เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1444
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1446
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเมิ่งชิ่นมองเห็นสีหน้าจริงจังของหยางอ๋อง เข้าใจความหมายของเขาแล้วแม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันมาตั้งแต่เยาว์ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็แทบไม่ได้ติดต่อกันเลย หากเขาเอ่ยปากบอกว่าชอบนางในทันที นางกลับไม่เชื่อตรงข้ามกันเขาพูดอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมาเช่นนี้ กลับทำให้นางรู้สึกชื่นชม ทั้งยังมองเห็นถึงความจริงใจของเขาหลังจากหยางอ๋องพูดจบ ก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมา คำพูดของเขาฟังดูไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย น่ากลัวว่ายากจะทำให้หญิงสาวรู้สึกหวั่นไหวได้เขาเคยได้ยินสหายข้างกายพูดว่า หญิงสาวมักจะชอบฟังคำพูดหวานหูทั้งนั้น“ได้ หม่อมฉันตกลง!”เมิ่งชิ่นเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ดวงตาเมล็ดซิ่งทอประกายระยับจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้านางเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย เมื่อตัดสินใจแล้วก็จะลงมือทำทันที ความจริงในใจนางก็มีคำตอบมานานแล้วนางคิดเหมือนกับหยางอ๋อง จะให้แต่งกับใครก็เหมือนกันได้อย่างไร แทนที่จะแต่งกับชายที่ไม่รู้จัก ไม่สู้แต่งกับคนตรงหน้าซึ่งมีความหมายต่อนางอย่างลึกซึ้งยังจะดีเสียกว่าไม่ว่าภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไร นางก็อยากรวบรวมความกล้าแล้วเดินต่อไปต่อให้เส้นทางนี้ไปไม่ถึงปลายทา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1445
หลังเมิ่งชิ่นเอ่ยถามคำนี้ กลับเกิดความลังเลภายในใจท่ามกลางความมืดมิดอันเงียบงัน ได้ยินเสียงนกร้องดังแว่วมา บางครั้งก็ได้ยินเสียงแมวร้อง ในตอนนี้เสียงทั้งหมดราวกับดังขึ้นแต่สิ่งที่นางรับรู้ได้ชัดเจนที่สุดกลับเป็นเสียงหัวใจเต้นของตนนางไม่รู้ตนเองกำลังคาดหวังสิ่งใด อันที่จริงภายในใจนางมีคำตอบตั้งแต่แรก แต่นางยังอยากฟัง“น้องหญิงเมิ่ง ข้าไม่อยากหลอกเจ้า”หยางอ๋องใคร่ครวญดูแล้วก็เอ่ยปาก เขาคิดว่าเสด็จพี่สามพูดถูก ในเมื่อต้องการสู่ขอนางด้วยความจริงใจ ก็ต้องนำความจริงใจออกมาไม่สามารถหลอกลวงนางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้ เขาเองก็รู้จักเมิ่งชิ่นตั้งแต่ยังเยาว์ เสด็จแม่และเมิ่งฮูหยินเองก็เป็นสหายกันเขาจะต้องพูดทุกอย่างให้ชัดเจน สุดท้ายอำนาจตัดสินใจล้วนอยู่ในมือคุณหนูเมิ่งเมิ่งชิ่นได้ยินถ้อยคำนี้ หัวใจพลันหนักอึ้ง หยางอ๋องพูดคำนี้หมายความว่าอย่างไร?คงไม่ใช่ว่านางไม่ควรถาม ทำให้เขาเปลี่ยนใจ?มือของเมิ่งชิ่นที่อยู่ใต้แขนเสื้อเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ฟันขบเม้มลงบนกลีบปากแดง นางรู้สึกเสียใจกับคำถามของตนอยู่บ้าง“หยางอ๋อง...”หยางอ๋องยกมือขึ้น พูดยิ้มๆ “เจ้าฟังข้าพูดจบแล้วค่อยตัดสินใจดีห
