ตอนได้เบอร์หนุ่มโฮสต์ว่าตื่นเต้น แต่ตอนที่กดโทรไปนัดให้หนุ่มโฮสต์มาหาตื่นเต้นกว่า สุดท้ายอัญชิสาก็โทรไป นัดกันดิบดีว่าจะให้เขามารอตรงล้อบบี้ของโรงแรม
~อีกยี่สิบนาทีเจอกัน!~
เน้นให้เขาใส่สูทให้เรียบร้อย เพราะห้องบอลรูมข้าง ๆ มีงานเลี้ยงบริษัทของเธอ ถ้าเกิดฟลุ๊คมีคนในบริษัทออกมาเจอ จะได้สร้างภาพให้ดูดีหน่อยว่าตัวเองได้ควงหนุ่มหล่อขั้นเทพ
ทันทีที่วางสาย อัญชิสายกมือกุมหัวใจไม่ให้สั่น แต่เอาเถอะ เธอตัดสินใจไปแล้วว่าตัวเองจะเป็นสาวมั่น ต้องก็มั่นให้มันสุด!
….
ที่ล้อบบี้
หนุ่มหล่อร่างสูงในชุดสูทสีเข้มราวกับเป็นพระเอกมาเฟียหลุดออกมาจากซีรีส์ เดินออกมาจากในลิฟต์ พร้อมกับชายหนุ่มอีกคนที่หล่อไม่แพ้กันซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ชื่อพาทิศ หรือ ไทเกอร์
ด้านหลังของหนุ่มหล่อทั้งสอง มีบอดี้การ์ดสองคนเดินคุ้มกันด้านหลัง ส่วนด้านข้างและเยื้องไปด้านหน้ามีคอยคุ้มกันอีกสี่คน ผู้คนที่พบเห็นต่างพากันเดินหลีกทางเดินข้างหน้าไปอย่างอัตโนมัติ รังสีความเป็นมาเฟียเปล่งออร่าแค่เดินผ่านคนก็เกรง
“คริสนี่มันดึกมากแล้ว ทำไมนายไม่ค้างที่นี่วะ”
“ไม่ดีกว่า กูไม่ชอบค้างที่อื่น” มาเฟียหนุ่มบอกปัดเพื่อนรักอย่าง พาทิศ ที่เป็นเจ้าของโรงแรมนี้ เขาแค่ต้องการมาคุยกับเพื่อนสนิทเรื่องรวมหุ้นกันทำธุรกิจคาสิโนบนเรือสำราญลำใหม่ที่คิดจะหุ้นทำด้วยกันก็เท่านั้น
“ที่อื่นเหี้ยไร โรงแรมกู แต่ถ้ามึงต้องการความเป็นส่วนตัว กูปิดฟอร์ชั้นบนสุดตรงข้ามกับเพนเฮาส์ของกูในโรงแรมให้มึงยังได้”
“…”
“หรือมึงอยากจะนอนกับสาว ๆ กูก็จัดให้ได้อีกเหมือนกัน”
“กูไม่ชอบ” เขาส่ายหน้า คนอย่างคริส-คริสโตเฟอร์ ถ้าจะนอนกับผู้หญิงสักคนก็ต้องเลือก เพราะเขาไม่ชอบนอนซ้ำร่างกายกับคนอื่น แต่ถ้าของสดและใหม่จริงก็ไม่แน่!
