บทที่ยี่สิบแปด

พอได้ตอบโต้แม่ดอกบัวขาวกับครอบครัวทั้งสองจบฟ่านปิงจึงบอกพี่ชายให้ปั่นรถจักรยานกลับบ้านอย่างอารมณ์ดีที่ได้เห็นแม่กับลูกทั้งสี่คนเต้นเร่าๆแต่ทำอะไรเธอไม่ได้เพราะดันไปรู้ความลับของลูกชายกับลูกสาวของตัวเองจึงได้แต่น้ำท่วมปาก

เหอะเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเรา ฟ่านปิงหัวเราะตอนที่นึกถึงตอนที่ชี้หน้าทั้งสี่คนมหาภัย

"ถ้าตามมาตอแยเธออีกเตรียมเงินเอาไว้จ่ายค่าปรับด้วยละคนละห้าร้อยหยวนอย่าลืมหนังสือสัญญานะลุงผู้ใหญ่บ้านก็มีอีกใบด้วยเช่นเดียวกัน หรือถ้าเงินเยอะจะจ่ายตอนนี้เลยก็ได้นะเธอพร้อมจะรับทุกเวลา ถ้ามีเรื่องกับเธอในวันนี้อีกเตรียมรับใบหย่าจากสามีป้าได้เลยนะพร้อมไหมตอนนี้" ฟ่านปิงขู่ให้นางเสี่ยวหลันกับนางอี้หรู

นางเสี่ยวหลันกับนางอี้หรูถึงกับอึ่งไม่กล้าโต้ตอบอีกพอสองพี่น้องไปไกลแล้วจึงพากันส่งเสียงกรีดร้องตามหลังงตามมาด้วยความโกรธแค้น ฟ่านปิงที่เอาคืนพวกเธอทุกครั้งที่เจอและไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างของพวกนางเหมือนที่ผ่านมา จึงได้แต่ส่งเสียงร้องตามหลังสองพี่น้องด้วยความเจ็บใจที่ทำเหมือนที่ผ่านมาไม่ได้

ซึ่งผิดจากสองพี่น้องที่พูดคุยกันด้วยความสนุกเย็นวันนั้นฟ่านปิงพาพี่ชายเข้ามิติ มื้อค่ำก็กินมันในห้องครัวในมิติของเธอเลย

ทั้งคู่กำลังนั่งดูทีวีเพราะพี่ชายชอบดูเขาปลูกผักแบบใหม่ที่สอนให้คนรู้จักอย่างแพร่หลายด้วยความสนใจฟ่านปิงจึงพูดขึ้นหลังจากที่รายการจบลง

"พี่ใหญ่ดูแล้วนำมาทำที่สวนเราสิคะพี่ไปขอซื้อที่เพิ่มอีกหน่อยจะได้ไหมจากลุงผู้ใหญ่บ้านเพราะแถวนี้มันมีแค่บ้านของเรา เป็นไปได้พี่ก็ซื้อทั้งสองฝั่งเลยซ้ายขวาและลงมือทำเกษตรแบบใหม่ดูไหมถ้าพี่ชอบทางนี้เรามาแบ่งกันคนละแปลง ให้ลุงผู้ใหญ่จ้างคนมาถางหญ้าให้และขุดบ่อน้ำฝั่งหนึ่งปลูกผลไม้ทุกอย่าง ที่มีอีกฝั่งก็ทำที่พี่อยากทำอยากปลูกอยากเลี้ยงอะไรตามสบายแต่น้องไม่ช่วยพี่นะแต่ออกเงินคนละครึ่งให้พี่เฉยๆค่ะ เพราะน้องจะทำงานของน้องก็มากมายแล้วแค่นี้ก็ไม่รู้จะใช้เงินหมดหรือเปล่าแต่มีไว้ก็อุ่นใจดีนะพี่ใหญ่ต่อไปพี่ไม่ต้องขึ้นเขาก็ได้เพียงแค่ขุดบ่อฝั่งละสามบ่อที่ใก้ลลำธารที่สุดเลี้ยงปลาสอมบ่อกุ้งสามบ่อพี่ก็ทยอยจับทีละบ่อ เอาไว้ส่งให้พี่จื่อเซิ้นและพี่ก็ไม่ต้องไปทำงานที่ไหนแค่ทำที่บ้านของเรานี้แหละเหนื่อยก็พัก แถมผักที่ปลูกก็มีกินตลอดไม่ต้องซื้อหาและทำผักดองขายยังได้เลยสูตรอาหารมีเยอะแยะพี่เห็นไหมในทีวี เพราะถ้าพี่ขุดบ่อน้ำตอนนี้พอถึงห้าหนาวข้างหน้าอีกสองเดือนน้ำก็จะเต็มทุกบ่อ เราก็ดักเอาปลาในลำธารนั้นละลงมาเลี้ยงรวมทั้งกุ้งด้วยพี่ไม่ต้องไปหาบให้เหนื่อยอีกด้วยจริงไหมคะ อีกหน่อยน้องแต่งงานพี่ก็ใช้น้องเขยพี่สิเห็นเข้าขากันดีเอาให้เข็ดไปเลย" ฟ่านปิงบอกพี่ชายให้เอาคืนสามีจำเป็นช่วยด้วยอีกทาง

