ตอนที่ 20 เด็กโง่

"พร้อมไหมครับ" ปากเอ่ยถามเด็กสาว ทว่ามือหนาก็ชักสาวท่อนเอ็นของตัวเองไปด้วย โดยที่ดวงตาคู่คมมองเรือนร่างของเด็กสาวไปทั่วอย่างหลงใหลและหวงแหน ไม่ได้ละสายตาไปจากร่างกายอันเย้ายวนของเธอเลย

ด้านมิราจึงพยักหน้าหงึกๆให้แทนคำตอบ มือบางสองข้างกุมกันไว้บนหน้าอกของตัวเองอย่างเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับความเป็นชายของเขาที่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะสามารถเข้ามาในตัวเธอได้หรือเปล่าเพราะว่าขนาดของมันใหญ่และยาวมาก แต่งานนี้ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมเพราะเธอเองก็อยากเป็นของเขาเต็มทีแล้วเหมือนกัน

จากนั้นวายุก็ชักสาวท่อนเอ็นของตัวเองอีกสองสามครั้ง แล้วเขยิบกายแกร่งเข้าหาหว่างขาเรียวเล็กอีกนิดเพื่อให้ได้ท่าที่ถนัดต่อการทำรักกับเด็กสาว และเมื่ออยู่ในท่าที่ถนัดแล้วเขาก็ค่อยๆดันส่วนหัวหยักเข้าไปในรูรักที่ปิดสนิทอย่างช้าๆ

"อื้อ! นะ น้องเจ็บค่ะ" มิราร้องบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ รู้สึกเจ็บแปลบตรงใจกลางความเป็นสาวทันทีที่เขาดันความเป็นชายของเขาเข้ามาในตัวเธอ แต่กระนั้นก็ไม่ได้คิดจะห้ามเขาให้หยุดการกระทำนี้แต่อย่างใด

"ซี๊ด~ อืม พี่จะทำหนูให้เบาที่สุดเท่าที่พี่จะทำได้ หนูอดทนอีกนิดนะครับคนเก่งของพี่"

เขาเองก็เจ็บไม่แพ้กัน ตอนนี้เขาดันความเป็นชายเข้าไปได้แค่เพียงส่วนหัวเท่านั้นแต่ภายในรูรักของเด็กสาวก็ตอดหัวหยักของเขาและบีบรัดเหมือนไม่อยากให้มันเข้าไปรุกล้ำเขตแดนสวรรค์ของเธอ

จากนั้นก็ค่อยๆดันความเป็นชายเข้าไปในรูรัก เขาพยายามยั้งแรงให้เบาที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอดทนที่จะไม่ทำรุนแรงกับเด็กสาวได้อีกนานแค่ไหน เพราะภายในของเธอบีบรัดเจ้าลูกชายของเขาแน่นมาก ทำเอาเขาปวดหนึบไปหมดทั้งลำจนเขาแทบคลั่ง 

"อื้อ พะ พี่วายุเข้ามาสุดยังคะ" มิราถามอย่างไร้เดียงสา ดวงตากลมโตสั่นระริกมองอีกคนด้วยสายตาอ้อนวอน แต่กลับดูยั่วยวนในเวลาเดียวกัน

"ยังครับ พี่กลัวหนูเจ็บ แต่ใกล้จะสุดแล้วครับ หนูอดทนอีกนิดนะครับคนเก่ง" วายุขบกรามแน่น พยายามข่มอารมณ์ที่มีต่อเด็กสาวเป็นอย่างมาก คำถามไร้เดียงสาและดวงตาสั่นระริกของเธอที่มองเขามันยิ่งทำให้เขาแทบคลั่งหนักกว่าเดิม

"ถ้างั้นพี่วายุเข้ามาทีเดียวเลยได้ไหมคะ ทำน้องแรงก็ได้น้องไหวค่ะ ยิ่งพี่วายุชักช้าน้องยิ่งเจ็บ" เพราะความไร้เดียงสาเธอจึงเอ่ยบอกไปแบบนั้น ถึงจะเจ็บมากแค่ไหนแต่ก็คิดว่าตัวเองทนไหวและพร้อมรับกับความเจ็บนี้อย่างเต็มใจ

และก็เป็นอีกครั้งที่คำพูดไร้เสียงสาของเธอ ทำเอาลมหายใจของอีกคนสะดุดไปชั่วขณะ เพราะโดนความน่ารักของเธอตกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว

"ได้เลยครับ หนูพูดเองนะ ถ้าพี่ทำแรงแล้วหนูไม่ไหวก็บอกพี่แล้วกัน" ในเมื่อเด็กน้อยของเขาใจร้อนและเปิดทางให้เขาขนาดนี้ เขาจะรอช้าอยู่ไย สองมือหนาจึงจับเอวบางไว้มั่น ก่อนจะดันความเป็นชายเข้าไปในตัวเด็กสาวที่เดียวจนมิดลำ

กึก!