“โอเค งั้นก็ได้” พาทิศไม่เซ้าซี้เพราะยื่นข้อเสนอดี ๆ ไปให้แล้ว
“ส่วนมึงมาส่งกูแค่นี้พอ ไปทำธุระของมึงต่อเถอะ”
“เค ๆ ตามสบาย คิดว่าโรงแรมนี้ก็เป็นของมึง ติดอะไรบอกกู” พาทิศตบบ่าคริสโตเฟอร์ก่อนจะเดินออกไป
เหล่าบอดี้การ์ดรู้หน้าที่มองหน้ากัน หัวหน้าสุดออกคำสั่ง เมื่อเห็นพาทิศเดินจากไป
“ไปเตรียมรถให้นาย”
บอดี้การ์ดสี่คนโค้งน้อมรับคำสั่ง ส่วนที่เหลืออีกสองคนคือมือขวาและมือซ้าย ผายมือเชิญเจ้านายให้นั่งรอที่โซฟาขนาดใหญ่ตรงใจกลางของล็อบบี้ ก่อนที่ทั้งคู่จะถอยห่างออกมายืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนความเป็นส่วนตัวของนาย
คริสโตเฟอร์ยกขาขึ้นไขว่ห้าง ท่าทางของเขาน่าเกรงขามไม่ต่างอะไรกับราชสีห์ ทว่า…พลันสายตาของเขากลับสะดุดกับหญิงสาวที่สวยในชุดแซกรัดรูปสีแดง ความสวยเด่นของเธอเรียกความสนใจของมาเฟียหนุ่มตั้งแต่เห็น
และ…เธอกำลังเดินตรงมาในทิศทางที่เขาเพิ่งนั่งลง
เสียงส้นสูงกระทบพื้นก้าวเข้าใกล้ ในขณะที่บอดี้การ์ดทั้งสองขยับตัวอย่างรู้งาน มาเฟียหนุ่มยกมือซ้ายขึ้นเป็นสัญลักษณ์ให้บอดี้การ์ดให้ห่างออกไป และเมื่อเธอใกล้เข้ามา เขาเลยขยับปลายมือไปด้านหลังเล็กน้อย เพื่อส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดถอยออก
รองเท้าส้นสูงก้าวฉับมาหยุดอยู่ตรงหน้า มาเฟียยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทว่าสายตายังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าสวยหวานรูปไข่
แววตาคมกริบที่มองอยู่ ทำเอาหญิงสาวใจวูบวาบ ใบหน้าขาวร้อนผะผ่าว เธออายแหละ…แต่ใจสู้ บอกตัวเองว่าตัดสินใจมาดิบดีแล้ว งานนี้ไม่มีถอย
แต่…คนตรงหน้าของเธอสิ จะรู้บ้างไหมว่าเธอต้องรวบรวมความกล้าเป็นอย่างมาก สำหรับการตัดสินใจเดินมาหาผู้ชายก่อน ที่สำคัญเธอไม่คิดด้วยว่าหนุ่มโฮสต์ที่นัดไว้เมื่อครู่ จะมาไวถึงล็อบบี้โรงแรมไวขนาดนี้
เขาใส่สูท ดูหล่อ และดูเด่น ทั้งกลางล็อบบี้มีเขาเป็นหนุ่มหล่อที่เด่นสะดุดตานั่งทำท่าหล่ออยู่คนเดียว และที่เธอคิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์เพราะเหตุนี้
ถ้าไม่ใช่ผู้ชายหน้าหล่อจัดคนนี้ ก็คงไม่มีใคร!
“เท่าไหร่”
เสียงหวานใสของหญิงสาว เอ่ยตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม
คริสโตเฟอร์เลิกคิ้วมองหญิงสาวในชุดแดงรัดรูปที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าหวานรูปไข่ ปากนิด จมูกหน่อย แต่ดวงตาฉายแววรั้นเอาเรื่องอยู่นิด ๆ กำลังจ้องสบตาเขา
“อะไรคือเท่าไหร่”
“ที่เราดีลกันไว้ตอนโทรคุยกันเมื่อกี้” อัญชิสาเม้มริมฝีปาก มือเรียวกำจิกเนื้อตัวเองพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น
เขาแสยะยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก เลื่อนสายตาที่มองจากใบหน้า ไต่ระดับลงไปที่หน้าอก ก่อนจะไล่ไปที่เอวคอด ไปจนถึงสะโพกผายที่กลมมน และต่ำไปตรงนั้น
อืม…หุ่นน่า…
น่าสนใจ?
แต่…เธอเป็นผู้หญิงบริการเหรอ?
ไม่สิ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงขายบริการคงไม่เอ่ยถามเขาว่าเท่าไหร่ งั้นหรือเธอคิดว่าเขาคือหนุ่มโฮสต์?
หึ…ระดับมาเฟียแบบเขาถูกมองเป็นหนุ่มโฮสต์!
“แล้วแต่คุณจะให้” เสียงทุ้มก้องกังวานแต่ฟังดูแล้วทรงอำนาจเอ่ยตอบ
“ฉันไม่เคยจ้างหนุ่มโฮสต์ นายคนแรก ไม่รู้ว่าต้องให้กันเท่าไหร่” หญิงสาวกัดริมฝีปาก แววตาเชื่อมั่นเมื่อครู่ฉายแววความกังวลใจเล็กน้อย
เธอกำลังเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์ ส่วนเขาก็กำลังนึกสนุกกับการที่ได้สวมรอยเป็นหนุ่มโฮสต์เพื่อกินของฟรี ที่สำคัญผู้หญิงตรงหน้าเธอสวยถูกสเปคเขามาก
“คนแรกหมายถึง?”