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1444
นางเชื่อในเสน่ห์ของตน บัดนี้ฉู่อ๋องเพียงแต่ยังไม่รู้จักนางอย่างแท้จริงก็เท่านั้นขอเพียงพวกเขาได้มีโอกาสรู้จักกัน เชื่อว่าฉู่อ๋องจะต้องชอบนางแน่!อูจิ่งซั่วมองปราดเดียวก็อ่านความคิดของนางออก จึงพูดว่า “เจ้าอย่าได้ฝันกลางวันอีกเลย หากฉู่อ๋องมีใจให้เจ้าจริง ก่อนหน้านี้แสดงออกชัดเจนถึงเพียงนั้น เขาไม่มีปฏิเสธ”“บัดนี้เขาแสดงออกชัดเจนถึงเพียงนี้ หากเจ้ายังเข้าหา นั่นคือกำลังทำให้ตนเองขายหน้า”“หน้าตาของราชวงศ์พวกเรา ไม่มีวันถูกทำลายในมือของเจ้าได้!”สีหน้าอูเยว่เอ๋อร์กระด้างไป ถ้อยคำนี้ไม่ไว้หน้านางเลยสักนิด คล้ายหักหน้านางลงไปและเหยียบบนพื้นแรงๆ!“เสด็จพี่ เหตุใดท่านพูดกับข้าเช่นนี้!” อูเยว่เอ๋อร์จากอายพาลเป็นโกรธจากนั้น อูจิ่งซั่วไม่สงสารอูเยว่เอ๋อร์เหมือนที่ผ่านมาอีก “ในเมื่อเป็นพวกเจ้าก่อเรื่องนี้ออกมา หากอยากขอความช่วยเหลือจากซ่งรั่วเจิน ก็ทำได้เพียงไปขอโทษ แสดงความจริงใจอีกครั้ง”“อะไรนะ? ก่อนหน้านี้ข้าก็ขอโทษต่อหน้าทุกคนแล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดยังต้องขอโทษอีกเล่า!”เสียงอูเยว่เอ๋อร์แหลมสูง นางไม่อยากไปก้มหัวให้ซ่งรั่วเจินอีก!“ตอนนี้เจ้าไปขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่อีกฝ่ายมาขอร้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1443
หลังอูเยว่เอ๋อร์กลับมา สีหน้าก็ไม่สบอารมณ์อย่างมากเพื่อขอขมาซ่งเยี่ยนโจว นางส่งของขวัญมากถึงเพียงนั้นให้ นี่มันเคราะห์ซ้ำกรรมซัดโดยแท้!อ๋าวเจี๋ยนอนบนเตียง ที่ผ่านกลับไม่รู้สึกอันใด ทว่าหลังรู้ว่าตนเองพิการไปแล้ว ก็รู้สึกว่าเวลาในตอนนี้ผ่านไปอย่างทรมานเป็นพิเศษ“องค์หญิง วันนี้ท่านได้สืบข่าวเรื่องหมอเทวดาจากหยางอ๋องหรือไม่?”สีหน้าอูเยว่เอ๋อร์เก้อกระดากไปอย่างชัดเจน “วันนี้หยางอ๋องมีธุระจากไป ข้ายังไม่พบหน้าเขา เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าได้พบเขาแล้ว จะช่วยเจ้าถามแน่”นางไปที่จวนอ๋องแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ก็ไม่รู้ว่าตกลงหยางอ๋องไปที่ใด ตอนนี้หาคนไม่พบอ๋าวเจี๋ยขมวดคิ้วแน่น “หยางอ๋องคงไม่ตั้งใจหลบเลี่ยงท่านเพราะเรื่องก่อนหน้านี้หรอกกระมัง?”“จะเป็นไปได้เยี่ยงไร? ดีชั่วอย่างไรหยางอ๋องก็เป็นองค์ชายคนหนึ่ง ปกติก็มีงานยุ่ง ย่อมไม่อาจอยู่ว่างงานภายในใจตลอดทั้งวัน”อูเยว่เอ๋อร์ย่อมไม่เชื่อเรื่องนี้ วันนี้เพียงแต่บังเอิญเท่านั้น พรุ่งนี้นางจะไปพบหยางอ๋อง ส่วนเบาะแสของหมอเทวดา เพียงถามก็จะสามารถล่วงรู้ได้“เจ้าวางใจเถอะ ก็แค่หมอเทวดาไม่ใช่หรือ? นี่ไม่ใช่ความลับอันใดเสียหน่อย ขอเพียงเอ่ยถาม
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1442
