共有

บทที่ 377

作者: หออักษร
“ท่านจะทำอะไร!”

หลิ่วเยว่หลีรีบยกมือปิดปาก จ้องขวดกระเบื้องเล็กในมือฉินหมิงด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“หากเจ้าเขียนข่าวเท็จ ยาพิษในขวดนี้จะทำให้เจ้าลำไส้ทะลุท้องเน่าตายอย่างทรมาน”

“หม่อมฉันเขียนความจริง! หม่อมฉันสาบานได้!”

หลิ่วเยว่หลีรีบยกสามนิ้วขึ้นสาบาน ใบหน้ารูปไข่ขาวนวลเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

พิษของฉินหมิงร้ายแรงยิ่งนัก

หากเป็นอย่างที่เขาพูด เบื้องหลังเขามีหน่วยวิจัยเฉพาะทางจริง

เช่นนั้นนางไม่มีวันถอนพิษนี้ออกได้แน่!

หากกลืนลงไปแล้ว ชาตินี้ก็จะถูกผู้อื่นควบคุม

หลิ่วเยว่หลีถอยหลังทีละก้าว น้ำตาไหลพราก ความหวาดหวั่นเกาะกุมหัวใจทั้งดวง

แต่ไม่นานก็ถูกฉางไป๋ซานจับกดไว้แน่น ไม่สามารถต่อต้านได้อีก

ฉินหมิงเปิดฝาขวด หยิบยาสีขาวหนึ่งเม็ดออกมา

เม็ดยาสีขาวมีประกายทองระยิบระยับ กลิ่นหอมประหลาดแผ่กำจายในอากาศ

ดวงตาของหลิ่วเยว่หลีหดเกร็ง

นางแน่ใจว่าไม่เคยเห็นพิษชนิดนี้มาก่อนเลย!

จะหายาแก้พิษก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้

“ขอร้องท่าน ขอร้องท่าน อย่าให้หม่อมฉันกินเลย!”

หลิ่วเยว่หลีดิ้นไม่หยุด แต่ฉางไป๋ซานมั่นคงดั่งกำแพงเหล็ก ไม่ปล่อยให้ขยับได้เลยสักนิด

“นี่เป็นแค่คำของเจ้าฝ่ายเดียวเ
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 390

    ใต้หล้านี้มีไม่กี่คนที่หยุดยั้งการสังหารของเขาได้ เว้นแต่ว่าจะมีกองทัพนับหมื่นอยู่ตรงนั้น เขาอาจจะกังวลอยู่บ้าง เสียงกล่องถูกเปิดดังแกรก หวงฉีมองยาสีเหลืองอ่อนด้านในและกล่าวว่า “นี่คืออะไร?” “กู่พิษกลืนหทัย สังหารฉินหมิงเสร็จแล้ว ข้าจะให้ยาถอนพิษแก่เจ้า!” ชื่อนี้ทำให้เปลือกตาของหวงฉีกระตุกขึ้นมาทันที กู่พิษกลืนหทัยจัดเป็นหนึ่งในกู่พิษร้ายกาจที่สุดของดินแดนเหมียว เล่าลือกันว่าเมื่อพิษกำเริบความเจ็บปวดนั้นราวกับมีแมลงนับพันกัดกินเลือดเนื้อ บางคนถึงเจ็บปวดทรมานจนตายทั้งเป็น! “กระหม่อมมิเชื่อท่านหรอก” หวงฉีโบกมือทันที เขามิยอมเอาชีวิตของตนเองไปมอบให้ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมดุร้ายเช่นนี้เป็นอันขาด นั่นไม่ต่างอะไรกับการเจรจากับเสือเพื่อขอหนังเสือหรอก “ด้วยศักยภาพของเจ้า ออกไปฟื้นฟูจนเองสักพัก ก็สามารถกลับมาฆ่าข้าได้ทุกเมื่อ” เซียวซูเฟยร้อนรนใจเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าการปล่อยหวงฉีออกมาทุกอย่างจะราบรื่น แต่ใครจะคิดว่า คนผู้นี้จะจัดการได้ยากเช่นนี้ กระทั่งต่อรองเงื่อนไขกับตนเองอยู่ตลอด “ก็จริงอยู่” ฉับพลันหวงฉีก็นึกอะไรขึ้นมาได้ มุมปากยกยิ้มขึ้นมา และนำ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 389