ปึก!

"กรี๊ด! เจ็บ ฮือ~ เจ็บค่ะ" มิรากรีดร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบตรงความเป็นสาว ความรู้สึกเหมือนกับว่ามันฉีกขาดยังไงยังงั้น พร้อมกับน้ำใสๆไหลออกทางหางตาอัตโนมัติเมื่อถูกความเจ็บเล่นงาน

ด้านวายุจึงโน้มตัวลงไปปลอบประโลมเด็กสาวทันที

"ชูว์~ ไม่ร้องนะ เจ็บแป็บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้วครับ" เขาพูดปลอบพลางลูบศีรษะเล็กไปด้วย ก่อนจะเอ่ยพูดต่อโดยกระซิบข้างใบหูเล็กอย่างหยอกเย้า

"หนูอย่าร้องดังนะครับห้องพี่ไม่เก็บเสียง" ทว่าต่อให้เด็กสาวร้องดังจนมีใครมาได้ยินเขาก็ไม่ได้นึกกลัวแต่อย่างใด แค่อยากจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้น

มิราได้ยินเช่นนั้นจึงเม็มปากแน่นทันที รู้สึกเขินอายขึ้นมาเสียดื้อๆที่ตัวเองเผลอร้องดังไปเสียแล้ว ไหนจะหวั่นกลัวว่าใครจะได้ยินเสียงร้องของเธอเมื่อครู่อีก

ด้านวายุเมื่อเห็นว่าเด็กสาวนิ่งไป เขาจึงเริ่มขยับความเป็นชายเข้าออกรูรักที่คับแน่นของเธออย่างเนิบนาบ จากนั้นก็ค่อยๆถี่ขึ้น เร่าร้อนขึ้น จนเสียงครางหวานๆของเด็กสาวดังออกมาอีกครั้ง

"อ๊ะ อื้อ" ขณะสองมือบางยกขึ้นมาวางบนบ่าแกร่งแล้วจิกเล็บลงบนผิวเนื้อหนัดแน่นอย่างห้ามไม่ได้เพื่อระบายความรู้สึกในร่างที่มี ซึ่งเธอไม่ค่อยเข้าใจกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่คนตัวโตกำลังมอบให้เธออยู่ตอนนี้ แต่กระนั้นถึงจะเจ็บแต่มันกลับรู้สึกดีไปหมดและเธอก็รู้สึกมีความสุขมากอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ร่วมรักทางกายกับเขา

"ยังเจ็บอยู่ไหม รู้สึกดีขึ้นบ้างไหมครับ ซี๊ด~ พี่รู้สึกดีมากเลยครับ หนูแน่นมาก ตอดพี่ไม่หยุดเลยเด็กดี อา~" เขาพูดไปครางไปน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นไปหมดเพราะในขณะที่พูดก็กระแทกความเป็นชายเข้าออกรูรักของเด็กสาวไม่หยุด และเริ่มกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆตามกามารมณ์ที่มีมากยากเกินจะหยุดยั้ง จนเสียงครางกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข็งกันไม่ว่างเว้น

"ยะ ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยค่ะ ตะ แต่มันเสียวด้วย อื้อ ของพี่วายุใหญ่ไปรึเปล่าคะ น้องรู้สึกอึดอัดมากเลย อื้อ" มิราครางบอกน้ำเสียงกระเส่ากระท่อนกระแท่นไม่ต่างกันเพราะโดนคนตัวโตกระแทกไม่หยุด และเขาก็เริ่มกระแทกความเป็นสาวของเธอรัวเร็วและแรงขึ้น จนตัวเธอโยกสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของเขา ความเจ็บค่อยๆหายไป เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

ด้านคนตัวโตยิ่งได้ยินเสียงครางหวานๆที่เอ่ยบอกเขา มันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งสูง แต่ที่ทำให้เขาแทบคลั่งตายเสียให้ได้นั่นคือคำพูดไร้เดียงสาของเธอที่เอ่ยถึงขนาดเจ้าลูกชายของเขา คำพูดของเธอมันช่างน่าฟังเสียจริง จากที่เขาภูมิใจในความเป็นชายของตัวเองอยู่แล้วมันยิ่งภาคภมิูใจเข้าไปใหญ่ และเพื่อเป็นการตอบแทนเด็กปากหวาน คืนนี้เขาจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด เขาจึงหยัดกายขึ้นแล้วจับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นมาพาดไว้บนบ่าแกร่ง จากนั้นก็จับเอวบางไว้มั่นและกระหน่ำจ้วงแทงกระแทกความเป็นชายใส่รูรักของเด็กสาวไม่ยั้งอย่างบ้าคลั่งจนไม่เหลือความอ่อนโยนไว้เลย

