Chapter 5 - ครั้งแรกมีใครไม่กลัวบ้าง

ครั้งแรกมีใครไม่กลัวบ้าง

สีหน้าตื่นตระหนกของอัญชิสาที่ถูกจับให้นอนหงาย เรียกรอยยิ้มที่มุมปากของมาเฟียหนุ่มเป็นอย่างดี

ไม่ใช่อะไร …หน้าตื่น ๆ แบบนี้ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ไหนจะท่าทางกัดริมฝีปากที่กำลังเหนียมอายนี่อีก มันดูยั่วยวนมากกว่าจะบอกว่าเธอเขิน

“นะ ไหนว่าจะหยุดคะ?”

“แค่เปลี่ยนท่า เผื่อคุณไม่ชอบท่านั้น”

ฟังคำตอบแล้วอัญชิสาจะบ้าตาย อายมากที่ตอนนี้ เขากำลังสำรวจมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธออย่างถือวิสาสะ ก่อนที่เขาจะไล่สายตาคม แล้วหยุดมองสบตานิ่งกับเธอ

คนถูกมองหัวใจสั่นจนไม่กล้าสบตาสู้ เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น แต่ก็ถูกฝ่ามือหนาเชยคางมนให้หันกลับมามองเขาตามเดิม

“กลัวเหรอ?”

“นะ…นิดหน่อยค่ะ”

เธอตอบเสียงสั่น ก็นะ…ครั้งแรก มีใครไม่กลัวบ้าง

“มันไม่ได้น่ากลัวหรอก แล้วคุณจะชอบมัน”

มาเฟียหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่มือหนาบีบขย้ำเฟ้นหน้าอกคู่สวยของเธอไปด้วย คนถูกกระตุ้นเม้มริมฝีปาก เมื่อปลายนิ้วเรียวของเขาเขี่ยติ่งเล็ก ๆ ของเธอจนเป็นไต

อึก…อืม

“ไม่ต้องกลั้นเสียง ถ้าเสียวก็แค่คราง”

เขาบอกในขณะที่อัญชิสายกหลังมือมากัดนิ้วชี้ของตัวเอง แต่เขากลับเอื้อมมือไปดึงมือของเธอออก แล้วกดแนบไว้กับที่นอนอีกข้างหนึ่ง ก่อนที่อีกมือที่วางอยู่ เคลื่อนไหวสัมผัสเบา ๆ ทั่วเรือนร่าง ไล้ไปถึงต้นขา ลูบไล้แผ่วเบาอย่างเชื่องช้าแล้วไปหยุดอยู่ที่จุดบอบบาง

อึก…อัญชิสาหลับตาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายนิ้วเริ่มเขี่ยวนเบา ๆ ที่ติ่งเกสรของตัวเธอ

เขา…จะกระตุ้นอารมณ์ของเธอเก่งเกินไปแล้ว

“คุณชื่ออะไร?” เสียงทุ้มนุ่มแต่ทรงอำนาจถาม

“ถะ ถามทำไมคะ” เขานึกบ้าอะไรกัน อยู่ ๆ มาถามอะไรเอาตอนนี้ ตอนที่สติสตางค์ของเธอกำลังจะไม่เหลือ

ที่สำคัญ…มันก็แค่วันไนท์ เจอกัน…จ่ายเงินแล้วก็จบ เธอไม่ได้คิดมีความสัมพันธ์กับเขาต่อ!

“ผมชื่อคริส”

“บะ บอกฉันทำไมคะ?”

