25 - เลือดเนื้อเชื้อไข

 

เลือดเนื้อเชื้อไข

ช่วงสายของวัน

ร่างสูงตื่นขึ้นมา พร้อมกับเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมาไม่หยุด ทินกรลุกขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ มองดูหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิท แทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย

“ครับพ่อโปรด ทีมจะรีบเข้าไปเดี๋ยวนี้ครับ” ทินกรรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นพ่อโทรมา แล้วรีบลุกขึ้นแต่งตัวอย่างรีบร้อน เดินทางออกไปยังโรงพยาบาลทันที เพราะพ่อโทรมาว่ามีเคสด่วน ปล่อยให้หญิงสาวได้พัก เขาจึงไม่ได้ปลุก แต่กลับสวมเสื้อเพียงตัวเดียวไว้ให้เธอ

โรงพยาบาลโยธินนารัตน์

“มีเรื่องอะไรกันครับพ่อโปรด ตัวแสบทำไมอยู่ที่นี่” ทินกรรีบสวมเสื้อกาวน์อย่างรีบร้อน แล้วเดินออกมาถามพ่อที่อยู่ห้องทำงานทันที พร้อมกับต้องตกใจที่เห็นน้องสาวอยู่ที่นี่ด้วย

“ทำไมมาเอาป่านนี้ หน้าตาดูไม่ได้เลย เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ” เสียงทุ้มของหมอโปรดถามขึ้นมาทันที ที่เห็นลูกชายพึ่งจะเข้ามาที่ห้องเอาป่านนี้

“มีปัญหานิดหน่อยครับ เดี๋ยวทีมเล่าให้ฟังทีมหลังน่ะ แล้วหยามาที่นี่ได้ยังไง” ทินกรเอ่ยบอกพ่อ แล้วหันหน้าไปถามน้องสาวที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย

“อาเธอร์เกิดเรื่องค่ะ” ปั้นหยาเอ่ยบอกพี่ชาย และไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ฟัง

“อาเธอร์เหรอ อ่อ...ตัวแสบไปรับพิพิมที่คอนโดพี่ด้วย ไม่ต้องถามอะไรมาก เดี๋ยวพี่เล่าทุกอย่างให้ฟังที่หลังน่ะ พี่ขอตัวไปดูอาเธอร์ก่อน” ทินกรเอ่ยสั่งน้องสาว พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดของคอนโดให้ แล้วรีบสาวเท้าไปยังห้องผ่าตัดทันที

“อาเธอร์” ทินกรเอ่ยเรียกชื่อเด้กน้อยขึ้นมาทันที ที่เดินเข้ามาภายในห้อง

“ฮือ...พี่เธอร์เจ็บครับ พี่เธอร์อยากเจอพิมจ๋า ฮือ...” เสียงเล็กของอาเธอร์ร้องไห้งอแงออกมา เมื่อเห็นทินกรเดินเข้าไปภายในห้อง

“รู้จักกันเหรอครับ” นพดลที่ดูแลอยู่เอ่ยถามขึ้น พร้อมกับมองคนทั้งสองสลับไปมา

“...อาเธอร์ครับ อาเธอร์อดทนไว้น่ะ เดี๋ยวพิมจ๋ามาน่ะครับ อาเธอร์เป็นผู้ชายไม่ร้องนะครับคนเก่ง” ทินกรพยักหน้ารับให้แก่นพดล แล้วหันมาเอ่ยปลอบเสียงนุ่มกับอาเธอร์ พร้อมกับมองสำรวจตามร่างกาย แล้วหันไปทางนพดลต่อ

“แขนน่าจะแค่หัก เดี๋ยวรอผู้ปกครองน้องมาเซ็นอนุมัติ จะได้ทำการผ่าตัดวันนี้เลยครับ รอนานกว่านี้ น้องน่าจะทนเจ็บไม่ไหว” นพดลชี้แจงรายละเอียดให้ทินกรฟังทันที