    ในพระราชวังชั้นใน หวังเป่าพาชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบางผู้หนึ่ง ซึ่งสวมเครื่องแต่งกายขันทีค่อย ๆ เดินออกมา ชายผู้นี้มีใบหน้าที่แสนจะธรรมดา ผิวพรรณซีดเผือด มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่ามิได้สัมผัสแสงแดดมานานหลายปี พวกเขาสองคนเดิน ๆ หยุด ๆ เพื่อหลบเลี่ยงองครักษ์ในพระราชวังตลอดทาง จนกระทั่งยามเที่ยงคืน จึงมาถึงพระตำหนักอวี้ชิง เซียวซูเฟยที่ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมเหมือนยามบ่ายไม่กระดิกไปไหน เมื่อเห็นหวังเป่ากลับมา ดวงตาที่ล่องลอยของนางจึงมีแววเปลี่ยนไปเล็กน้อย “พระสนม คนมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ตามเสียงของหวังเป่า เซียวซูเฟยก็เลื่อนสายตามองไปยังชายผู้มีใบหน้าซีดขาวที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขา “หวงฉี รู้จักข้าหรือไม่?” อีกฝ่ายหัวเราะเบา ๆ ในน้ำเสียงไม่มีความเคารพเลยแม้แต่น้อย “ใครจะไม่รู้จักเล่า ว่าในพระราชวังต้นเฉียนของเรามีนางสนมปีศาจผู้ปั่นป่วนการปกครองอยู่คนหนึ่ง?” “หวงฉี เจ้าถูกกักขังมาสิบห้าปี ตอนนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้ออกไป ว่าอย่างไรเล่า?” เซียวซูเฟยมิได้ใส่ใจคำพูดหยาบคายของเขา เมื่อเทียบระหว่างความแค้นของนางกับฉินหมิงแล้ว สิ่งนี้ไม่ถือว่าเป็นเ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 388

    ตอนนี้ภายในใจของสืออวี้จิ้นสั่นสะท้านเป็นอย่างยิ่งมิน่าล่ะฉินหมิงถึงมิได้เอาบทลงโทษเหล่านั้นของตนเองและราชสำนักมาใส่ใจที่แท้เขาก็เล่นใหญ่ถึงเพียงนี้นี่เอง!คาดไม่ถึงว่าจะลอบสังหารหารคนตระกูลเซียวสองคนนั้น“แล้วหลักฐานล่ะ ข้าจะให้ฝ่าบาทส่งกองทัพไป กวาดล้างหลิ่งหนานของเขาให้สิ้นซาก! !”หลังจากที่แผดคำรามอยู่ครู่หนึ่ง เซียวซูเฟยก็มิได้สนใจความโศกเศร้าของการสูญเสียญาติอีกดวงตาทั้งคู่ที่แดงฉานของนาง จับจ้องไปที่หวังเป่าแล้วเอ่ยปากทันทีหวังเป่าจึงรีบกล่าวว่า“พระสนม ฉินอ๋องทำทุกเรื่องอย่างหมดจด มือสังหารโจมตีเสร็จแล้วก็ถอยไปทันที มิได้ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้เลยขอรับ”ฉินหมิงเป็นคนให้ฉางไป๋ซานไปลอบสังหารแน่นอนว่ามิมีทางทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้เห็นแต่ไม่ว่าจะเป็นใคร เพียงแค่ได้ฟังข่าวนี้ก็ย่อมเข้าใจ ว่าฉินหมิงจะต้องเป็นคนสั่งการอย่างแน่นอนทั่วทั้งเจียงหนาน ตอนนี้ผู้ที่มีศักยภาพสามารถจู่โจมอย่างฉับพลันโดยที่มิมีใครสังเกตเห็น และมีกำลังที่สามารถสังหารคนแล้วจากไปได้นั้น มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นและที่สำคัญก็คือคนอื่น ๆ มิได้มีความเคียดแค้นกับตระกูลเซียว และมิอาจแบกรักความเดือดดาลของเ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 387

    เขาสังเกตได้ว่า ฉินหมิงกำลังค่อย ๆ หลุดพ้นจากการควบคุมของราชสำนักเหมือนกับที่พวกขุนนางในราชสำนักคิดเอาไว้ การที่ฉินหมิงเข้ามาในหลิ่งหนานมิได้เหมือนกับคนที่หายสาบสูญไปเฉย ๆตรงกันข้าม เขากลับเหมือนผู้ที่มีความสามารถสูงที่ได้เหยียบเข้าสู้พื้นที่ใหม่เพียงระยะเวลาสองปีสั้น ๆ เขาได้เติบโตถึงขั้นนี้กระทั่งทำให้เวลาที่ราชสำนักจะจัดการกับเขา ล้วนจะต้องยั้งมือ และลังเลใจความสามารถระดับนี้ หากจะพูดอย่างไม่ถ่อมตัว ไหนเลยจิ้นอ๋องจะเทียบชั้นได้?“กลับไปกราบทูลเสด็จพ่อแทนข้าทีว่า เงินสามแสนตำลึงยังไม่พอ ในฐานะที่ข้าเป็นลูก ข้าจะจ่ายเพิ่มให้เขาอีกในภายหลัง ถือเสียว่าเป็นดอกเบี้ย”ฉินหมิงบ้าระห่ำเกินกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้!ก็แค่เงิน ข้ามีอยู่แล้ว!แต่มิใช่ว่าราชสำนักจะมาขู่เอาจากข้าได้!แต่ข้าอยากจะให้เมื่อไร พวกเขาถึงจะเอาไปได้ต่างหาก!“เชิญขอรับ”องครักษ์สองสามคนเดินมาถึงตรงหน้าสืออวี้จิ้น แล้วทำสัญญาณมือเชิญเขาดูเหมือนกำลังจะส่งเขาออกไปแต่ในความเป็นจริงแล้วนี่คือฉินหมิงต้องการจะไล่แขกเมื่อเผชิญหน้ากับฉินหมิงที่อวดอำนาจ และมีศักยภาพเหนือผู้อื่นเช่นนี้สืออวี้จิ้นก็รู้สึกเย็

