ตอนที่ 21 ค่ำคืนแห่งความสุข

เมื่อเขาบอกจะซื้อยาคุมให้กิน มิเราก็คลายความกังวลลงได้บ้าง ซึ่งเธอก็เรียนสุขศึกษาพอที่จะรู้ว่ายาคุมฉุกเฉินเป็นตัวช่วยในการคุมกำเนิดได้ดีระดับหนึ่ง แต่หากกินบ่อยก็ส่งผลเสียต่อมดลูกได้ เธอจึงตั้งคำถามออกไป

"แล้วคนเป็นแฟนกันต้องมีอะไรกันบ่อยแค่ไหนคะ แล้วครั้งต่อไปน้องต้องกินยาคุมฉุกเฉินอีกไหม คุณครูที่โรงเรียนเคยบอกว่าถ้ากินยาคุมฉุกเฉินบ่อยๆมันไม่ดีต่อมดลูกค่ะ"

ทว่าคำถามซื่อๆของเธอทำให้คนตัวโตยิ้มออกมาอย่างง่ายดายด้วยความเอ็นดู เขาเอ็นดูแล้วเอ็นดูอีก รักแล้วรักอีกจนไม่รู้จะรักจะหลงเด็กคนนี้ยังไงแล้ว เธอเล่นน่ารักอยู่เรื่อยและยังทำตัวน่าเอ็นดูบ่อยเกิน จะไม่ให้เขารักเขาหลงได้ยังไงกัน

"ไว้ครั้งต่อไปพี่จะป้องกันเองครับ หนูไม่ต้องกังวลนะ" พูดจบก็ยิ้มอบอุ่นส่งให้เด็กสาว

ซึ่งคำพูดของเขาแค่ทำให้เด็กสาวคลายความกังวลลง แต่สิ่งที่ทำให้เธอหายกังวลเป็นปลิดทิ้งก็คือรอยยิ้มของเขาที่เธอเพิ่งจะได้นึกสังเกตเห็นเอาตอนนี้ทั้งที่เขาก็ยิ้มให้เธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว เธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างหลงใหล ก่อนที่มือบางสองข้างจะเลื่อนขึ้นมากุมใบหน้าหล่อเหลาของเขาเอาไว้ แล้วเอ่ยพูดชมเขาไป หยอดคำหวานไปหนึ่งกรุบ

"พี่วายุยิ้มแล้วน่ารักจังเลยค่ะ" 

"ปากหวานแบบนี้ แถมยังมองพี่ด้วยสายตาแบบนี้อีก ระวังพี่จะทนไม่ไหวจับหนูกินอีกรอบนะครับ" เขาพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่จริงเขายังกินเด็กสาวไม่อิ่มหรอก อยากกินเธอต่อด้วยซ้ำ แต่เพราะเป็นครั้งแรกของเด็กสาว เขาจึงอยากทะนุถนอมเธอให้ได้มากที่สุด

ทว่าคำขู่ของเขามีผลต่อเด็กสาวเป็นอย่างดี ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่ามัวแต่พูดกันอยู่นานโดยที่จุดกลางกายก็ยังเชื่อมต่อกันอยู่

"ไม่เอาค่ะ น้องไม่เอาแล้ว น้องไม่มองแล้วก็ได้ พี่วายุรีบเอาของพี่ออกไปจากตัวน้องได้แล้วค่ะ น้องอึดอัด" ถึงเธอจะชอบกับบทรักที่เขามอบให้แต่กระนั้นถ้าเขาจะทำเธออีกครั้ง เธอคิดว่าตัวเองคงไม่ไหวอย่างแน่นอนเพราะตอนนี้ความเป็นสาวของเธอมันแสบระบมไปหมดแล้ว

"หึ"