“ผ่าเดี๋ยวนี้เลยครับ ผมรับผิดชอบเอง” ทินกรไม่อาจทนรอได้ รีบสั่งการขึ้นมา โดยไม่สนใจอะไรเลยทั้งนั้น

“แต่เราต้องทำตามขั้นตอนนะครับ หมอทีม” นพดลเอ่ยบอก

ทินกรที่ไม่สามรถจะทำอะไรได้ในตอนนี้ ได้แต่รอให้พิพิมมาถึงก่อน และพยายามที่จะชวนอาเธอร์คุย เพื่อที่ให้ลืมความเจ็บปวดตรงหน้าไป พร้อมกับเอ่ยถามอยู่ตลอดเวลาด้วยเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย

อีกด้าน

พิพิมลืมตาขึ้นมาอย่างอยากลำบาก ลุกขึ้นนั่งมองสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองก็พบเพียงเสื้อเชิ้ตตัวบางที่ทินกรสวมให้ก่อนออกไป และพยายามนึกถึงเหตุการณ์ของเมื่อคืน แล้วก็ต้องเบิกตาขึ้นมากว้างทันที เมื่อนึกขึ้นได้

“พิม...” ปั้นหยาพรวดพลาดเปิดประตูเข้ามายังห้องนอนทันทีอย่างรีบร้อน

“หยา มาได้ยังไง แล้วพี่” พิพิมถามขึ้น อย่างงุนงงเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามานั้น เป็นปั้นหยา ไม่ใช่ทินกรเจ้าของห้องนี้

“ไม่ต้องถามอะไรตอนนี้ รีบแต่งตัว ไปโรงพยาบาลกัน อาเธอร์เกิดเรื่อง” ปั้นหยาไม่ได้ตอบคำถามที่ พิพิมถาม แต่กลับบอกให้หญิงสาวรีบแต่งตัวทันที

“อาเธอร์...” พิพิมร้องอุทานออกมาทันที เมื่อได้ยินชื่อนี้

“อาเธอร์อยู่โรงพยาบาล ตอนนี้รอพิมอยู่ พี่ทีมให้หยามารับพิม” ปั้นหยาอธิบายให้พิพิมฟัง พร้อมกับช่วยพยุงร่างของพิพิมลุกขึ้นด้วย

“...” พิพิมไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เพราะทำอะไรไม่ถูก หัวใจหล่นลงแทบสลาย เมื่อได้ยินว่าอาเธอร์อยู่ที่โรงพยาบาล

ใช้เวลาเพียงไม่นาน ปั้นหยาก็พาพิพิมมาถึงโรงพยาบาล หญิงสาวรีบวิ่งไปที่หน้าห้องผ่าตัดทันที ที่รถจอด โดยไม่สนใจสายตาของคนตั้งมากมายมองมาที่เธอเลย

“อาเธอร์” หญิงสาวเรียกชื่อลุกขึ้นมาทันที ที่มาถึงหน้าห้องผ่าตัด พร้อมกับชะง้อคอมองเข้าไปทางด้านในของห้องผ่าตัด

“พิม...อาเธอร์ไม่เป็นอะไรมากแล้ว แค่รอผ่าตัดอยู่ อาเธอร์ปลอดภัยดีครับ พิมเซ็นเอกสารก่อนน่ะ” ทินกรที่ยืนรออยู่หน้า รีบกรู่เข้าไปหาทันที พร้อมกับเอ่ยบอกหญิงสาว และยื่นเอกสารให้เซ็น

“พี่...” หญิงสาวกำลังจะอ้าปากขึ้นถามต่อ

“พี่จัดการเองครับ พิมจะเข้าไปด้วยไหม” ร่างสูงของทินกรพูดขึ้นมาก่อน แล้วถามหญิงสาวกลับไป ว่าเธอจะเข้าไปด้านในด้วยคนไหม

“พิมไม่กล้าเข้าไปดูค่ะ พิมสงสารลูก” หญิงสาวส่ายหน้าตอบให้ พร้อมกับก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยความกังวล

