10 แหลกละเอียด Nc!+++

10 แหลกละเอียด

พรึ้บบ!!

ขาเรียวถูกกระชากออกจากกันอย่างไร้ความปราณี ปรางปรีญาร่ำไห้ใจจะขาด อ้อนวอนให้ชายหนุ่มเห็นใจ แต่อคิราห์กลับหัวเราะเยาะราวกับเป็นเรื่องตลกขบขันเพราะเขาไม่เชื่อว่าคนอย่างปรางปรีญายังบริสุทธิ์

“ได้โปรดอย่าทำฉัน…อย่า....”

เธอร้องไห้แทบขาดใจ เมื่อความยิ่งใหญ่ถูกดันมาจ่อที่ปากถ้ำ มือหนาฉีกถุงยางอนามัยแล้วโยนเศษถุงใส่คนตัวเล็ก ก่อนจะรูดลงที่ปลายหัวเห็ดบานใหญ่เพื่อใช้เป็นเครื่องป้องกัน

เขาไม่รู้ว่าปรางปรีญาผ่านใครมาบ้าง หน้าใสๆซื่อๆแบบนี้ร้ายจะตาย

“ร้องออกมาเลย ฉันชอบให้เธอร้อง เพราะหลังจากนี้….ฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็นเอง!”

“ไม่!! อย่าทำ!” ปรางปรีญาเกร็งร่างหนีสัมผัสร้าย มือหนาคว้าต้นขาของเธอเอาไว้แล้วกระชากให้แยกออกจากกัน กลีบกุหลาบสีชมพูล่อตาลอใจนั้นทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ใช้หัวเห็ดบานใหญ่สะกิดติ่งวาวใสขึ้นลง “แล้วคุณจะต้องเสียใจ ฮึก…ฮื้อๆๆ”

“ฉันไม่มีวันเสียใจหรอก เพราะคนที่ต้องเสียใจคือเธอต่างหากที่โดนฉันฟันแล้วทิ้ง ฉันจะทำให้เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดว่าการถูกหักหลังมันเจ็บแค่ไหน!”

ซ้วกก!!!

“กรี๊ดดด!!”

ท่อนเอ็นยาวใหญ่ถูกดันเข้าไปในร่องสวาทอย่างแรงส่งผลให้คนใต้ร่างผวาเฮือกด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต ตามด้วยเสียงกรีดร้องดังระงมทั่วห้อง อคิราห์มองภาพนั้นด้วยความงุนงงเหมือนกำลังตกตะลึงที่จู่ๆก็มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากส่วนนั้นของเธอ หนำซ้ำมังกรยักษ์ยังเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว

ปรางปรีญายังบริสุทธิ์!

“ได้โปรดเอามันออกไป ไม่ไหว….ฉันเจ็บ ฮื้อๆๆ”

“นะ….นี่เธอยังไม่เคยมีอะไรกับใครหรอ”

หูของเธอไม่ได้ยินหรือรับรู้อะไรเพราะความเจ็บปวดที่เขามอบให้กำลังทำให้ร่างทั้งร่างฉีกออกจากกัน เส้นบางๆที่ถูกรักษาไว้อย่างดีขาดพึง แม้ว่าเธอจะยังรักเขาหมดหัวใจ แต่เขาไม่ได้รักเธอแล้ว มันไม่ควรเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วยซ้ำ

แล้วใครบอกว่าเธอไม่เจ็บ…เธอถูกผู้ชายที่เป็นเหมือนโลกทั้งใบทิ้งไปอย่างไม่ใยดีในช่วงที่อ่อนแอที่สุด มองไปทางไหนก็เจอแต่ความมืดมิด เธอไม่ได้อยากเลิกกับเขา ไม่คิดจะเลิกเลย

...ไม่คิดหรอว่าเธอเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน

“เอามันออกไป ฮึก! ได้โปรด ฉันเจ็บ….ไม่ไหวแล้ว ฮรืออ….”

แต่แทนที่อคิราห์จะหยุด เขากลับดันท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำ และครั้งนี้ก็ล้วงลึกเข้าไปได้สำเร็จจนสุดโคน เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มผู้เต็มไปด้วยไฟราคะรีบก้มลงไปประกบปากเพราะรำคาญเสียงร้องของเธอ ก่อนที่สะโพกสอบจะขยับขึ้นลงตามจังหวะ และเมื่อได้ที่เขาก็เร่งจังหวะเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ

ปึก!ปึก!ปึก!

