LOGINShare
บทที่ 36 หยางจื้อเจ๋อ
Last Updated:
2025-10-21 20:00:01บทที่ 36 หยางจื้อเจ๋อ
หลังจากที่ฟางหนิงฮวาเอาลูกธนูออกจากอกของเซียวป๋อเหวินได้สำเร็จเขากลับหลับไปอีกครั้ง เซียวป๋อเหวินนอนแน่นิ่ง ใบหน้าเขาซีดขาวจนแทบไร้สีเลือด แม้แผลที่อกจะดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่สามวันผ่านไปเขาก็ยังไม่ฟื้น
หญิงสาวนั่งเงียบ มองชายตรงหน้าราวกับหวังว่าเพียงสบตาเขาสักครา หัวใจของนางจะได้เบาแรงลงบ้าง แต่ดวงตาที่เคยเฉียบคมคู่นั้นกลับปิดสนิท ไร้การขยับเปลือกตา ไม่มีเสียงแม้แต่ครางเบา
"หรือว่าข้าทำพลาด" ฟางหนิงฮวาพึมพำเสียงเบา นางหันไปมองหมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
"พวกเราทำดีที่สุดแล้ว" หมอตอบ แต่แววตาก็ปกปิดความกังวลไว้ไม่มิด
หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น ความสงสัยและความกลัวเกาะกุมในอก คำพูดของหมอไม่อาจปลอบประโลมใจนางได้เลย ตลอดสามวันนี้ นางเปลี่ยนผ้าพันแผล เช็ดตัวให้เขา ป้อนยา ป้อนน้ำ ทำทุกสิ่งที่ทำได้ แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ
วันทั้งวันผ่านไปอย่างเชื่องช้า ราวกับเวลาตั้งใจกลั่นแกล้งให้หัวใจ
Latest chapter
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 51 ค่ำคืนที่จะจำไม่ลืม
บทที่ 51 ค่ำคืนที่จะจำไม่ลืม ยามค่ำคืนท้องฟ้าสะอาดไร้เมฆ หมู่ดาวกระพริบแสงอ่อนโยนเหนือผืนดินอันเงียบสงบ แสงจันทร์เต็มดวงส่องประกายสีเงินลงมาบนทางเดินสายเล็กที่ทอดยาวออกไปนอกเมือง ที่จุดพักริมเนินเตี้ยมีศาลาไม้อยู่หนึ่งหลังและม้านั่งหินซึ่งถูกแวดล้อมด้วยพุ่มไม้ดอกไม้ป่าที่เริ่มผลิบานเมื่อฤดูใบไม้ผลิใกล้เข้ามาเซียวป๋อเหวินและฟางหนิงฮวานั่งเคียงกันบนม้านั่งท่ามกลางความเงียบสงัดที่มีเพียงเสียงลมแผ่วเบาพัดผ่านยอดไม้กับเสียงจักจั่นในหญ้าหนึ่งปีที่ผ่านมาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งคู่ค่อยๆ งอกงามอย่างมั่นคง จากมิตรภาพกลายเป็นความผูกพันลึกซึ้ง ทุกช่วงเวลาแห่งการพบปะ พูดคุย และหัวเราะร่วมกัน ต่างค่อยๆ ซึมซาบเข้าไปในหัวใจของเซียวป๋อเหวินโดยไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับฟางหนิงฮวาที่แม้จะไม่แสดงออกมากนักแต่ดวงตาและรอยยิ้มของนางก็มักซ่อนความอบอุ่นเมื่ออยู่เคียงข้างเขาเสมอ ค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน“หนิงฮวา เจ้ายังจำได้หรือไม่ตอ
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 50 บิดามารดามาเยี่ยม
