ตอนที่ 13 กาลเวลาที่เปลี่ยนไป

“มันจะไปเป็นเกย์ได้ยังไงชินทร์ ไอ้กันต์น่ะ มันกำลังจะเป็นน้องเขยไอ้วินท์นะสิ มึงไม่รู้เหรอ”

          “จริงดิ เป็นไปได้ยังไงวะ น้องเวนิสจริงจังกับไอ้กันต์ขนาดนั้นเลยเหรอวะ กูก็คิดว่าน้องแค่จีบไอ้กันต์เล่นๆ”

          “เบาหน่อยสิ คนที่มึงพูดถึง คือ น้องสาวกูนะ”

          “นั่นไง บทพี่ชายหวงน้องสาวก็มา งั้น ไอ้กันต์ ความรักของมึงมีอุปสรรคแล้วแหละ”

          “กู กับน้องสาวไอ้วินท์ ไม่ได้คบกัน พวกมึงอย่าพูดมั่วซั่ว”

          “แต่น้องสาวกู ก็ถามถึงมึงอยู่นะ กันต์”

          “ว่าแล้วไง เรื่องนี้มีมูลความจริงว่ะ เอาไงวะกันต์ น้องสาวไอ้วินท์รุกหนักขนาดนี้ จะยังไงต่อดี”

          “กูไม่ได้คิดอะไรกับน้องสาวไอ้วินท์นะ ถึงน้องเวนิสจะชอบกู แต่กูก็ไม่ได้ชอบน้องเขาหรอก”

ไม่มีวันนั้นสำหรับชนกันต์อย่างแน่นอน ชนกันต์มีฐานะต่ำต้อย ตัวเองรู้ดี เธอเป็นคุณหนู มีชีวิตที่สุขสบาย ร่ำรวย แต่ชนกันต์นี่สิ แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ไม่มีทาง ที่ชนกันต์จะคิดอะไรกับน้องสาวเพื่อนได้เลย...

          “ทำไมวะ...กันต์ ทำไมมึงถึงไม่ชอบน้องไอ้วินท์ล่ะ น้องเวนิสสวยมากเลยนะ หุ่นก็เซ็กซี่ น้องเขาเหมือน ‘วอนยอง’ดาราเกาหลีเลยนะโว้ย สวยน่ารักมาก”

          “กูไม่ได้ชอบ ก็คือไม่ชอบ มึงไม่ต้องถามมากหรอกภัทร รู้แค่นี้ก็พอเถอะ”

ถึงแม้ว่าเธอจะคอยตามตื้อชนกันต์ตลอด เธอรุกเขาหนักอย่างที่เพื่อนของชนกันต์พูดเลย ไปหาที่เขาทำงานพาร์ทไทม์ตามไปที่บ้าน และในโซเชียลทุกแพลตฟอร์ม ถ้าเป็นคนอื่น ชนกันต์คงต้องมีดุกันบ้าง แต่นี่เป็นน้องสาวของกวินท์ เลยทำให้ชนกันต์ เกรงใจเพื่อน ไม่อยากทำอะไรให้กระทบความรู้สึกของเพื่อนเลย

          “อ่าว...แล้วมึงว่าไงล่ะวินท์ น้องสาวมึงถูกปฏิเสธแบบนี้ ในฐานะที่มึงเป็นพี่ชาย ช่วยพูดอะไรหน่อยมั้ย”

          “กูจะพูดอะไรได้ ก็ไอ้กันต์มันไม่ชอบน้องสาวกู มึงจะให้กูไปบังคับมันหรือไง ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เดี๋ยวน้องสาวกู ก็ลืมมันไปเองแหละ โดนไอ้กันต์ปฏิเสธบ่อยๆ ใครจะอยู่วะ”

          “นั่นสิ...เสียดายน้องเวนิสจริงๆ ทำไมไม่มาชอบกูบ้างวะ”

          “มึงมันไม่หล่อไงภัทร น้องเขาไม่เลือกมึง ก็ถูกแล้วมั้ย”

          “อ่าว...ไอ้ชินทร์ นั่นปากมึงเหรอ วอนโดนทุบแล้วมั้ยล่ะ ถึงกูจะไม่หล่อเท่าไอ้วินท์ ไอ้กันต์ หรือมึง แต่กูก็คารมดีนะโว้ย มีสาวๆ ในสังกัดเพียบเหมือนกัน”

          “สาวคนนั้นน่าจะเป็นใบ้ ไม่งั้นก็คงหูหนวกแน่ คิดได้ไง มาคบกับมึงวะภัทร...”

