ตอนที่ 105 ครอบครัว

แสงแดดอ่อนส่องลอดกิ่งหลิวลงมาทาบบนผืนน้ำใส เสียงคลื่นเล็ก ๆ ซัดสาดเบา ๆ เคล้าไปกับเสียงนกน้ำที่บินโฉบผ่าน ศาลาริมน้ำที่ถูกสร้างด้วยไม้เนื้อหอมมีกลิ่นอบอวลอ่อน ๆ กลายเป็นสถานที่ที่เงียบสงบและเปี่ยมด้วยบรรยากาศอันละมุน

ซูจิ่งหลง นั่งอยู่ตรงเบื้องหน้าสตรีผู้เย็นชาในหัวใจของเขา แววตาคมที่เคยเยือกเย็นในสนามชีวิตพลันสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ แฝงความลำบากใจจนแทบปกปิดไม่อยู่

“หลานเยว่… เจ้า…คงไม่ได้โกรธเคืองข้าใช่หรือไม่…ที่ในพิธีมงคลนั้น ท่านแม่กับท่านพ่อของข้าไม่มา”

ประโยคเรียบง่าย แต่สะท้อนน้ำหนักในใจของชายผู้ไม่เคยก้มหัวให้ใคร ความสุขที่ได้ครองคู่กับนาง กลับแฝงด้วยเงามืดของอดีตที่ไม่เคยเลือนหายเขาก้มหน้าลงเล็กน้อย ลมหายใจขาดห้วง ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อนเอ่ยเปิดเผยเรื่องราวที่เก็บงำมานาน “แท้จริงแล้ว…ท่านแม่ของข้า เป็นพี่สาวแท้ ๆ ของฮ่องเต้หรงจวิ้น”“นาง…กลับเลือกเดินเส้นทางที่ต่างไปจากที่ทุกคนคาดหวัง นางตกหลุมรักกับบุรุษผู้หนึ่ง…ผู้ที่ไม่มีฐานะใด เป็นเพียงพ่อค้าธรรมดาคนหนึ่ง และนางยอมละทิ้งทุกสิ่งทั้งเกียรติ ทั้งฐานันดร เพื่อแลกกับการได้ใช้ชีวิตร่วมกับคนรัก”

เสียงของซูจิ่งหลงสั่นเครือเล็กน้อยเมื่อเอ่ยถึงอดีต เขาไม่เคยพูดถึงสิ่งนี้ต่อผู้ใดมาก่อน แต่อยู่ต่อหน้านาง…เขาไม่ต้องการเก็บงำอีกต่อไป

“ในยามนั้น องค์ฮ่องเต้โกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่ท้ายที่สุด…ก็เลือกจะช่วยเหลือพี่สาวของตน ทรงป่าวประกาศไปต่อโลกว่าท่านแม่ของข้า…สิ้นใจด้วยโรคร้าย”

เขาเงยหน้าขึ้น แววตาคมพร่าเลือนสะท้อนประกายแห่งความเจ็บปวด“เพราะหากปล่อยให้นางใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาโดยไม่ปกปิดฐานะที่แท้จริง ย่อมเป็นอันตรายต่อตัวนางและครอบครัว…นับแต่นั้นเป็นต้นมา นางต้องอยู่ในเงามืดตลอดชีวิต ข้าเองก็เช่นกัน…”

ศาลาริมน้ำยังคงอบอวลด้วยไอแดดอ่อนที่สาดลอดกิ่งไม้ เสียงน้ำกระทบฝั่งดังเป็นจังหวะเนิบสงบ ขณะที่ ซูจิ่งหลง เผยความลับที่เก็บงำมานานออกมา ใบหน้าคมคายยังฉายความกังวล ดวงตาคมสั่นระริก ราวกับกำลังรอคอยการตัดสินจากสตรีตรงหน้า

แต่ทว่า… หลานเยว่ กลับไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วสักน้อย นางฟังทุกถ้อยคำด้วยสีหน้านิ่งสงบเช่นเดิม หัวใจของนางไม่เคยยึดติดกับสายเลือดหรือชาติกำเนิดอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่นางโอบกอดมาตลอด…คือบุตรชายของตน และบัดนี้คือชีวิตที่ค่อย ๆ ก่อรูปขึ้นกับบุรุษผู้หนึ่งที่ชื่อซูจิ่งหลง

นางเอียงใบหน้าขึ้นเล็กน้อย แววตานิ่งสงบทอดมองเขา ก่อนเอื้อนเอ่ยเสียงเรียบง่าย ทว่ากลับอ่อนโยนลึกซึ้งยิ่งกว่าถ้อยคำหวานใด ๆ

