“เจ้าอยากถามเรื่องใดรึซินเยว่?” นางช่างมีคำถามมากมายจริง ๆซินเยว่ตั้งคำถามซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำซาก และยังไม่มีการแก้ไขอย่างถาวรกับฮ่องเต้ “ทุก ๆ ปี มักจะมีฎีกาขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับภัยแล้ง เนื่องจากฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล และเมื่อมีพายุฝนก็เกิดน้ำหลากจนท่วมบ้านเรือน แม้จะส่งความช่วยเหลือไปมาก
รถม้าจวนแม่ทัพหวงวิ่งตรงไปยังวังหลวงด้วยความเร็ว จนผู้คนที่มองตามรถม้าได้แต่คิดว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกหรือไม่ แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ถึงได้เร่งรีบมุ่งหน้าไปวังหลวงเช่นนี้ทันทีที่รถม้าจอดตรงหน้าประตูวังหลวง อี้ซวนที่ลงมาพร้อมบุตรสาวได้ยื่นป้ายทองให้กับทหารดู จึงผ่านเข้ามาได้อย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนไ
“เฮ้อ อาการหนักแล้วคุณหนูของข้า หายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่เรื่องเงินทองไปเสียแล้ว” เสี่ยวหลานหันหน้าไปอีกทางแอบถอนหายใจทั้งยังบ่นกับตนเองเบา ๆ“ท่านกำลังแอบนินทาข้าหรือเจ้าคะพี่เสี่ยวหลาน” ซินเยว่ที่ได้ยินเสี่ยวหลานพูดแต่ก็แสร้งว่าไม่รู้“เปล่าเจ้าค่ะ บ่าวไม่ได้นินทาคุณหนูเลยนะเจ้าคะ บ่าวกำลังคิดว่าทำไ
เมื่อผู้คนในเมืองหลวงต่างรับรู้กันถ้วนหน้าถึงสาเหตุที่แท้จริง ที่ทำให้คุณหนูตู้ปิงเยี่ยนได้รับสมรสพระราชทานกับพ่อค้าเขียงหมู เพราะตระกูลตู้ต้องการให้นางได้แต่งเข้าจวนแม่ทัพเซี่ยแต่ทุกคนล้วนได้ยินข่าวท่านแม่ทัพเซี่ยการประกาศต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ ว่าจะไม่รับสตรีอื่นเข้าจวนเด็ดขาดแต่คนพวกนี้กลับกล้า
ขณะที่เฟยเทียนกับซินเยว่ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามเย็น ที่ร้านค้าต่าง ๆ เริ่มจุดโคมกันบ้างแล้วนั้น จู่ ๆ ก็มีสตรีโผล่ออกมาแสร้งหกล้มตรงหน้าม้าตัวใหญ่ของเฟยเทียน มันตกใจจนยกขาหน้าขึ้นร้องเสียงดัง ยังดีที่เขาดึงเชือกบังคับทิศทางได้ทันไม่เช่นนั้นนางคงถูกม้าเตะไปแล้ว“คุณหนูท่านบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่เจ้าคะ” สา
ขณะที่ในท้องพระโรงฮ่องเต้กำลังจัดการขุนนางกังฉิน แต่หน้าจวนแม่ทัพหวงได้มีขบวนกงกงจากในวังถือพระราชโองการสีทอง พวกเขามาพร้อมกับหีบหลายใบยืนรอฮูหยินท่านแม่ทัพหวง เมื่อลี่หลินเดินออกมาจากเรือนพร้อมบุตรชายบุตรสาว จึงรีบคุกเข่าลงรับราชโองการที่ส่งมาครั้งนี้ทันที“ซูฮูหยินรับราชโองการ เนื่องจากซูฮูหยินได้