Chapter 44 ความขี้วีน2

"อุ้ยตายแล้ว! สงสัยฉันจะไม่คุ้นชินกับมารยาทไทย" นารียังคงพูดออกมาด้วยใบหน้า และท่าทางยียวนกวนประสาท จนนักรบนั้นคิดว่านารีไปสะดุดหัวฟาดพื้นที่ไหนมาหรือเปล่า เธอถึงได้เปลี่ยนไปมากเช่นนี้          

"คุณอาร์มันโด้ต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้กับลูเซียด้วยนะคะ หล่อนช่างไร้มารยาทสิ้นดี" เมื่อลูเซียพูดจบประโยค หล่อนได้ขยับเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม จนทำให้นักรบนั้นถึงกับรีบเอามือขึ้นมากอดอกเอาไว้ แล้วถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอาไม่คิดว่าจะเจอลูเซียที่นี

"แต่คนที่มีมารยาททางสังคม ทำไมถึงชอบทำตัวเกาะแกะกับสามีชาวบ้านแบบนี้ด้วย ทุกคนค่ะผู้ชายคนนี้คือสามีของดิฉัน ที่ถูกต้องทางพฤตินัยและนิตินัย และการที่ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาแล้วพูดจาด้วยกิริยาของผู้ดี แต่การกระทำของเธอนั้นช่างทรามสิ้นดี ขอโทษนะนี่สามีของฉัน!”ไม่น่าเชื่อว่าฮอร์โมนที่แปรปรวนนั้น จะทำให้นารีมีนิสัยที่เปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ทั้งที่เมื่อก่อนนั้นใครพูดอะไรก็แล้วไป ไม่เคยเก็บมาใส่ใจปล่อยทุกอย่างให้เลยตามเลย                                                                   

"ไม่จริง! หล่อนไม่ใช่สเปกของคุณอาร์มันโด้ คิดจะใช้มุกนี้กับฉันไม่สำเร็จหรอก ดูเสื้อผ้าที่สวมใส่สิยังกับป้า" ลูเซียยังคงไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่นารีพูดออกมา ในขณะที่ลูกค้าบางคนได้กดชัตเตอร์รัวๆ เมื่อเธอนั้นเป็นนางแบบที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียงอยู่บ้าง                                                                  

"หยุดพูดได้แล้วลูเซีย วันนี้ผมอุตส่าห์หยุดงาน เพื่อพาภรรยามาทานไอศกรีม แต่คุณกำลังจะทำให้มันเสียบรรยากาศ คงอยากเป็นข่าวสินะ" นักรบพูดพร้อมกับลุกไปนั่งข้างๆ ภรรยา เวลานี้ลูเซียมองไปรอบๆ และเริ่มที่จะสังเกตได้ว่ามีใครหลายคนแอบถ่ายคลิปเธอเอาไว้                    

"แล้วเจอกันนะคะคุณอาร์มันโด้" ลูเซียหันไปเอ่ยกับชายตรงหน้า ก่อนจะรีบเดินออกไปจากร้านไอศกรีมทันที เพราะกลัวว่าตัวเองนั้นจะมีข่าวเสียหาย แล้วจะพลอยกระทบถึงงานของหล่อน                         

"แล้วเจอกัน ฝันไปสิ! ถ้าคุณไปเจอแม่นางแบบนั่น นาจะหนีไปให้ไกลเลยคอยดู" แม่เสือสาวจอมเกรี้ยวกราด เมื่อครู่หายไปสิ้น เวลานี้ใบหน้าของเธอบึ้งตึงงอนตุ๊บป่อง จนผู้เป็นสามีนั้นปรับอารมณ์ตามเธอไม่ทัน       

"เมื่อกี้เมียใครน๊า ปากร้ายจัง แต่ผมก็ชอบนะที่คุณแสดงอาการหึงหวงผมแบบนั้น โลกใบนี้มีอะไรมากมายที่เราต้องเผชิญ บางครั้งคนเราก็ต้องลุกขึ้นมาเข้มแข็งบ้าง ในแบบที่คุณกำลังทำ อิ่มหรือยังครับ... หืม"

เวลานี้โต๊ะข้างๆ มองมาที่สองสามีภรรยา หลายคนแอบอิจฉานารีที่มีสามีหล่อล่ำคอยเอาใจ ดูจากท่าทางของเขาแล้วอ่อนโยนผิดกับรูปลักษณ์ภายนอก และดูเหมือนว่าเขานั้นจะเทคแคร์ และรักภรรยาเป็นอย่างมาก

"อิ่มแล้วค่ะ นา นาขอโทษนะคะ นาเป็นอะไรไป ทำไมได้ขี้วีนแบบนี้ คุณโกรธนาหรือเปล่าคะ" เวลานี้นารีพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า จนนักรบต้องรีบโอบปลอบภรรยาแล้วเอามือลูบลงที่ศีรษะของเธอเบาๆ อย่างอ่อนโยน                                                                                                                         

