ตอนที่ 12 ช่วงชีวิตที่ต้องไปต่อ...

@ มหาวิทยาลัย xxx…

        ห้องวิทยบริการ (ห้องสมุด)...

          “เฮ้อ...มาซะที เครียดตั้งนาน” เกวลินบ่นพึมพำกับตัวเอง

          “อะไรข้าว มีเรื่องอะไร?”

          “อ๋อ ไม่มีอะไร ก็แค่ประจำเดือนของฉันไง มันมาปกติแล้ว เป็นเพราะฉันเครียดกับมัน ก็เลยมาช้ากว่าทุกครั้งน่ะ”

วันนั้น เกวลินก็รีบกินยาคุมฉุกเฉินไป แต่เธอก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี แต่ทว่า ณ ตอนนี้ ประจำเดือนของเธอมาปกติแล้ว จากเหตุการณ์วันนั้น เขาไม่ได้ป้องกันอะไรเลยสักอย่าง เกวลินกังวลใจเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมา จะยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีก

          “แล้วทำไม...จะต้องเครียดกับมันด้วยล่ะ หรือเธอมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันกันล่ะ...”

          “เปล่า...ไม่ได้มีอะไร ก็วันนั้นไง วันที่เธอกับฉันโดนยาปลุกเซ็กส์ไป ฉันก็ กินยาคุมฉุกเฉินไปนะ แต่ฉันก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ กลัวว่าจะหลุดน่ะ”

หลังจากนั้นอีกเจ็ดวัน เธอก็ไปมีอะไรกับเขาอีก เกวลินต้องเครียดอยู่แล้ว ยาคุมฉุกเฉินใช่ว่าจะควบคุมได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เสมอไป มันอยู่ที่จังหวะและเวลาด้วย เกวลินก็แอบกังวลตลอด

          “อ่อ...ตอนนี้ประจำเดือนมาแล้ว ก็สบายใจได้แล้วนะ ฉันก็เครียดเรื่องเธออยู่เหมือนกันนะข้าว เห็นท่าทีของเธอ ดูแปลกๆ ฉันก็กังวล”

          “ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เครียดเรื่องนี้แหละ ตอนนี้ ฉันสบายใจแล้วน้ำตาล ทุกอย่างเข้าสู่โหมดปกติแล้ว ต่อไป เราสองคนมาโฟกัสเรื่องเรียนกันเถอะนะ”

ระหว่างเธอกับเขา ปล่อยให้มันเป็นอดีตที่เลวร้ายและไม่น่าจดจำสำหรับเธอไปเถอะนะ เกวลินจะต้อง move on เรื่องนี้ไปให้ได้ เขากับเธอ ณ ตอนนี้ เราเหมือนอยู่กันคนละโลกแล้ว ทั้งที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เกวลินเลือกที่จะตัดจบมันไปแบบนี้ เธอ ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว...

          “อืม...โอเค ต่อไปนี้ คงไม่มีเรื่องร้ายๆ สำหรับเราสองคนอีกแล้วนะ เรามาใช้ชีวิตวัยรุ่นให้สนุกกันเถอะ โอเคมั้ย”

          “โอเค...ชีวิตวัยรุ่น ที่มีเรื่องเรียน เที่ยว เล่น ให้สนุกสุดเหวี่ยงกันนะ...อืม...งั้นวันนี้ หลังเลิกเรียน เราไปกินชาบูกันเถอะ”

          “ได้สิ เราไม่ได้กินบุฟเฟ่ต์นานแล้วนะ ไปลองร้านใหม่ที่เปิดหน้ามหาลัยเรามั้ย ฉันเห็นคนไปกินกันเยอะเลยอ่ะ”

          “ได้สิ...งั้น เลิกเรียนเราก็ไปกันเลยดีกว่า ดีเลย ฉันจะได้เพิ่มน้ำหนักขึ้นมาบ้าง กลับบ้านไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พ่อฉันบ่นฉ่ำ ว่าฉันผอมไปอีก”

          “หุ่นนางแบบก็ประมาณนี้แหละ พ่อเธอไม่เข้าใจเหรอ”

          “ไม่อ่ะ มีแต่บ่น ให้ฉันเลิกอาชีพนี้”