“ฉันยังไม่เคยนอนกับใคร”
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมากสำหรับมาเฟียหนุ่ม
“และ…เออ…แต่ถ้านายทำให้ฉันลืมแฟนเก่าได้ฉันจะให้ทิปนายเพิ่มด้วยหนึ่งร้อย”
หนึ่งร้อย…หึ
ระดับมาเฟียคริสโตเฟอร์ เงินหนึ่งร้อยล้านเขาเอามาโปรยทิ้งลงจากยอดตึกยังได้เลย แต่ผู้หญิงคนนี้กล้ามากที่บอกจะให้เขาหนึ่งร้อยบาท
เธอกล้าหยาม เขาก็กล้าเย็x
“ได้! งั้นคุณก็อย่าร้องขอให้ผมหยุดกลางคันก็แล้วกัน”
💋💋💋
“ร้องไห้ทำไมครับ?”เสียงทุ้มจากคนตรงหน้าเอ่ยถาม ทำเอาอัญชิสาชะงักไปนิด เพราะอย่าว่าแต่แผ่นหลังคนตรงหน้าเหมือนคริสโตเฟอร์เลย ขนาดเสียงก็ยังเหมือนเหมือนมาก…นี้เธอคิดถึงเขามากจน…อ๊ะ!! หรือว่า!!อัญชิสาค่อย ๆ เงยหน้ามองเห็นรองเท้าหนังสีดำมันวับที่คุ้นตา ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปอีก เห็นคนตรงหน้ากำลังนั่งลงชันเข่ามองจ้องเธอ“คุณคริส!”“ร้องไห้ทำไม หรือยังโกรธที่เห็นหน้าผมอีก” สีหน้าคริสโตเฟอร์สลดลง แต่ก็เข้าประคองอัญชิสาให้ยืนขึ้นฮรึก…“ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ?”“ฮรึก…โกรธ…”อัญชิสาตอบสะอึกสะอื้นเป็นเด็ก ๆ ถึงตอนนี้พอจะรับรู้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาที่เธอกับคริสโตเฟอร์ก็ไม่สนคนจะร้องไห้อะ?ห้ามได้ไหมล่ะ…ก็ไม่ได้“ผมขอโทษที่มาให้เห็นหน้า แต่ว่าผม…”“ฉันโกรธ โกรธที่คุณหายไปไหนตั้งหลายวัน ฮรึก”กลายเป็นเขาสินะที่ผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง เธอโกรธจนไล่เขาเพราะไม่อยากเห็นหน้า แต่ตอนนี้เธอดันโกรธที่เขาหายไปจริง ๆคริสโตเฟอร์คลายยิ้มออกมา ที่อย่างน้อยก็รู้ว่าความโกรธอันหลังของเธอมาจากความคิดถึง“คิดถึงผมเหรอ”“ฉันไม่ได้คิดถึง!” เธอแหวเสียงเข้าใส่ สองมือป้ายปาดน้ำตาไปด้วย พร้อมกับมองคนตัดหน้าด้วยแววตาต
“พักนี้ทำไมเหม่อบ่อยจังเลยคะ คิดถึงใครหรือเปล่าเอ่ย?”เป็นคำถามจากคนตรงหน้าที่ทำให้คนที่กำลังเขี่ยจานอาหารไปมารีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วฉีกยิ้ม“เปล่านี่คะ อัญไม่ได้คิดถึงใคร”แต่ก็ยังไม่วายโกหกตาใสเหมือนเดิม“เอ ไอย์ว่าคุณอัญต้องคิดถึงคุณคริสแน่เลย เห็นว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ นิดหน่อยค่ะ แต่ถึงยุ่งยังไงก็ยังขอให้ไอรดามาอยู่เป็นเพื่อนคุณเพราะเขากลัวคุณจะหนีจากเขาไปไหนอีก”“กลัวหนีแต่ก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น” อัญชิสาลืมตัวบ่นพึมพำ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดพูดอะไรออกมา เธอรีบส่ายหน้าทันที“อ่า…เปล่านะคะ อัญหมายความว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยก็ได้ จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากเห็นหน้าเท่าไหร่”ไอรดามองหน้าอัญชิสาแล้วอมยิ้มเพราะคนตรงหน้าเหมือนเธอไม่มีผิด“เอาเถอะค่ะ ไอย์เคยเป็นแบบคุณมาก่อน เคยพูดแบบคุณ เคยรู้สึกแบบคุณ ไม่ยอมรับตัวเอง