ตอนที่6 รับสักคำไหมเจ้าคะ

สายตาที่สบประสานกันทำให้แม่ทัพหนุ่มถึงกับชะงัก ใบหน้างดงามของสตรีที่ทำให้เขาข่มตาไม่หลับมาหลายค่ำคืน เพียงแค่หลับตาลงใบหน้าและสายตาของนางในวันนั้นก็ลอยเด่นมาก่อกวนให้รู้สึกยุบยับในหัวใจ บางค่ำคืนถึงขั้นต้องลุกไปอาบน้ำกลางดึก อาการประหลาดนั้นพึ่งจะได้ทุเลาลง ในวันนี้กลับต้องมาพบเจอนางอีก เขาหรือสู้อุตส่าห์หลีกเลี่ยงไม่ไปเยือนจวนเสนาบดี ทั้งที่รู้สึกกระวนกระวายนั่งไม่ติดจิตใจมันร่ำๆแต่จะไปเยือนเสียให้ได้ แต่ก็กดข่มใจเอาไว้ จนร้อนรุ่มไปหมด เขาคงโดนนางทำคุณไสยมนต์ดำใส่แน่แล้ว 

มองใบหน้างดงามที่ส่งยิ้มหวานมาให้จึงได้แต่ตีหน้าขรึมกลับไป พยายามกดข่มจิตใจที่ตอนนี้กำลังเต้นอย่างกับกลองศึก ก้าวอย่างมั่นคงไปนั่งยังที่ว่างที่ดันอยู่ตรงกันข้ามกับสตรีมากเล่ห์

เสี่ยวหลานที่มุ่ยหน้าใส่บุรุษที่ทำหน้าดุใส่นาง นางรึอุตส่าห์คิดถึง ที่ไม่เจอหลายวันกลับมาตีหน้ายักษ์ใส่นางเสียนี่ แต่ให้ตายเถอะขนาดทำหน้าโหดแล้วยังหล่อกะซวกไส้ หล่อวัวตายควายล้ม เหล่าบุรุษที่รายล้อมนางอยู่นี้ว่าหล่อเหลาแล้ว พ่อเทพบุตรซาตานของนางกลับกลบรัศมีจนดูจืดชืดไปเสียหมด คิดแล้วเศร้าใจนัก มือบางจึงหยิบจอกสุราของผู้เป็นพี่ชายยกซดเสียหมดจอก

"หลานเอ๋อ!เจ้าแพ้สุราไม่ใช่หรือ"

หมิงห้าวที่ร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าน้องสาวตนหยิบสุราขึ้นมาดื่มจนหมดจอก เพราะนางนั้นแพ้สุราแค่ได้กลิ่นก็บอกว่าเหม็น มองใบหน้างดงามของน้องสาวที่แดงก่ำขึ้นทันตาอย่างกังวล

แต่บุรุษอีกผู้หนึ่งกลับต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอที่แห้งผาก มองภาพมือบางที่ยกขึ้นเช็ดปลายคางที่มีสุราขาวใสไหลลงมา จนรู้สึกมึนเมาราวกับยกซดสุราหมดไหเลยทีเดียว

"ตอนนี้ไม่แพ้แล้วเจ้าค่ะ ข้าเปลี่ยนมาเป็นแพ้บุรุษหล่อเหลาแทนแล้ว"

หมิงห้าวและเหล่าสหายเกือบสำลักเมื่อได้ฟังคำจากปากเล็กแดงระเรื่อนั้น พร้อมกับสายตาหวานพราวระยับที่หันมาขยิบตาให้เจ้าของโรงเตี๊ยมอย่างหยอกเย้า

"หลานเอ๋อช่างมีอารมณ์ขันนัก"

ก่อนที่ทุกคนจะพากันหัวเราะกับความขี้เล่นนั้น ตั้งแต่นั่งสนทนากันมา เมิ่งเสี่ยวหลานก็ขยันหามุกเสี่ยวๆและประหลาดๆมาเล่นจนพวกเขาหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง ผิดกับผู้มาให้อีกคนหนึ่งที่เห็นนางส่งสายตาหวานให้ หยวนหยุนฟง ผู้เป็นสหายมือหนาก็กำเข้าหากันแน่นโดยมิรู้ตัว 

สตรีไร้ยางอาย ไหนว่าชมชอบเขาไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงได้ไปเกี้ยวบุรุษอื่นเสียแล้ว ช่างเป็นสตรีที่ใจโลเลยิ่งนัก  

หมิงห้าวที่เห็นแม่ทัพใหญ่ซ่งหรงเย่ผู้เย็นชา ถลึงตามองน้องสาวตนเกือบหลุดขำ ดูท่าทีแล้วบุรุษน้ำแข็งจะโดนน้องสาวตนจุดไฟละลายเข้าให้แล้ว

"อย่ามัวแต่ตกบุรุษ เอานี่ เนื้อไก่ดำตุ๋นสมุนไพร ลองชิมดูเป็นอาหารขึ้นชื่อของที่นี่เลยนะ เจ้าพึ่งฟื้นจากอาการป่วย กินแล้วมีประโยชน์มาก"

กุนซือเกาโม่ชางที่ส่ายหน้าให้กับสตรีตรงหน้า หมดกันหญิงงามผู้สุภาพอ่อนหวาน สตรีในฝันของเขา ก่อนจะใช้ตะเกียบคีบน่องไก่ดำตุ๋นส่งให้อีกฝ่ายที่มัวแต่เล่น

"ขอบคุณเจ้าค่ะ พี่โม่"

เสี่ยวหลานที่เอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายที่ตอนนี้กลับมาเป็นกุนซือคนเดิมของเหล่าสหาย ที่นางพึ่งรู้ว่าพี่โม่ของนางปากคมยิ่งกว่ากรรไกร แล้วจึงคีบน่องไก่ขึ้นกัดกิน ก่อนจะหันไปพูดเสียงอ่อนเสียงหวานให้หยวนหยุนฟง

"กินไก่ดำบำรุงกำลัง แต่ถ้าหากอยากเป็นนิรันดร์ ต้องกินข้านะเจ้าคะ"

พรวดดด!!!

แค๊ก !แค๊ก !แค๊ก!

สุราที่พึ่งเข้าปากแม่ทัพซ่งตอนนี้พุ่งออกมาแทบไม่ทัน ก่อนจะตวัดสายตาคมไปยังตัวต้นเหตุที่มองเขาตาโต

"โอ๊ะ! ท่านแม่ทัพ เป็นอะไรไปเจ้าคะ หรือว่าอยากกินข้า แต่สำหรับท่านนั้นพิเศษกว่ามาก หากกินข้าแล้วท่านจะเป็นอมตะและเป็นนิรันดร์ สนใจสักคำไหมเจ้าคะ"

พรืดดดด

เสี่ยวหลานที่หลุดหัวเราะกับสีหน้าแม่ทัพซ่งที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"ข้าล้อเล่นเจ้าค่ะ อย่าเครียดสิเจ้าคะ"

"พอๆเลิกเล่นได้แล้วหลานเอ๋อ รีบๆกินแล้วเดี๋ยวพี่จะพาไปหาซื้อทาสมาเป็นบ่าวให้เจ้ากัน"

หมิงห้าวที่รีบเอ่ยกับน้องสาวตนที่อีกฝ่ายเอาแต่เล่น เขากลัวว่าแม่ทัพซ่งผู้เป็นสหายจะลุกขึ้นมาหักคอน้องสาวตนยิ่งนัก