“ถ้าคุณเสียวจนทนไม่ไหว ต่อไปให้ครางเป็นชื่อผม” พูดจบปลายนิ้วก็กดเข้าไปช่องหลืบ

“อ๊ะ…” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เมื่อปลายนิ้วหยุดคาไว้ “ฉะ ฉัน…” อัญชิสาเริ่มกลัว อยากบอกให้เขาหยุด เพราะกลัวเจ็บ แต่อีกใจก็นะ…มันมาถึงขั้นนี้

“แค่นิ้ว…ไม่เจ็บหรอก ก็เหมือนลิ้น” เขายิ้มร้ายก่อนเริ่มขยับนิ้วเข้าออก

คำพูดคือการหลอกล่อชั้นดี มันก็แค่เป็นการปลอบบอกเธอให้หายจากตัวสั่น คริสโตเฟอร์จ้องมองใบหน้าสวยก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก

ที่ผ่านมากฎของเขาคือการไม่ชอบจูบ แต่กลับผู้หญิงคนนี้ดูแตกต่าง นอกจากใบหน้าหวาน ริมฝีปากอิ่มสวยของเธอก็ดูหวาน…

อัญชิสากำลังถูกทำให้ร่างกายหลอมละลายทางสายตา ไปพร้อมกับการกระทำที่หนักหน่วง ฝ่ามือร้ายอีกข้างเข้าเคล้นขย้ำที่หน้าอก ส่วนอีกข้างก็เสียดสีเข้าออกช่องทางรักของเธอไม่หยุดหย่อน

เสียงหัวใจสะท้อนดัง ตึก…ตัก ดังจนจับจังหวะนับไม่ถูก เมื่อใบหน้าใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มเริ่มขยับลงมาใกล้ ในขณะที่อัญชิสาได้แต่ปรือตามอง

ก็นะ…

ทั้งดวงตาคมกริบ

ทั้งจมูกโด่งเป็นสัน

ทั้งริมฝีปากรูปหยัก

มันขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจรินรดอยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนความหล่อของเขาแยงเข้าตา จนจะวูบ

ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาร้อน แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนร้อนกว่า กระนั้นอัญชิสาก็ยังไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้คนตัวโตได้สัมผัส

คริสโตเฟอร์ที่กำลังจะก้มจูบ หยุดชะงัก

“เคยจูบกับใครไหม?”

เธอตอบเขาด้วยการส่ายหน้าไปมา ไม่รู้ว่าเพราะเสียวจากนิ้วที่ขยับอย่างต่อเนื่องด้วยหรือเปล่า

“แลกลิ้นก็ไม่เป็น?”

เธอส่ายหน้ายืนยันอีกครั้ง

“งั้นผมคงเป็นจูบแรกของคุณสินะ”

“คะ …นะ นอกจากหมาที่บ้าน ฉันก็ยังไม่เคยจูบกับใครเลย”

เธอยอมตอบ แต่กล้าเปรียบเขากับหมา!

หึ…คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาในลำคอ เอ็นดูความเดียงสา แต่ก็มันเขี้ยวจนกระแทกนิ้วไปแรง ๆ

“อ๊ะ อ๊า” คนตัวเล็กครางเสียงหลง สะโพกกระตุกแอ่นรับเข้าไปหาปลายนิ้ว

“งั้น …หลับตา เผยอปากออกนิด ๆ ถ้าเม้มปากแบบนี้ผมจูบคุณไม่ถนัด” เสียงทุ้มพูดออกคำสั่ง แต่ฟังดูเหมือนมนต์สะกด อัญชิสายอมทำตามอย่างว่าง่าย ดวงตาคู่หวานพริ้มหลับอวดขนตางอน ๆ บนเปลือกตาคู่สวย

“ใช่ แบบนี้แหละ ดีมาก เด็กดีของผม”

เรียวนิ้วเคลื่อนหนีจากหน้าอก ก่อนลูบไล้ไปที่ปากสวย แล้วเกลี่ยเบา ๆ เข้าไปในโพรงปาก คนตัวเล็กตอบโต้ตามสัญชาตญาณลึก เธอเผลอดูดนิ้วปลายนิ้วเขาเบา ๆ ในท่าทางชวนเซ็กซี่

เขานึก…อยากให้เธอดูดอะไรที่มากกว่าปลายนิ้ว

แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้รีบร้อนในตอนนี้…

💋💋💋