ด้านเด็กสาวตัวโยกหัวสั่นหัวคลอนไปหมดเมื่อโดนเขากระแทกเข้ามาอย่างจัง ไม่มีจังหวะให้เธอได้พักหายใจกันเลยทีเดียว แต่กระนั้นเธอก็ดันรู้สึกดีมาก มันทั้งจุกทั้งเสียวไปหมด ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชอบที่เขาทำเธอแรงๆแบบนี้

"โอ๊ย! พะ พี่วายุ อื้อ"

"ครับ หนูเจ็บเหรอ" วายุขานรับและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พลางเบาแรงลงทันทีเพราะกลัวว่าเด็กสาวอาจจะเจ็บ แต่ไม่ได้หยุดการกระทำกลางกายเสียทีเดียว เขายังคงกระแทกเด็กสาวไม่หยุดด้วยแรงที่เบาลง

"ปะ เปล่าค่ะ อ๊ะ น้องไม่ได้เจ็บ แต่น้องจุก แล้วก็เสียวมากด้วย อื้อ ตอนนี้น้องรู้สึกปวดฉี่ค่ะ พี่วายุหยุดก่อนได้ไหมคะน้องขอไปฉี่ก่อนแป็บนึง" มิราครางบอกอย่างไม่อาย ด้วยความไร้เดียงสาเธอไม่รู้แม้กระทั่งว่าอาการปวดฉี่ที่เธอเป็นอยู่ มันคืออาการที่ผู้หญิงกำลังจะเสร็จ

ด้านวายุจึงหยุดการกระทำกลางกายทันที เขาแทบจะหลุดขำออกมากับความซื่อบื้อของเด็กสาว เธอบอกให้เขาหยุดทำเพื่อที่เธอจะได้ไปฉี่แล้วกลับมาให้เขาทำต่ออย่างนั้นสินะ เด็กอะไรทำไมถึงได้น่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ เธอช่างใสซื่อและไร้เดียงสาเหลือเกินที่ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองกำลังจะเสร็จ แต่ทว่าพอลองคิดดูมันก็คงไม่แปลกอะไรเพราะนี่มันคือครั้งแรกของเด็กสาว หากเธอจะไม่รู้ก็ไม่แปลก เห็นทีเขาคงต้องสอนบทรักให้เธอบ่อยๆเสียแล้ว เธอจะได้เรียนรู้จากเขาเยอะๆ

จากนั้นเขาก็จับขาเรียวเล็กออกจากบ่าแกร่งแล้วโน้มตัวลงไปพูดกับเด็กสาวน้ำเสียงอ่อนโยนปนแหบพร่า

"หนูไม่ได้ปวดฉี่ครับ หนูกำลังจะเสร็จต่างหาก เด็กโง่" พูดจบก็ใช้นิ้วชี้สะกิดปลายจมูกเล็กเชิดรั้นของเด็กสาวเบาๆอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

ด้านเด็กสาวเมื่อรับรู้เช่นนั้นก็แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันทีที่ตัวเองแยกไม่ออกแม้กระทั่งอาการปวดฉี่กับอาการที่ผู้หญิงกำลังจะเสร็จ

"น้องไม่รู้นี่หน่า งั้นพี่วายุก็ทำต่อสิคะ มัวรออะไรอยู่ล่ะ" เธอพูดโดยหันมองไปอีกทาง ไม่กล้าสบตาเขาเลยแม้แต่น้อย

"ได้ครับ เดี๋ยวพี่จัดให้" เขาพูดกระซิบข้างใบหูเล็กด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มละคนเจ้าเล่ห์ ผิดกับบุคลิกนิ่งๆของเขาโดยสิ้นเชิง

จากนั้นเขาก็หยัดกายขึ้นแล้วสอดแขนแกร่งเข้าใต้ข้อพับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างของเด็กสาวก่อนจะยกขึ้นเล็กน้อย จับไว้มั่นเพื่อให้อยู่ในท่าทำรักที่ถนัด โดยที่จุดกลางกายไม่ได้หลุดออกจากกัน ใจจริงเขาอยากจะทำรักกับเด็กสาวด้วยท่ายาก แต่กระนั้นเพราะเป็นครั้งแรกของเธอเขาจึงอยากทะนุถนอมเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงทำได้แค่ท่าเบสิกกับเธอเท่านั้น และเมื่อได้ท่าทำรักที่ถนัดแล้วเขาจึงเริ่มสาวท่อนเอ็นลำใหญ่เข้าออกรูรักคับแน่นอีกครั้งอย่างเนิบนาบ และเริ่มรัวเร็วขึ้นเรื่อยๆเพื่อส่งเด็กสาวให้สุขสมไปถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งแรกของเธอด้วยเจ้าลูกชายของเขา