จากนั้นคนตัวโตก็หยัดกายขึ้นแล้วก้มมองจุดกลางกายที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ เลือดสาวบริสุทธิ์ปนกับน้ำรักของเขาจนกลายเป็นสีชมพูอ่อนเคลือบชะโลมเจ้าลูกชายของเขาจนไหลย้อยลงเปื้อนผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง มันช่างเป็นภาพที่สวยงามในความรู้สึกของเขาเหลือเกิน แต่แล้วความหวงแหนก็วิ่งกรูเข้ามาเกาะกินใจเขาอีกครั้ง และนึกไปถึงหนุ่มหน้าตี๋ศัตรูหัวใจของเขา ซึ่งเขาก็ดูออกว่าพ่อของเด็กสาวอยากให้เธอได้ลงเอยกับไอ้หนุ่มหน้าตี๋นั่น แต่อย่าหวังว่าเขาจะยอม เพราะเขาไม่มีวันยกเมียตัวเองให้ใครหน้าไหนเป็นแน่ ต่อให้มันผู้นั้นจะเป็นคนที่พ่อของเธอหาให้ก็ตาม

บ๊อก!

"อื้อ"

เมื่อเขาถอดถอนความเป็นชายของตัวเองออกจากรูรัก เด็กสาวก็ครางออกมาด้วยความรู้สึกวูบโหวงไปทั่วท้องน้อย

วายุมองภาพตรงหน้าด้วยความพึงพอใจเป็นที่สุด น้ำรักของเขาทะลักไหลย้อยออกมาจากรูรักของเด็กสาวหลังจากที่เขาถอดถอนความเป็นชายออกจากตัวเธอ มันแสดงให้เห็นว่าเขาได้ครอบครองเธอแล้ว และจะเป็นเขาแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้เป็นเจ้าของเด็กสาวทั้งร่างกายและหัวใจของเธอ

จากนั้นเขาก็ย่างกายแกร่งลงจากเตียง แล้วเดินไปยังโต๊ะไม้เล็กๆที่วางอยู่มุมห้อง หยิบกล่องทิชชู่ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา ก่อนจะเดินกลับมาหาเด็กสาวที่นอนมองเขาอยู่บนเตียง

มิรามองตามการกระทำของคนตัวโตอยู่ตลอด จากตอนแรกที่มองเห็นรอยสักบนแผ่นหลังของเขาไม่ค่อยชัด พอเขาหันหลังเดินไปหยิบทิชชู่มันก็ทำให้เธอเห็นรอยสักรูปมังกรตัวใหญ่เต็มแผ่นหลังของเขาได้อย่างชัดเจน ซึ่งเธอไม่ได้มองว่ามันสกปรกเลย รอยสักนั่นมันกลับดูเท่ด้วยซ้ำเมื่ออยู่บนตัวเขา จากที่เขาหล่อเท่อยู่แล้วมันยิ่งเท่ระเบิดเข้าไปใหญ่ในความรู้สึกของเธอ

"เดี๋ยวพี่เช็ดให้ครับ" เขาเอ่ยบอกเด็กสาวที่เอาแต่มองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้มเหมือนคนเหม่อลอย จากนั้นเขาก็จัดการเช็ดทำความสะอาดจุดบอบบางให้เด็กสาว เขาทำอย่างเบามือ โดยที่เด็กสาวไม่ได้ขัดอะไร ยอมให้เขาทำความสะอาดความเป็นสาวของตัวเองแต่โดยดี แต่กระนั้นด้วยความรู้สึกเหนี่ยมอาย เธอหันหน้าไปอีกทางไม่กล้ามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ พลางชื่นชมเขาอยู่ในใจว่าคนอะไรทั้งหล่อทั้งเท่ แถบยังอ่อนโยนและดูแลเก่งอีก

