตามพวงแก้ม ใบหู เลื่อนต่ำไปถึงซอกคอ แล้วระดมจูบไซ้ปลุกเร้า อย่างรู้ดีว่าทำอย่างไรจันทริกาจึงจะยอมตามใจ“พอแล้วค่ะพี่ตะวัน ไหนว่าคืนนี้ไงคะ” เสียงหวานเอ่ยประท้วงออกมาหอบๆ พยายามจะผลักใบหน้าสามีออกห่างแต่เขาไม่ยอม“ขอมัดจำก่อนไงจ๊ะ”“ไม่เอาค่ะ จันทร์ต้องลงไปหาอาทิตย์นะคะ”“ฟองคำเลี้ยงให้อยู่ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้อยู่กับพี่ก่อนเถอะนะ”“จันทร์คิดถึงลูกนี่คะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายชั่วโมง”“แล้วไม่คิดถึงผัวบ้างเหรอคนดี พี่กับจันทร์ก็ไม่ได้เจอกันตั้งหลายชั่วโมงเหมือนกันนะ”“คิดถึงค่ะ คิดถึงทั้งลูก
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 110
บทที่ 110‘น้องอาทิตย์’ ลูกชายวัยหกเดือนนั่งรถมากับพ่อบนเบาะหลัง ในตอนบ่ายช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ โดยมีอุ้ยคำเป็นคนขับ รถคันหรูแล่นมาหยุดที่ลานจอดรถของคณะซึ่งแม่น้องอาทิตย์เรียนอยู่ แม้วันนี้จะเป็นวันหยุด แต่ทว่าลานจอดรถกลับแน่นขนัดไปด้วยพาหนะของนักศึกษาภาคพิเศษในระดับปริญญาตรี โท และเอก ที่ต่างต้องมาเรียนในวันเสาร์อาทิตย์ ร่างบางออกมาจากตึกช้ากว่าเวลาเดิมเกือบสิบห้านาที ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มก่อนหน้านี้บึ้งตึงลงโดยพลัน ไม่ใช่เพราะต้องรอเมียนาน แต่เป็นเพราะมีหนุ่มหล่อหน้าตาดีเดินเคียงคู่ออกมาด้วยต่างหากเห็นเช่นนั้นลมเพชรหึงก็กำเริบทันที ร่างสูงเอียงตัวไปอุ้มลูกน้อยขึ้นมาบนวงแขน ก่อนจะผลักประตูรถลงไป แล้วก้าวยาวๆ ตรงไปหาภรรยาสาวอย่างไม่ลังเลทันที“ทำไมวันนี้มาช้าจังครับที่รัก พี่กับลูกมารอตั้งนาน” ไม่แค่ถามแต่รังสิมันต์ยังส่งน้องอาทิตย์ให้ผู้เป็นภรรยาอุ้ม พร้อมกับส่งสายตาดุๆ ไปยังไอ้หน้าหล่อคนนั้น เป็นเชิงบอกว่านี่เมียเขาและเธอก็มีลูกแล้ว เพราะฉะนั้นถ้ามันไม่อยากเดือดร้อนก็อย่าทำตัวสนิทสนมกับเมียเขาเกินเหตุ“ขอโทษด้วยนะคะ พอดีจันทร์มีงานกลุ่มที่ต้องแบ่งกันทำกับเพื่อ
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 109
บทที่ 109หลังจากงานแต่งงานระหว่างรังสิมันต์กับจันทริกาผ่านไป เสียงเปียโนแสนไพเราะก็มักจะดังขึ้นบ่อยครั้ง เช่นเดียวกับคืนนี้ก็เช่นกัน คฤหาสน์หลังใหญ่ในยามค่ำคืน ยังคงสวยงามและสว่างไสวด้วยไฟหลากหลายดวง เสียงเปียโนที่ถูกบรรเลงด้วยนิ้วเรียวๆ สวยๆ ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบของราตรีกาล สมาชิกในครอบครัวที่กำลังนอนอยู่ต่างอดคลี่ยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อเสียงเปียโนที่กำลังถูกบรรเลงอยู่ตอนนี้นั้น เป็นท่วงทำนองอันแว่วหวานแสนไพเราะ สะท้อนอารมณ์ของคนเล่นเป็นอย่างดี ว่ากำลังมีความสุขมากแค่ไหน ความสุขนั้นส่งผ่านเสียงเพลง ขับกล่อมคนฟังให้ผล็อยหลับไปอย่างแสนสุขเช่นเดียวกับคนเล่น“อุ๊ย...พี่ตะวัน”เสียงหวานอุทานขึ้น เมื่อเพลงแสนหวานนั้นจบลง พร้อมๆ กับที่เอวเล็กถูกแขนแข็งแรงสอดเข้ามากอด พวงแก้มและซอกคอก็โดนจูบโดนไซ้จากจมูกโด่งคมของคนที่ไม่เคยยอมห่างเธอไปไหน“รางวัลสำหรับเพลงเพราะๆ”“ใครอยากได้รางวัลแบบนี้กันคะ”“ใครๆ ก็อยากได้ทั้งนั้นแหละ”“ใครๆ ที่ว่านี่หมายถึงสาวๆ ของพี่ตะวันเหรอคะ” จันทริกาเอียงหน้ามาถาม สีหน้าและแววตาสะท้อนความสุขออกมา จนตอนนี้ใครต่อใครต่างก็บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามากที่สุด“ถ