กระทั่งไม่นานเด็กสาวก็สุขสมตามเป้าหมายของเขาไปในที่สุด พร้อมกับเสียงกรีดร้องแห่งความสุขดังออกมา

"อื้อ มะ ไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊ะ อร๊าย!" เธอปลดปล่อยน้ำรักออกมาปนกับเลือดสาวบริสุทธิ์ของเธอ ก่อนจะรีบคว้าอากาศเข้าปอด รู้สึกเหนื่อยหอบราวกับวิ่งขึ้นภูเขาลูกใหญ่ แต่ทว่าอีกความรู้สึกหนึ่งมันกลับดีมาก คล้ายกับตัวเบาหวิวเสมือนว่าตัวเองกำลังร่องลอยอยู่บนปุยเมฆยังไงยังงั้น

ขณะเดียวกันคนตัวโตจึงหยุดการกระทำกลางกายไปชั่วครู่เพื่อให้เด็กสาวได้พักหายใจหายคอ โดยที่ดวงตาคู่คมจ้องมองเธอที่กำลังนอนหอบอย่างหลงใหล เขาพอใจมากกับการกระทำของตัวเองที่ทำให้เด็กสาวมีสภาพเช่นนี้ได้

จากนั้นก็ไม่รอช้ากระหน่ำกระแทกความเป็นชายใส่รูรักคับแน่นของเด็กสาวต่อเพื่อส่งตัวเองให้สุขสมตามเธอไป

และไม่นานก็เป็นอันเสร็จสุขสมดังใจปรารถนา ความรู้สึกมันแทบคลั่งเมื่อสุขสมในกายเธอ 

"อา~ แม่ง! เสียวหัวชิบ! ซี๊ด~ อาส์!! ฮา~ ฮึม~ โคตรดีเลย" ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นขณะครางคำรามออกมาพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเหนียวหนืดข้นเข้าไปในตัวเด็กสาวทุกหยาดหยด ความเป็นชายกระตุกถี่ๆอยู่ภายในรูรักจนเด็กสาวรู้สึกได้

"พี่วายุปล่อยเข้าไปข้างในเหรอคะ น้องยังเรียนอยู่เลย มันต้องป้องกันก่อนไม่ใช่เหรอคะ พี่วายุไม่ได้ป้องกันเหรอ" มิราผงกหัวขึ้นมามองเขาแล้วยิงคำถามใส่เขาทันทีด้วยความตกใจและหวั่นกลัวขึ้นมา ซึ่งก่อนหน้านี้เธอลืมเรื่องป้องกันไปเสียสนิท เธอไม่ได้กลัวเรื่องโรคติดต่อแต่อย่างใด แต่เธอแค่กลัวว่าตัวเองจะพลาดท้องก่อนวัยอันควร ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นพ่อของเธอคงผิดหวังในตัวเธอมาก 

ด้านวายุจึงโน้มตัวลงไปหาเด็กสาวแล้วเลื่อนมือหนาข้างหนึ่งมาลูบศีรษะเล็กอย่างทะนุถนอม ก่อนจะเอ่ยพูดออกมาเพื่อให้เด็กสาวคลายความกังวล

"พี่ขอโทษครับ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่ไปซื้ออย่าคุมฉุกเฉินมาให้กินนะ แค่นี้ก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้วครับ พี่บอกแล้วไงว่ามีพี่อยู่หนูไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น"

เขาไม่ได้ลืมการป้องกันแต่อย่างใด เพราะถุงยางอนามัยเขามีติดห้องไว้ตลอด แต่เขาเลือกที่จะไม่ป้องกันเพราะอยากสดกับเด็กสาว อยากทำรักกับเธอแบบเนื้อแนบเนื้อ ตั้งใจที่จะปล่อยในให้ลูกๆของเขาเข้าไปในตัวของเด็กสาว ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้ลูกๆหลายล้านตัวของเขาจะถูกทำลายด้วยยาคุมฉุกเฉินก็ตาม แต่กระนั้นไม่ว่าอะไรที่แสดงความเป็นเจ้าของในตัวเด็กสาวได้มากที่สุด เขาก็อยากทำมันทั้งหมด...