All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นนักฆ่าแม่ลูกอ่อน: Chapter 1 - Chapter 10

ท่ามกลางตึกระฟ้าที่สูงเสียดฟ้าท่ามกลางยามราตรี แสงไฟนีออนหลากสีสะท้อนกับกระจกตึกจนพร่าตา โลกของมหานครที่ไม่เคยหลับไหล… แต่เงามืดก็ไม่เคยเลือนหายจากที่แห่งนี้เช่นกันในโลกที่ผู้คนลุ่มหลงในอำนาจและเงินตรา แสงไฟไม่อาจกลบกลิ่นเลือดและความตายได้เลย… เพราะความตายเองก็ไม่เคยล่าช้า ชื่อของ หลานเยว่ เปรียบเสมือนเงาแห่งมัจจุราชที่แม้แต่ผู้มีอำนาจก็ยังไม่กล้าเอ่ยอย่างเปิดเผยเธอคือมือสังหารอันดับหนึ่งของโลกใต้ดินงดงามราวหยกน้ำแข็ง แม่นยำยิ่งกว่ากระสุน ไร้เสียง… ไร้ร่องรอย… และไร้ความเมตตาภารกิจที่หลานเยว่รับไว้ ไม่เคยมีคำว่า ล้มเหลวเพราะเธอไม่ใช่คน… แต่คือเงาและด้วยเหตุนี้เอง เหล่าผู้มีอำนาจจึงหวาดกลัวเธอ ไม่ใช่เพราะเธอเป็นศัตรูของพวกเขา…แต่เพราะศัตรูของพวกเขา อาจจะจ้างหลานเยว่ จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะลงขัน ซ้อนแผน วางกลอุบาย เพื่อกำจัดนักฆ่าสาวผู้เดียวในโลกใบนี้คืนฝนพรำ เพนต์เฮาส์หรูบนชั้น 78 ของโรงแรมกลางเมืองหลานเยว่จิบไวน์ช้า ๆ ดวงตาของเธอทอดมองออกไปนอกม่านกระจก ชมแสงเมืองยามค่ำคืน เงียบ นิ่ง และสงบ…ทว่า ภายในกลับเคลื่อนไหวด้วยสัญชาตญาณนักฆ่าแก้วไวน์ในมือสั่นเล็กน้อย ก่อนจะถูกวางลงบนโต๊ะร่างก

แสงของเช้าวันใหม่ค่อย ๆ โรยตัวลงสู่หมู่บ้านม่อหวนเสียงนกร้องแผ่วเบา คลอเคล้าไปกับเสียงฝีเท้าของเด็กน้อยผู้หนึ่งที่กำลังวิ่งเล่นไปทั่วลานดินหลานจิ่วอวิ๋น ยังคงไร้เดียงสาดังเช่นเด็กในวัยเดียวกันเสียงหัวเราะของเขาดังแว่วไปทั่ว… สดใส… บริสุทธิ์… และเปี่ยมด้วยชีวิตหลานเยว่ยืนมองอยู่ไม่ไกลใบหน้าเรียบเฉยของนางแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบางเบาอ่อนโยนประหนึ่งผู้เป็นแม่ผู้เฝ้ามองการเติบโตของลูกชายด้วยหัวใจเปี่ยมสุข…หากแต่นั่น ก็เป็นเพียง ภาพลวงรอยยิ้มนี้คือหน้ากาก…ฉากหน้าของสตรีผู้เคยดำรงชีวิตในโลกแห่งความตายความรู้สึกภายในของนาง ไม่ต่างจากวันแรกที่ย่างเข้าสู่ร่างนี้ว่างเปล่า... เฉยชา... และเย็นเยียบเพราะแท้จริงแล้ว นางคือนักฆ่าระดับพระกาฬสตรีผู้ดับลมหายใจของศัตรูนับไม่ถ้วนการฆ่าคือสัญชาตญาณการอยู่รอดคือพันธกิจและทุกอารมณ์… ล้วนถูกฝังกลบตั้งแต่วันที่นางก้าวเข้าสู่โลกแห่งเงาพลังปราณของโลกใหม่นี้...กลับหลอมรวมกับวิชาสังหารของนางได้อย่างกลมกลืน ราวกับมันถูกสร้างมาเพื่อเธอไม่ต้องฝึกฝน ไม่ต้องไขว่คว้าเพียงแค่ ระลึก และ ลงมือ ทุกอย่างก็กลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ขณะที่สายตาของนางจับจ้องลูกชายผู้วิ่งเล่นอย่างมี

