LOGINShare
EP 4/5 ลิ้นกับฟัน
Last Updated:
2024-12-31 01:00:45“วันสองวันนี้ฉันคงไม่ได้เข้าไป DC ฉันกำลังหางานกลางวันทำอยู่ ความจริงก็กะว่าจะทำที่ DC ไปด้วย มันอยู่ในช่วงที่อะไรๆ ยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ ฉันเองก็กลัวโดนด่าเหมือนกันที่ลาบ่อยๆ แต่ฉันไม่มีทางเลือก”
“แต่เธอเลือกเชิญฉันเข้าบ้านได้นะ เธอเห็นถุงที่ฉันหิ้วมาไหม ของกินทั้งนั้น” เขาชูถุงกับข้าวกับปลาให้ปรายรุ้งดู หญิงสาวทำหน้าเหมือนคิดหนัก
“ฉันเอากับข้าวมาฝาก ไม่ได้มาปล้ำ ทำหน้าดีๆ หน่อยแม่คุณ”
“เอามาฝากหรือโดนบังคับมาล่ะ หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย”
“ตูดลิงที่ไหนจะหล่อขนาดนี้วะ”
“เอ๊ะ! อย่ามาวะกับฉันนะ”
เมื่อถูกเสียงแวดๆ ปรามเข้าให้ ชลกรก็หน้าจ๋อย
“ผู้ชายเมื่อกี้ใครน่ะ”
“ลูกค้าพี่ทราย เขาเอาเค้กมาฝาก”
คราวนี้มีรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากของชลกร
“เชิญฉันเข้าบ้านทีเถอะ ยืนขาแข็งแล้ว” เขาสั่งแต่ปรายรุ้งส่ายหน้า “ทำไมล่ะ”
“ฉันอยู่บ้านคนเดียว และนี่มันก็ใกล้มืดแล้ว”
“เธอกลัวฉันหรือไง เมื่อคืนเรายังนอนห้องเดียวกันเลย”
“ก็สถานการณ์มันไม่เหมือนกันนี่นา ตอนนี้คุณอาจกำลังวางแผนเคลมฉันอยู่ก็ได้”
“ถ้าได้ก็ดีสิ”
“คุณโชกุน!”
“โธ่...ล้อเล่นๆ เข้าบ้านเถอะ เมื่อยขา”
เขาตัดบทแล้วรุนหลังปรายรุ้งเข้าบ้าน บ้านหล่อนเงียบสงบดี แม้อยู่กลางซอยก็ตาม เขายังไม่เห็นทรายทอง
“พี่เธอไปไหน”
“ไปกับลูกค้า ทำไม อยากเป็นลูกค้าพี่ฉันเหรอ” ถามเสียงห้วนโดยไม่รู้ตัว
“เสียงเธอเหมือนพวกผู้หญิงที่กำลังหึงไม่มีผิด”
ปรายรุ้งหันมามองเขาแล้วส่ายหน้าพรืด ผลักประตูบ้านเพื่อพาเขาก้าวเข้าไปข้างใน ชลกรเห็นโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างไว้ก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวกำลังหางานอยู่
“เธอเรียนจบอะไรมา”
“บัญชี” เธอตอบสั้นๆ เดินเอาข้าวของที่เขาซื้อมาไปวางบนโต๊ะกินข้าวขนาดสี่ที่นั่งที่อยู่หน้าห้องครัว ชลกรมีกับข้าวมาหลายอย่าง แต่น่าแปลกที่มันใส่กล่องพลาสติกแบบแข็งแรงมา ไม่เหมือนตามร้านอาหารที่เป็นกล่องโฟม มีขาหมูเยอรมันที่เธอชอบด้วยนะ จำได้ว่าทรายทองเคยพาไปกินที่ร้าน จานหนึ่งหลายร้อยเชียว วันนี้โชคดีมีลาภปาก
“ไปทำงานกับฉันไหมล่ะ ที่บ้านฉันมีบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องน่ะ” เขาอธิบาย ที่บ้านเขาส่งออกข้าวหุงอัดกระป๋องพร้อมรับประทาน และยังมีผลิตภัณฑ์อื่นๆ ที่เป็นอาหารไทยๆ รวมถึงผลไม้ด้วย บริษัทใหญ่พอสมควร มีพนักงานราวพันกว่าคนได้
“เงินดีปะ?” ถามขำๆ เพราะไม่คิดว่าเขาจะจริงจัง
“ก็ตามตำแหน่ง มีสวัสดิการตามปกติ สิ้นปีมีโบนัส และมีเจ้านายหล่อๆ เดินตรวจงานบ้างพอให้ปลื้มปริ่ม”