"ไม่เป็นไร เรากลับบ้านกัน เดี๋ยวผมจะสั่งให้ทางร้านเอาไอศกรีมไปส่งที่บ้านทุกวัน ผมรู้เวลาที่คุณได้ทานแล้วจะทำให้อารมณ์ดี" นักรบพูดจบได้ส่งบัตรเครดิตให้กับพนักงาน พร้อมกับกำชับให้นำไอศกรีมโยเกิร์ตและทูน่าไปส่งที่บ้านเขาเช้าเย็น                                                                                

"ขอบคุณนะคะ กลับบ้านกันเถอะค่ะนาง่วงแล้ว" คำบอกเล่าของภรรยาทำให้นักรบนั้นถึงกับทำสีหน้าสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งนิสัยและการกระทำของเธอได้เริ่มเปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคน เธอเพิ่งตื่นมากินแล้วจะกลับไปนอนอีกแล้วเหรอ คำถามที่เกิดขึ้นภายในใจ ชายหนุ่มได้แต่เก็บมันเอาไว้ เพราะไม่กล้าถามคนตัวเล็กออกไป เดี๋ยวก็น้อยใจร้องไห้ออกมาอีก

เวลานี้เขาตามอารมณ์เธอไม่ทัน แต่ก็ไม่มีวันที่จะรักเธอน้อยลงไปกว่าเดิม ต่อให้เธอขี้วีนขี้หงุดหงิดยังไง เขาก็จะรักในแบบที่เธอเป็น ไม่มีวันที่จะคิดทอดทิ้งเธอไปมีใคร เมื่อหัวใจดวงนี้เต็มไปด้วยนารี

เมื่อมาถึงบ้านนารีไม่รอช้ารีบขึ้นไปบนห้องแล้วล้มตัวลงนอน โดยมีนักรบนอนอยู่เคียงข้าง เพราะเธอสั่งห้ามเขาไปไหน จนกว่าเธอจะหลับไม่นานภรรยาสาวของเขาก็หลับปุ๋ย                                                          

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่านารี ทำไมวันนี้ถึงได้มีอาการแปลกๆ แบบนี้ ผมเป็นห่วงคุณจัง ถ้าคุณไม่ยอมไปหาหมอจริงๆ แล้วละก็... ผมคงต้องให้หมอมาดูอาการของคุณที่บ้านแน่" นักรบจับมือของภรรยามากุมเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตลงไปที่หลังมือของเธอเบาๆ เขาจะรอดูอาการของเธอสักพัก ถ้าหลายวันยังเป็นอยู่แบบนี้ยังไงคงต้องได้ตามหมอมาดูอาการ               

"เดี๋ยวผมมานะ... จุ๊บ!" นับรบจุ๊บลงไปที่หน้าผากของภรรยาเบาๆ ก่อนจะห่มผ้าให้เธอ แล้วเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน เขากำลังคิดว่าจะเอาตู้แช่ไอศกรีมวางไว้ตรงไหนดี เพราะห้องครัวก็มีข้าวของเยอะแยะมากมาย

"มาทำอะไรตรงนี้ค่ะคุณหนู" ป้านวลที่กำลังนั่งสั่งงานในครัว เพื่อให้งามตาและลูกมือได้เตรียมเมนู สำหรับมื้อเที่ยงของวันนี้เอ่ยถามนักรบออกมา                                                                                                         

"ป้านวลครับ ผมควรจะเอาตู้แช่แข็งไอศกรีมไว้ตรงไหนดี" คำถามของชายหนุ่มทำให้หญิงสูงวัยมีสีหน้าที่แปลกใจ และนางเริ่มจะสงสัยว่าทำไมถึงต้องเอาตู้แช่ไอศกรีมมาไว้ในบ้านด้วย                                       

"นายน้อยคิดจะทำอะไร ไอศกรีมแช่ตู้เย็นไว้ก็ได้ ช่องแช่แข็งเราก็มี" ป้านวลพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะนางไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องใช้ตู้แช่ไอศกรีม                                                                                            

"ก็คุณหนูนารีของป้านะสิ รบเร้าให้ผมพาไปทานไอศกรีมตั้งแต่เช้า แล้วพอผมหลุดปากพูดว่าจะซื้อทั้งร้านมาตั้งไว้ที่บ้าน เท่านั้นแหละ เธอทำตาโตยังกับไข่ห่านเลย มิหนำซ้ำยังชอบใจ ผมก็เลยต้องตามใจเธอ สั่งให้เขาเอาตู้มาลงให้เลยครับป้านวล" คราวนี้คำบอกเล่าของนักรบ ทำให้หญิงวัยสูงวัยแอบฉีกยิ้มกว้าง อาการแปลกๆ ของนารี มันจะใช่อาการของคนท้องหรือเปล่า นั่นคือสิ่งที่ป้านวลกำลังคิดแต่ก็ไม่กล้าฟันธง               

"ป้านวลยิ้มอะไรครับ อย่าบอกนะว่าชอบกินไอศกรีมอีกคน รายนั้นนอกจากจะกินไอศกรีมแล้ว นารียังกินโยเกิร์ตสตรอว์เบอว์รีผสมกับทูน่าอีกด้วย ผมล่ะยอมใจเธอจริงๆ กินเข้าไปได้ยังไงก็ไม่รู้" นักรบพูดออกมาด้วยความแปลกใจ ในสิ่งที่ภรรยาของเขานั้นผิดแปลกไปจากเดิม