Share
บทที่ 943
Bab terkait
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 944
อู๋หลิงยืนอยู่ด้านนอกประตู ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนมาก!ที่ฮ่องเต้ซิงหลงเป็นเช่นนี้ เขาย่อมรู้ดีว่าเพราะเหตุใด!พระองค์มีสุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว แต่เพื่อทำให้ฮองเฮามีอำนาจ จึงเต็มใจที่จะฝืนร่างกายอย่างหนัก ไม่ยอมปล่อยให้วาระสุดท้ายผ่านไปอย่างสงบอู๋หลิงถอนหายใจ มองห้องตำราหลวงที่ปิดลง แล้วโค้งคำนับแต่ในใจของเขายังคงสับสนมาก!“ท่านพ่อ... ลูกควรจะเลือกทางไหนดีขอรับ?”ก่อนที่พ่อของเขาจะเสียชีวิต เขาอุทิศตนปกป้องต้าเย่ให้สงบสุข ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามหากพ่อของเขาอยู่ที่นี่ คงจะยอมรับเงื่อนไขของฮ่องเต้ซิงหลงโดยไม่ลังเลเป็นแน่ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก พ่อของเขาจะต้องปกป้องต้าเย่เพียงแต่ตัวเขาเอง...อู๋หลิงยังไม่สามารถผ่านพ้นอุปสรรคในใจไปได้ไม่ว่าวันนี้ฮ่องเต้ซิงหลงจะขอโทษอย่างจริงใจแค่ไหน แต่เขาก็ยังปล่อยผ่านมันไปไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรู้ด้วยว่าเหตุผลที่ฮ่องเต้ซิงหลงกระทำเช่นนี้ ก็เพื่อต้าเย่และเพื่อฮองเฮาของเขา!แม้ว่าคำขอโทษนี้จะมีความจริงใจ แต่ก็เป็นข้ออ้างด้วยเช่นกันกลุอุบายของฮ่องเต้...“ข้าคิดว่าวันหนึ่ง ฮ่องเต้ซิงหลงจะมีวันที่รู้แจ้งอย่างแท้จริง แต่ความต้องการขอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 945
ฮ่องเต้ซิงหลงล้มป่วย ใบหน้าซีดเซียว ดูเหมือนจะสิ้นใจได้ทุกเมื่อเหล่านางสนมทุกคนคุกเข่าลงบนพื้น ส่งเสียงสะอื้นเบา ๆ ด้วยความเจ็บปวด หมอหลวงที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้ว ขณะตรวจชีพจรของฮ่องเต้ซิงหลงอย่างระมัดระวังดวงตาของฮองเฮากลายเป็นสีแดงก่ำ มองฮ่องเต้ที่นอนป่วยอยู่บนพระแท่นบรรทมด้วยความกังวล เมื่อเห็นหมอหลวงดึงมือออกอย่างร้อนใจ นางก็ก้าวเข้าไปถามทันทีว่า “หมอหลวง ตอนนี้ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้าง?”ใบหน้าของหมอหลวงเคร่งขรึมมาก เขาส่ายหน้า ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “อาการของพระองค์แย่มาก อาการสาหัสยิ่งนัก กระหม่อมเกรงว่าจะทรงเหลือเวลาอีกไม่มากพ่ะย่ะค่ะ... “ได้ยินเช่นนั้น นางสนมทั้งหมดก็ส่งเสียงร้องได้คร่ำครวญดังยิ่งขึ้นนางสนมบางคนถึงกับเป็นลมล้มลงกับพื้น ไม่อาจทนรับแรงกระแทกอันหนักหน่วงเช่นนี้ได้!สายตาของฮองเฮาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ น้ำตาของนางไหลรินลงมาหยดแล้วหยดเล่า นางสะอื้นขณะถามว่า “ไม่มีทางอื่นใดที่จะรักษาฝ่าบาทได้เลยหรือ?”หมอหลวงส่ายหน้า แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ช่วงนี้สุขภาพของฝ่าบาทไม่ค่อยดีนัก เมื่อเร็ว ๆ นี้ก็ดื่มสุราไปมาก จึงทำให้พระวรกายอ่อนแอลงพ่ะย่ะค่ะ... “
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 946