“แหวะ! ฉันจะไม่ไปทำงานที่นั่นเพราะข้อสุดท้ายนี่แหละ” ประชดเขาพลางรินน้ำมาวางข้างจานข้าว อาหารถูกจัดเตรียมแล้ว พร้อมทั้งของหวานที่เป็นเค้กของเฮียจิว
ชลกรเดินมามองข้าวปลาที่ถูกจัดวางอยู่กลางโต๊ะ นั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามปรายรุ้ง รู้สึกหิวขึ้นมาตงิดๆ ส่วนปรายรุ้งเริ่มจัดการอาหารตรงหน้าแล้ว
“อาหย่อยมากเยย...หึๆๆ”
คำชื่นชมหลุดจากปากที่กำลังเคี้ยวข้าวเต็มคำ ชลกรต้องส่ายหน้าด้วยระอาเหลือ หล่อนคงหิวมากถึงได้กินไม่ห่วงสวย หรือบางทีหล่อนก็กำลังทำตัวเป็นธรรมชาติที่สุด ไม่ได้เสแสร้งให้ดูสวยงามเพื่อเอาใจใคร หล่อนคือผู้หญิงที่อยู่ในโลกของความจริงโดยแท้
“อร่อยละสิ”
“อาฮะ อร่อยมาก ขาหมูนี่กรอบสุดๆ ซื้อมาจากร้านไหนเนี่ย”
“ซื้ออะไรล่ะ ม๊าทำ” เขาตอบอย่างภาคภูมิ
“แม่คุณนี่นะ”
“ใช่ ฉันบอกม๊าว่าจะซื้อกับข้าวไปฝากสาว ม๊าเลยใจดีเข้าครัวทำให้”
“คุณหาของฝากสาวบ่อยละสิ” ถามติดงอนเล็กน้อย แทะขาหมูแรงๆ ราวกับว่ามันเป็นหน้าหวานๆ ของชลกร
“เปล่า! ช่างเถอะ กินๆๆ”
“แต่ม๊าคุณทำกับข้าวอร่อยนะ ขาหมูอร่อย กระเพาะปลาก็อร่อย ไก๋ตุ๋นด้วย โอ๊ย...อร่อยทุกอย่างเลย!”
เขายิ้มเมื่อได้ยินคำชม
“ฉันจะบอกม๊าให้แล้วกันว่าเธอชอบ”
จู่ๆ สีแดงระเรื่อก็พาดที่โหนกแก้มของปรายรุ้ง คำพูดแสนธรรมดาแต่มาพร้อมยิ้มเขินของชลกร ทำให้เธอเขินไปด้วยอีกคน ทำไมนะ เขาก็พูดประโยคปกติที่คนอื่นเขาพูดกัน แต่ทำไมความรู้สึกมันแปลกๆ ก็ไม่รู้
“คุณเป็นลูกคนเดียวเหรอ”
“อือ...”
“เหงาไหม”
“มากๆ” ตอบพลางแทะขาหมูเยอรมันด้วยท่าที่เรียบร้อยยิ่งกว่ากุลสตรีอย่างปรายรุ้งเสียอีก
“ฉันก็มีพี่สาว แต่ก็เหงาไม่แพ้คุณ แม่รักพี่มากๆ จนถึงวันสุดท้ายที่มีลมหายใจทีเดียว”
ปรายรุ้งอิ่มตื้อขึ้นมาเมื่อนึกถึงมารดา ความรักที่เธอควรได้จากการเป็นลูกที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว ถูกแบ่งปันไปให้พี่สาวที่อยู่ในห้องอันว่างเปล่า มารดาที่รักทำเหมือนลูกสาวคนโตยังมีลมหายใจ ท่านมีชีวิตส่วนใหญ่ขลุกอยู่ในห้องนั้น ไม่ทำงานทำการ เอาแต่นั่งจ้องข้าวของเครื่องใช้และเสื้อผ้าที่ตัวเองซื้อหามาให้ลูกสาวคนโต
“คนเราย่อมมีความทุกข์เป็นของตัวเอง”
“ใช่ และความทุกข์ที่สุดของฉันในตอนนี้ก็คือ...ฉันจะกินอาหารพวกนี้หมดได้ยังไง ฮ่าๆๆ”
อารมณ์อันแปรปรวนของปรายรุ้งทำให้ชลกรต้องคลี่ยิ้มออกมา หล่อนพร้อมเสมอในการพาตัวเองออกห่างความทุกข์ หล่อนมีชีวิตชีวา เหมือนแสงพระอาทิตย์ในวันที่ท้องฟ้ามืดมัวด้วยเมฆหมอก หล่อนสว่างและสดใส มีรอยยิ้ม และกระตือรือร้นในการทำให้ตัวเองมีความสุข
Latest chapter
นางเช่า บทส่งท้าย