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 108
บทที่ 108งานแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ต่อมา ตอนเช้าเป็นงานแต่งแบบไทยตามประเพณี รังสิมันต์เชิญเฉพาะญาติผู้ใหญ่ฝั่งตัวเองมาเป็นสักขีพยาน และเป็นการบอกกล่าวให้รับรู้ว่าจันทริกาคือภรรยาของเขา ส่วนญาติทางฝั่งจันทริกาไม่มีใคร นอกจากตาธงกับยานนวลที่เธอถือว่าเป็นตากับยายของเธอ ส่วนงานกลางคืนเป็นงานเลี้ยงแบบอบอุ่น ที่มีเฉพาะเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้น แน่นอนว่าหนุ่มๆ ทั้งสี่คนซึ่งได้แก่ ปรัญช์ ปราณต์ ศาสตรา และกวินภพ มาร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้กันทั่วหน้า โดยแต่ละคนต่างควงคู่ภรรยามาทั้งนั้น ยกเว้นกวินภพซึ่งยังโสดแต่ก็ยังมีคนมาด้วย คือเอมมาลินนั่นเอง เอมมาลินถูกเชิญมางานเลี้ยงคืนนี้ด้วย เพราะถึงแม้จันทริกาจะรู้จักกับเอมมาลินได้ไม่นาน แต่เอมมาลินก็เป็นผู้มีพระคุณและยังเป็นคนที่เธอรักและนับถือเหมือนพี่สาวอีกคนหนึ่ง งานนี้อดีตคนเคยรักจึงจำต้องเดินทางมาเชียงใหม่ด้วยกันตามลำพังบรรยากาศของงานเลี้ยงเป็นไปอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองจริงๆ พี่สาวที่รักทั้งสองอย่างภัคธีมาและธรินดาต่างแสดงความยินดีกับน้องสาว ที่แม้ต้องเผชิญกับความร้ายกาจของรังสิมันต์ เพราะความเข้าใจผิดมามากมาย แต่ในที่สุดเธอก็เ
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 107
บทที่ 107“คนร้ายกาจ” จันทริกาต่อว่าคนเจ้าแผนการเบาๆ ไม่ใช่เพราะโกรธเคือง แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยชนะเขาเลย แต่แท้จริงแล้วเขาต่างหากล่ะที่พ่ายแพ้ต่อเธอ พ่ายแพ้แบบยอมสยบแทบเท้า ยอมแบบราบคาบหมดทุกอย่าง“ที่ต้องร้ายก็เพราะรักมาก อยากชดเชยความผิดของตัวเอง แบบนี้จันทร์ยังจะใจแข็งกับพี่ได้ลงคออีกเหรอ” เขาใช้ทั้งลูกล่อลูกชน เพื่อให้เธอยอมโอนอ่อนผ่อนตาม ขณะที่รถยังคงแล่นไปเรื่อยๆ และเข้าใกล้ที่ว่าการอำเภอเข้าไปทุกที“จันทร์ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วใช่ไหมคะ”“ครับไม่มีแล้ว เพราะทางนี้คือทางที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคนและลูก หลังจดทะเบียนกันแล้ว พี่ก็จะจัดงานแต่งงานด้วย โอเคไหม”“ไม่จัดไม่ได้เหรอคะ จันทร์ไม่ชอบพิธีรีตรองอะไรแบบนั้นหรอก อีกอย่างจันทร์เคยอยู่ในฐานะน้องเมียมาก่อน จันทร์กลัวพี่ตะวันจะเสื่อมเสียค่ะ” คราวนี้จันทริกาพูดด้วยเหตุผล เพราะเป็นห่วงชื่อเสียงของเขาจริงๆ ไหนจะญาติๆ และคนรอบข้างอีก เธอเชื่อว่าต้องมีคนติฉินนินทาแน่ สำหรับเธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงมากมาย แต่สำหรับเขามันไม่ใช่ เขาเป็นนักธุรกิจ มีชื่อเสียง มีสังคม เรื่องนี้มันอาจทำให้เขามัวหมอง“จันทร์ไม่ได้มีความเก
You may also like
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี89.6K viewsท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น398.3K viewsสุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์71.5K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn74.5K viewsเร้นรักจอมอหังการ
พราวนภา92 viewsเมียรอง
จันทร์คืนแรม230 viewsพี่ชายสายรุก
เฮียกังฟู116 viewsซาตานร้ายพ่ายเมียเด็ก
จินต์พิชา1.3K views