"เรื่องช่างพี่คุยกับจื่อเซิ้นแล้วพรุ่งนี้ช่างจะเข้ามาดูสถานที่และดูแบบบ้านพร้อมทั้งตกลงราคาด้วย" มู่หยางบอกน้องสาว

"ดีค่ะพี่ใหญ่บ้านเราจะได้เสร็จก่อนหน้าหนาวตอนนี้เราก็อยู่บ้านหลังเก่าของเราไปก่อนนะคะพี่ใหญ่และน้องก็ไม่ต้องกังวลเรื่องบ้านอีก" ฟ่านปิงบอกกับพี่ชาย

"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเข้าไปถามเรื่องซื้อที่ดูว่าจะซื้อได้ไหมตกลงเอาทั้งหมดเลยนะดีเหมือนกันพี่ทำสวนน้องปักผ้าขายแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับเราสองพี่น้องแล้วละ" มู่หยางตอบ

"วันนี้น้องคงได้เงินมาเยอะสิเห็นป้าเสิ่นบอกว่าวันนี้ได้เงินมาเป็นพันหยวนขึ้นเลย" มู่หยางถามน้องสาว

"ค่ะเห็นพี่สาวเจียงให้ราคาผ้าคลุมไหล่ที่ปักผืนละสามร้อยหยวนผ้าเช็นหน้าผืนใหญ่ให้ร้อยห้าสิบหยวนเอาไว้เป็นลายตัวอย่างให้คนงานที่ร้านปักตามลายที่วาด น้องเอาแบบชุดที่ออกมาให้ใหม่อีกสี่ชุดให้ตัดไปประกวดให้เข้ากันกับชุดเครื่องประดับที่ให้พี่ชายเจียงห่าวไปอีกสี่ชุด แค่นี้น้องก็กินไม่หมดแล้วค่ะรอแค่ส่วนแบ่งเดือนละสองส่วนในแต่ละลายที่วาดแบบให้น้องสาวของพี่คนนี้ก็รวยจนใช้ไม่หมดแล้ว แถมยังได้จากพี่ชายจื่อเซิ้นอีกเมนูละสองส่วนเหมือนกันวันนี้แถมไปหลายเมนูเหมือนกัน ทั้งได้กินฟรีตลอดชีพโอ๊ะพี่ใหญ่น้องสาวคนนี้จะนอนโง่ๆเล่นสักปียังได้เลยค่ะ แถมพี่ชายของหนูยังส่งกุ้งส่งปลาได้หลายหมื่นหยวนแล้วจะหาที่ไหนได้อีกชีวิตดีๆ"

ฟ่านปิงพูดไปหัวเราะไปด้วยความสุขเธอยิ้มจนตาหยีให้กับพี่ใหญ่ของเธอ

"เอาละพี่รู้แล้วถึงปิงเอ๋อร์ไม่อยากทำอะไรพี่ชายคนนี้ก็เลี้ยงน้องสาวของพี่ได้อยู่แล้วในเมื่อพี่เลี้ยงน้องน้อยของพี่มาตั้งหลายปีแล้วนี้นาจริงไหมไปนอนได้แล้วยัยเด็กดื้อของพี่" พี่ชายจูงมือน้องสาวไปส่งที่ห้องนอน

