3.2

“ไปหาผู้ชาย!” เธอประชดประชั้นพี่ชายปากร้าย แม้ตั้งใจจะไปหาผู้ชายจริง ๆ สิงหราชจะรู้สึกยังไงที่โดนพี่เธอต่อย เจ็บมากไหมก็ไม่รู้

พี่ชายก็โดนต่อยแต่ตอนนี้ห่วงผู้ชายมากกว่าจะผิดไหม

“เลิกปากดีแล้วกลับเข้ามา!” ทศกัณฐ์เรียกด้วยสายตาขุ่นขวางแต่ลูกศรส่ายหน้า ยืนยันว่าจะไปหาสิงหราชให้ได้

“ถ้าแกกล้าออกไปหามัน แกกับพี่ ขาดกัน!” ประกาศิตนั้นของพี่ชายทำเอาลูกศรแทบจะร้องไห้ หากกระนั้นหญิงสาวก็ยังเลือกที่จะสาวท้าววิ่งเร่า ๆ ออกไป จังหวะนี้เธอเลือกไปหาคนรักเพราะห่วงความรู้สึกของเขา หากให้เลิกยุ่งกันคงทำไม่ได้ ขาดเขาเธอคงไม่ต่างจากขาดใจตาย ส่วนเขาก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน

พี่ชายจะง้อตอนไหนก็ได้ ยังไงสายเลือดเดียวกันคงตัดกันไม่ขาดง่าย ๆ แต่กับผู้ชายหากไม่รีบง้อเธอกลัวจะเสียใจ หล่อ รวย กล้วยเก้านิ้วขนาดนั้นสาว ๆ พร้อมวิ่งเข้าหาเยอะจะตายไป

โดนพี่ชายลากกลับตอนนี้รถจึงยังจอดอยู่ที่ห้าง ลูกศรจึงเรียกแท็กซี่ กว่าจะมาถึงคอนโดนของเขาได้เล่นเอาเสียเหงื่อที่เกิดจากความตื่นเต้นไปหลายปี๊บ กลัวพี่ชายจะตามมาแหกอกถึงที่นี่

ไม่กี่นาทีก่อนหน้าทศกัณฐ์โทรหาลูกศรถี่ยิบจนเธอปิดเครื่องหนี ตอนนี้น่าจะพังห้องเธอยับแล้วกระมัง เห็นสุขุมใจเย็นเป็นผู้ใหญ่แบบนั้นแต่เวลาโมโหทศกัณฐ์แทบจะฆ่าคนได้ หากไม่ติดว่าเป็นตำรวจความหัวร้อนของพี่ชายเธอก็ไม่ต่างจากพวกมาเฟียเลือดร้อนเลย ให้ตาย!

“รอก่อนนะคะพี่ยักษ์เดี๋ยวน้องจะรีบกลับไปง้อ”

แอดดด.. .

“พี่สิงห์...” ทันทีที่ถึงคอนโดของสิงหราช ลูกศรใส่รหัสเปิดประตูเข้าห้องมาก็เห็นเขานั่งเงียบอยู่บนโซฟาตรงหน้า เธอเรียกแต่เขากลับไม่พูดไม่จา สิงหราชเอาแต่นั่งเงียบไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ

เขานิ่งมากจนเธอหวั่นใจ รู้จักกันเกือบสองปีเขาไม่เคยเงียบขนาดนี้ บรรยากาศภายในห้องรอบตัวดูอึมครึมจนลูกศรแทบจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าสาเหตุที่แท้จริงระหว่างเขากับพี่ชายเธอเคยทะเลาะเบาะแว้งกันเรื่องอะไรแต่เธอไม่สบายใจเอาเสียเลย

ลูกศรค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้ากลางหว่างขาของสิงหราช มือบางจับใบหน้าคมคร้ามที่มีรอยบวมปูดแดงช้ำจากการทะเลาะวิวาทด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยแล้วเอ่ยถาม

“พี่สิงห์ เจ็บมากไหมคะ” สิ้นคำถามเขามองตาเธอนิ่งนานก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยเสียงทุ้มนิ่งและความเฉยชาในดวงตาสีอำพันคู่นั้น

“มาทำไม”

