Chapter 3 - สวยทั้งตัว

สวยทั้งตัว

ดีลจบแบบใจสั่น อัญชิสาเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเธอเดินนำชายหนุ่มไปทางลิฟต์ บรรยากาศดูน่าตึงเครียดระดับสิบ โชคดีที่คนติดตามของเขาไม่ได้ตามมาให้เธอรู้สึกกลัวมากไปกว่านี้ ส่วนเธอก็ยังคงคิดว่าเขาคือหนุ่มโฮสต์ที่จ้างมา

เมื่อครู่ทันทีที่ดีลจบ เขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมผายมือให้เธอได้เดินนำ อัญชิสาแทบจะก้มหน้าก้มตาเดิน ยอมรับว่าที่ตัดสินใจห่าม ๆ จ้างหนุ่มโฮสต์ก็ใจสั่นมากพออยู่แล้ว แต่ที่สั่นมากกว่าปกติ คือจำเป็นไหมที่หนุ่มโฮสต์ต้องหล่อและดูดีมากมายขนาดนี้

คล้อยหลังที่อัญชิสาเดินนำไป มาเฟียหนุ่มก็พยักหน้าเรียกบอดี้การ์ดให้เข้าหา

“ครับนาย”

“เตรียมห้อง” เขาเอ่ยเสียงเรียบ และห้องที่ว่านั่นคือห้องระดับเพนเฮ้าส์ชั้นสูงสุดของโรงแรมที่เพื่อนของเขาเป็นเจ้าของ ซึ่งห้ามบุคคลภายนอกวุ่นวาย!

ถึงหน้าลิฟต์อัญชิสาหยุดยืน และหันกลับมองมาเฟียหนุ่ม

“ฉะ ฉันจ้องห้องพักโรงแรมเอาไว้แล้วชั้น 16” มือเรียวเอื้อมไปกดปุ่มเพื่อรอลิฟต์ แต่เขากลับจับปลายนิ้วของเธอออกแล้วปล่อย

“ไปห้องผม ผมเปิดห้องส่วนตัวเอาไว้แล้ว”

“คะ?”

“ตามมา”

คราวนี้เขาเดินนำเธอไปที่หน้าลิฟต์อีกตัวที่มีคนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนอยู่ อัญชิสาเงยหน้ามองเขาแบบงง ๆ

“แล้วทำไม …เออไม่ไปห้องของฉัน”

ก็ในเมื่อเธอเป็นคนจ่ายเงินจ้าง ค่าห้องเธอก็น่าเป็นคนจ่าย

“ผมไม่ชอบห้องคนอื่น” เขาตอบเสียงนิ่ง แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรตอบ เสียงลิฟต์ตรงหน้าก็ดังขึ้น เขาเชิญเธอให้เข้าไป ก่อนที่จะก้าวตามไปติดๆ

รอบนี้เธอประหม่าหนักกว่าเดิม เข้ายืนใกล้เธอมาก มากจนกลิ่นน้ำหอมจากชายหนุ่มปะทะเข้าที่จมูก เธอยืนก้มหน้ากุมมือตัวเองไม่ให้สั่น แต่ไอ้ที่ห้ามสั่นไม่ได้ก็คือหัวใจ สั่นแรงมาก

เธอไม่กล้าพูด ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง

แต่…ก็ไม่คิดจะถอยด้วยเช่นกัน

หล่อขนาดนี้ งานดีขนาดนี้ ถอยได้ไงก่อน? แบบนี้สิถึงจะคู่ควรกับครั้งแรกของเธอ

เมื่อลิฟต์เคลื่อนตัวจนพามาถึงชั้นบนสุด อัญชิสาสูดลมหายใจฮึบเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนที่สองขาเรียวจะก้าวออกมาจากในลิฟต์ เธอชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าที่หน้าห้องที่เขาบอกว่าจองไว้ ยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนต้อนรับอีกสองคน

เว่อร์วังแบบแปลก ๆ แต่นาทีนี้สมองไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เพราะเรื่องน่าระทึกกว่านั้นคือความบริสุทธิ์ที่กำลังจะเสียไป

“คุณตามผมมาถึงที่นี่ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”

เขาถามย้ำเพื่อความมั่นใจ เพราะเซ็กส์สำหรับมาเฟียแบบเขาคือการสมยอม และต้องไม่ใช่การบังคับ!