จากนั้นเขาก็พบว่าตนเองค่อยๆ ถูกฝึกออกมา สามารถกินรสเผ็ดได้มากขึ้นเรื่อยๆ“เช่นนั้นข้าชิมน้ำแกงเห็ดแล้วกัน” กู้ฮวนเอ๋อร์รีบพูดอย่างรอแทบไม่ไหวจากนั้นอาหารแต่ละอย่างถูกใส่ลงในหม้อ มองเห็นไอร้อนเดือดปุดๆ ไม่หยุดไปจนถึงกลิ่นหอมกำจายออกมา น้ำลายสอขึ้นมาในทันใดอวิ๋นอ๋องชิมเข้าไปหนึ่งคำ จากนั้นเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ “รสนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!”“พี่สะใภ้ ท่านค้นคว้าของกินเก่งเกินไปแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยกินมาก่อน คิดไม่ถึงเลยว่ารสชาติจะดีถึงเพียงนี้!”กู้ฮวนเอ๋อร์เพิ่งคีบเนื้อเข้าปากก็รู้สึกร้อนจนเกินไป เป่าปากพลางเอ่ยชม “อร่อยเหลือเกิน ญาติผู้พี่ ข้าจะติดตามท่านไปชั่วชีวิต!”หยางอ๋องคีบผักให้เมิ่งชิ่นแล้วพูดว่า “เจ้าชิมดู”เมิ่งชิ่นมองหยางอ๋องด้วยความประหลาดใจ หลังโตเป็นผู้ใหญ่ ทุกครั้งพวกเขาได้พบหน้าล้วนต้องทำความเคารพตามกฎระเบียบ ไม่เคยใกล้ชิดกันเหมือนอย่างวันนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ขอบคุณท่านอ๋องมากเพคะ”“ระหว่างเจ้าและข้าไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันถึงเพียงนี้” หยางอ๋องพูดยิ้มๆเมิ่งชิ่นยิ้มน้อยๆ ภายในสมองนึกถึงสิ่งที่มารดาพูดก่อนหน้านี้ คล้ายกั
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1441
“คนมากันครบแล้ว รีบนั่งกินมื้อเย็นกันเถอะ”ซ่งรั่วเจินร้องเรียกทุกคนยิ้มๆ “ข้าคิดว่าอาหารที่กินกันทุกวันคงเบื่อกันแล้ว วันนี้พวกเรามากินหม้อไฟด้วยกันเถอะ”ฉู่อวิ๋นกุยรู้สึกตื่นเต้นกับอาหารที่วันนี้พี่สะใภ้เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว คิดว่าวันนี้มากินข้าวที่จวนอ๋อง เสด็จพี่และพี่สะใภ้คงไม่ปล่อยให้พวกเขาหิวโซแน่ใครจะรู้ว่าเมื่อมาถึงแล้วกลับพบว่าวัตถุดิบเตรียมไว้ไม่น้อยแล้ว แต่ทั้งหมดกลับเป็นของดิบ มีเพียงหม้อที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่กำลังเดือดปุดๆ“พี่สะใภ้… หม้อไฟคืออะไรหรือ?”ซ่งรั่วเจินชี้ไปที่หม้อด้านหน้าแล้วอธิบายว่า “ในนี้มีสามรสชาติ เผ็ดชา น้ำแกงเห็ดและมะเขือเทศ เลือกตามที่ชอบได้เลย”“แค่เอาของที่อยากกินใส่ลงไปในน้ำแกงที่ชอบ ลวกให้สุกแล้วก็ตักขึ้นมากินได้เลย ตอนนี้อากาศเริ่มเย็น ได้กินหม้อไฟระหว่างพูดคุย นับว่าสนุกที่สุดแล้ว”“หม้อนี้เป็นนางตั้งใจให้คนไปทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ที่ผ่านมานางชอบกินหม้อไฟมาก บัดนี้อากาศเย็น อาหารที่ทำก็เย็นเร็วมาก”บังเอิญวันนี้มีคนมารวมตัวกันเต็มห้อง นางจึงนำหม้อใบนี้ออกมา นี่ก็ถือว่าได้ใช้งานแล้วเพียงกู้ฮวนเอ๋อร์ได้ยิน กลั้นขำไม่ไหว “ข้ายังไม่เคยเห็นค
บางทีคุณอาจจะชอบ
วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว
หยกขาว12.1K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์13.3K viewsเกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว12.6K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.0K viewsทะลุมิติสวมรอยเป็นแม่เลี้ยง
ต้าเหนิง6.2K viewsพระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ
รอรีวัน4.0K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง2.6K viewsลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย
หลันหลัน兰蓝274 views