จนเกือบจะเสียคุณไทเกอร์ไปเหมือนกัน เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะไอย์ไม่รู้ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วไอย์หลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหน”“…”“กับความรักบางทีความรักมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือไว บทมันจะรักก็คือรัก แต่ถ้ารักแล้วต้องรู้ตัวให้ไวก่อนจะเสียเขาไปให้คนอื่น คุณอัญคิดดูสิ คุณค
-ที่คอนโด-หลังจากกลับมาถึงที่พัก อัญชิสาตรงเข้าไปในห้องนอนทันที เธอยังคงเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จากับ คริสโตเฟอร์เหมือนเดิม แถมเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของเธออีกต่างหากเดือดร้อนถึงคนที่ไม่เคยมีเมียอย่างคริสโตเฟอร์ต้องโทรไปปรึกษาพาทิศเพื่อนซี้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมเอดิลอสและกำลังจะแต่งงานกับไอรดาดาราสาวชื่อดังเร็ววันนี้....“ไทเกอร์ มึงทำยังไงวะผู้หญิงถึงยอมแต่งงานด้วย” น้ำเสียงติดจริงจังเอ่ยถาม แต่ปลายสายกลับตอบมาด้วยเสียงหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก(สัส โทรมาหากูด้วยเรื่องแค่นี้)“แค่นี้เรื่องไร เรื่องซีเรียสเว้ย”(ซีเรียสไรวะ อย่างมึงต้องมียิงเปรี้ยงปร้าง หรือโดนลอบฆ่าโน้นถึงจะเรียกว่าซีเรียส)“เอาดี ๆ กูจริงจัง”(ครับ ๆ คุณเพื่อน แต่เอาจริงนะคนระดับมึงแค่จับผู้หญิงมาแล้วบังคับให้แต่งงานด้วย ง่ายนิดเดียว)“ง่ายพ่อง ถ้าง่ายกูจะโทรมาปรึกษาเสือผู้หญิงอย่างมึงไหม” คริสโตเฟอร์ถอนหายใจหนักอีก เพราะการขอผู้หญิงแต่งงานหรือการมีความรักมันค่อนข้างอยู่นอกสารบบเขาไปหน่อย(สัสครับคุณคริส กรุณาพูดจาดี ๆ ใครเป็นเสือ ถึงกูจะชื่อไทเกอร์ แต่กับเมียกูกูเชื่องเป็นแมวนะครับ)“มึงจะจริงจังกี่โมง?
-ที่โรงพยาบาล-ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มยังคงเดินหงุดหงิดงุ่นงานไปมาที่หน้าห้องตรวจ มองนาฬิกาข้อมืออย่างใจจดใจจ่อ จนกระทั่งคุณหมอผลักประตูออกมา เขาจึงรีบถลาเข้าไปถามอาการ“เออ...เธอเป็นอย่างไงบ้างครับ”“คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่าครับ”หมอชะงักมองหน้าก่อนจะเป็นถามย้อนกลับ เล่นเอาคริสโตเฟอร์อึ้ง…พูดไม่ออกใช่…เมื่อวานก่อนอัญชิสาก็ถามเขาแบบนี้ และเขาเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสถานะที่ให้เธอคืออะไร?แค่..ชอบที่มีดีเธออยู่ใกล้ ๆชอบตอนที่ได้มีอะไรด้วยกันแทบทุกวันมันเหมือนทั้งร่างกายและหัวใจมันได้รับการปลดปล่อย จากงานและหลาย ๆ สิ่งที่หนักหน่วงใช่…เธอคือแบตเตอรี่ของเขา!นึกย้อนถึงตอนที่แม่บ้านโทรมารายงานว่าอัญชิสาเขียนจดหมายลาและทิ้งเงินสดแปดหมื่นไว้ในซองสีน้ำตาลบนหัวนอนหัวใจของเขาก็กระตุกแกว่งขึ้นทันที!เขารีบหยิบไอแพดไล่เปิดเช็กดูกล้องวงจรปิด ทุกจุดที่ชวนให้เขาสงสัย ไล่เหตุการณ์ย้อนหลังไปถึงสาเหตุที่ทำให้อัญชิสาตัดสินใจหลบหนี ก่อนจะพบว่า…เมื่อวันก่อนเธอไปบริษัท ได้เข้าไปคุยอะไรกับเอมม่าบางอย่าง และเธอได้กลับออกมาพร้อมซองสีน้ำตาลที่คาดว่าจะเป็นเงินสด!ทั้งภาพทั้งเสียงพอจับใจความได้ว่าอะไรเป
