หลังจากที่ได้มีการวิวาทะกันเกิดขึ้น มนต์จันทร์ก็ไม่เดินเข้ามาในห้องของธีภพอีกเลย
“เป็นยังไง งานเสร็จเรียบร้อยหรือยัง” เสียงชายหนุ่มถามขึ้น
“เสร็จแล้วค่ะ”
“งั้นก็ดีไปกันเถอะ”
“แต่นี่เพิ่งจะบ่ายสองเองนะคะ” เธอหันไปถามธีภพ
“บ่ายสองแล้วยังไง ผมเป็นเจ้าของโรงงาน ผมจะเข้าจะออกตอนไหนก็ได้”
“จริงสิฉันลืมไปแล้วจะไปไหนล่ะคะ”
“ผมจะพาคุณไปที่ห้าง”
“ไปที่ห้างทำไมคะ”
“แล้วคุณจะถามอะไรมากมาย”
“ก็ฉันไม่รู้นี่ ฉันก็อยากถามเผื่อผู้หญิงของคุณอยากรู้” อรรัมภาบุ้ยหน้าไปทางห้องบัญชีที่มนต์จันทร์นั่งทำงานอยู่
“รีบๆมาน่า คุณก็จ้องจะหาเรื่องแต่มนต์อยู่นั่นแหละ”
“เปล่าซะหน่อย มนต์จันทร์ของคุณต่างหากที่จ้องจะหาเรื่องฉัน”
“รีบเดินขึ้นรถเถอะ” พอขึ้นรถไปแล้วหญิงสาวก็คาดเข็มขัดนิรภัยและนั่งยิ้มให้เขา
“มีอะไรเปล่าหรอกค่ะ ฉันคิดว่าคุณเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจซะอีกที่ไหนได้คุณก็อ่อนโยนเป็นนะ”
<ตอนที่ 41 ให้กุหลาบหลังจากที่ได้มีการวิวาทะกันเกิดขึ้น มนต์จันทร์ก็ไม่เดินเข้ามาในห้องของธีภพอีกเลย“เป็นยังไง งานเสร็จเรียบร้อยหรือยัง” เสียงชายหนุ่มถามขึ้น“เสร็จแล้วค่ะ”“งั้นก็ดีไปกันเถอะ”“แต่นี่เพิ่งจะบ่ายสองเองนะคะ” เธอหันไปถามธีภพ“บ่ายสองแล้วยังไง ผมเป็นเจ้าของโรงงาน ผมจะเข้าจะออกตอนไหนก็ได้”“จริงสิฉันลืมไปแล้วจะไปไหนล่ะคะ”“ผมจะพาคุณไปที่ห้าง”“ไปที่ห้างทำไมคะ”“แล้วคุณจะถามอะไรมากมาย”“ก็ฉันไม่รู้นี่ ฉันก็อยากถามเผื่อผู้หญิงของคุณอยากรู้” อรรัมภาบุ้ยหน้าไปทางห้องบัญชีที่มนต์จันทร์นั่งทำงานอยู่“รีบๆมาน่า คุณก็จ้องจะหาเรื่องแต่มนต์อยู่นั่นแหละ”“เปล่าซะหน่อย มนต์จันทร์ของคุณต่างหากที่จ้องจะหาเรื่องฉัน”“รีบเดินขึ้นรถเถอะ” พอขึ้นรถไปแล้วหญิงสาวก็คาดเข็มขัดนิรภัยและนั่งยิ้มให้เขา“มีอะไรเปล่าหรอกค่ะ ฉันคิดว่าคุณเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจซะอีกที่ไหนได้คุณก็อ่อนโยนเป็นนะ”
ตอนที่ 40 เป็นข่าวหน้าหนึ่ง“อ้าว! ไอรินเธอมาที่นี่ได้ยังไง”“อ๋อ! พอดีว่าเรามาถ่ายละครที่นี่น่ะ ว่าแต่อรเถอะทำไมอรถึงมาอยู่ที่ขอนแก่น” ไอรินเพื่อนมหาวิทยาลัยเดียวกันที่เข้าวงการไปพร้อมกันและเป็นเพื่อนสนิทในวงการที่เธอจะคบเพียงไม่กี่คน“อรมาทำงานน่ะ แล้วนี่ใครเหรอ”“ตั้งแต่มีข่าวมารินก็ไม่ได้ติดต่อกับอรเลย ไม่รู้ว่าอรมาอยู่ที่นี่ อรเป็นยังไงบ้าง”“อรก็สบายดี