“ก็ไม่เห็นเป็นไร…”

ถ้อยคำสั้น ๆ หากแต่ดุจสายน้ำเย็นที่ชะล้างความกังวลในใจของเขาจนหมดสิ้น

“เย็นนี้ ท่านแม่กับท่านพ่อของเจ้า…ก็จะมาร่วมรับประทานอาหารเย็นกับพวกเราด้วยมิใช่หรือ” ประโยคที่เปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบสงบ ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่สิ่งใหญ่โตอันใดและยิ่งเพราะความเรียบง่ายนี้เอง จึงทำให้หัวใจของ ซูจิ่งหลง แทบจะหลอมละลาย รอยยิ้มอ่อนโยนที่ไม่เคยมีต่อผู้ใดนอกจากนางผุดขึ้นบนริมฝีปาก

ยามอาทิตย์คล้อยต่ำ แสงสีส้มทองทอดทาบลงบนผืนถนน ขบวนรถม้าเคลื่อนเข้าสู่หน้าจวนของ หลานเยว่ ฝุ่นผงคลุ้งขึ้นตามล้อรถ เสียงม้าสะบัดเท้ากระทบหินดังเป็นจังหวะมั่นคง ขบวนคุ้มกันที่ติดตามมาด้วยต่างยืดอกเคร่งขรึม ราวกับแสดงเกียรติให้กับผู้โดยสารที่นั่งอยู่ภายใน

เบื้องหน้าประตูใหญ่ ซูจิ่งหลง ยืนเคียงข้าง หลานเยว่ สองร่างสูงสง่านิ่งรออยู่ด้วยท่าทีสงบเยือกเย็น แต่หัวใจของซูจิ่งหลงกลับเต้นแรงไม่ต่างจากหนุ่มน้อยที่รอคอยการตัดสินจากบิดามารดา

เมื่อประตูรถม้าเปิดออก ชายวัยกลางคนร่างสูงใหญ่ก้าวลงมา ใบหน้าคมเข้มฉายแววใจดี ทว่าปากคอกลับคมคายยิ่งนัก เขามองลูกชายเพียงครั้งเดียวก่อนแค่นหัวเราะ แล้วตะโกนเสียงดังจนคนคุ้มกันหลายคนเผลอก้มหน้าหัวเราะคิก

“ไอ้สารเลว! ในที่สุดแกก็หาเมียได้ซะที! แก่รู้ไหมว่าข้ารอให้แกมีหลานให้อุ้มอยู่นานแล้ว!”

น้ำเสียงหยอกเย้าส่งแรงสะเทือนเข้ามาในใจของซูจิ่งหลงจนหน้าตึงไปทั้งแถบ ใบหน้าคมเข้มที่เคยทำให้ศัตรูนับร้อยหวาดกลัว พลันกลายเป็นสีแดงระเรื่อคล้ายชายหนุ่มที่โดนล้อกลางตลาด

ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยตอบ เสียงสตรีแผ่วนุ่มแต่ทรงอำนาจก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ชุดผ้าไหมชั้นสูงสะบัดเบาเมื่อ หญิงวัยกลางคนผู้มีใบหน้างดงามสง่างาม ก้าวลงจากรถม้า นางเอื้อมมือเรียวคว้าชายเสื้อของผู้เป็นสามี ดึงเบา ๆ พลางเอ่ยเสียงเข้มแต่แฝงความห่วงใย

“ท่านพี่ โปรดรักษามารยาทหน่อย”

เพียงแค่เสียงนั้นดังขึ้น บรรยากาศโดยรอบก็สงบลงโดยไม่ต้องใช้คำสั่งใดเพิ่มเติม หลานเยว่ เหลือบสายตามองนางเพียงครั้งเดียว ก็รู้ได้ทันทีนี่คือ สายเลือดแท้จริง ของราชวงศ์ ผู้เป็นพี่สาวแท้ ๆ ขององค์ฮ่องเต้หรงจวิ้น มิเพียงแต่ความสง่างามที่เปล่งออกมา หากแม้แต่รูปหน้าคมชัดก็ยังคล้ายคลึงกับองค์จักรพรรดิอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

ในแววตาของหลานเยว่มีเพียงความนิ่งสงบ แต่นางก็รู้แน่ชัดว่าหญิงผู้นี้หาใช่ใครอื่นไม่ คือสตรีที่ครั้งหนึ่งยอมละทิ้งบัลลังก์เพื่อรักแท้ และเป็นผู้ให้กำเนิดชายผู้ยืนอยู่ข้างกายนางในเวลานี้