          “ไอ้ชินทร์…! มึง!”ณภัทรเตรียมง้างหมัดใส่เพื่อน

          “เข้าสู่โหมดปกติแล้ว มึงสองคน ไม่เบื่อบ้างเหรอวะทะเลาะกัน”

พิรัชย์มักจะเป็นคนที่อยู่ตรงกลางเสมอ และคอยห้ามศึกนี้อยู่ตลอด กลุ่มแก๊งเพื่อนทั้งห้าคน ถึงแม้จะพูดจาไม่ถูกหูกันบ้าง แต่ก็ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงเลยสักครั้ง คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถมมัธยม ความสนิทที่มันมากกว่าคำว่าเพื่อนไปแล้ว...^_<>^

**************

          3 เดือนต่อมา...

        @RestaurantPark…  

          บรรยากาศภายในห้องอาหารสุดหรูสไตล์อิตาเลียน มีเหล่าไฮโซนักธุรกิจที่มีระดับ การแต่งกายของแต่ละคนเรียบหรูดูแพงเป็นอย่างมาก ด้านในมีโต๊ะอาหารจัดไว้ตามมุมต่างๆบนโต๊ะแต่ละตัวถูกปูด้วยผ้ากำมะหยี่เนื้อดี ประดับด้วยแจกันดอกไม้และแก้วไวน์ที่ถูกจัดไว้อย่างสวยงาม เหมาะสำหรับคู่รักที่ต้องการบรรยากาศความโรแมนติกแสนหวาน...

          “พี่ชินทร์ต้องการอะไรเพิ่มเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ”

          “ไม่ครับ เพนนีจะสั่งอะไรเพิ่มก็ตามสบายเลย พี่ทานอะไรก็ได้ เอาตามที่ทางร้านเขาจัดไว้ก็ได้”

นัดเดทคู่หมั้นสาวในรอบสามเดือน หลังจากที่เตชินทร์ ทนการรบเร้าของมารดาไม่ได้ เขาเลยต้องยอมตามใจอย่างไม่สู้พอใจนัก

          “ได้ค่ะพี่ชินทร์...อืม...วันนี้ พี่ชินทร์เหมือนถูกคุณป้าบังคับมาหรือเปล่าคะ เพนนีดูหน้าพี่ชินทร์ เหมือนไม่โอเคกับเพนนีเลยค่ะ”

‘เพนนี’ก็ถูกพ่อกับแม่จับให้หมั้นกับเขาเหมือนกัน แต่ทว่าเธอเต็มใจที่จะหมั้นกับเขาสาเหตุที่เพนนีไม่ขัดผู้ใหญ่เลย นั่นก็เป็นเพราะ เธอชอบผู้ชายคนนี้อยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พี่ชินทร์เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายๆ คน หนึ่งในนั้นก็มีเพนนีรวมอยู่ด้วย หล่อ มีเสน่ห์น่าหลงใหลอย่างที่สุด...

          “เปล่าครับ”

เตชินทร์จะบอกเธอไปตรงๆ ได้อย่างไร ความจริงเขาก็ไม่ได้เต็มใจหรอก ในเมื่อทุกอย่างถูกพ่อกับแม่ของเขากำหนดมาแล้ว เตชินทร์ก็เลยจะต้องตามใจผู้ใหญ่ รับบทคู่หมั้นในช่วงเวลาสองปีต่อจากนี้ พอเขาเรียนจบ ก็คงจะต้องแต่งงานและผลิตทายาทให้พ่อกับแม่เขา ตามที่ตกลงกันไว้

          “พี่ชินทร์คะ ใกล้จะปิดเทอมแล้ว เพนนีจองทริปทัวร์ยุโรปเอาไว้ พี่ชินทร์สนใจมั้ยคะ”

จัดทริปเพื่อต้องการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาให้มากขึ้น บางที การได้อยู่สองต่อสอง บ่อยครั้ง อาจจะทำให้ผู้ชายคนนี้ หลงเสน่ห์ของเธอมากกว่านี้ก็เป็นได้

          “พี่ไม่ว่าง...”