          “พ่อคงห่วงเธอแหละ ไว้วันไหนหยุดยาว ฉันจะไปเที่ยวบ้านเธอซะหน่อย คิดถึงพ่อทัพกับแม่ณาจะแย่อยู่แล้ว กับข้าวแสนอร่อยของท่านทั้งสอง ฉันคิดถึงตลอด”

          “อืม...ไปสิ พ่อกับแม่ฉันก็ถามถึงเธอเหมือนกัน และที่บ่นหนักสุดก็คงเป็นเจ้าข้าวตังนะ ถามถึงเธอ ว่าทำไมไม่ค่อยมาเลย น้องชายฉัน คงไม่ใช่จะชอบเธอแล้วนะน้ำตาล”

          “ข้าวตัง จะให้ฉันช่วยสอนวิชาแคลคลูลัสน่ะ ฉันสัญญาไว้ แต่ไม่มีเวลาเลย สงสัยครั้งนี้คงต้องไปแล้วแหละ”

          “อืม...เดือนหน้าเป็นไง โอเคมั้ย”

          “โอเค...”

          @ คฤหาสน์สุดหรู...

          “นี่ลูกพูดจริงๆ ใช่มั้ยชินทร์ม๊าไม่ได้ฟังผิดนะ”

เป็นข่าวดีที่สุดในรอบปีเลยทีเดียว จันทร์ทิพย์คิดว่า จะหมดหวังกับลูกชายตัวดีของเธอไปเสียแล้ว

          “ครับ...ม๊าฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมตกลงตามที่ป๊ากับม๊าต้องการครับ”

          “มันต้องอย่างนี้สิ ลูกชายป๊า ไม่ทำให้ป๊าผิดหวัง”

‘ภูดิศ’ตบไหล่บุตรชายเบาๆ เขาก็ไม่ต้องผิดคำสัญญากับเพื่อนของเขาอีกแล้ว คำสัญญาที่ตกลงกันไว้ จะให้ลูกชายลูกสาวเกี่ยวดองกัน เพื่อความสัมพันธ์ทางธุรกิจที่แน่นแฟ้นมากขึ้น

          “งั้น หมั้นสักสามเดือนมั้ย แล้วค่อยจัดงานแต่งงาน ม๊าจะได้มีเวลาเตรียมงานด้วย”

          “ผม ยอมแค่หมั้นกับเพนนีครับ ส่วนเรื่องแต่งงาน ผมจะขอป๊ากับม๊าว่า รอให้ผมเรียนจบก่อนดีมั้ยครับ ผมยังไม่อยากจะแต่งงานตอนนี้หรอกครับ อีกอย่าง อายุผมแค่ 21 เองครับ ยังอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มก่อนครับ”

          “ลูกแต่งงานเร็ว ก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนนะ ความจริงม๊าก็แค่อยากอุ้มหลานเร็วๆ ก็เท่านั้นเอง”

          “นั่นสิ ป๊าว่าแต่งกันไปเลย ตามที่ม๊าบอกเถอะนะ ยิ่งลูกแต่งงานเร็ว ก็จะมีหลาน มีทายาทให้ป๊ากับม๊าอุ่นใจนะลูก”

          “ป๊าครับ ผมยังไม่อยากแต่งครับ ขอแค่หมั้นก่อนดีมั้ยครับ งั้นผมขอเวลาสองปีครับ ผมเรียนจบ และทำงาน ก็ยังไม่สายเลยนะครับ ป๊ากับม๊าเข้าใจผมหน่อยสิครับ”

          “ป๊ามีลูกชายคนเดียวนะ สมบัติที่ป๊าหามา ก็ตั้งเยอะแยะมากมาย ชินทร์จะทำไหวเหรอลูก ถ้าชินทร์รีบแต่ง และมีลูกเร็ว ลูกก็จะทันใช้นะ สมมุติชินทร์อายุสี่สิบ หลานป๊าก็จะยี่สิบแล้ว เป็นไง ทันใช้ดีมั้ยล่ะ มีสักสองสามคนก็ดี ป๊ากับม๊าจะได้ไม่เหงานะ”

          “ไม่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิมครับ ว่าจะแค่หมั้น อีกสองปีค่อยว่ากันครับ”

