บทที่ 55 : นางทดสอบวิชา

คณะเดินทางทั้งสามก้าวเท้าไปตามเส้นทางจากโรงเตี๊ยมไป๋อวิ๋นทอดยาวตามแนวด้านล่างของเทือกเขาเหิงหลัวด้วยจังหวะมั่นคง แสงอาทิตย์ยามสายส่องผ่านแนวไม้โปร่ง กระทบใบหญ้าและหมวกของซูหรงที่เดินนำหน้า บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกร้องเบา ๆ กับลมที่ไล้ยอดหญ้า

เสี่ยวซุ่ยหอบสัมภาระเล็ก ๆ เดินตามหลังซูหรง ส่วนเฉินอี้เดินเคียงข้างราวนางกำลังระวังภัยให้อย่างเงียบ ๆ เขามักแอบเหลือบมองเสี่ยวซุ่ยเป็นระยะ เมื่อเห็นนางเริ่มหอบก็ยื่นน้ำให้ หรือช่วยรับสัมภาระมาถือบ้างโดยไม่ต้องให้นางเอ่ยปาก

"ข้าไม่เหนื่อยหรอกเจ้าค่ะ" เสี่ยวซุ่ยว่าอย่างเอียงอาย แต่สีหน้าแดงระเรื่อของนางบอกตรงกันข้าม

"ข้ารู้" เฉินอี้ยิ้มเบา ๆ "แต่เจ้าคงไม่ถือ หากข้าช่วยเพียงเล็กน้อย"

ทว่าเมื่อทั้งสามกำลังจะถึงทางโค้งซึ่งเบื้องหน้าคือทางราบก่อนถึงเชิงเขาหลิงอวิ๋น พลันเสียงกระทืบเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นจากพุ่มไม้ทั้งสองฝั่งทาง ก่อนจะมีร่างชายฉกรรจ์สี่คนในชุดคลุมเก่าเปรอะโผล่ออกมาพร้อมมีดดาบในมือ

"เงินทองเอาไว้นี่ แล้วชีวิตพวกเจ้าจะปลอดภัย!" หนึ่งในนั้นตะโกนเสียงดัง ก่อนที่อีกคนจะหัวเราะอย่างหยัน "พวกเจ้าอย่าคิดตุกติก หญิงสอง ชายหนึ่ง ไม่มีอาวุธ