เตชินทร์ปฏิเสธเธอทุกทาง ถึงแม้ ผู้หญิงตรงหน้าเขานั้น จะมีหน้าตาสะสวยมากแค่ไหน แต่ความรู้สึกของเตชินทร์ ไม่ได้คิดกับเธอในเชิงชู้สาวเลย เขาพยายามจัดการกับความรู้สึกของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่า เพราะอะไร ทำไม เขาถึงไม่ชอบเธอเลย

          “แต่มันช่วงปิดเทอมแล้วนะคะ ไหนคุณป้าบอกว่า พี่ชินทร์ว่าง ไม่ได้ไปไหน เพนนีเลยจองทริปไปแล้วค่ะ กลางเดือนหน้า มหาลัยก็ปิดหมดแล้วค่ะ พี่ชินทร์ลองคิดอีกทีดีมั้ยคะ”

เพนนีรู้เหตุผล ในการปฏิเสธคำชวนของเธอ ท่าทีที่เขาแสดงออกนั้น มันทำให้เพนนีรู้มาตลอด ว่าผู้ชายคนนี้ ไม่ได้ชอบเธอ แต่ เพนนีไม่สนใจ ในเมื่อเขาเป็นคู่หมั้นของเพนนีแล้ว เธอจะทำทุกวิถีทาง ให้เขารักเธอให้ได้ ไม่ว่าอะไรก็ขวางเธอไม่ได้

          “อืม...งั้น เดี๋ยวพี่ขอดูอีกทีแล้วกัน”

เตชินทร์จะทำยังไง กับความรู้สึกอึดอัดแบบนี้ คนที่ไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ ต่อให้เธอจะสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดไหน เขาก็ไม่สนใจความรู้สึกของเขา เธอคือน้องสาวมากกว่า ไม่ได้คิดเกินเลยไปกว่านั้น

**************

          อีกด้านหนึ่ง...

        สายสนทนา...

          “ฉันบอกพ่อกับแม่ไว้แล้ว ว่าเธอจะไปเที่ยวที่บ้านฉัน พอรู้ว่าเธอจะไป พ่อกับแม่ฉัน วุ่นอยู่กับการเตรียมของกินให้เธอเพียบเลยรู้มั้ยน้ำตาล ยิ่งน้องชายฉัน ไม่เป็นอันทำอะไร นางบอกจะขอให้เธอติววิชาคำนวณเพิ่มให้อีก”

          “เหรอ หยุดยาวหลังสอบเสร็จ ฉันมีเวลาอยู่บ้านเธอได้หลายวันเลยนะ งั้น ฉันจะขออนุญาตพ่อกับแม่ฉันเพิ่มก็แล้วกันนะ”

          “ได้สิ เธอจะอยู่กี่วันก็ได้นะน้ำตาล พ่อกับแม่และน้องชายฉัน เห็นเธอเป็นคนในครอบครัวแล้ว ไปได้ตลอด ไม่ต้องเกรงใจเลย อืม...วันพรุ่งนี้เย็น เธอรอฉันที่บ้านแหละนะ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปรับเธอที่บ้านเลย”

ชีวิตของเกวลิน หลังจากมรสุมร้ายผ่านพ้นไป การดำเนินชีวิตของเธอ ก็เข้าสู่โหมดปกติ เรียน ทำงาน เที่ยวเล่น ใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไปของวัยรุ่น เกวลินมีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อนสนิทที่รักเธอ ทุกอย่าง มันทำให้เกวลินลืมเลือนฝันร้ายก่อนหน้านั้นได้อย่างสนิท จนแทบไม่หลงเหลือร่องรอยความเลวร้ายนั้นอยู่เลย เขากับเธอ ได้เหมือนตายจากกันไป เธอไม่พบไม่เจอเขาอีกเลย ทั้งที่อยู่มหาวิทยาลัยด้วยกัน ต่างคน ต่างใช้ชีวิตของตัวเอง เดินคนละเส้นทาง สิ่งที่เกิดขึ้นในครานั้น มันก็แค่ฝันร้ายคืนหนึ่ง...ก็เท่านั้นเอง

        ...

        และแล้ว...

        กาลเวลาเปลี่ยนผัน...

        จากเดือนเป็นปี...

        และจากหนึ่งปีกลายเป็นสองปี...

        ชีวิตของทุกคนก็ดำเนินต่อไป ตามบริบทของแต่ละคน...

        และ...

        2 ปีต่อมา...

**************