3.1

สิงหราชไหวไหล่ตั้งใจยียวนกวนประสาทให้ทศกัณฐ์อารมณ์เดือดพล่าน เห็นแล้วก็สะใจดี ทำเป็นขรึมวางมาดนิ่ง มีเรื่องกันแต่ละทีก็เป็นมันที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าจนเขาต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบทุกครั้งไป

ไม่คิดเลยว่าเรื่องของลูกศรจะทำเอาคนอย่างผู้กองทศกัณฐ์สติแตก จนอาละวาดกลางห้างอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจใครหน้าไหนได้ขนาดนี้

“แค่เพราะเกลียดกู อยากแก้แค้นกู ถึงกับต้องใช้วิธีเลว ๆ ทำลายน้องกูเลยเหรอวะ ไอ้สิงห์ มึงนี่แม่ง โคตรเหี้ยเลยไอ้ห่า!” ทศกัณฐ์จะตะบันหน้าสิงห์ราชอีกครั้งแต่โดนลูกศรใช้ตัวเองขวางเอาไว้ เธอร้องห้ามแล้วหันไปกอดสิงหราชไม่ให้โดนพี่ชายทำร้าย

“พี่ยักษ์เป็นบ้าอะไรเนี่ย พูดกันดี ๆ ได้ไหม” ลูกศรไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากเธอตั้งตัวไม่ทัน

จะว่าพี่ชายเธอหวงน้องสาวอันนั้นก็ใช่ แต่เขาไม่ใช่คนไร้เหตุผลไม่ฟังอะไรแล้วเอาแต่พุ่งเข้าใส่แบบนี้มาก่อน พี่ชายเธอเหมือนรู้จักสิงหราชเป็นอย่างดี หรือว่าทั้งคู่รู้จักกัน?

“ถุย!” สิงหราชถ่มเลือดสีสดที่กลมปากออกไป เขาแกะแขนเรียวของหญิงสาวออกจากการเกาะกุม ดันเธอไปยืนห่างกายก่อนจะเดินไปประจันหน้ากับทศกัณฐ์

“เหอะ! แล้วยังไงวะ น้องสาวมึงอยากโง่มานอนอ้าขาให้กูเอาเองทำไม” มุมปากหนายกยิ้มสะใจ

“ไอ้สัส!” ทศกัณฐ์ได้ยินก็ยิ่งเลือดขึ้นหน้า สองหนุ่มพุ่งเข้าหากันและระบายความโกรธเกรี้ยวแบบที่ไม่สนใจผู้คนรอบกาย ไม่สนว่าที่ตรงนี้จะเป็นที่สาธารณะหรือไม่เป็นภาระให้ยามรักษาความปลอดภัยพากันจับแยกจนวุ่นวายไปหมด กว่าจะห้ามทัพชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำทั้งสองคนได้เล่นเอาต้องใช้คนมาจับแยกเกือบสิบคน

“พะ พี่สิงห์...”

ในขณะที่ผู้คนล้วนอลม่านลูกศรเป็นคนเดียวที่ยังคงยืนค้างนิ่งตัวแข็งทื่ออยู่แบบนั้น หน้าชาตัวสั่นหูอื้อตั้งแต่ได้ยินคำนั้นออกมาจากปากสิงหราช ทำไมเขาถึงพูดกับพี่ชายเธอไปแบบนั้น…

“นี่มันเรื่องบ้าอะไร!” ลูกศรตะหวาดลั่น ตอนนี้เธอก็เป็นอีกคนที่จะไม่สนใจใครหน้าไหน แค่ต้องการคำตอบจากคนรักและพี่ชาย

“ใครช่วยอธิบายให้ศรฟังหน่อยได้ไหมว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!”

“ศรเป็นอะไรกับมัน? ไปรู้จักไอ้เหี้ยนี่ได้ยังไง?” ทศกัณฐ์ถามน้องสาวแต่ไม่คิดเว้นจังหวะให้เธอตอบคำถามแต่อย่างใด เพราะตอนที่ตนเห็นลูกศรกับสิงหราชกอดกันหยอกล้อกันมันก็พอจะเป็นคำตอบได้ว่าทั้งคู่สนิทสนมกับไปถึงขั้นไหน ทศกัณฐ์จึงเลือกเป็นฝ่ายตัดบทเสียเองดีกว่ารอฟังคำตอบที่ตัวเองต้องเจ็บปวดใจไปมากกว่านี้

“จะเป็นอะไรกันก็ช่างแม่งเหอะแต่ตั้งแต่นี้ต่อไปเลิกยุ่งกับมันซะ!”