บทส่งท้าย___________ทรายทองนั่งป้อนข้าวสองแฝด ในตอนที่อังเดรเดินลงบันไดมา นิคยืนอยู่ไม่ไกล รอรับคำสั่งเจ้านายอย่างเอลฟ์ตัวยักษ์ผู้ภักดีอยู่เช่นเดิม ผิดก็แต่ช่วงนี้ เอลฟ์ตัวยักษ์มักเปลี่ยนฝ่ายย้ายข้างมาภักดีต่อคุณหนูตัวแสบแสนซนอยู่บ่อยๆ แน่ละ สองแฝดน่ารักและน่าเอ็นดูเหลือเกิน“โอย...สายๆๆ สายแล้วที่รัก” เขาบ่นขณะเดินรีบๆ มาหาภรรยากับลูก ก้มลงหอมแก้มสองแฝดแรงๆ ลูกน้อยที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ ก่อนจะหันมาจุมพิตภรรยาที่ข้างขมับ“รีบก็ไปสิคะ เดี๋ยวรถติดนะคุณเอื้อ”อังเดรพยักหน้า ก็อยากจะไปละนะแต่ว่า...“อะไรคะ” ถามสามีเพราะเขาก้มลงมาใกล้เธอแล้วแบมือขออะไรสักอย่าง“ก็ตังค์ไปทำงานไง”ทรายทองทำหน้ายุ่ง “ให้แล้ว วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเหมือนทุกวันไงคะ” บอกเหมือนรำคาญ ก็แหม...สามีที่รักทำเหมือนจำวันสำคัญวันนี้ไม่ได้นี่นา“แต่มันไม่พอนี่ที่รัก” ก้มลงมากระซิบอีก อายเจ้านิคเกินจะกล่าวยามต้องแบมือขอเงินภรรยา“โอ๊ยคุณเอื้อ จะเอาอะไรนักหนาคะ อาหารการกินทรายก็สั่งเลขาจัดให้แล้ว แทบไม่ต้องซื้ออะไรเลยนะ แถมที่ให้ไปก็ตั้งเยอะ” บ่นอย่างงอนๆ“สองร้อยเนี่ยนะที่รัก!” อังเดรร้องออกมาอย่างสุดจะทน ได้ยินเสีย
นางเช่า EP 20/3 กรงขังผีเสื้อ
คนถูกทักสะดุ้งโหยงรีบซ่อนถุงยางอนามัยกับเข็มไว้ข้างหลัง สองตามองไปที่หน้าประตูห้องน้ำ ปรายรุ้งโผล่แค่ส่วนหน้ากับไหล่ขาวๆ ออกมานิดหน่อยแต่ช่างยั่วคนมองสิ้นดี“อ่า...ก็...หะ...หา หากรรไกรตัดเล็บไง”“หรือคะ...ฉันถูหลังไม่ถึง มาถูให้หน่อยสิ” คนสวยมียั่ว คนถูกยั่วหูผึ่ง “อ๊ะๆ หยิบถุงยางมาด้วยสิคะที่รัก”“จ้า...ไม่ลืมจ้าไม่ลืม หึๆๆ” บอกว่าไม่ลืมแต่น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เหลือร้าย ทว่าปรายรุ้งไม่ทันได้สังเกต เพราะเพียงแค่ชลกรถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า หญิงสาวก็ลืมไปแล้วว่าการถูหลังมันคืออะไร_____________สองเดือนต่อมางานเลี้ยงครบรอบการแต่งงานของทรายทอง ถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์อัชวินอย่างเป็นกันเองที่สุด ทว่าแขกที่มาร่วมงานก็ยังต้องแต่งตัวสวยแบบว่าผูกเนกไทใส่สูท ทั้งสหายและญาติๆ ของครอบครัวอัชวินและครอบครัววัฒนากูร ต่างถูกเชิญมางานเลี้ยงอย่างอบอุ่น งานเลี้ยงแบบที่มีการเปิดฟลอร์เต้นรำจึงดูหรูหราอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทุกคนในงานต่างมีรอยยิ้มพร่างพราย ซุ้มอาหารและเครื่องดื่มถูกจัดไว้อย่างสวยงามและพรั่งพร้อมอย่างที่สุด สองแฝดของทรายทองถูกพาเข้านอนตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม ทั้งสองหลับสนิทรา
นางเช่า EP 20/2 กรงขังผีเสื้อ