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 386

    ในสายตาของเขา ไม่ว่าฉินหมิงจะเอาตัวรอดเก่งสักแค่ไหน แต่มันก็เป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้นสิ่งนี้มิได้เป็นประโยชน์แต่อย่างใด และมันมิอาจขัดขวางการที่ราชสำนักจะลงโทษเขาได้ฉะนั้นในท้ายที่สุดแล้วคนที่เสียเปรียบก็ยังเป็นฉินหมิงเอง!เพียงแต่หลังจากที่สืออวี้จิ้นวางเอกสารลงตรงหน้าฉินหมิงอย่างสบายใจแล้วก็รออยู่นานแต่กลับไม่พบปฏิกิริยาใด ๆ ของฉินหมิงเลย“ท่านจะลองอ่านสักหน่อยไหมขอรับ?”สืออวี้จิ้นเคาะเอกสารที่อยู่ด้านหน้าเล็กน้อยทว่าฉินหมิงก็ดันมันไปไว้ด้านข้าง“ข้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว มิต้องเสียเวลาอ่านหรอก”โทษในขั้นตอนนี้ของราชสำนัก มิใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใด เขาจึงมิสนใจที่จะอ่านเพราะหลังจากนี้ ยังมีข่าวที่หนักกว่านี้อีกข่าวหนึ่งถูกเผยแพร่ออกไปเขาได้สั่งให้ฉางไป๋ซานไปสังหารคนแล้วเมื่อคำนวณจากเวลาแล้ว พี่น้องตระกูลเซียวก็น่าจะตายภายในสองวันนี้และเวลานั้นต่างหากที่จะทำให้ราชสำนักเกิดความสั่นสะเทือนอย่างแท้จริง“เงินสามแสนตำลึง ข้าจะจ่ายให้ เพียงแต่ตอนนี้ข้ามิมีเงินอยู่ในมือ ก็หวังว่าราชสำนักจะหักจากบำเหน็จของข้าก่อนได้ เมื่อจ้ามีเงินพร้อมแล้ว ข้าจะไปชำระคืนให้โดยเร็วอย่างแ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 385

    เมื่อกลับมาในห้อง ว่านซูก็กระซิบถามฉินหมิง “คนของราชสำนักมาแล้วหรือ?”“อืม แต่ไม่สำคัญอะไรหรอก ก็แค่การลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เท่านั้น”ฉินหมิงเคยติดต่อเฉินซื่อเม่ากับเฉียนไฉ และทราบถึงการลงโทษของราชสำนักต่อตนเองมาก่อนแล้ว ก็แค่ชดใช้ค่าเสียหาย และปรับเงินเป็นเวลาสามปีเท่านั้นการปรับเงินเช่นนี้ ฉินหมิงแทบมิได้เอามาใส่ใจ แต่การชดเชยค่าเสียหายนั้น กลับมีปัญหาอยู่เล็กน้อย เพราะครั้งนี้คนของราชสำนักฉลาดขึ้น จึงมิได้ให้เจาจ่ายเงินชดเชยให้ตระกูลเซียวโดยตรง และใช้โทษฐานการก่อกวนหอการค้าถิ่น โดยให้เขาชดเชยให้ราชสำนักโดยตรง และต้องจ่ายชดเชยสามแสนตำลึงภายในรวดเดียว “ท่านเตรียมจะจัดการอย่างไรเล่า? ข้าได้ยินมาว่าราชสำนักเรียกเงินสามแสนตำลึงจากท่าน”ข่าวของว่านซูว่องไวอย่างยิ่ง นับตั้งแต่การลงโทษฉินหมิงจนถึงตอนนี้ ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว เดิมทีนางห่วงใยต่อฉินหมิงอย่างมาก แน่นอนว่าย่อมรู้เรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว “สามแสนตำลึง มิใช่เงินจำนวนน้อย ๆ ”ฉินหมิงร่วมสังสรรค์กับพ่อค้าเหล่านั้นไปพลาง และพูดคุบกับว่านซูไปด้วย“ใช่สิ การซื้อขายของเจียงหนานยังมิทันเริ่ม ในมือท่านก็มิเงินไม่มากนัก ต

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status