“ทะ ทำไมอะพี่ยักษ์”

“ไม่ต้องถามมาก กลับบ้านกับพี่” ทศกัณฐ์เรียกน้องสาวแต่ลูกศรไม่เข้าใจ เธอจึงไม่คิดจะเดินตามไป จนสุดท้ายทศกัณฐ์ก็อดไม่ไหวกระชากแขนเรียวแล้วลากเธอออกไปสุดแรงภายใต้สายตาของคนที่มายืนมุงเต็มห้างไปหมด

“พี่ยักษ์เดี๋ยวสิ ศรไม่ไป” เธอขัดขืนแต่สู้แรงพี่ชายไม่ได้

“พี่สิงห์…” ลูกศรหันไปมองหน้าสิงหราชแล้วอ้อนวอนด้วยสายตาขอให้เขาช่วย กระนั้นสิงหราชกลับยืนนิ่ง เขามองเธอเฉยเมย ปล่อยให้ทศกัณฐ์ลากเธอออกไปโดยไม่แม้แต่จะพูดหรือทำอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

“เลิกยุ่งกับมันซะ!” ประโยคแรกที่ทศกัณฐ์คุยกับน้องสาวทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องพักของลูกศรเข้ามาแล้วมือหนาก็ปิดประตูดังลั่น

ปึ้ง!

เสียงปิดประตูห้องและเสียงประกาศกร้าวของทศกัณฐ์ดังสนั่นจนคนทั้งชั้นต้องเปิดประตูมามองอย่างสนใจ ถึงจะไม่ได้เห็นเจ้าของเสียงที่อยู่ในห้องพักที่ปล่อยว่างทิ้งร้างไว้มาหลายเดือน แต่ฟังจากเสียงก็พอจะคาดเดาได้ว่ามีความเดือดดาลระดับไหน

“พี่ยักษ์ไม่มีเหตุผล!” ยังไม่รู้เรื่องราวเลยว่ามันเป็นมายังไงพี่ชายเธอกับเขาไม่ถูกกันเพราะเรื่องอะไร แล้วจะมาบังคับให้เธอเลิกกันโดยไม่บอกไม่อธิบายอะไรเลยมันไม่ได้

“เหตุผลคือมันเหี้ย เข้าใจไหม เลิกยุ่งกับมันซะ!” ทศกัณฐ์ไม่ถามว่าทั้งคู่ไปรู้จักกันได้อย่างไร นานแค่ไหนและความสัมพันธ์ไปถึงขั้นไหนกันแล้วเพราะไม่อยากเจ็บใจไปมากกว่านี้ ลำพังแค่ได้ยินที่สิงหราชพูดว่าลูกศรเต็มใจให้มันย่ำยี

ดูจากอาการน้องสาวเขารักมันอย่างกับอะไรดีก็หัวร้อนจะตายห่าอยู่แล้ว!

“ไม่ค่ะ ศรไม่รู้หรอกนะว่าพี่จะเคยทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่พี่จะมากีดกันความรักของศรไม่ได้ อย่าหัวโบราณไปหน่อยเลยพี่ยักษ์ แล้วไอ้ที่พี่บอกว่าพี่สิงห์เหี้ยอันนี้ศรขอผ่านนะคะ เพราะว่าเกือบสองปีที่ผ่านมาพี่สิงห์ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับศรเลย” เขาแสนดีกับเธอมาเสมอตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน เอาอกเอาใจทุกอย่าง ไม่เคยพูดจาหยาบคายใส่ ไม่ทำร้ายจิตใจหรือร่างกายและยังไม่เคยนอกใจเลยสักครั้ง

“ศร!” เห็นน้องสาวหัวรั้นเถียงฉอด ๆ เข้าข้างคนอย่างไอ้สิงหราชแล้วนึกอยากหาไม้เรียวมาฟาดให้ก้นลายเสียจริง เป็นครั้งแรกที่ลูกศรดื้อรั้นขนาดนี้

“เห็นควยดีกว่าพี่รึไงวะ!”

“พี่ยักษ์ใจร้าย! ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ! ศรไม่สนใจพี่ยักษ์แล้ว!” คำหยาบคายจากปากพี่ชายที่แสนดีทำลูกศรกลั้นน้ำตายเอาไว้ไม่ได้ เธอคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องแต่โดนทศกัณฐ์รั้งแขนเรียวเอาไว้

“แกจะไปไหน!”