บทที่ 6

ขอโทษ?

ให้เธอกลับไปขอโทษเจียงเวย?

เจียงเซิงยิ้มเยาะ และเงยหน้าขึ้นมองเขา "เป็นไปไม่ได้"

ซือเย่เจ๋วไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่เย่อหยิ่ง แต่ยังดื้อรั้นอีกต่างหาก ใบหน้าของเขาเย็นชาและแข็งกร้าว "ถ้าคุณไม่ขอโทษ ชื่อของโซราจะหายไปจากอุตสาหกรรมเครื่องประดับแฟชั่นในวันพรุ่งนี้"

เดิมทีเขาไม่เคยคิดที่จะทำให้เธอต้องลำบากใจ แต่เจียงเวยคือ"ผู้ที่ช่วยชีวิต"ของเขา ถ้าคืนนั้นเมื่อหกปีก่อนไม่มีเธอ เขาคงตกหลุมพรางไปนานแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกใดๆต่อเจียงเวย แต่หลายปีที่ผ่านมาเขาก็ให้เธออยู่เคียงข้างตลอดเวลา โดยที่เขาจะสนองความต้องการทางวัตถุให้เธออยู่เสมออย่างไร้เงื่อนไขใดๆ

ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่เข้าสู่ภาวะถดถอยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพราะฉะนั้นเขาจึงจ่ายเงินหนึ่งพันล้านแทนเธอเพื่อขอให้โซรากลับมายังประเทศ

เขารู้ว่าเจียงเวยตบเธอ เธอเป็นฝ่ายผิดก่อน เขาสามารถขอให้เจียงเวยขอโทษเธอได้

ส่วนตัวแล้วพวกเธอจะแก้ไขปัญหายังไงเขาไม่สน แต่เขาไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนอื่นกล้าทำอะไรเธอต่อหน้าเขาอย่างเด็ดขาด

มือที่ถูกล็อกของเจียงเซิงเจ็บปวดราวกับกระดูกเคลื่อน ดวงตาของเธอลดต่ำลง แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจ แต่เธอก็จะไม่หลั่งน้ำตาต่อหน้าศัตรูของเธอเป็นอันขาด!

"ฉันไม่ผิด ฉันไม่ขอโทษ!"

เมื่อเห็นว่าทีท่าของเธอยังคงแข็งกร้าว ซือเย่เจ๋วจึงตะคอกออกมาว่า "ด้วยอำนาจของตระกูลซือ แค่ประโยคเดียว ไม่เพียงแต่ประเทศ Zจะไม่มีที่ยืนสำหรับคุณ แม้แต่ประเทศSก็จะไม่มีชื่อของคุณโซราอีกต่อไป คุณแน่ใจเหรอ?"

ตระกูลซือ...

เจียงเซิงกัดฟันแน่น เธอก็ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้กล้าข่มขู่เธอ

ที่แท้เขาเป็นคนของตระกูลซือนี่เอง!

เจียงเซิงไม่กลัวที่จะถูกแบน แต่ลูกๆของเธอยังต้องเรียนหนังสือในเมืองหลวง และเธอก็ยังต้องเอา"ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่"ของแม่เธอกลับคืนมาให้ได้อีก

ความใจร้อนเล็กๆน้อยๆทำให้แผนใหญ่วุ่นวาย เธอจะโต้เถียงกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้

"คุณปล่อยมือก่อน"

ซือเย่เจ๋วคลายมือออก แล้วมองดูเธอ "ทางที่ดีคุณควรไตร่ตรองให้ดี"

"มันก็แค่คำขอโทษไม่ใช่เหรอ?" เจียงเซิงเลิกคิ้ว หันหลังกลับแล้วเดินออกไป

เมื่อเธอกลับมาที่ห้องทำงาน เธอก็เดินเข้าไปหาเจียงเวย แล้วขยับปากพูดออกมาว่า "ขอโทษ"

เจียงเวยไม่คิดว่าเธอจะขอโทษจริงๆ แต่เธอรู้ว่าซือเย่เจ๋วต้องออกหน้าแทนเธอแน่ๆ

เจียงเวยแอบสะใจ แต่ภายนอกกลับยิ้มๆออกมา "ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นสัญญา..."

เธอเหลือบมองชายที่อยู่นอกประตูแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเซ็น ไม่มีใครเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเธอเลยแม้แต่น้อย

การที่เธอสามารถกลับมายังไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ได้อย่าง"ราบรื่น"ก็เพราะการ"บังคับ"ของพวกเขา และเธอก็แค่แสร้งทำเป็นแสดงออกอย่างไม่เต็มใจเท่านั้น

จากนี้ไปเธอจะต้องสอนบทเรียนให้พวกเขาว่า การ"นำหมาป่าเข้าไปในบ้าน" นั้นมันเป็นแบบไหนกันแน่

หลังจากเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว เธอก็วางปากกาและจากไปอย่างไม่รีรอแต่อย่างใด

ซือเย่เจ๋วเดินไปที่โต๊ะและหยิบสัญญาขึ้นมาดู โดยที่เจียงเวยเดินไปหาเขาแล้วพูดว่า "เย่เจ๋ว ขอบคุณนะ"

"อย่าอยู่ลำพังกับเธอสองคน"

ซือเย่เจ๋วพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ จากนั้นก็วางสัญญาลงแล้วจากไปพร้อมกับผู้ช่วยพิเศษของเขา

หลังจากที่เขาจากไป เจียงเวยก็หยิบสัญญาขึ้นมาดูอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง "เจียงเซิง ในที่สุดแกก็จะต้องตายในมือของฉัน"

นอกประตู ด้านหน้ารถมายบัคที่จอดอยู่

ผู้ช่วยพิเศษหลัวเชว่เปิดประตูรถให้เขา รอให้เขาขึ้นรถก่อนที่จะตามเขาเข้าไป

"ที่ผมให้คุณสืบ เป็นยังไงบ้าง?"