ฮ่องเต้ซิงหลงและฮองเฮาเสด็จมาถึงห้องโถงบรรพบุรุษหลวง ขณะมองแผ่นศิลาวิญญาณของอดีตฮ่องเต้ที่ประดิษฐานอยู่ ฮ่องเต้ซิงหลงก็หลั่งน้ำตาเขาคุกเข่าลงบนพื้น แล้วคำนับสามครั้ง“ท่านบรรพชน ลูกทำให้พวกท่านต้องผิดหวังเสียแล้ว...”ฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกทุกข์ทรมานใจ และไม่เต็มใจจะยอมรับความจริงแต่หากไม่ยอมรับ แล้วจะทำอย่างไรได้?เขาคุกเข่าอยู่ที่นี่ มองย้อนไปยังเหตุการณ์ในชีวิต แม้จะรู้สึกเสียใจและไม่เต็มใจยอมรับ แต่เรื่องก็ผ่านไปแล้ว ในเวลานี้ เขาเริ่มสงบมากขึ้น เขาไม่เคยปล่อยวางเรื่องความตายของตัวเองได้ แต่ในตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าปล่อยวางได้แล้วอย่างน้อยก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาก็ได้ทำอะไรไปมากมาย และหาทางออกสำหรับต้าเย่ไว้แล้วอย่างน้อยสิ่งที่เขาคิดก็มีความมั่นคง!แม้ว่านี่อาจไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ปลอดภัยก็ตาม แต่ก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!“ฮองเฮา คุกเข่าลงสิ!”ฮ่องเต้ซิงหลงพูดขึ้นมา หลังจากได้ยินเช่นนั้น ฮองเฮาก็คุกเข่าลงทันที“ข้าอยากให้เจ้าสาบานต่อหน้าอดีตฮ่องเต้ ว่าเจ้าผู้เป็นสะใภ้ของตระกูลจี เป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจี และให้กำเนิดเลือดเนื้อเชื้อไขแก่ตระกูลจี เจ้าต้องพยายามอย่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 947
หวังหยวนยกยิ้ม แล้วพูดโดยไม่ปิดบังหลังจากได้ยินเช่นนั้น ไป๋เฟยเฟยก็ถอนหายใจด้วยใบหน้าบูดบึ้ง“พี่หวัง พูดตามตรง ข้ามาที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้!”ไป๋เฟยเฟยมองหวังหยวนด้วยความขมขื่นพูดตามตรง นางคิดเรื่องนี้มาตลอดทางด้วยความวุ่นวายในต้าเย่ครั้งนี้ ตระกูลไป๋พิจารณาตัวเองอย่างไร?ยินดีที่จะเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ หรือยินดีที่จะรับส่วนแบ่งในแผ่นดินที่วุ่นวายนี้?เขาไม่เข้าใจและเป็นกังวลอย่างยิ่งสำหรับเรื่องนี้ หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ตระกูลไป๋ ยังไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบหรือ?”หวังหยวนรู้สึกว่าตระกูลไป๋ น่าจะเข้าใจสถานการณ์นี้อย่างชัดเจน!ในราชสำนักนี้ แม้ว่าตระกูลไป๋จะมีทางเลือกมากมาย แต่หากเป็นเขา จะต้องเลือกเส้นทางสูงสุดแน่นอน!ไป๋เฟยเฟยพยักหน้า “ท่านพ่อของข้ากำลังสับสน ไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรดี”“ไม่ว่าจะเพื่อแผ่นดินต้าเย่ เพื่อช่วยเหลือท่านป้า หรือเพื่อยึดครองแผ่นดินในช่วงที่เกิดความวุ่นวายนี้ ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้!”หลังจากพูดเช่นนั้น หวังหยวนก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า “อันที่จริง พวกเจ้าควรตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”“ไม่ว่าตระกูลไป๋ของเจ้าจะเต็มใจเป็นขุนนางผู้จงรักภักดี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 948