ว่าแต่รินมาถ่ายละครที่นี่กี่วัน”“อ๋อ! วันนี้เป็นฉากที่จะมาถ่ายในทุ่งดอกทานตะวันแล้วก็จะยกกองกลับแล้ว ว่าแต่เรื่องที่เป็นข่าวจริงไหมอร” ไอรินถามขึ้น“ก็จริงส่วนหนึ่งแหละ แต่ว่าก็มีอีกส่วนที่มันไม่จริง”“แต่คลิปนั้นมันออกมาชัดเจนเลยนะว่าอรตบพี่มิ้น” ไอรินที่พูดเสียงอ่อยไม่รู้ว่าที่ตัวเองนั้นละลาบละล้วงเรื่องของอรรัมภามากเกินไปหรือเปล่า“จริงๆอรก็ไม่ได้ตั้งใจจะตบพี่มิ้น พี่มิ้นวางยาอรแล้วจะลากอรไปให้ใครก็ไม่รู้ใ
ตอนที่ 39 รู้สึกอบอุ่น “คุณอะไรจะพาฉันไปไหนคะ”“ผมก็จะพาคุณไปซื้อรองเท้าแล้ว”“คุณไม่อยากให้ชั้นใส่รองเท้าคุณมนต์จันทร์เหรอ”“หรือว่าคุณจะยังจะอยากใส่ผมจะได้ไปเอามาให้”“ไม่ล่ะฉันอยากได้รองเท้าคู่ใหม่ที่คุณซื้อให้พรุ่งนี้ฉันจะได้เอาไปอวดมนต์จันทร์”“หยุดเลยนะ คุณหยุดต่อล้อต่อเถียงกับมนต์จันทร์ได้แล้ว คุณรู้ไหมว่าความอิจฉาของผู้หญิงมันน่ากลัวขนาดไหน”“ไม่รู้สิแต่ฉันจะไม่เป็นผู้หญิงขี้แพ้แน่นอน” ธีภพที่พาเธอไปเดินที่ตลาดแล้วพาเธอไปซื้อรองเท้าแตะ“ฉันนึกว่าคุณจะพาฉันไปที่ห้างซะอีก”“ตอนแรกผมก็คิดว่าแบบนั้นแหละแต่ผมคิดว่าคุณก่อเรื่องมาเยอะแล้ว วันนี้มาตลาดนี่แหละเหมาะกับคุณแล้ว”“เหมือนคุณกำลังด่าฉันอยู่นัยๆนะ”“ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย ว่าแต่คุณชอบคู่ไหน”“เอาสีขาวคู่นั้นก็ได้นะ น่ารักดี”“คุณไม่ชอบสีแดงหรอกเหรอ”“ทำไมคะ”“ก็เห็นผมเห็นคุณใส่เสื้อผ้าส่วนมากก็จะเป็นสีแดง หรือสีเข้ม
ตอนที่ 36 ไถ่โทษอรรัมภาที่ยืนรอธีภพอยู่หน้าบ้าน เขานั้นรู้สึกผิดที่เมื่อคืนทำให้อรรัมภานั้นต้องลงไปกองกับพื้น สายตาคู่ดุก็ฉายแววอบอุ่นขึ้นมาและมองหน้าอรรัมภาธีภพเดินมาไปที่ประตูรถฝั่งของอรรัมภาแล้วเปิดประตูรถให้เธอแต่หญิงสาวทำหน้าตาไม่ดีใส่เขา จนเขารู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมา“มีอะไรคะ จะเดินมาต่อว่าอะไรฉันอีก”“ผมไม่ได้จะว่าอะไรคุณสักหน่อย ว่าแต่เมื่อคืนคุณเจ็บหรือเปล่า”“เจ็บสิถามได้ คุณลองโดนประตูกระแทกและล้มก้นจ้ำเบ้าดูสิคุณจะได้รู้ว่ามันเจ็บหรือไม่เจ็บ คุณจะถามเพื่ออะไรจะมาเยาะเย้ยฉันเหรอหรือจะดูความผลงานของตัวเองว่าฉันเจ็บมากหรือเปล่า” ธีภพที่ถอนหายใจยาวๆในความคิดของเธอ“เปล่าหรอกผมไม่ได้ตั้งใจนะ”“เมื่อคืนฉันว่าคุณตั้งใจนะคุณผลักมาซะเต็มแรง ดีนะที่ดั้งฉันไม่หัก” หญิงสาวก็เปิดประตูกระแทกขาของธีภพแรงๆ และหันมายิ้มให้เขา“เจ็บไหมล่ะ เจ็บสิ”“ถ้ารู้ว่าเจ็บทีหลังก็ไม่ควรทำแบบนี้กับฉันนะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรบอกยายคุณ”“ถ้าคุณขี้ฟ้องนักคุณก็