"พี่จะขึ้นเขากับเฉินซานสองคนน้องไม่ต้องขึ้นไปด้วยหรอกนะ รอช่างที่จะมาดูที่สร้างบ้านก็พอฝันดีน้องสาวคนดีของพี่" 

มู่หยางเอามือลูบผมฟ่านปิงแล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อนอนพักเอาแรงพรุ่งนี้ต้องตื่นขึ้นไปหาบปลาหาบกุ้งอีกหลายรอบ

ฟ่านปิงตื่นขึ้นมาทำอาหารให้พี่ชายใส่ห่อผ้าและเพื่อไปให้สามีจำเป็นของเธอด้วยพอพี่ชายกับสามีจำเป็นเดินไปแล้วเธอกับแม่เสิ่นนั่งปักผ้ากันต่อ

จนถึงเวลาอาหารเช้าฟ่านปิงก็กินข้าวกับแม่เสิ่นและพากันออกมานั่งเล่นที่ใต้ต้นลูกพลับ รอช่างมาดูที่สร้างบ้านและเธอก็บอกเรื่องสร้างบ้านกับแม่เสิ่นแล้วเช่นกัน

เสียงรถวิ่งมาจอดที่หน้าบ้านฟ่านปิงไปเปิดประตูบ้านเชิญช่างนำรถเข้ามาจอดในบ้านก่อน จึงได้คุยกับนายช่างว่ามาจากพี่ชายจื่อเซิ้นฟ่านปิงจึงพาช่างเดินไปดูที่จะปลูกบ้านสองหลังไม่ห่างกันมากแถมทำโดมขนาดใหญ่ให้ต่อกันสองบ้านเวลาทำกิจกรรมร่วมกันกับพี่ชายของเธอ

นายช่างพอใจกับแบบบ้านจนขอซื้อไปสร้างที่อื่นอีกเวลาลูกค้าต้องการแบบบ้านใหม่ๆและลดราคาให้ฟ่านปิงอีกบอกว่าอีกสองวันจะเข้ามาสร้างบ้านให้สองพี่น้อง

ตกลงกันหลังละหมื่นหยวนสี่ห้องนอนมีห้องน้ำในตัวทุกห้องและเพิ่มห้องทำงานให้ฟ่านปิงอีกต่างหากหนึ่งห้องหลังบ้านเป็นครัวขนาดใหญ่และมีห้องโถงทั้งสองหลัง ทำสัญญาจ่ายเงินมัดจำหนึ่งหมื่นหยวนก่อนนายช่างทำแถมโรงเรือนให้ฟ่านปิงเพื่อแลกกับแบบบ้านอีกด้วย และบอกว่าถ้าได้แบบใหม่อีกเขายินดีรับซื้อ ฟ่านปิงจึงเสนอให้เขาสร้างบ้านขายสิจะออกแบบให้ขอแค่สวนแบ่งสองส่วนก็พอซึ่งนายช่างก็ตกลงทันทีเพราะแบบบ้านของฟ่านปิงไม่มีคนสร้างให้เห็นในเมืองนั้นเอง

แม่เสิ่นเดินตามหลังลูกสะใภ้คุยงานกกับนายช่างด้วยความทึ่งในความสามารถในการหาเงินของฟ่านปิง ทุกอย่างที่สาวน้อยทำออกมามันคือเงินทั้งนั้นลูกชายของเธอช่างโชคดีที่ผีผลักออกมาใส่ให้ได้คนดี

ทั้งยังรู้จักทำมาหากินยิ่งคิดไปถึงสิ่งที่คู่หมั้นของเฉินซานทำกับลูกชายของแม่เสิ่นก็ได้แต่เสียใจ ไม่รักก็มาบอกดีๆก็ได้ถ้ารังเกียจว่าลูกชายของเธอบาดเจ็บจนใบหน้าเป็นแผลเป็นขนาดใหญ่

แต่ก็เป็นบุญกับลูกชายของเธอที่หลุดพ้นจากครอบครัวที่เห็นแก่ตัวของนางเสี่ยวหลัน ทุกอย่างผิดฝาผิดตัวถือว่าเป็นเรื่องดีแม่เสิ่นคิดและมองฟ่านปิงด้วยความเอ็นดู