“เป็นอะไรไปคะ แค่จะมีน้องต้องงอนพ่อแม่ด้วยเหรอ ไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ” ทรายทองติงสามี ไม่ได้เอ่ยอย่างตำหนิมากมาย แค่อยากให้เขาเข้าใจว่าทุกสิ่งมันเกิดขึ้นได้เสมอ คนเราไม่สามารถบงการทุกอย่างได้หรอกคนถูกติงถอนหายใจอีกครั้ง สองตาทอดมองออกไปยังชายหาด สองแขนโอบเอวภรรยาไว้แน่น“ก็ห่วงนี่นา แม่ไม่ใช่สาวรุ่นแล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็ห้าสิบแล้ว มันอันตราย ฉันเคืองพ่อด้วย อะไรจะฟิตขนาดนั้น”“โธ่คุณเอื้อ พวกเขาก็เหมือนคู่แต่งงานใหม่ดีๆ นี่เอง อย่าไปงอนพวกเขามากเลย ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ ให้พวกเขาได้อยู่ดูแลกันไปอย่างมีความสุขเถอะ อีกอย่างน่ะ มีเด็กเยอะๆ ครอบครัวจะได้อบอุ่นไม่ใช่หรือคะ”“มีปัญหาตั้งมากกับการมีลูกในตอนอายุเยอะแล้ว” เขายังท้วงติงไม่เลิก“งั้นคุณก็ช่วยพ่อคุณดูแลแม่สิคะ เราอาจต้องมีหมอประจำบ้านที่เป็นหมอสูติก็คราวนี้แหละ ยิ่งอายุเยอะยิ่งอันตราย แต่ถ้าเรารู้วิธีดูแลแก้ไข มันก็ไม่น่าห่วงไม่ใช่หรือคะ แม่คุณไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ มันเป็นความผิดพลาดเหมือนกัน แต่มันเป็นความผิดที่งดงามเหลือเกินคุณเอื้อ มันเป็นเรื่องดี แทนที่จะงอนพวกเขา ทรายว่ามาเอาใจช่วยพวกเขาดีกว่านะคะ”อังเดรกอดภรรยาแน่นขึ้นไปอีก ทรา
นางเช่า EP 20/1 กรงขังผีเสื้อ
[20]กรงขังผีเสื้อ_________“พี่ทราย...พี่คะ!”ทรายทองสะดุ้งโหยง กะพริบตาปริบๆ รู้สึกถึงมืออุ่นของน้องสาวที่จับมือตนอยู่“เอ่อ...ขอโทษที มันแค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ” ตอบออกไปแล้วเหลือบมองสามีแวบหนึ่ง อังเดรเดินเข้ามาหาเธอ วางมือบนไหล่บางอย่างต้องการให้กำลังใจปรายรุ้งยิ้มให้พี่สาว “บอกหนูหน่อย ทำไมพี่ไปอยู่กับคนอื่น ทำไมไม่อยู่กับหนูคะ แล้วทำไมแม่ต้องบอกว่าพี่ตายแล้ว”“เรื่องมันยาวน่ะปราย แต่ว่า มันไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่สองผัวเมียที่มีลูกไม่ได้ มาเจอพี่ เห็นพี่แล้วคงนึกเอ็นดูเลยขอไปเลี้ยง พ่อแม่เอง ก็คงอยากให้ลูกมีความเป็นอยู่ที่ดีละมั้ง ก็แค่นั่นแหละ”“หรือคะ ดีจัง...แม่เคยเล่าว่าตอนหนูเด็กๆ บ้านเราจนมากๆ เพิ่งพอมีใช้บ้างตอนที่พ่อมีเรือเป็นของตัวเอง แล้วพี่ละคะ พี่เป็นยังไงบ้าง”“ก็สบายดี คนฐานะดีย่อมเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งได้ดีอย่างใจพวกเขา เสียก็แต่พวกท่านอายุสั้นไปหน่อย”ปรายรุ้งพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังมีอีกหลายข้อที่ยังไม่ได้บทสรุป“แล้วทำไมพี่ไม่มาหาเราบ้าง”“เพราะว่า เอ่อ...เรื่องมันยาวไงปราย คร้านจะเล่า เอาไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน” ทรายทองปฏิเสธ เงยหน้ามองสามีก็เห็นเขามองลงมาอย่
นางเช่า EP 19/4 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