“ค่ะ” อัญชิสาพยักหน้า เธอตามเขามาถึงนี่ถามได้จะเปลี่ยนใจนะหรือ ฮึ...ไม่มีทาง

“ฉันมีเงินจ่ายให้คุณแน่นอนไม่ต้องกลัว” เธอว่า เหมือนเขากลัวเธอไม่มีเงิน แต่เอาเถอะเธอกะมีอะไรแค่ชั่วโมงเดียวแล้วก็จบ อย่างเก่งคงไม่น่าถึงสองหมื่น

"ก็ดี" เขาตอบเสียงเรียบ มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหญิงสาวเข้ามาในห้อง อัญชิสากวาดสายตาไปรอบ ๆ ความหรูหราของห้องนี้ทำเธอหวั่นใจแปลก ๆ ก็…นี่มันห้องระดับ VVIP ชัดๆ

สายตาคู่หวานกวาดมองโดยรอบห้อง ก่อนจะเดินตามเขาไปจนถึงห้องนอนที่แยกเป็นสัดส่วน จนกระทั่ง มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าเตียงนอนหรูตั้งตระหง่าน อยู่กลางห้อง ด้านนอกมองผ่านกระจกใสขนาดใหญ่ เห็นบรรยากาศภายนอกของชั้นระฟ้าบ่งบอกว่าห้องพักนี้อยู่สูงลิบระฟ้า

อยู่ ๆ อัญชิสาก็เริ่มปอดแหก มือไม้เย็บเฉียบตามอุณหภูมิภายในห้องเย็นจัด แต่ทว่าใบหน้าหวานกลับมีเหงื่อผุดออกมาเฉย

“ไปนั่งรอผมบนเตียง” เขาออกคำสั่ง

“ห๊ะ…” เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย อัญชิสารู้สึกแปลก เพราะเขากล้าออกคำสั่งกับผู้ว่าจ้างแบบเธอมากกว่าที่เธอควรจะเป็นคนสั่ง

ทว่าความคิดกลับทำให้หยุดนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อเห็นภาพตรงหน้า

หนุ่มโฮสต์สุดหล่อที่เธอจ้างมากำลังถอดเสื้อสูท เขาโยนมันลงไปบนโซฟา ก่อนที่เขาจะเริ่มยกแขนขึ้นมาปลดกระดุมข้อแขนออก

อึก…เซ็กซี่มากค่ะพ่อ!

“เออ คะ คุณจะอาบน้ำก่อนไหม”

“ค่อยอาบทีเดียว”

มาเฟียหนุ่มตอบ แต่สายตาคมกริบยังจับจ้องอัญชิสาไม่วางตา มือหนาเคลื่อนมาปลดกระดุมตรงคอเสื้ออย่างใจเย็น ในขณะที่สองขาของเขาจะก้าวตรงมาหาเธอ

“ดะ เดี๋ยว เออฉันลืมถามไป ละ แล้วคุณได้พกถุงยางมาไหมคะ ครั้งแรกควรจะป้องกัน”

“ไม่มีไซซ์”

หา….หมายความว่ายังไงไม่มีไซซ์ อัญชิสาเหวอหนัก

“ตะ แต่ฉันว่าเราควรป้องกันนะ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณเคยนอนกับใครมาบ้างแล้ว ติดโรคมาหรือเปล่า”

หญิงสาวพูดพลางเริ่มขยับตัวหนี แต่ทว่าไม่ทันแล้วเขาเดินมาถึงตัวพร้อมกับดันร่างเธอลงไปนอน ร่างใหญ่คร่อมร่างเธอเอาไว้ จนไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้

สาบเสื้อของคริสโตเฟอร์แยกออก เธอลอบมองแผ่นหน้าท้องแน่นที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

คลีน แน่น ขาว…

อัญชิสาถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่!