หวังหยวนพยักหน้า แล้วคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูด“ถึงกระนั้นนี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญต่อต้าเย่นัก จะประมาทได้อย่างไร ทั้งในกรณีนี้ ตระกูลไป๋ของพวกเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น เพียงเพราะคนคนเดียว”หวังหยวนกล่าว เมื่อพูดจบ ไป๋เฟยเฟยก็สูดหายใจเข้าลึก ๆอย่างไรเสีย นางก็ยังมีความลังเลในใจอยู่บ้าง“พี่หวัง หากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับท่าน ท่านจะทำอย่างไร?”ไป๋เฟยเฟยถามด้วยความอยากรู้ ว่าหวังหยวนกำลังคิดอะไรอยู่หลังจากได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “หากเป็นข้า ข้าอาจจะละทิ้งสิ่งที่เรียกว่าราชวงศ์ไปก็ได้ อย่างไรเสีย... ข้าเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องแผ่นดินนี้มากนัก”หวังหยวนพูดจบ ไป๋เฟยเฟยก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มฝืดเฝื่อน “พี่หวัง เป็นความจริงหรือ? แค่... จากสิ่งที่ข้าเห็น ดูเหมือนท่านจะเตรียมการไว้มากมาย”แม้ว่าหวังหยวนจะพยายามปกปิดไว้อย่างเต็มที่ แต่ตระกูลไป๋ก็ไม่ใช่ตระกูลธรรมดา จึงยังคงเป็นเรื่องยากที่จะซ่อนไว้ไม่ให้พวกเขาสังเกตเห็น!“ก็แค่เพื่อปกป้องตัวเอง แผ่นดินวุ่นวายเช่นนี้จะทำอย่างไรได้? เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบปัญหามากที่สุด สิ่งที่ข้าชอบที่สุดคืออิสรเสรีและความสุข”ไป๋เฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 949
แต่สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตระกูลไป๋!สำหรับตระกูลไป๋ หวังหยวนถอนหายใจ มองสตรีทั้งสามแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฮองเฮาและตระกูลเซิ่งล้วนต้องการช่วงชิงอำนาจ แต่แล้วตระกูลไป๋ล่ะ?”“พวกเขามีเหตุผลอะไรบ้าง ในฐานะตระกูลของฮองเฮา หากพูดตามตรรกะแล้ว พวกเขาควรเป็นผู้นำแทนฮองเฮา แต่หากจะช่วงชิงอำนาจด้วยตัวเองก็คงไม่ดีใช่หรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้ สตรีทั้งสามก็เข้าใจทันที!พูดมีเหตุผล ฮองเฮาทำเพื่อองค์ชาย ตระกูลเซิ่งก็ทำเพื่อองค์ชาย แล้วตระกูลไป๋ทำไปเพื่ออะไร เพื่อตัวพวกเขาเองหรือ...?มันเกินกว่าที่จะคิดอย่างตรงไปตรงมาได้!พูดตามตรง มันเป็นเรื่องยากมากที่ตระกูลไป๋จะทำเรื่องเช่นนี้ได้“หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลไป๋ก็จะไม่มีโอกาสแล้วใช่หรือไม่?”หวงเจียวเจียวอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาการยกทัพทำสงครามโดยไม่มีข้ออ้างนั้นไม่ง่ายเลย หากชนะใจผู้คนไม่ได้ แล้วจะปกครองแผ่นดินได้อย่างไร?นี่คือเหตุผลที่เรียบง่ายที่สุด!หูเมิ่งอิ๋งก็พยักหน้า “คุณชาย หากเป็นเช่นนั้น เหตุใดท่านยังสนับสนุนให้ตระกูลไป๋ช่วงชิงอำนาจอีกล่ะเจ้าคะ?”หวังหยวนหัวเราะแล้วตอบว่า “แน่นอนว่าเพื่อพวกเราเอง เมื่อตระกูลไป๋ครองแผ่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 950