ปรางปรีญาเจ็บจนร่างเกร็ง ผวาเฮือกทุกครั้งที่เขากระแทกใส่หนักๆ และดูเหมือนว่าจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

อคิราห์ดึงถุงยางอนามัยออกแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปอีกครั้ง ยิ่งขยับแรงเท่าไหร่ร่างของเธอก็ยิ่งเกร็งขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าเนียนสวยที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นขาดหายเป็นจังหวะ

“ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ” มือใหญ่เอื้อมไปกระชากใบหน้าสวยให้หันมาสบตา และทันทีที่สบตากัน ปรางปรีญาก็ส่งเสียงสะอึกสะอื้นอีกครั้ง เขาจึงตบแก้มเธอเบาๆสามทีก่อนจะก้มลงไปกระซิบเสียงแผ่วเบาด้วยความเย้ยหยัน “แต่ฉันไม่สนใจหรอก เพราะฉันมีแพรขวัญแล้ว”

ประโยคนั้นเหมือนฉุดความรู้สึกของปรางปรีญาให้ดำดิ่งลง ร่างกายชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า จุกหน่วงหัวใจขึ้นมาทันที

“หลังจบงานอยากได้เท่าไหร่ว่ามาเลย คิดซะว่าเป็นค่าพรหมจรรย์ของเธอก็แล้วกัน”

“ฉันไม่มีวันรับเงินสกปรกจากคุณหรอก ฮึก! คุณมันเลว ไร้หัวใจ!” สันกรามเล็กขบเข้าหากันแน่น เจ็บปวดทั้งกายและใจ ที่โดนผู้ชายใจหยาบดูถูก

เขาพรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ แถมยังตีตราด้วยเงินราวกับเป็นสิ่งของ แล้วความรู้สึกของเธอล่ะ? เงินมันซื้อได้หรือเปล่า

“ไม่มีจะยาไส้อยู่แล้วยังปากเก่ง อย่าคลานมาขอเศษเงินจากฉันละกัน”

อคิราห์มอบลีลาอันสุดแสนลึกซึ้งชนิดที่ซาบซ่านไปถึงใจให้ปรางปรีญา แต่คนที่ยังไม่พร้อมกลับได้รับเพียงความเจ็บปวด ร่ำไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าอดสู ทั้งข้อมือที่ถูกพันธนาการเอาไว้เสียดสีกับเข็มขัดจนเกิดเป็นรอยริ้วถลอก ยิ่งได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องก็แทบอยากกลั้นใจตายลงตรงนั้น

“ร้องออกมาสิปรางปรีญา ร้องออกมาเลย! เจ็บปวดใช่ไหมร้องออกมาเลย!”

ปึก!ปึก!ปึก!

ปรางปรีญาได้แต่นอนแน่นิ่งยอมรับสภาพของตัวเองว่าตอนนี้ได้สูญเสียสิ่งล้ำค่าให้เขาไปแล้ว หลังจากนี้โลกทั้งใบคงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากเดิมที่แทบไม่มีความสุขอยู่แล้วยิ่งตอกย้ำความทุกข์ทรมานเข้าไปอีก

อคิราห์แสยะยิ้มเยือกเย็นเมื่อเห็นคนใต้ร่างค่อยๆสิ้นฤทธิ์ มือหนาเคลื่อนเข้ามายกสะโพกงอนขึ้นแล้กระแทกเข้าไปถี่รัว

ตับ!ตับ!...

และหน้าอกอวบใหญ่ที่กำลังเด้งขึ้นลงเป็นจังหวะทำให้เขาอดใจไม่ไหว โน้มหน้าเข้าไปดูดดื่มอย่างเร่าร้อนในขณะที่ช่วงล่างกระแทกแรงจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง

ปรางปรีญารู้สึกเหมือนใจกำลังจะขาด ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วร่างกาย เจ็บปวดที่สุดในชีวิต เจ็บจนอยากให้ตัวเองสลบไปซะตอนนี้เลย และที่เจ็บไปมากกว่านั้นก็คือใจของเธอ ถูกอคิราห์บดขยี้จนแหลกละเอียด ไร้ความเห็นใจ ไร้ความปราณี

เขาไม่รู้หรอกว่าช่วงที่เลิกกันไปชีวิตเธอต้องเจอกับอะไรมาบ้าง ในขณะที่เขามีผู้หญิงในฮาเร็มข้างกาย ส่วนเธอยังเจ็บปวดกับความรักจนไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีก

นี่หรือที่เคยบอกว่ารักกัน….เลิกไปได้ไม่นานก็มีผู้หญิงใหม่ข้างกาย เปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น แบบนี้เรียกว่ารักตัวเองมากกว่า

และในที่สุดปรางปรีญาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว สติอันน้อยนิดค่อยๆมืดดับลง และก่อนที่ภาพทุกอย่างจะตัดไป หูของเธอแว่วได้ยินเสียงของอคิราห์กำลังคำรามลั่นด้วยความสุขสม

“อ้าส์!! สุดยอดมากปรางปรีญา เสร็จแล้วฉันขอต่ออีกรอบนะ เดี๋ยวฉันให้ทริปเพิ่ม”

-----------------