ไม่นานคนตัวโตก็ทำความสะอาดจุดบอบบางให้เด็กสาวจนเสร็จ แล้วน้ำกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วไปทิ้งลงถังขยะใบเล็กที่วางอยู่ข้างโต๊ะไม้ตัวดังกล่าว ก่อนจะกลับขึ้นมาบนเตียงแล้วล้มตัวลงนอนข้างเด็กสาวโดยสอดแขนแกร่งเข้าใต้ลำคอของเธอ ให้เธอหนุนแขนเขาแทนหมอน จากนั้นก็จูบซับหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน แล้วกอดเด็กสาวให้เธอนอนซุกอยู่ในอกแกร่งของเขา เอื้อมมือดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมตัวเด็กสาวและเขาแค่เพียงเอว

"พี่วายุน้องต้องกลับเข้าบ้านแล้วค่ะ ดึกมากแล้ว" มิราเงยหน้าจากอกแกร่งแล้วเอ่ยบอกคนตัวโตด้วยสีหน้ากังวลขึ้นมา

"นอนกับพี่ที่นี่แหละครับ ใกล้สว่างเดี๋ยวพี่ปลุกเอง ไม่ต้องกลัวนะ" วายุบอกกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พลางลูบศรีษะเล็กไปด้วยอย่างทะนุถนอมอย่างปลอบประโลม ซึ่งเขารู้ดีว่าเด็กสาวกำลังกังวลอะไรอยู่

เด็กสาวชั่งใจคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยพูดออกไป

"ก็ได้ค่ะ"

จากนั้นเธอก็ยิ้มหวานให้คนตัวโตแล้วซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งตามเดิม กอดเอวสอบไว้แน่นแล้วหลับตาพริ้มทั้งที่ปากบางก็ยังยิ้มอยู่อย่างนั้นละคนมีความสุข

วายุก็กอดเด็กสาวไว้แน่นเช่นเดียวกัน ก่อนจะจูบซับศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน แล้วนอนมองเด็กสาวที่นอนซุกอยู่ในอกแกร่งของเขา เขามองเธออยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะหลับ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว เขาจึงอยากนอนมองเมียตัวน้อยอยู่แบบนี้นานๆ มันก็เหมือนกับเขาได้พักสายตาแล้ว

...ตอนนี้ทั้งเขาและเธอต่างก็รู้สึกมีความสุขมากที่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักแบบนี้ มันมีความสุขมากจนบอกไม่ถูกเลย ยิ่งเขาที่มีจิตใจด้านชามาตลอด ตอนนี้กลับรู้สึกรักได้มากมายเพราะเด็กอย่างเธอคนเดียว การได้รักเธอมันรู้สึกดีต่อหัวใจเขาเหลือเกิน

...

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา คนตัวโตที่ไม่ยอมหลับยอมนอนเพราะอยากมองเมียเด็กของตัวเองนานๆ เขาก็ได้ปลุกเธอให้ตื่นก่อนฟ้าสว่าง พอเด็กสาวตื่นเขาก็จัดการใส่เสื้อผ้ากลับให้เธอตามเดิม ไม่เว้นแม้กระทั่งชุดชั้นในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างเขาก็เป็นคนใส่ให้เธอด้วยมือตัวเอง ทำอย่างกับว่าแต่งตัวให้ลูกสาวไปโรงเรียนตอนเช้ายังไงยังงั้น โดยที่เด็กสาวก็ไม่ได้ขัดอะไรยอมให้เขาแต่งตัวให้แต่โดยดี ส่วนตัวเขานั้นได้ลุกขึ้นมาแต่งตัวก่อนที่จะปลุกเด็กสาวแล้ว และเมื่อแต่งตัวให้เด็กสาวเรียบร้อยเขาก็พาเธอไปส่งโดยส่งเธอแค่ที่ห้องครัวเท่านั้นเพราะว่าเด็กสาวห้ามไว้ ทั้งที่ใจจริงเขาอยากจะไปส่งเธอถึงห้องนอน แต่เพราะไม่อยากทำให้เด็กสาวเป็นกังวล เขาจึงยอมส่งเธอแค่ที่ห้องครัวแต่โดยดี...