ฮ่องเต้ซิงหลงต้องการลุกขึ้นนั่ง ฮองเฮาเป็นห่วงมาก จึงรีบก้าวเข้าไปช่วยประคองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามอย่างร้อนใจและเป็นกังวล “ฝ่าบาท พระองค์จะทรงทำอะไรหรือเพคะ?”“ตอนนี้พระวรกายของพระองค์อ่อนแอมาก พระองค์ต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะเพคะ ไม่สามารถ...”ก่อนที่ฮองเฮาจะพูดจบ นางก็เห็นฮ่องเต้โบกมืออย่างอ่อนแรง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้ารู้ว่าร่างกายของข้าเป็นเช่นไร และข้าก็รู้ด้วยว่าข้าเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว”“แต่ข้าเป็นฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่อาจสิ้นใจบนแท่นบรรทมเช่นนี้ได้ ช่วยข้าทีเถิด ข้าอยากกินข้าว แล้วไปราชสำนักแต่เช้า”ฮ่องเต้ซิงหลงพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อทำให้น้ำเสียงของตนสงบลงเขาบังคับตัวเองไม่ให้ไอ เพราะเกรงว่าฮองเฮาจะเป็นกังวล“ฝ่าบาท ตอนนี้พระองค์ทรงอ่อนแอมาก ควรนอนพักฟื้นบนแท่นบรรทม ไม่ควรขยับไปไหนเพคะ!”เหล่าองค์ชายรีบก้าวเข้ามาหา แล้วพูดอย่างกระตือรือร้น “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ ตอนนี้พระวรกายของพระองค์อ่อนแอมาก ไม่อาจขยับไปไหนได้ ไม่เช่นนั้นอาการป่วยของพระองค์จะหนักขึ้นพ่ะย่ะค่ะ...”เมื่อฮองเฮาเห็นฮ่องเต้ซิงหลงพยายามลุกขึ้น นางก็รีบก้าวเข้าไปประคองฮ่องเต้ซิงหลงจากนั้น นาง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 951
ท่าทางของเหล่าข้าหลวงต่างดูประหม่า กระวนกระวายใจ แววตาอัดอั้นไปด้วยความสงสัย พร้อมอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่อาจพูดอะไรได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองขันทีเฒ่าประคองฮ่องเต้ จากนั้นเดินทีละก้าวไปยังบัลลังก์มังกร แล้วค่อย ๆ นั่งลง อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นพระองค์นั่งบนบังลังก์มังกรอย่างมั่นคง จึงไม่ได้พูดอะไรมาก แต่กลับรีบก้มศีรษะลงและโค้งคำนับถวายบังคม พระพักตร์ของฮ่องเต้ซิงหลงยังคงดูซีดเซียวมาก และเห็นได้ชัดว่าพระองค์อาจจะสิ้นพระชนม์ได้ทุกเมื่อ แต่พระองค์ยังคงฝืนสังขารลมหายใจเฮือกสุดท้ายพร้อมพยายามอย่างหนักเพื่อสงบสติอารมณ์ และแสดงให้เห็นด้านที่สง่าผ่าเผยของตนเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะต้องมีลักษณะท่าทางของฮ่องเต้อยู่ตลอดเวลา บรรดาเสนาบดีที่เข้าเฝ้าต่างก็หวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยคำพูดใด ๆ เพราะเกรงว่าหากพูดอะไรไปจะทำให้พระองค์ขุ่นเคืองพระทัย และทำให้อาการประชวรหนักขึ้น ฮ่องเต้ซิงหลงไอ จากนั้นก็พยายามหนักเพื่อให้มีสติ และพูดเบา ๆ กับบรรดาเสนาบดีในท้องพระโรง “เสนาบดีทุกท่าน มีอะไรจะรายงานหรือไม่?” เบื้องล่าง บรรดาเสนาบดีต่างเงียบราวกับจั๊กจั่นในยามหน้าหนาว และไม่กล้าพูดอะไรอีก พวกเขาต่างก
Bab terbaru
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1167
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1166
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1165
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1164
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1163
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1162
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1161
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1160
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1159
