สีหน้าตื่นตระหนกของอัญชิสาที่ถูกจับให้นอนหงาย เรียกรอยยิ้มที่มุมปากของมาเฟียหนุ่มเป็นอย่างดี
ไม่ใช่อะไร …หน้าตื่น ๆ แบบนี้ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ไหนจะท่าทางกัดริมฝีปากที่กำลังเหนียมอายนี่อีก มันดูยั่วยวนมากกว่าจะบอกว่าเธอเขิน
“นะ ไหนว่าจะหยุดคะ?”
“แค่เปลี่ยนท่า เผื่อคุณไม่ชอบท่านั้น”
ฟังคำตอบแล้วอัญชิสาจะบ้าตาย อายมากที่ตอนนี้ เขากำลังสำรวจมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธออย่างถือวิสาสะ ก่อนที่เขาจะไล่สายตาคม แล้วหยุดมองสบตานิ่งกับเธอ
คนถูกมองหัวใจสั่นจนไม่กล้าสบตาสู้ เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น แต่ก็ถูกฝ่ามือหนาเชยคางมนให้หันกลับมามองเขาตามเดิม
“กลัวเหรอ?”
“นะ…นิดหน่อยค่ะ”
เธอตอบเสียงสั่น ก็นะ…ครั้งแรก มีใครไม่กลัวบ้าง
“มันไม่ได้น่ากลัวหรอก แล้วคุณจะชอบมัน”
มาเฟียหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่มือหนาบีบขย้ำเฟ้นหน้าอกคู่สวยของเธอไปด้วย คนถูกกระตุ้นเม้มริมฝีปาก เมื่อปลายนิ้วเรียวของเขาเขี่ยติ่งเล็ก ๆ ของเธอจนเป็นไต
อึก…อืม
“ไม่ต้องกลั้นเสียง ถ้าเสียวก็แค่คราง”
เขาบอกในขณะที่อัญชิสายกหลังมือมากัดนิ้วชี้ของตัวเอง แต่เขากลับเอื้อมมือไปดึงมือของเธอออก แล้วกดแนบไว้กับที่นอนอีกข้างหนึ่ง ก่อนที่อีกมือที่วางอยู่ เคลื่อนไหวสัมผัสเบา ๆ ทั่วเรือนร่าง ไล้ไปถึงต้นขา ลูบไล้แผ่วเบาอย่างเชื่องช้าแล้วไปหยุดอยู่ที่จุดบอบบาง
อึก…อัญชิสาหลับตาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายนิ้วเริ่มเขี่ยวนเบา ๆ ที่ติ่งเกสรของตัวเธอ
เขา…จะกระตุ้นอารมณ์ของเธอเก่งเกินไปแล้ว
“คุณชื่ออะไร?” เสียงทุ้มนุ่มแต่ทรงอำนาจถาม
“ถะ ถามทำไมคะ” เขานึกบ้าอะไรกัน อยู่ ๆ มาถามอะไรเอาตอนนี้ ตอนที่สติสตางค์ของเธอกำลังจะไม่เหลือ
ที่สำคัญ…มันก็แค่วันไนท์ เจอกัน…จ่ายเงินแล้วก็จบ เธอไม่ได้คิดมีความสัมพันธ์กับเขาต่อ!
“ผมชื่อคริส”
“บะ บอกฉันทำไมคะ?”