“ผมไม่เคยนอนกับใครมาสามเดือน พอที่จะทำให้มั่นใจได้หรือยัง”

“อ่า…ออ คะ” เธอใจคอไม่ค่อยดี สมองประมวลผลได้ช้าลง รู้สึกเหมือนวันนี้ตัวเองพูดจาติด ๆ ขัด ๆ

“แล้วคุณละ นอนกับใครมาล่าสุด” เขารีเช็กอีกครั้งให้มั่นใจ แต่ดูจากอาการตัวสั่นเป็นลูกนกแบบนี้ ดูแล้วจะไม่น่า…

“ฉะ ฉันไม่เคย”

“ดี งั้นก็ปลอดภัย สดได้” คริสโตเฟอร์ทำท่าโน้มตัวไปข้างหู เล่นเอาคนใต้ร่างหลับตาปี๋ สองมือรีบดันใบหน้าของเขาออก

“ดะเดี๋ยว เรายังไม่ตกลงเรื่องราคา” เธอหลี่ตาขึ้นมามองเขาอีกครั้ง เขาถอนหายใจมีสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะจับข้อมือของเธอที่ดันใบหน้าเขาเอาไว้ออกแล้วกดลงจนจมลงกับที่นอนนุ่ม

“เอาเท่าที่มี”

“ฉะ ฉันมีแค่สองหมื่น”

“อืม…”

“งะ งั้น แค่ชะ ชั่วโมงเดียวก็พอนะ ถะ ถ้า มากกว่านั้นฉันไม่มีเงินจ่าย”

“อืม ถ้าเกินชั่วโมงผมแถมให้”

“ตะ แต่…”

“หยุดพูดได้หรือยัง…” เขาดุ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงที่ซอกคอขาวเนียนของหญิงสาว ลมหายใจร้อนระอุพ่นผะผ่าววนเวียนจนอัญชิสาขนลุกซู่ ลิ้นร้อนที่เปียกชื้นเข้าโลมเลียซอกหู ก่อนจะขบเม้มเบา ๆ ที่ติ่งหู สร้างสัมผัสที่แปลกใหม่ในชีวิตที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต

เขาปล่อยข้อมือเธอ ก่อนจะเลื่อนมาเคล้นคลึง คงที่หน้าอกที่ทั้งนุ่มและแน่น ติดก็แต่เสื้อผ้าที่มีมันขวางเนื้อสัมผัสจนหงุดหงิด และเขาควรจะถอดมันทิ้งไปตั้งนานแล้ว

เร็วเท่าความคิด เขาเอื้อมมือไปปลดซิปซ่อนตรงด้านข้างชุดของเธอ ก่อนจะปลดชุดสวยให้เลื่อนลงผ่านเรียวขา

“อะ…” ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบร่าง อัญชิสาอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน

สายตาคมกริบคนตรงหน้า จ้องมองร่างกายเกือบเปลือยเปล่าของเธอไม่วางตา เขาไล่สายตาจากใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ไปหยุดอยู่ที่หน้าอกคู่สวยที่เขาเพิ่งโยนบราปีกนกทิ้งมันไป เม็ดสีชมพูบนยอดอกแข็งขึ้นเพราะความหนาว แต่ชวนให้เอาปลายลิ้นไปสัมผัส มือหนาลูบไล้หน้าท้องที่แบนราบทว่ายังพอมีกล้ามเนื้อนิด ๆ ชวนเซ็กซี่

มาเฟียหนุ่มหยุดทุกสิ่ง เมื่อไล่สายตาไปหยุดอยู่ที่ถึงชั้นในจีสติงลูกไม้สีแดงสด

ก่อนหน้านี้ หญิงสาวตั้งใจใส่มาโชว์อดีตแฟนหนุ่ม ที่เขาไม่มีบุญพอเห็นมัน!

“ยะ อย่ามอง”

อัญชิสาร้องห้าม เมื่อฝ่ามือหนาค่อย ๆ ดึงชั้นในที่ปกปิดจุดหวงแหนสุดท้ายของเธอออก

คริสโตเฟอร์มองตาไม่กะพริบ เขาลอบกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ ผ่านผู้หญิงมานับสิบ แต่ไม่เคยมีใคร สวย…เนียน…สีชมพูระเรื่อ…ไร้แพรไหมสีดำให้ขวางตาขนาดนี้

บริสุทธิ์จนเหมือนเด็ก…

“สวย” เสียงงึมงำบ่งบอกว่าพอใจ

ผู้หญิงตรงหน้าเขาสวยทั้งตัว

สวยยัน…

สวยทุกส่วน

สวยไม่มีที่ติเลยจริง ๆ

💋💋💋