ตอนที่ 38 อ้อมกอดของธีภพ“เตรียมตัวได้แล้วผมจะพาคุณไปที่โรงงาน”ธีภพพาอรรัมภามาหน้าโรงงานข้าวเปลือกแล้วก็พูดกับลุงแสง“เป็นยังไงบ้างครับลุงแสง”“อ๋อ! วันนี้คนงานขับรถยกลาตั้งสามคนครับ เราจะต้องเอาข้าวไปเข้าโรงสีเพื่อที่จะแปรรูปครับ แต่ว่างานอาจจะช้า กลัวว่าออเดอร์จะไม่ทันครับ” แสงทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที“ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องแจ้งเพิ่มโอทีให้คนงานของเราทำงานจนถึง สองทุ่มแล้วล่ะครับลุงแสงยังไงก็จะต้องทำออเดอร์ให้ทัน ไม่อย่างนั้นเราจะเสียลูกค้ารายใหญ่นะครับ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นไปมองอรรัมภาที่ยืนงงๆอยู่ตรงกลางลานข้าวกองสูง ทั้งเสื้อผ้าและส้นสูงของเธอนั้นช่างขัดตาของเขาซะเหลือเกิน จนเขาอยากจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้รู้แล้วรู้รอดแต่แล้วสิ่งที่เขาเห็นคือรถยกข้าวกำลังถอยมาทางอรรัมภา ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งตรงไปยังอรรัมภาที่บัดนี้เธอแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย“คุณอร ระวัง!” ธีภพที่ร้องเรียกให้อรรัมภาหลบรถที่กำลังถอยหลังมาทางเธอ ธีภพรีบวิ่งไปยังอรรัมภา“คุณอรระวัง” ธีภพร้องบอกอ
ตอนที่ 37 คุณหึงฉันเหรออรรัมภาเมื่อเจอคำถามว่าคบกับธีภพนานเท่าไหร่แล้วก็อดขำไม่ได้ หญิงสาวหัวเราะออกมา“อรไม่ได้เป็นแฟนกับคุณสองนะคะ อรเป็นแค่ลูกจ้างเฉยๆค่ะ”“งั้นแหละครับ งั้นแสดงว่าคุณอรโสดอยู่นะสิครับ”“ค่ะ อรโสดค่ะ” ธีภพจ้องตาของอรรัมภาด้วยความไม่พอใจ แต่อรรัมภาก็ยังทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวยังคุยกับวีระอยู่ไม่หยุด“เดี๋ยวผมส่งรูปให้คุณอรนะครับแต่ว่าผมไม่มีไลน์ของคุณอรจะทำยังไงดีครับ คุณอรแลกไลน์กับผมได้ไหมครับ”“ไอ้วี” ธีภพเรียกชื่อเพื่อนขึ้น“อะไรเล่า ก็คุณอรบอกแล้วว่าคุณอรโสดหรือว่าคุณอรคบกับไอ้สองจริงๆ”“ไม่ได้คบจริงๆค่ะ”“ถ้าไม่ได้คบงั้นแสดงว่าคุณอรโสด คุณอรแลกไลน์กับผมได้ไหมครับ”“ได้สิคะ” หญิงสาวแลกไลน์กับวีระจนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามรู้สึกไม่พอใจ“น้องเก็บตังค์ได้แล้ว” ธีภพเรียกให้เด็กในร้านมาคิดเงินจะได้พาอรรัมภาออกไปจากร้านสักทีเพราะเขาก็รู้สึกไม่พอใจวีระที่มาทำเจ้าชู้กับอรรัมภา“อะไรวะ แกจะรีบไปไหนไอ้สอง