หลัวเชว่พยักหน้า หันกลับมาแล้วยื่นแท็บเล็ตให้เขา "ท่านซือ ทุกอย่างอยู่ข้างในหมดแล้วครับ"

ซือเย่เจ๋วคลิกบนหน้าจอเพื่อตรวจสอบข้อมูล แต่สายตาของเขาจ้องมองไปที่ภาษาอังกฤษ SHENG JIANG ที่เขียนในบรรทัดชื่อ

ที่อยู่บนบัตรประจำตัวของเธอคือที่อยู่ปัจจุบันของตระกูลเจียง

ดวงตาของเขาหม่นลงเล็กน้อย

TG กรุป

เจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนยืนอยู่นอกประตู และมองขึ้นไปที่อาคารที่โดดเด่นแห่งนี้ ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดอันดับหนึ่งในเมืองหลวงเลยทีเดียว

เด็กทั้งสองเดินเข้าไปในห้องโถง ชายหนุ่มรูปหล่อและหญิงสาวสวยในชุดสูทเดินไปมาอย่างเร่งรีบ บ้างก็ถือเอกสาร บ้างก็ต้อนรับแขกต่างชาติในภาษาต่างๆ

ในฉากที่วุ่นวายนี้ ร่างเล็กๆของทั้งสองได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้ไม่น้อยเลย

เมื่อหญิงสาวที่แผนกต้อนรับสังเกตเห็นเด็กน้อยน่ารักทั้งสองคน จึงเดินเข้าไปถามอย่างสุภาพด้วยท่าทีอ่อนโยนว่า "หนูน้อยสองคน พวกหนูมาตามหาใครหรือเปล่า?"

เจียงหนวนหนวนหยิบข้อมูลส่วนตัวของเธอออกมาจากกระเป๋าเป้เป็ดน้อยสีเหลืองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเล็กแหลมว่า "พี่สาว เราได้รับเลือกให้เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของ"ถงเหยียน" ลุงคนนั้นบอกให้เรามาสัมภาษณ์ที่นี่ค่ะ ~"

เมื่อได้ยินเสียงน่ารักจนแทบจะละลายนี้ หญิงสาวที่แผนกต้อนรับก็แทบจะเป็นลม "แล้วคุณพ่อคุณแม่ของพวกหนูไม่ได้พามาที่นี่ด้วยเหรอ?"

เจียงเหยียนเหยียน "เราไม่รบกวนมามี้หรอกครับ เราทำเองได้"

"ว้าว น่ารักจังเลย โอเค งั้นพี่จะพาพวกเธอเข้าไปเองนะ"

"ขอบคุณพี่สาวคนสวยค่ะ!"

เด็กน้อยทั้งสองก้มตัวลงเพื่อกล่าวขอบคุณ

หญิงสาวแผนกต้อนรับจับมือเล็กๆแล้วเดินไปที่สตูดิโอ "ถงเหยียน" ซึ่งเป็นแบรนด์เสื้อผ้าเด็กสุดหรูภายใต้ TG กรุป และกำลังสรรหานางแบบนายแบบสองคนที่ขึ้นกล้องและไม่ตื่นกลัวบนเวทีมาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์อยู่จริงๆ

พนักงานต้อนรับพาพวกเขาออกไปนอกสตูดิโอ นอกจากชั้นวางเสื้อผ้าแล้ว ยังมีกล้องและภาพพื้นหลังอีกหลายตัว

นอกจากนี้ยังมีเด็กหลายคนที่มารอสัมภาษณ์อยู่อีกหลายคน

หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวดีและเคร่งครัดดูเหมือนจะไม่พอใจกับผลลัพธ์ของภาพถ่าย และออกอาการอย่างบ้าคลั่ง "คุณถ่ายรูปนี้ได้ยังไง มันต้องใช้ความรู้สึกของเลนส์ ความรู้สึกของเลนส์! คุณเข้าใจไหม?"

"พี่น่า เด็กสองคนนี้…"

"โอ๊ย อย่ามาวุ่นวายกับฉันเลย..." ดาลิน่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเธอก็เห็นเด็กสองคนที่อยู่ถัดจากพนักงานต้อนรับ

เธอตกตะลึง และสายตาของเธอก็ตกไปที่ทั้งสองคน

สีหน้าตกตะลึง ทำไมเด็กสองคนนี้ถึงดูเหมือนท่านซือได้ขนาดนี้นะ!