“ถ้าคุณเสียวจนทนไม่ไหว ต่อไปให้ครางเป็นชื่อผม” พูดจบปลายนิ้วก็กดเข้าไปช่องหลืบ
“อ๊ะ…” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เมื่อปลายนิ้วหยุดคาไว้ “ฉะ ฉัน…” อัญชิสาเริ่มกลัว อยากบอกให้เขาหยุด เพราะกลัวเจ็บ แต่อีกใจก็นะ…มันมาถึงขั้นนี้
“แค่นิ้ว…ไม่เจ็บหรอก ก็เหมือนลิ้น” เขายิ้มร้ายก่อนเริ่มขยับนิ้วเข้าออก
คำพูดคือการหลอกล่อชั้นดี มันก็แค่เป็นการปลอบบอกเธอให้หายจากตัวสั่น คริสโตเฟอร์จ้องมองใบหน้าสวยก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก
ที่ผ่านมากฎของเขาคือการไม่ชอบจูบ แต่กลับผู้หญิงคนนี้ดูแตกต่าง นอกจากใบหน้าหวาน ริมฝีปากอิ่มสวยของเธอก็ดูหวาน…
อัญชิสากำลังถูกทำให้ร่างกายหลอมละลายทางสายตา ไปพร้อมกับการกระทำที่หนักหน่วง ฝ่ามือร้ายอีกข้างเข้าเคล้นขย้ำที่หน้าอก ส่วนอีกข้างก็เสียดสีเข้าออกช่องทางรักของเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงหัวใจสะท้อนดัง ตึก…ตัก ดังจนจับจังหวะนับไม่ถูก เมื่อใบหน้าใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มเริ่มขยับลงมาใกล้ ในขณะที่อัญชิสาได้แต่ปรือตามอง
ก็นะ…
ทั้งดวงตาคมกริบ
ทั้งจมูกโด่งเป็นสัน
ทั้งริมฝีปากรูปหยัก
มันขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจรินรดอยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนความหล่อของเขาแยงเข้าตา จนจะวูบ
ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาร้อน แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนร้อนกว่า กระนั้นอัญชิสาก็ยังไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้คนตัวโตได้สัมผัส
คริสโตเฟอร์ที่กำลังจะก้มจูบ หยุดชะงัก
“เคยจูบกับใครไหม?”
เธอตอบเขาด้วยการส่ายหน้าไปมา ไม่รู้ว่าเพราะเสียวจากนิ้วที่ขยับอย่างต่อเนื่องด้วยหรือเปล่า
“แลกลิ้นก็ไม่เป็น?”
เธอส่ายหน้ายืนยันอีกครั้ง
“งั้นผมคงเป็นจูบแรกของคุณสินะ”
“คะ …นะ นอกจากหมาที่บ้าน ฉันก็ยังไม่เคยจูบกับใครเลย”
เธอยอมตอบ แต่กล้าเปรียบเขากับหมา!
หึ…คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาในลำคอ เอ็นดูความเดียงสา แต่ก็มันเขี้ยวจนกระแทกนิ้วไปแรง ๆ
“อ๊ะ อ๊า” คนตัวเล็กครางเสียงหลง สะโพกกระตุกแอ่นรับเข้าไปหาปลายนิ้ว
“งั้น …หลับตา เผยอปากออกนิด ๆ ถ้าเม้มปากแบบนี้ผมจูบคุณไม่ถนัด” เสียงทุ้มพูดออกคำสั่ง แต่ฟังดูเหมือนมนต์สะกด อัญชิสายอมทำตามอย่างว่าง่าย ดวงตาคู่หวานพริ้มหลับอวดขนตางอน ๆ บนเปลือกตาคู่สวย
“ใช่ แบบนี้แหละ ดีมาก เด็กดีของผม”
เรียวนิ้วเคลื่อนหนีจากหน้าอก ก่อนลูบไล้ไปที่ปากสวย แล้วเกลี่ยเบา ๆ เข้าไปในโพรงปาก คนตัวเล็กตอบโต้ตามสัญชาตญาณลึก เธอเผลอดูดนิ้วปลายนิ้วเขาเบา ๆ ในท่าทางชวนเซ็กซี่
เขานึก…อยากให้เธอดูดอะไรที่มากกว่าปลายนิ้ว
แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้รีบร้อนในตอนนี้…
💋💋💋
“ร้องไห้ทำไมครับ?”เสียงทุ้มจากคนตรงหน้าเอ่ยถาม ทำเอาอัญชิสาชะงักไปนิด เพราะอย่าว่าแต่แผ่นหลังคนตรงหน้าเหมือนคริสโตเฟอร์เลย ขนาดเสียงก็ยังเหมือนเหมือนมาก…นี้เธอคิดถึงเขามากจน…อ๊ะ!! หรือว่า!!อัญชิสาค่อย ๆ เงยหน้ามองเห็นรองเท้าหนังสีดำมันวับที่คุ้นตา ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปอีก เห็นคนตรงหน้ากำลังนั่งลงชันเข่ามองจ้องเธอ“คุณคริส!”“ร้องไห้ทำไม หรือยังโกรธที่เห็นหน้าผมอีก” สีหน้าคริสโตเฟอร์สลดลง แต่ก็เข้าประคองอัญชิสาให้ยืนขึ้นฮรึก…“ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ?”“ฮรึก…โกรธ…”อัญชิสาตอบสะอึกสะอื้นเป็นเด็ก ๆ ถึงตอนนี้พอจะรับรู้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาที่เธอกับคริสโตเฟอร์ก็ไม่สนคนจะร้องไห้อะ?ห้ามได้ไหมล่ะ…ก็ไม่ได้“ผมขอโทษที่มาให้เห็นหน้า แต่ว่าผม…”“ฉันโกรธ โกรธที่คุณหายไปไหนตั้งหลายวัน ฮรึก”กลายเป็นเขาสินะที่ผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง เธอโกรธจนไล่เขาเพราะไม่อยากเห็นหน้า แต่ตอนนี้เธอดันโกรธที่เขาหายไปจริง ๆคริสโตเฟอร์คลายยิ้มออกมา ที่อย่างน้อยก็รู้ว่าความโกรธอันหลังของเธอมาจากความคิดถึง“คิดถึงผมเหรอ”“ฉันไม่ได้คิดถึง!” เธอแหวเสียงเข้าใส่ สองมือป้ายปาดน้ำตาไปด้วย พร้อมกับมองคนตัดหน้าด้วยแววตาต
“พักนี้ทำไมเหม่อบ่อยจังเลยคะ คิดถึงใครหรือเปล่าเอ่ย?”เป็นคำถามจากคนตรงหน้าที่ทำให้คนที่กำลังเขี่ยจานอาหารไปมารีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วฉีกยิ้ม“เปล่านี่คะ อัญไม่ได้คิดถึงใคร”แต่ก็ยังไม่วายโกหกตาใสเหมือนเดิม“เอ ไอย์ว่าคุณอัญต้องคิดถึงคุณคริสแน่เลย เห็นว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ นิดหน่อยค่ะ แต่ถึงยุ่งยังไงก็ยังขอให้ไอรดามาอยู่เป็นเพื่อนคุณเพราะเขากลัวคุณจะหนีจากเขาไปไหนอีก”“กลัวหนีแต่ก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น” อัญชิสาลืมตัวบ่นพึมพำ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดพูดอะไรออกมา เธอรีบส่ายหน้าทันที“อ่า…เปล่านะคะ อัญหมายความว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยก็ได้ จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากเห็นหน้าเท่าไหร่”ไอรดามองหน้าอัญชิสาแล้วอมยิ้มเพราะคนตรงหน้าเหมือนเธอไม่มีผิด“เอาเถอะค่ะ ไอย์เคยเป็นแบบคุณมาก่อน เคยพูดแบบคุณ เคยรู้สึกแบบคุณ ไม่ยอมรับตัวเอง จนเกือบจะเสียคุณไทเกอร์ไปเหมือนกัน เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะไอย์ไม่รู้ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วไอย์หลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหน”“…”“กับความรักบางทีความรักมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือไว บทมันจะรักก็คือรัก แต่ถ้ารักแล้วต้องรู้ตัวให้ไวก่อนจะเสียเขาไปให้คนอื่น คุณอัญคิดดูสิ คุณค
