เดินจากไป

ประพาพยักหน้าเห็นด้วย  “แม่ก็ว่าอย่างนั้น กี่รุ่นต่อกี่รุ่นนายหัวไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมาย ถ้าจะมีก็มีแต่คนงานที่ลักลอบทำ เรื่องนั้นเขารู้ดีกันอยู่แล้ว ส่วนตำรวจก็ไม่เคยทำอะไร ปล่อยให้เยาวชนต้องเป็นทาสของสารเสพติดพวกนี้ กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสีย ช่างเถอะ อย่าคิดมากเลยนะ เรากำลังเสียขวัญเจอเหตุการณ์ไม่ดี แม่ว่าพักผ่อนให้มากดีกว่า”

            “ค่ะ” ฟังคำพูดของแม่ ก่อนล้มตัวนอนดังเดิม ภาพเหตุการณ์อันน่ากลัวยังตามมาสั่นสะเทือนจังหวะหัวใจเธออยู่ทุกลมหายใจ ดวงตากลมมองที่มือตัวเอง ไม่รู้ว่าคนที่โดนเธอยิงจะยังมีชีวิตอยู่มั้ย แต่เธออยากให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจเลย ถ้าไม่ทำ คนที่ตายต้องเป็นเธอ

            อโหสิกรรมให้ด้วยนะ

            หญิงสาวหลับตาลง หลับไปอีกครั้งในที่สุด

           

            กลับมาที่ไร่ นาราก็ตรงดิ่งขึ้นไปที่บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ทันที และเพียงขึ้นมาเท้าน้อยก็หยุดชะงักเพราะได้ยินเสียง

            “สิง เจ็บตรงไหนอีกมั้ย”

            หญิงสาวใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เอ่ยถามคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ เอนแผ่นหลังนอนลงมองไปทางระเบียง เพียงเห็นผ้าพันแผลที่พันอยู่รอบเอวแผ่นหลังกำยำ เธอก็รู้ว่าเป็นใคร

            เจ้าของบ้านหลังนี้

          สิงหราช

          “อ้าว คุณนาค” เสียงทุ้มดังมาจากชายหนุ่มรูปงามที่สวมเสื้อเชิ้ตลายทางกับกางเกงขาสั้นสามส่วนทักทายเธอ วินาทีนี้เองที่นารารู้สึกกระอักกระอ่วนราวกับเป็นสิ่งแปลกปลอมที่หลุดหลงมาที่นี่ หญิงสาวทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรและยิ่งไม่มีอะไรจะพูดไปกันใหญ่เมื่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้หันมอง ทั้งสองสบตากัน ความวูบไหวแปลกประหลาดแล่นพล่านไปทั่วไขสันหลัง สุดท้ายนาราก็หาเสียงตนเจอ

            “คือฉันจะมารายงานเรื่องต้นไม้น่ะค่ะ ถ้านายหัวไม่ว่างก็ไม่เป็นไร”

            น่าอายที่สุด กลายเป็นว่าโดนทั้งสามสายตาจ้องมอง ความราบเรียบเย็นชาปรากฏอยู่บนดวงตาของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ความประหลาดใจแกมสงสัยทว่ายังมีความอ่อนหวานเผยสู่ดวงตาร่างสวย และสุดท้ายความสนุกสนานราวกับว่ากำลังเจอของเล่นชิ้นยอดปรากฏเล็กน้อยบนแววตาของชายหนุ่ม

            ใช่ ตั้งแต่วันที่เขาบอกเธอถึงเรื่องแฟนเก่า นาราก็คิดกับคิมหันต์ไม่เหมือนเดิมอีกเลย

            และเพราะมันดูกระอักกระอ่วนลำบากใจ คนนอกที่เหมือนโผล่ไปในครอบครัวครอบครัวหนึ่งที่สนิท นาราถึงได้ต้องการออกจากที่นี่ ใบหน้าสวยก้มหัวให้ ถอยหลังกำลังจะเดินออกมา แล้วทันใดนั้นเอง

            “คุณนาคไม่มาเยี่ยมเจ้านายหน่อยเหรอครับ พี่สิงเจ็บหนักเลย เห็นบอกว่าคุณนาคก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยนี่น้า” ในสายตาคนอื่นใบหน้าของคิมหันต์เต็มไปด้วยความน่ารัก ทว่าในความรู้สึกเธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย คล้ายกับว่ากำลังเยาะเย้ยกันมากกว่า

            โดยไม่รู้ว่าความรู้สึกใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้มาได้ยังไง ทว่านารารู้สึกแบบนั้น คิมหันต์คนนี้ไม่เหมือนพี่น้องคนอื่นๆของสิงหราชเลย

            “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันรู้สึกไม่สบาย กลัวจะเอาหวัดไปติดคุณสิงน่ะ”

            นาราโกหกไป ตรงกันข้ามทุกอย่าง ความจริงคือเธอสบายดี แต่ไม่อยากจะเข้าไปเกะกะคนที่กำลังดูแลเขา ถ้าให้เดาจากการสนิทสนมแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสิงหราชแน่ และใช่ ตอนนี้เธอจะกลับบ้านพักอย่างเดียว

