Chapter 45 แผนการ

"สงสัยจะมีข่าวดีละมั้ง" ป้านวลพูดออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่เปี่ยมสุข เมื่อนึกถึงทายาทตัวน้อยของนักรบ                                                         

"ข่าวดีอะไรครับป้า การที่นารีปากร้ายและขี้วีน มันก็ดีอยู่หรอกที่เธอรู้จักตอบโต้คนอื่นบ้าง แต่นั่นไม่เท่ากับที่เธอเอาแต่ใจแล้วก็ชอบร้องไห้ ผมอยากให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลเหมือนเดิมมากกว่าครับป้านวล" นักรบไม่ได้เอะใจในสิ่งที่ป้านวลบอกมา เมื่อเขานั้นกำลังเป็นกังวลและเป็นห่วงอาการของนารี                 

"งานนี้มีเซอร์ไพรส์แน่ค่ะคุณหนู แต่ว่าช่วงนี้คุณหนูห้ามขัดใจคุณนารี เธออยากทานอะไร อยากทำอะไร อยากได้อะไร ต้องตามใจเธอทุกอย่างเข้าใจไหมคะ" ป้านวลพอจะเดาออกถึงอาการของนารีที่เป็นอยู่ แม้หญิงสูงวัยจะไม่เคยมีประสบการณ์ เพราะนางนั้นโสดสนิทจนวัยล่วงเลย แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะมีใคร เพราะชีวิตนี้ต้องการแค่ได้อยู่ดูแลนักรบ และทายาทตัวน้อยของเขาสืบไป ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแค่นี้ป้านวลก็พอใจแล้ว           

"ผมขอตัวไปดูคุณหนูนารีของป้าก่อนนะครับ และถ้าเขาเอาตู้แช่ไอศกรีมมาส่ง ป้านวลก็จัดการหาที่วางตามความเหมาะสมได้เลย" พูดจบนักรบก็เดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ป้านวลมองตามแผ่นหลังของเจ้านายหนุ่มด้วยความปลาบปลื้มใจ ที่เขานั้นกำลังจะทำให้บ้านหลังนี้ มีเสียงหัวเราะ และความสดใส มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งในไม่ช้า

ทางด้านรวี วันนี้เธอได้กลับไปที่บ้าน เพราะบิดามารดาได้โทรตาม และบอกให้เธอกลับบ้านให้ได้ ทั้งสองมีธุระที่สำคัญมากจะคุยกับเธอ รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาในบ้านกะสิเทพ ทุกอย่างภายในบ้านยังเหมือนเดิม ในระยะเวลาที่เธอนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่เป็นแรมเดือน พอจอดรถได้รวีรีบขึ้นไปบนบ้านทันที เพราะเธอนั้นมีสิ่งที่จะต้องไปทำอีกมากมาย โดยเฉพาะการหาวิธีแยกนารีออกจากอาร์มันโด้ ซึ่งไม่มีทีท่าว่าทั้งสองนั้นจะห่างกันเลย แถมเจสันยังคอยกีดกันทุกย่างก้าว                                    

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ ทำไมถึงทำหน้าเครียดกันจังค่ะ" รวีเอ่ยถามผู้เป็นบิดามารดาออกมา ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับคนสูงวัยทั้งสอง                                                                                                                        

"ไปอยู่ที่บ้านโน้นเป็นยังไงบ้างรวี พวกเขาต้อนรับลูกดีหรือเปล่า" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามบุตรสาวออกมาอย่างห่วงใย ทั้งที่รวีนั้นไม่สมควรที่จะไปอาศัยอยู่ที่นั่นนาน                                                                                   

"ก็ดีค่ะแม่ แต่จะดีกว่านี้ถ้านังนารี ออกไปจากบ้านหลังนั้น แต่ดูท่าทีแล้วคงจะยาก เพราะทุกวันนี้มันเกาะติดคุณอาร์มันโด้อย่างกับตังเม" รวีแสดงแววตาที่แข็งกร้าวออกมา เมื่อพูดถึงผู้เป็นน้องสาว ทั้งที่ควรขอบใจ ที่นารีนั้นโอบเอื้ออารีให้เธออาศัยอยู่ที่นั่นด้วย                                 

"ก็เขาเป็นสามีภรรยากัน พ่อว่าเราควรจะถอยกลับมาได้แล้วรวี" หลังจากที่ลูกสาวคนเล็กไม่อยู่บ้าน ทำให้ผู้เป็นบิดาได้รู้แล้วว่า นารีนั้นก็มีความสำคัญเช่นกัน เพียงแค่ทุกคนในบ้านนั้นไม่เคยเห็นค่าของเธอ 

"นี่ใช่ไหมคะธุระสำคัญ ที่คุณพ่อต้องการจะพูดกับรวี รวีต้องอดทนแค่ไหน กับการที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวในยามราตรี แต่ตอนนี้สิ่งที่รวีทำมันกำลังว่างเปล่า ไม่มีประโยชน์อะไรกับบ้านหลังนี้เลยใช่ไหมคะ" คำพูดของเธอช่างเรียบเรียงออกมาได้อย่างสวยหรูและดูน่าฟัง แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอกำลังเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นใหญ่มากกว่า และที่สำคัญสิ่งที่เธอกำลังคิดจะทำนั้น มันก็ผิดครรลองคลองธรรม ผิดศีลธรรมอย่างยิ่ง