-ที่คอนโด-หลังจากกลับมาถึงที่พัก อัญชิสาตรงเข้าไปในห้องนอนทันที เธอยังคงเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จากับ คริสโตเฟอร์เหมือนเดิม แถมเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของเธออีกต่างหากเดือดร้อนถึงคนที่ไม่เคยมีเมียอย่างคริสโตเฟอร์ต้องโทรไปปรึกษาพาทิศเพื่อนซี้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมเอดิลอสและกำลังจะแต่งงานกับไอรดาดาราสาวชื่อดังเร็ววันนี้....“ไทเกอร์ มึงทำยังไงวะผู้หญิงถึงยอมแต่งงานด้วย” น้ำเสียงติดจริงจังเอ่ยถาม แต่ปลายสายกลับตอบมาด้วยเสียงหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก(สัส โทรมาหากูด้วยเรื่องแค่นี้)“แค่นี้เรื่องไร เรื่องซีเรียสเว้ย”(ซีเรียสไรวะ อย่างมึงต้องมียิงเปรี้ยงปร้าง หรือโดนลอบฆ่าโน้นถึงจะเรียกว่าซีเรียส)“เอาดี ๆ กูจริงจัง”(ครับ ๆ คุณเพื่อน แต่เอาจริงนะคนระดับมึงแค่จับผู้หญิงมาแล้วบังคับให้แต่งงานด้วย ง่ายนิดเดียว)“ง่ายพ่อง ถ้าง่ายกูจะโทรมาปรึกษาเสือผู้หญิงอย่างมึงไหม” คริสโตเฟอร์ถอนหายใจหนักอีก เพราะการขอผู้หญิงแต่งงานหรือการมีความรักมันค่อนข้างอยู่นอกสารบบเขาไปหน่อย(สัสครับคุณคริส กรุณาพูดจาดี ๆ ใครเป็นเสือ ถึงกูจะชื่อไทเกอร์ แต่กับเมียกูกูเชื่องเป็นแมวนะครับ)“มึงจะจริงจังกี่โมง?
-ที่โรงพยาบาล-ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มยังคงเดินหงุดหงิดงุ่นงานไปมาที่หน้าห้องตรวจ มองนาฬิกาข้อมืออย่างใจจดใจจ่อ จนกระทั่งคุณหมอผลักประตูออกมา เขาจึงรีบถลาเข้าไปถามอาการ“เออ...เธอเป็นอย่างไงบ้างครับ”“คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่าครับ”หมอชะงักมองหน้าก่อนจะเป็นถามย้อนกลับ เล่นเอาคริสโตเฟอร์อึ้ง…พูดไม่ออกใช่…เมื่อวานก่อนอัญชิสาก็ถามเขาแบบนี้ และเขาเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสถานะที่ให้เธอคืออะไร?แค่..ชอบที่มีดีเธออยู่ใกล้ ๆชอบตอนที่ได้มีอะไรด้วยกันแทบทุกวันมันเหมือนทั้งร่างกายและหัวใจมันได้รับการปลดปล่อย จากงานและหลาย ๆ สิ่งที่หนักหน่วงใช่…เธอคือแบตเตอรี่ของเขา!นึกย้อนถึงตอนที่แม่บ้านโทรมารายงานว่าอัญชิสาเขียนจดหมายลาและทิ้งเงินสดแปดหมื่นไว้ในซองสีน้ำตาลบนหัวนอนหัวใจของเขาก็กระตุกแกว่งขึ้นทันที!เขารีบหยิบไอแพดไล่เปิดเช็กดูกล้องวงจรปิด ทุกจุดที่ชวนให้เขาสงสัย ไล่เหตุการณ์ย้อนหลังไปถึงสาเหตุที่ทำให้อัญชิสาตัดสินใจหลบหนี ก่อนจะพบว่า…เมื่อวันก่อนเธอไปบริษัท ได้เข้าไปคุยอะไรกับเอมม่าบางอย่าง และเธอได้กลับออกมาพร้อมซองสีน้ำตาลที่คาดว่าจะเป็นเงินสด!ทั้งภาพทั้งเสียงพอจับใจความได้ว่าอะไรเป