“พิมรออยู่ที่นี่น่ะ พี่ไม่ยอมให้อาเธอร์เป็นอะไรหรอก เชื่อพี่น่ะครับ” ทินกรเอ่ยบอก พร้อมหญิงสาวรออยู่ที่ด้านนอกแทน

“คุณหมอทีมค่ะ คุณหมอนพให้มาแจ้งว่า ขอเลือดไว้สำรองสำหรับทำการผ่าตัดด้วยน่ะค่ะ เลือดที่มีอยู่อาจจะมีไม่เพียงพอ” เอื้องฟ้า พยาบาลสาวรุ่นพี่เปิดประตูออกมาแจ้งกับทินกร

“อะไรนะค่ะ เลือดเหรอ” พิพิมที่ได้ยินคำว่าเลือด ถามย้ำขึ้นมาทันที พร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกกังวลขึ้นมา

“พิมมีอะไรเหรอ” ทินกรถามขึ้นมาทันที ที่พยาบาลเดินกลับเข้าไปในห้องแล้ว

“อาเธอร์ไม่ได้เลือดกรุ๊ปเดียวกับพิมค่ะ พิมให้เลือดลูกไม่ได้พี่ทีม” หญิงสาวเอ่ยตอบออกมา พร้อมกับสีหน้าที่ดูกังวล

“เข้าใจครับ พ่อเขาไม่สามารถมาให้เลือดได้ เดี๋ยวพี่จะติดต่อขอความช่วยเหลือจากทางโรงพยาบาลอื่นให้น่ะ” ทินกรที่เข้าใจถึงความกังวลของหญิงสาว พยายามเอ่ยปลอบให้หญิงสาวสบายใจขึ้นมา

“พี่ทีมช่วยได้ค่ะ พี่ช่วยลูกได้” หญิงสาวจับแขนของร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับพูดขึ้นมาทันที

“...” ร่างสูงที่ได้ยินคำพูดเมื่อสักครู่ ยืนนิ่ง พร้อมกับหันหน้าไปหาพิพิมอย่างอยากได้ยินอีกครั้ง เพื่อความชัดเจน

“พี่ให้เลือดลูกได้ค่ะ อาเธอร์คือลูกของพี่” หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

“อะไรน่ะ ลูกเหรอ” ทินกรตาโตขึ้นมาอย่างตกใจ ที่ได้ยินหญิงสาวเอ่ยบอก แล้วถามย้ำกลับไปอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ ว่าเขาได้ยินไม่ผิด

“ใช่ค่ะ อาเธอร์คือลูกของพี่” หญิงสาวพยักหน้ารับเชิงเป็นคำตอบยืนยันอีกที พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา อย่างอดกลั้น

ร่างสูงลูบศรีษะของหญิงสาว แล้วรีบเดินกลับเข้าไปที่ห้องผ่าตัดนั้นทันที อย่างรีบร้อน โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อรู้ว่าคนที่รอความช่วยเหลือคือลูกชายของเขาเอง

“ใช้เลือดผมเลยครับ คุณพยาบาลขออุปกรณ์ด้วยครับ” เสียงเข้มของทินกรพูดขึ้นมา พร้อมกับสั่งพยาบาลให้นำอุปกรณ์มาให้เพื่อที่จะได้เจาะเลือดเขาเอง

“นี้หมอทีม จะให้เลือดคนไข้เองเลยหรือครับ” นพดลถามขึ้นมาอย่างตกใจ ที่จู่ๆ ทินกรเดินเข้ามา แล้วขออุปกรณ์เจาะเลือดเอง

“ไม่ต้องถามอะไรมากหรอกครับ เตรียมผ่าตัดได้เลย โทรเรียกอาจารย์หมอให้ด้วยครับคุณฟ้า” ทินกรพูดขึ้นบอกหมอหนุ่ม พร้อมกับหันไปสั่งพยาบาลโทรแจ้งหมอโปรดโดยด่วน