บทที่ 50 บิดามารดามาเยี่ยม ตั้งแต่ที่ฟางหนิงฮวามาที่เมืองเสวี่ยคังนี่ก็เป็นเป็นเวลากว่าห้าเดือนแล้ว นางยังไม่ได้กลับบ้านเสียที มีแต่เขียนจดหมายไปบอกบิดามารดาเท่านั้น ฟางตวนกับนิ่งหรงพอเห็นว่าบุตรสาวไม่กลับบ้านก็คิดถึงและเป็นห่วงจึงได้คิดที่จะไปเยี่ยมนาง พวกเขาเริ่มออกเดินทางส่วนร้านซาลาเปานั้นก็ฝากไว้กับอารอง “ท่านพี่ เตรียมตัวพร้อมแล้วหรือยัง” นิ่งหรงเอ่ยถามสามีที่กำลังจัดของของตัวเองใส่ห่อผ้าอยู่ เขาเอาสิ่งนั้นเข้าสิ่งนี้ออกอยู่หลายครั้งจนนางรำคาญ “ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ แต่ขอข้าคิดก่อนว่าควรจะเอาเนื้อกวางแห้งนี่ไปฝากหนิงฮวาดีหรือไม่” ฟางตวนพูดพลางหยิบเนื้อกวางแห้งนั่นใส่เข้าไปในห่อผ้าอีกครั้ง “ท่านไม่ต้องเอาอะไรไปฝากนางทั้งนั้นแหละ
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 49 ดวลสุรา
บทที่ 49 ดวลสุรา เป็นเพราะว่าเห็นคุณชายผู้นี้พูดคุยกับฟางหนิงฮวาทำให้เซียวป๋อเหวินอดไม่ได้ที่จะหึงขึ้นมา เขาตัดสินใจนั่งร่วมโต๊ะกับเหยียนจื่อจิง ทั้งนี้ก็เพื่อจะเอาตัวเองขวางกั้นไม่ให้เหยียนจื่อจิงได้สนทนากับฟางหนิงฮวาได้สะดวก “ถ้าเช่นนั้นทั้งสองท่านรอสักครู่นะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าจะให้พ่อครัวจัดอาหารมาให้” ฟางหนิงฮวาพูด “อ้อ...ท่านแม่ทัพอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่เจ้าคะ ข้าจะได้ทำให้” “แล้วแต่เจ้าเถิด แต่ว่า...ข้าขอสุรามากหน่อย วันนี้รู้สึกอยากดื่มสุรา” เซียวป๋อเหวินพูด หลังจากที่ฟางหนิงฮวาหายเข้าไปในครัวแล้วบรรยากาศในร้านก็เปลี่ยนไป เซียวป๋อเหวินที่แย้มยิ้มเมื่อสักครู่บัดนี้เปลี่ยนเป็นสายตามาดร้ายจ้องไปที่เหยียนจื่อจิงอย่างไม่วางตา
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 48 ตุ๊กตาหมี
บทที่ 48 ตุ๊กตาหมี เวลาผ่านไปความสัมพันธ์ของฟางหนิงฮวากับเซียวป๋อเหวินก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งใกล้ชิดสนิทสนมกันมากขึ้นจนเหล่าทหารทั้งกองทัพต่างก็มองว่าทั้งสองเป็นคู่รักกันไปแล้ว ฟางหนิงฮวามักจะเอาอาหารไปให้เขาที่ค่าย ส่วนเขาก็มักจะทำอะไรให้นางประหลาดใจอยู่บ่อย ๆ วันนี้ที่ร้านยุ่งมากจนฟางหนิงฮวาไม่สามารถปลีกตัวออกจากร้านได้ เดิมทีนางคิดว่าจะทำไก่ผัดพริกเสฉวนไปให้เขากินที่ค่ายแต่ว่าทำเสร็จนานจนอาหารเย็นชืดก็ยังไม่ได้ไป กว่าลูกค้าจะออกจากร้านหมดก็ปาเข้าไปปลายยามเซินแล้ว ฟางหนิงฮวากลับมาที่จวน นางถือกล่องอาหารมาด้วยและก็พบเข้ากับเซียวป๋อเหวินที่กลับมาพอดี “ไก่ผัดพริกเสฉวนนี่เย็นชืดหมดแล้ว เดี๋ยวข้าจะเข้าครัวไปอุ่นให้ท่านใหม่นะ” “ไม่เป็นไรหรอก ให้สาว