หน้าท้องแบบราบกระตุกเกร็ง สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้าภายใน ลมหายใจทั้งสองหอบกระเส่า“ครับ” เป็นครั้งแรกที่เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยตอบ ส่งผลให้คนใต้ร่างร้องไห้อย่างหนัก“คนเลว…ฮรึก...คุณปลอดภัยใช่ไหมคะ ฮือ…”ทั้งโกรธ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคริสโตเฟอร์ค่อย ๆ ดึงผ้าปิดตาออก มองอัญขิสาที่ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มไปหมด“ฮรึก คุณปลอดภัยแล้วจริง ๆ ด้วย”“ครับ ขอโทษ” เขาจูบลงที่หน้าผากเธออีกครั้ง“ฉันกลัว กลัวคุณจะตาย ฮรึก ฮือ”“ทำไมถึงกลัวผมจะตาย”“ก็…” อัญชิสาเลือกที่จะเม้มริมฝีปากแทนการที่จะพูดต่อ ดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาฉายแววเต็มไปด้วยตัดพ้อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาแกล้งให้เธอกลัว!“ผมสิเพิ่งรู้ตัวว่าจะตายถ้าขาดคุณ”“แต่ ครั้งนี้คุณทำเกินไปมาก!”“อะไรนะ ทำถึงมาก?” คริสโตเฟอร์ยิ้มล้อ ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ยิ้มและไม่ได้เล่นด้วยใช่! ต่อให้ยอมรับว่าลึก ๆ เธอหลงชอบคริสโตเฟอร์มากแค่ไหน แต่ครั้งนี้เขาทำเกินไปจริงๆเธอกลัวมาก…“ฉันไม่เล่น ฉันจะกลับ!”“งั้นอาบน้ำกันก่อน” คริสโตเฟอร์แตะหลังมือ แต่โดนอัญชิสาสะบัดมือทิ้งทันที“ไม่ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วทะ
สองมือที่ได้รับอิสระรีบไขว่คว้าหมายจะดึงผ้าปิดตาออก แต่กลับถูกฝ่ามือหนารวบข้อมือเธอเอาไว้ แล้วตรึงสองแขน ก่อนจะดันร่างบางลงไปกับเตียงนอนนุ่ม“ดะเดี๋ยวค่ะ เขาไม่ได้รับอันตรายใช่ไหม คุณแน่ใจว่าปล่อยเขาไปแล้วจริงๆ”เธอยังละล่ำละลักถามชายตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอยู่รอมร่อ แต่เธอกลับห่วงคริสโตเฟอร์มากกว่า“อืม...” เขาตอบอีกครั้ง“ฮรึก...ขอบคุณที่ไว้ชีวิตเขา”อัญชิสาโล่งอก แต่กลับร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดกับตัวเองในนาทีข้างหน้าเธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม…ในความมืดมิดของผ้าปิดตาที่มองอะไรไม่เห็นกลับรู้สึกได้ถึงฝ่ามือแกร่งของชายแปลกหน้าคนนั้น เข้าสอดประสานเข้าที่เรียวนิ้วทั้งห้าของเธอไว้และ…เขากำลังยกตัวขึ้นคร่อม!ร่างบางไม่ได้ดิ้นรนหรือขัดขืน เพราะนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องรับปากชายคนนั้นไว้แล้วว่าต้องแลก!เขา...คลายมืออัญชิสาออกข้างหนึ่ง เมื่อเห็นเธอสงบนิ่ง ก่อนเคลื่อนมือค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของอัญชิสาทีละเม็ด ทีละเม็ด จนความเย็นกระทบร่าง สาบเสื้อเผยแยกออกจากกันเผยให้เห็นเนินหน้าอกภายใต้บราเซียร์ขนาดใหญ่เธอเบือนหน้าหนีร้อ