"ฟังให้ดีนะรวี ตอนนี้บริษัทของเรามีปัญหาอีกแล้ว พ่อกำลังคิดว่าคาวียักยอกเงินในบริษัท มิหนำซ้ำยังแอบขโมยเอาเพชรไปขายอีกด้วย" คำบอกเล่าของบิดาทำให้รวีมีนั้นถึงกับกำมือแน่น เพราะคาวีนั้นติดทั้งเหล้าและการพนัน พนักงานในบริษัทแทบจะไม่นับถือเขาอยู่แล้ว ทุกวันนี้ที่ทุกคนยังให้ความเคารพยำเกรงอยู่บ้าง นั่นเป็นเพราะว่าเขาเป็นลูกชายคนโตของกะสิเทพพาณิชย์                                                                                

"คุณพ่อควรจัดการกับพี่คาวีขั้นเด็ดขาด เขาจะทำตัวเสเพลรักสนุกไปวันๆ รวีก็ไม่ว่าอะไร เพราะรวีเองก็ชอบแสงสีศิวิไลซ์ในยามราตรีเช่นกัน แต่นี่พี่คาวีเล่นยักยอกเงินที่บริษัทแถมขโมยเพชรไปขายอีก ถ้าคุณอาร์มันโด้รู้เรื่องนี้ แล้วเขาต้องการถอนหุ้นออกไปหมดแน่ ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะทำยังไงคะคุณพ่อ" คำพูดของรวีทำให้บิดามารดาของเธอนั้นมีสีหน้าที่เป็นกังวลใจ เพราะรู้ว่าคาวีไม่มีทางที่จะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นได้  "รวีแม่อยากให้หนูลองเกริ่นกับนารีดู เผื่อบริษัทมีปัญหาอะไร นารีก็ควรจะมีส่วนในการช่วยเหลือบ้าง" คำพูดของมารดาช่างเห็นแก่ตัวเช่นกัน ในยามที่เจริญรุ่งเรืองกลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ แต่เวลานี้ในยามที่ติดขัดและเผชิญกับปัญหา นารีกลับกลายเป็นหมากสำคัญที่จะช่วยทำให้บริษัทอยู่รอด                                     

"ต่อให้ได้เงินมาเป็นร้อยล้านพันล้านอีก ถ้าพี่คาวีบ่อนทำลายแบบนี้ ทุกอย่างก็จะเจ๊งไม่เป็นท่าเหมือนเดิม" ในเวลานี้รวีเริ่มพูดจาหงุดหงิด เมื่อทุกอย่างในชีวิตของเธอนั้นไม่เป็นไปตามที่ใจเคยปรารถนา มิหนำซ้ำบริษัทก็กลับมามีปัญหาเหมือนเดิมอีกครั้ง ทั้งที่เพิ่งจะผ่านวิกฤตมาไม่ถึงเดือน                   

"หยุดพูดเลยนะรวี! พ่อเกลียดคำนี้ เราค้าขายไม่ควรพูดคำว่าเจ๊งออกมา ยิ่งตอนนี้เงินสินสอดก็เอาไปใช้หนี้เขาจนหมดแล้ว ดีหน่อยที่ได้เงินจากคุณอาร์มันโด้มาร่วมหุ้นลงทุนด้วย พ่อยังตามหาไอ้คาวีไม่เจอด้วยซ้ำ อาทิตย์นี้บริษัทก็ไม่เข้าบ้านก็ไม่กลับ ไม่รู้ว่ามันไปกบดานอยู่ที่ไหน" แม้จะรู้สึกโกรธลูกชายคนโตเพียงใด แต่นายศรเทพก็ยังห่วงใยทายาทผู้ที่จะสืบสกุลอย่างคาวีอยู่เสมอ                                                                  

"รวีไม่อยากจะรับฟังปัญหาที่กะสิเทพกำลังเผชิญ เพราะไม่ได้เป็นคนสร้าง ขอตัวกลับไปคิดหาทาง ทวงทุกอย่างคืนกลับมาก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่ รวีลาแล้วค่ะ" รวีพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้บิดามารดา คืนนี้เธอจะแย่งทุกอย่างจากนารีคืนมาให้ได้ นั่นคือสิ่งที่รวีคิดเอาไว้ และแผนการของเธอจะต้องสำเร็จ จะไม่ยอมตกอยู่ในสภาพแบบนี้เป็นเด็ดขาด เพราะการล้มละลายหมดสิ้นทุกอย่างนั้น มันคือสิ่งที่น่าอับอายมากสำหรับรวี และเธอก็รู้ดีว่าอีกไม่นานกิจการของบริษัทจะต้องถูกฟ้องล้มละลายแน่นอน                                                                      

ตอนนี้หนี้ที่บริษัทมีมากกว่าผลกำไร มิหนำซ้ำพี่ชายยังก่อเรื่องเพิ่มหนี้สินขึ้นเรื่อยๆ จากการเสียพนัน จนผู้เป็นบิดามารดาไม่สามารถตามไปชดใช้หนี้ให้ได้อีกแล้ว คงต้องปล่อยให้โชคชะตาเป็นผู้กำหนด และคงจะโทษใครไม่ได้ เพราะการเลี้ยงดูลูกอย่างตามใจ และคอยให้ท้ายในสิ่งที่ไม่ดี กำลังจะส่งผลให้ชีวิตของคาวีนั้น เผชิญกับหายานะเลวร้ายที่สุดในชีวิต