ลูกศรชะงัก เธออยู่กับเขาที่นี่ถ้าไม่ให้กลับมาแล้วจะให้ไปไหน

“ทำไมพี่พูดแบบนี้คะ” เธอมองเขาอย่างตัดพ้อน้อยใจ แล้วอยู่ ๆ ถ้อยคำประโยคนั้นที่เขาตะโกนใส่หน้าพี่ชายก็ลอยเข้ามาในห้วงความคิด

'เหอะ! แล้วยังไงวะ น้องสาวมึงอยากหน้าโง่มานอนอ้าขาให้กูเอาเองทำไม'  

ก่อนหน้าเธอคิดไปในแง่ดีว่าที่เขาพูดแบบนั้นออกมาเพราะโกรธที่โดนทศกัณฐ์ต่อยหน้าแล้วด่าเขากลางห้างเลยไม่อยากเก็บมาคิดมาก แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่ามันไม่ใช่ เหมือนเธอเองจะมองโลกในแง่ดีเกินไปเพราะประโยคต่อไปของสิงหราชมันทำให้เธอเสียใจ

“จะไปไหนก็ไป” เขาพูดเสียงนิ่งแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“ทำไมพี่สิงห์พูดแบบนี้ล่ะคะ ปกติเราก็อยู่ด้วยกันที่นี่แล้วจะให้ศรไปไหน พี่ยังโกรธพี่ยักษ์อยู่ใช่ไหม ศรขอโทษแทนพี่ชายศรด้วยนะคะ ไม่คิดว่าพี่ยักษ์จะโกรธมากจนมาต่อยพี่แบบนั้น”

ขณะที่หญิงสาวพูดพร่ำสิงหราชไม่รอฟัง เขาผละตัวออกห่างจากเธอ เดินเข้าไปเลือกเสื้อผ้าแล้วแต่งตัวด้วยชุดหล่อราคาแพงตัวใหม่ ลูกศรเดินตามเข้าไปมองดูเขาเซทผมฉีดน้ำหอมกลิ่นประจำที่ชอบใช้เวลาจะออกไปเที่ยวกลางคืนจนกลิ่นหอมฟุ้งกระจายทั่วห้อง

“นะ นั่นพี่จะไปไหน” ลูกศรเสียงสั่น น้ำหอมขวดนี้เธอเป็นคนขอให้เขาหยุดใช้ เพราะเขาเคยบอกว่าเวลาฉีดมันทีไรแล้วสาว ๆ พากันคลั่งไคล้ตกหลุมเขาทุกที

เมื่อก่อนเขาใช้ทุกครั้งเวลาออกจะไปล่าเหยื่อ และหยุดใช้นานแล้วตั้งแต่มีเธอ แล้ววันนี้เอามันออกมาใช้ทำไม นี่มันไม่ใช่เวลาที่จะออกไปเที่ยวไหน เรายังไม่เคลียร์เรื่องที่ค้างคาใจกันเลย

สิงหราชไม่ตอบคำถาม แต่เลือกหันไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบออกจากตู้แล้วยื่นให้ลูกศรก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

“หลังจากฉันกลับมา หวังว่าจะไม่เห็นเธอและข้าวของของเธออยู่ที่นี่อีกแล้วนะ” พูดจบเขาหันตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือ กุญแจรถและกระเป๋าสตางค์จากนั้นก็เปิดออกจากห้องไป

เสียงปิดประตูดังปังสนั่นหวั่นไหวไม่อาจทำให้ลูกศรตกใจได้ เพราะตอนนี้ใจเธอชาไปหมดแล้ว

หญิงสาวยืนนิ่งงันอยู่นานราวกับรูปปั้นแต่เนื้อตัวสั่นเทา ได้ยินคำพูดที่ออกจากปากเขาเธอเหมือนโดนไม้หน้าสามท่อนใหญ่ฟาดหนัก ๆ ลงกลางแสกหน้า

สรรพนามของคนรักที่เปลี่ยนไป ไหนจะน้ำเสียงเย็นชาและแววตาที่มองมายังเธอพวกนั้นราวกับคนที่ไม่ได้รู้สึกรักหรือมีความผูกพันธุ์อะไรต่อกันทั้งนั้น

เรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นมากมายภายในเวลายังไม่ทันข้ามวันทำให้สิงหราชเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือจนลูกศรตั้งตัวไม่ทัน มีคำถามที่แล่นอยู่ในหัวคำเดียวสั้น ๆ เลยตอนนี้...

'นี่มันเรื่องบ้าอะไร!?'