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 47 ร้านอาหารเสฉวนแห่งเมืองเสวี่ยคัง
บทที่ 47 ร้านอาหารเสฉวนแห่งเมืองเสวี่ยคัง หนึ่งเดือนต่อมาร้านอาหารก็เปิด ฟางหนนิงฮวาเปิดร้านอาหารรูปแบบของเสฉวน เน้นอาหารรสชาติเผ็ดร้อนที่เซียวป๋อเหวินชอบ แถมยังมีหม้อไฟหม่าล่าซึ่งเป็นสิ่งแปลกใหม่ของที่นี่อีกด้วย สร้างความฮือฮาในหมู่ชาวเมืองเสวี่ยคังเป็นอย่างอยิ่ง เมื่อได้ยินว่ามีร้านอาหารมาเปิดใหม่ผู้คนต่างก็อยากรู้อยากเห็น พากันแวะเวียนมาเดินผ่านหน้าร้านกันแต่ว่าก็ยังไม่มีใครกล้ามาลองกินดูสักคน จนเมื่อฟางหนิงฮวาเปิดหม้อน้ำแกงหม่าล่าออกก็ถึงกลับทำให้คนที่เดินไปมาอยู่หน้าร้านถึงกลับชงัก กลิ่นของน้ำแกงนั้นหอมเตะจมูกเป็นอย่างยิ่ง มีทั้งกลิ่นที่กลมกล่อมของมันวัวและกลิ่นเครื่องเทศที่หอมฟุ้ง ชาวเมืองที่อยู่แถวนั้นต่างก็กลืนน้ำลายกันเป็นแถว “นี่มันอาหารอะไรเนี่ย ข้าไม่เคยได้กลิ่นอะไรที่หอมเช่นนี้มาก่อนเลย” ชายวันกล
ทะลุมิติมาพบรักกับเมน บทที่ 46 เริ่มต้นกิจการ
บทที่ 46 เริ่มต้นกิจการ “นี่...หัวหน้าองครักษ์กู้ ช่วงนี้ท่านแม่ทัพกำลังยุ่งอยู่หรือไม่” ฟางหนิงฮวาถาม นางมาดักรอหัวหน้าองครักษ์ที่ทางเดินไปห้องหนังสือของเซียวป๋อเหวิน “ช่วงนี้ท่านแม่ทัพค่อนข้างยุ่งน่ะ ต้องเตรียมเรื่องการฝึกทหาร ยิ่งตอนนี้มีการรับทหารใหม่เข้ามา งานก็เลยล้นมือ” หัวหน้าองครักษ์กู้ตอบ “เหตุใดเจ้าไม่ไปถามกับท่านแม่ทัพเอาเล่าหนิงฮวา” “ข้าไม่อยากรบกวนเขาน่ะ และข้าก็รู้ว่าท่านต้องตอบข้าทุกอย่างอยู่แล้ว” ฟางหนิงฮวายิ้มน้อย ๆ “เจ้านี่ฉลาดเอาเรื่อง ว่าแต่ถามหาท่านแม่ทัพมีธุระอันใดหรือ” หัวหน้าองครักษ์กู้ถาม “ข้าเพียงแต่อยากรู้ว่าช่วงที่ข้า
You may also like
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว176.8K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว205.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้35.2K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย227.9K viewsนิยายเล่มนี้ไม่มีแล้วนางร้ายที่โง่เขลา 80s
sanvittayam2.8K viewsเกิดใหม่ชาตินี้เป็นดรุณีร้ายกาจ
ฝ้ายสีคราม4.4K viewsบุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!
ไฉ่เลี่ยงหรง5.1K viewsไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล3.4K views