            “ไม่คิดจะมาดูเลยรึไง” ทว่าเสียงร่างสูงกลับดังขึ้น นาราเผลอผ่อนลมหายใจลึก รู้สึกร้อนผ่าวตรงขอบตาราวกับตนจะเป็นบ้า อดคิดไม่ได้ว่าที่ชายหนุ่มพูดอยากนั้นเพราะเห็นความสำคัญ แต่บอกตามตรงตอนนี้เธอไม่กล้าคิดแบบนั้นเลย

            คนที่ยืนอยู่ข้างเขา ช่างดูเพียบพร้อมและอ่อนหวานกว่าเธอ ซึ่งความจริงจากที่คิมหันต์เล่ามาก็คงเป็นอย่างนั้น ส่วนเธอเป็นใครล่ะ เด็กในไร่อย่างนั้นหรือ เด็กที่ไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้

            เธอคือคนธรรมดา ที่ควรจะปฏิบัติตัวกับเขาเหมือนคนอื่นที่ไม่มีความพิเศษเช่นกัน หญิงสาวได้เพียงยิ้ม

            “ได้ยินว่านายหัวอาการดีขึ้นแล้ว ดูจากวันนี้ก็ดูจะดีขึ้นมาก หายไวๆนะคะ” เธอเสแสร้งได้แนบเนียนที่สุด ริมฝีปากยิ้มปิดท้าย ไม่สบตาเจ้าตัว ก่อนจะเดินลงมา  แรงบีบรัดตรงอกข้างซ้ายทำให้หญิงสาวก้าวขาเร็วมากขึ้น ทว่าตอนนั้นนั่นเองที่เจอกับใครบางคนโดยบังเอิญ

            “คุณนาค” นงรักเดินสวนมาพอดี

            “ไปเยี่ยมนายหัวมาเหรอคะ”

            “ค่ะ” เอ่ยรับเบาๆ นงรักมองที่เด็กสาวเหมือนอยากพูดอะไร ทว่าพอได้ยินเสียงผู้หญิงหวานๆหัวเราะด้านบนบ้าน หญิงแม่บ้านอย่างเธอก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไร  จึงพูดอย่างอื่นแทน

            “งานที่ไร่คงหนักมากเลยสินะคะ เห็นบอกว่าเมล่อนเก็บผลได้แล้ว”

            นารายิ้ม นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ เมล่อนที่เธอตั้งใจปลูกอย่างดีตอนนี้ผลิดอกออกผลจนสามารถเก็บเกี่ยวได้ ดีใจขึ้นไปอีกเมื่อพบว่ามีคนมาติดต่อขอซื้อมัน

            นาราเอ่ยด้วยเสียงแช่มชื่นขึ้นกว่าเดิม

            “ใช่ค่ะ วันนี้พ่อค้านัดคุยรายละเอียดแล้ว นาคจะไปคุยกับเขา”

            นงรักตื้นตันดีใจ เธอเห็นตั้งแต่นาราเริ่มปลูกมัน เสียใจกับอุทกภัยที่เกิดขึ้น ตอนนี้สิ่งที่ยากลำบากมานานเกิดผลหนึ่งอย่างแล้ว น่าชื่นชมจริงๆ

            “ป้าดีใจด้วยนะคะ ขายดีๆนะคะหนูนาค”

            น้ำตาของนาราไหลพราก นงรักดีกับเธอมากจริงๆ

            “ขอบคุณนะคะ”

            สิ่งนี้คงเป็นสิ่งเดียวที่สามารถรักษาอาการภายในได้

            วันต่อมานารารีบเข้าไร่ เธออาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ตีห้าครึ่ง เจ็ดโมงเช้าวันนี้มีนัดกับพ่อค้า ในครั้งนี้จะเป็นล็อตแรกที่เริ่มขายผลผลิต หญิงสาวดีใจจนใจเต้นไปหมด ทีนี้เธอจะได้มีเงินไปปลดหนี้สักที

            มือเรียวเปิดประตูออกมา กว่าจะแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาหกโมงหน่อยๆ หญิงสาวเดินออกมาเพื่อไปยังไร่ ทว่าก่อนจะไป เธออยากไปดูพระอาทิตย์ขึ้นเติมกำลังใจซะก่อน ซึ่งตรงนั้นเป็นที่ที่เธอเคยไปกับสิงหราช เขาไม่ได้ห้ามเธอถ้าจะไป เพราะแบบนั้นนาราจึงไปดูพระอาทิตย์ตกบ่อยๆ

            “สวยจังเลยค่ะสิง”

            ทว่าพอขึ้นมาตรงหน้าผากลับพบชายหญิงคู่หนึ่ง ร่างสูงนั่งอยู่บนวิวแชร์ โดยมีหญิงสาวติดตามอยู่ด้านหลัง นาราชะงักฝีเท้าไว้ ใจด้านซ้ายรับรู้ได้ถึงความผิดปกติจึงถอยหลังออกมาอย่างทันใด

            สถานที่นี้เขาเคยบอกว่าเป็นที่แห่งความลับ ไม่เปิดให้ใครเข้ามา ตอนนี้กลับเปิดมันให้ใครอีกคนอย่างง่ายดาย

            แก๊ก

            เนื่องจากฝีเท้าถอยหลังมาเรื่อยๆ นาราจึงเผลอเหยียบเข้ากับกิ่งไม้ ร่างบางรีบปิดริมฝีปากด้วยมือตัวเอง ก่อนที่เธอจะหุนหันรีบเดินจากไป