          “งั้น ก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน หมั้นก็พอ เดี๋ยวม๊าจะโทรบอกคุณหญิงมุกดาก่อนนะ จะได้เตรียมงาน และอีกอย่าง ชินทร์หาเวลาให้ม๊าด้วยนะ ม๊าจะได้นัดหนูเพนนี มาทานข้าวที่บ้านเรา จะได้ทำความรู้จักกันเอาไว้ด้วยนะ”

          “ครับ เดี๋ยวผมจะบอกเวลาม๊าครับ”

          @ Rescaba club…

          เสียงแก้วกระทบกันและเสียงพูดคุยที่ดังก้องกังวานสร้าง บรรยากาศที่คึกคักและมีชีวิตชีวากลิ่นหอมของวิสกี้และเบียร์ลอยอยู่ในอากาศ ผสมผสานกับ กลิ่นอ่อนๆ ของควันบุหรี่กลุ่มนักศึกษากําลังนั่งจิบเบียร์และพูดคุย กันอย่างสนุกสนาน

          “สุดท้าย มึงก็บอกพวกกูจนได้นะชินทร์”

          “ที่แท้ เรื่องที่มีเครียด ก็คือเรื่องที่มึงจะหมั้นกับสาวนั่นเอง มันยังไง ทำไมมึงไม่อยากหมั้นวะ น้องเพนนี ไม่สวยเหรอ มึงถึงต้องเครียดขนาดนั้นวะชินทร์”

          “กูไม่ได้ชอบ มันไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตาน้องเค้าหรอก ภัทร”

          “ทำไม พ่อกับแม่มึง ถึงอยากจะให้มึงแต่งงานเร็ววะ”

          “พ่อกับแม่กูต้องการให้กูสืบพันธุ์มีทายาทให้เขาเร็วไงกันต์ อายุกูก็เท่านี้ จะไปเป็นพ่อคนได้เหรอ ป๊ากับม๊ากู คิดอะไรไม่เข้าเรื่องเลย”

          “มึงจะคิดมากทำไมวะชินทร์ ก็แค่มีหน้าที่ผสมพันธุ์ เดี๋ยวลูกมึงออกมา ก็มีคนเลี้ยง บ้านรวยเป็นมหาเศรษฐี มึงจะนั่งกินนอนกินไปถึงชาติหน้าก็ยังได้เลยนี่หว่า”

          “ดูความคิดมึงสิ ภัทร แม-ร่งโคตรเลวเลยอ่ะ ไอ้ชินทร์มันเป็นคนนะโว้ย ไม่ใช่ผสมพันธุ์เสร็จ แล้วทิ้งขว้างได้ มึงนี่มันตรรกะห่วยแตกสุดๆ เลยว่ะภัทร”

          “เอ๊า! กูก็พูดตามจริงนะรัชย์ มีเงิน ก็ทำได้ทุกอย่างแหละ”

          “มันก็ไม่ทุกอย่างมั้ย ภัทร” กวินท์แย้ง

          “จะมีอะไรอีกวะวินท์ ในฐานะที่มึงก็เป็นลูกคนรวย ไหนมึงลองพูดให้กูเข้าใจหน่อย ทำไมเงินมันจะทำอะไรไม่ได้”

          “อย่างแรก เงิน มันซื้อความรักไม่ได้”

ขนาดกวินท์มีทุกอย่างพร้อม เงินก็ไม่สามารถจัดการเรื่องความรักของเขาได้เลย

          “เฮ้ย...สมัยนี้ ยังมีคนเขาคิดถึงความรักกันด้วยเหรอวะ”

          “มึงก็ต้องมีเมียมีลูก และมีครอบครัวนะ การจะมีครอบครัวที่ดีได้ พื้นฐานมันก็ต้องมีความรักมั้ย...”

          “สรุป เรื่องกู มันไปไกลกันขนาดนี้เลยเหรอวะ พวกมึง ไม่มีเรื่องอื่นเลยเหรอ...อืม...กูว่า คนที่เรื่องน้อยที่สุด น่าจะเป็นไอ้กันต์นะ มึงช่วยอัพเดทของมึงให้เพื่อนฟังหน่อยดิวะ มีสาวๆ มาชอบมึงบ้างหรือเปล่า หรือมึงจะเป็นเกย์ไปแล้ววะ”

          “...”