บรรยากาศในห้องโถงใหญ่สว่างไสวด้วยแสงโคมทอง อาหารเลิศรสนานาชนิดเรียงรายบนโต๊ะกลม ทุกคนล้วนอยู่พร้อมหน้า แม้แต่ หลานจิ่วอวิ๋น เด็กน้อยก็ได้มานั่งร่วมด้วย รอยยิ้มใสซื่อของเขาทำให้บรรยากาศที่กดดันคลายตัวลงเล็กน้อย

ซูเทียนหมิง ชายวัยกลางคนผู้เป็นบิดา นั่งอยู่หัวโต๊ะ แววตาคมเข้มกวาดมองเด็กชายอย่างไม่วางตา ความเอ็นดูแฝง      อยู่ลึก ๆ แม้จะพยายามปกปิดก็ตาม สุดท้ายก็ยกมือใหญ่กวักเรียกเด็กน้อยมานั่งข้างตน

ก่อนที่ความเงียบจะยืดยาวเกินไป เขากลับหันสายตาคมไปยังบุตรชาย น้ำเสียงเข้มก้องสะท้อนทั่วห้อง“เจ้าจะแต่งกับนางแน่ใช่หรือไม่”

ซูจิ่งหลง ที่นั่งตรงข้ามพลันเกร็งไปทั้งร่าง แม้เป็นบุรุษผู้ไม่เกรงกลัวศัตรูนับพันในโลกมืด แต่ต่อหน้าบิดาผู้ให้กำเนิดกลับไม่อาจซ่อนความตึงเครียดได้ เขาก้มศีรษะตอบหนักแน่น น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยแต่เต็มไปด้วยความมั่นคง“ขอรับ…ท่านพ่อ เพราะนางคือหัวใจของลูก”

ซูเทียนหมิงนิ่งฟัง ดวงตาคมวาบพราวก่อนจะพยักหน้าเชื่องช้า สีหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ“ดีมาก… แต่เจ้ารู้ใช่ไหม หากเจ้าทำร้ายหัวใจของชายแก่เช่นข้าสิ่งใดจะตามมา”

น้ำเสียงที่กล่าวประโยคนั้นเฉียบคมดุจคมดาบ ฟาดลงกลางอกของซูจิ่งหลงจนเขาได้แต่ก้มศีรษะรับโดยไม่กล้าโต้ตอบ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเคร่งขรึมจนแทบไม่มีใครกล้าหายใจแรง

แต่เพียงชั่วอึดใจต่อมา ความเข้มข้นกลับพลิกผัน เมื่อซูเทียนหมิงหันไปหาเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าคมดุเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอบอุ่นจนต่างกันราวฟ้ากับเหว เขายื่นมือวางเบา ๆ บนไหล่เล็ก แล้วเอ่ยเสียงนุ่มที่ไม่เคยใช้กับบุตรชายของตน

“หลานจิ่วอวิ๋น… ต่อไปนี้ เจ้าจะกลายเป็นหลานคนแรกของข้า”

พร้อมถ้อยคำ เขาหยิบเครื่องหมายสัญลักษณ์ชิ้นหนึ่งจากอกเสื้อ มอบให้อย่างจริงจัง แสงสะท้อนจากเนื้อโลหะทำให้ทุกคนบนโต๊ะพลันหันมาสนใจ

“จงเก็บนี่ไว้ มันคือตัวแทนของข้า… เจ้าสามารถใช้มันซื้อสิ่งใดก็ได้ในร้านใหญ่ทั่วทั้งเมืองหลวง”

หลานจิ่วอวิ๋น รับสิ่งนั้นไว้ด้วยดวงตาใสซื่อ แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นไร้เดียงสา ก่อนจะยกมือเล็กประคองสมบัติล้ำค่า แล้วเอ่ยออกมาด้วยเสียงสดใส“ขอบคุณขอรับ!”

เสียงใสนั้นก้องสะท้อนในหัวใจของทุกคนบนโต๊ะ อบอุ่นนักจนกระทั่งแม้แต่ชายผู้คมเข้มอย่างซูจิ่งหลง ยังอดไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มออกมาเงียบ ๆ ราวกับนี่ไม่ใช่เพียงแค่มื้ออาหาร แต่เป็นการเริ่มต้นใหม่ของ ครอบครัวอย่างแท้จริง