เมืองหลวง…แม้จะอึกทึกครึกโครมด้วยเสียงผู้คนจอแจแต่ในสายตาของหลานเยว่ กลับแลดูเงียบงันดุจสุสานนางมิได้มาเพื่อชื่นชมความศิวิไลหรือเสน่ห์แห่งความรุ่งเรืองหากแต่ก้าวเข้ามาเพื่อ มองหาโอกาสฝีเท้าของนางมั่นคงและสงบนิ่งขณะสายตากวาดมองสองข้างทางอย่างรอบคอบและเฉียบคมแผงขายขนม ปิ้งย่างเรียงรายส่งกลิ่นหอมเย้ายวนร้านน้ำชาชั้นดีในตรอกแคบคลาคล่ำไปด้วยผู้คนแต่ไม่ว่าจะมองที่ใดสิ่งที่หลานเยว่เห็นกลับไม่ใช่เพียงสีสันแห่งชีวิตแต่คือ วิถีแห่งปากท้อง ที่มีมูลค่าซ่อนอยู่“งานเพาะปลูกงั้นหรือ?” นางแค่นเสียงเบา ๆ ในลำคออย่างเย็นชาเจ้าของร่างเดิมเคยยืนหยัดอยู่กับมันกัดฟันทนในความยากจนจนลมหายใจสุดท้ายหลุดลอย นางที่เป็นถึงอดีตนักฆ่าไม่ว่าจะคิดอย่างไรอาชีพนี้มันก็ไม่เหมาะสมกับนางทันใดนั้นฝีเท้าของนางก็หยุดลงหน้าร้านค้าโอสถแห่งหนึ่งกลิ่นสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศตู้ยาสูงเรียงรายด้วยขวดโอสถหลากสี บ้างระบุชื่อ ยาระงับพิษ ยานอนหลับ ยาถอนพิษแต่สิ่งที่สะดุดสายตานางกลับเป็นอีกหมวดหนึ่งพิษร้าย ที่ถูกบรรจุอย่างประณีต พร้อมป้ายราคาอันสูงลิ่วดวงตาของหลานเยว่สว่างวาบริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบางเฉียบดั่งเสือที่พบรอยเหยื่อสำหร

เจ้าของโรงประมูลเทียนเฉิง ผู้นี้มีนามว่า ซูจิ่งหลง ชายวัยสี่สิบต้น ๆ ผู้มากด้วยบารมี รอยยิ้มของเขามักสุภาพ อ่อนโยน และน่าคบหา...ทว่าในโลกใต้เงามืดของราชวงศ์ กลับไม่มีใครไม่รู้จักชื่อ “พ่อค้าแห่งความตาย”ในหมู่ชนชั้นสูง เขาคือชายที่มีสายเลือดพระญาติสืบทอดจากมารดา เป็นผู้มีสายสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับราชสำนักแต่ในโลกมืด…เขาคือ “พ่อค้าแห่งความตาย”ผู้ควบคุมการค้าทุกสิ่งที่ถูกห้าม ไม่ว่าจะเป็นโอสถพิษ อาวุธลับ ไปจนถึงคำสั่งลอบสังหารโรงประมูลเทียนเฉิงของเขา…เปรียบได้กับดวงจันทร์ที่ยิ้มงามในยามราตรี แต่ภายในนั้นกลับซ่อนคมมีดและเลือดนับไม่ถ้วนวันนี้ เขาเชิญ หลานเยว่ มายังห้องรับรองชั้นสูงสุดของโรงประมูลโต๊ะน้ำชาไม้จันทน์แดง ประดับหยกน้ำผึ้ง เครื่องชาชั้นเลิศจากแดนใต้ กลิ่นหอมลอยคลุ้งอย่างอบอุ่นทุกอย่างถูกจัดเตรียมอย่างประณีต ราวกับต้องการแสดง ความจริงใจหลานเยว่มองทุกสิ่งอย่างเรียบเฉย ร่างในชุดคลุมสีดำยืนนิ่งอยู่กลางห้องราวกับเงาในหิมะ นางไม่เอื้อนเอ่ยคำขอบคุณ มิได้ซาบซึ้งต่อความหรูหรานางเพียงหันไปมองบุรุษผู้นั้น ดวงตาเยียบเย็นดุจน้ำแข็งที่ไม่เคยละลาย“ภายนอกเจ้าดูเป็นบุรุษที่เปี่ยมเกียรติ…แต่คิดไ

ชายผู้ที่โลกใต้ดินขนานนามว่า พ่อค้าแห่งความตาย สามารถจัดการกับเด็กน้อยได้อย่างราวกับเป็นเรื่องธรรมดาไม่มีใครคาดคิดว่า ชายผู้ล่วงรู้ราคาชีวิตมนุษย์ในทุกหน่วยของเหรียญทอง จะเป็นคนที่รู้ใจเด็กได้ถึงเพียงนี้เขาจัดเตรียมของเล่นมากมายไว้รอต้อนรับ หลานจิ่วอวิ๋น ทั้งของเล่นไม้งานฝีมือระดับช่างหลวง ไปจนถึงม้วนหนังสือนิทานภาพจากแคว้นใต้แม้แต่บ่าวรับใช้ที่คอยอยู่เคียงข้างเด็กชาย ก็ล้วนถูกคัดสรรมาอย่างรอบคอบ ต้องใจดี พูดเพราะ และยิ้มง่ายเสียงหัวเราะของเด็กน้อยดังก้องอยู่ไม่ไกล สร้างบรรยากาศอันอบอุ่นที่คล้ายจะกลบกลิ่นอายเลือดที่ฝังอยู่ในกำแพงโรงประมูลแห่งนี้ ในขณะที่บุตรชายของหลานเยว่กำลังเล่นสนุกอย่างไร้เดียงสาในสวนด้านหลัง ภายในห้องรับรองชั้นในการสนทนาที่แท้จริงเพิ่งเริ่มต้น ซูจิ่งหลงวางถ้วยชาเบา ๆ ก่อนเปล่งเสียงหัวเราะต่ำ“หึ...ยาพิษของเจ้า ยามนี้ทำให้ผู้คนทั่วแผ่นดินแทบคลุ้มคลั่ง”น้ำเสียงของเขาไม่ใช่น้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเมื่อครู่ แต่เป็นเสียงของพ่อค้าเลือดเย็นที่คุ้นเคยในตลาดมืด“ไม่ว่าจะเป็นขุนนาง ขุนศึก หรือเจ้าสำนักลับ...ต่างก็แย่งกันประมูลราวกับสัตว์บ้า”หลานเยว่ ยกถ้วยชาขึ้นจิบ ดวงตาเรียบ