หน้าท้องแบบราบกระตุกเกร็ง สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้าภายใน ลมหายใจทั้งสองหอบกระเส่า“ครับ” เป็นครั้งแรกที่เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยตอบ ส่งผลให้คนใต้ร่างร้องไห้อย่างหนัก“คนเลว…ฮรึก...คุณปลอดภัยใช่ไหมคะ ฮือ…”ทั้งโกรธ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคริสโตเฟอร์ค่อย ๆ ดึงผ้าปิดตาออก มองอัญขิสาที่ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มไปหมด“ฮรึก คุณปลอดภัยแล้วจริง ๆ ด้วย”“ครับ ขอโทษ” เขาจูบลงที่หน้าผากเธออีกครั้ง“ฉันกลัว กลัวคุณจะตาย ฮรึก ฮือ”“ทำไมถึงกลัวผมจะตาย”“ก็…” อัญชิสาเลือกที่จะเม้มริมฝีปากแทนการที่จะพูดต่อ ดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาฉายแววเต็มไปด้วยตัดพ้อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาแกล้งให้เธอกลัว!“ผมสิเพิ่งรู้ตัวว่าจะตายถ้าขาดคุณ”“แต่ ครั้งนี้คุณทำเกินไปมาก!”“อะไรนะ ทำถึงมาก?” คริสโตเฟอร์ยิ้มล้อ ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ยิ้มและไม่ได้เล่นด้วยใช่! ต่อให้ยอมรับว่าลึก ๆ เธอหลงชอบคริสโตเฟอร์มากแค่ไหน แต่ครั้งนี้เขาทำเกินไปจริงๆเธอกลัวมาก…“ฉันไม่เล่น ฉันจะกลับ!”“งั้นอาบน้ำกันก่อน” คริสโตเฟอร์แตะหลังมือ แต่โดนอัญชิสาสะบัดมือทิ้งทันที“ไม่ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วทะ
สองมือที่ได้รับอิสระรีบไขว่คว้าหมายจะดึงผ้าปิดตาออก แต่กลับถูกฝ่ามือหนารวบข้อมือเธอเอาไว้ แล้วตรึงสองแขน ก่อนจะดันร่างบางลงไปกับเตียงนอนนุ่ม“ดะเดี๋ยวค่ะ เขาไม่ได้รับอันตรายใช่ไหม คุณแน่ใจว่าปล่อยเขาไปแล้วจริงๆ”เธอยังละล่ำละลักถามชายตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอยู่รอมร่อ แต่เธอกลับห่วงคริสโตเฟอร์มากกว่า“อืม...” เขาตอบอีกครั้ง“ฮรึก...ขอบคุณที่ไว้ชีวิตเขา”อัญชิสาโล่งอก แต่กลับร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดกับตัวเองในนาทีข้างหน้าเธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม…ในความมืดมิดของผ้าปิดตาที่มองอะไรไม่เห็นกลับรู้สึกได้ถึงฝ่ามือแกร่งของชายแปลกหน้าคนนั้น เข้าสอดประสานเข้าที่เรียวนิ้วทั้งห้าของเธอไว้และ…เขากำลังยกตัวขึ้นคร่อม!ร่างบางไม่ได้ดิ้นรนหรือขัดขืน เพราะนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องรับปากชายคนนั้นไว้แล้วว่าต้องแลก!เขา...คลายมืออัญชิสาออกข้างหนึ่ง เมื่อเห็นเธอสงบนิ่ง ก่อนเคลื่อนมือค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของอัญชิสาทีละเม็ด ทีละเม็ด จนความเย็นกระทบร่าง สาบเสื้อเผยแยกออกจากกันเผยให้เห็นเนินหน้าอกภายใต้บราเซียร์ขนาดใหญ่เธอเบือนหน้าหนีร้อ