สองสาวต่างกอดกันแล้วร่ำไห้ ทรายทองรู้สึกเหมือนว่าความลับที่แบกมานานได้ถูกทำลายให้สูญสลายไป ด้วยคำถามเพียงไม่กี่คำของน้องสาว ส่วนปรายรุ้งนั้นสุดแสนจะดีใจ ดีใจยิ่งกว่าถูกบอกรักจากชลกรเสียอีก“พี่ทราย พี่รู้ไหมว่าหนูดีใจแค่ไหน...ฮึกๆ ในที่สุดพี่ก็เป็นพี่สาวหนูจริงๆ ฮึกๆ”“อือ...แกอย่าร้องสิ ร้องทำไม เลยทำให้ฉันร้องด้วย” ว่าพลางปาดน้ำตาป้อยๆ รอยยิ้มแห่งความยินดีปรากฏบนใบหน้าของทั้งสอง สองบุรุษที่ยืนดูอยู่ อดยิ้มออกมาไม่ได้ทั้งอังเดรและชลกรต่างรู้ว่าสองสตรีรักกันมากแค่ไหน มันเป็นเรื่องดีที่ทั้งคู่กลายมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่ลึกๆ แล้วอังเดรยังข้องใจ เหตุใดทรายทองถึงไม่บอกเรื่องนี้ให้ปรายรุ้งรู้ตั้งแต่แรกปรายรุ้งผละจากการกอดพี่สาว“พี่ปิดบังหนูทำไม ทำไมไม่บอกล่ะ”“มัน...ไม่มีจังหวะน่ะ” ทรายทองแก้ต่างไปเรื่อย เธอกลัวต่างหาก กลัวความจริง ไม่อยากให้ปรายรุ้งต้องเจ็บปวดไปกับตัวเอง“ทำไมละคะ ทำไมพี่ถึงไม่อยู่กับหนู ไม่อยู่กับพ่อแม่ ทำไม”ปรายรุ้งถามรัวๆ นั่งถามพี่สาวจริงจัง ไม่หวั่นแม้ว่าใต้เข่าของตัวเองจะเป็นเม็ดทราย หยดน้ำตาบนใบหน้ายังมีอยู่ แต่หญิงสาวไม่สนใจจะเช็ดมันแล้วนัยน์ตาของตาทรายทองไ
นางเช่า EP 19/3 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
“ฉันจะใส่”“ไม่เอา อายเขา เอารองเท้าคุณคืนไปนะตาบ้า ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ มองเท้าเขาแล้วขำแรง เหมือนเอารองเท้าเด็กมาสวมให้ช้างอะไรอย่างนั้น“ใส่เถอะน่า ถ้าฉันใส่แล้วเธอหัวเราะ ฉันจะใส่มันให้เธอดูทุกวันเลย”“โอ๊ย...คุณโช...แค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว...” บอกเขาแล้วเกาะแขนประจบ เอาแก้มถูๆ ต้นแขนเขาเหมือนอย่างที่เคยเห็นทรายทองทำกับอังเดร“ก็อยากให้รักมากๆ นี่นา เอาละ เราจะไปซื้อรองเท้าหรือว่าจะขึ้นไปหาพี่สาวเธอก่อนดี”“ไปซื้อรองเท้าค่า อย่าไปห่วงพี่ทรายเลย สามีนางมาค่ะ เราเข้าไปก็เป็นส่วนเกิน”“ดีจริง...เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า...หึๆ”“อย่านะคุณโช ไม่ต้องเลย” บอกเขาอย่างนั้นแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สุดท้ายก็โดนชลกรลากแขนไปขึ้นรถ และไม่ได้กลับมาที่โรงพยาบาลอีก แม้ว่าจะถึงเวลาที่ทรายทองต้องกลับบ้านก็ตาม___________หลายเดือนต่อมากลิ่นน้ำทะเลเค็มๆ ลอยมาปะทะประสาทรับกลิ่นของทรายทองอย่างจัง ทว่านั่นไม่ทำให้คุณแม่มือใหม่สนใจมันได้เท่ามะม่วงเปรี้ยวในตะกร้าที่แม่ค้าหิ้วมาขาย ลูกชายฝาแฝดของเธอตอนนี้อายุได้สิบเดือนแล้ว และกำลังนั่งเล่นกองทรายอยู่กับบิดาของแกและนิค น้ำทะเลตอนบ่ายคล้อยเริ
You may also like
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย374.7K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา333.8K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่189.9K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน50.4K viewsลูกเขยเทครัว
กาสะลอง666 viewsพินัยกรรมพร่ำรัก
จินต์พิชา154 viewsเล่ห์รัก พันธะร้อน
Jutharat850 viewsปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su119 views
