ตอนที่ 6 งอนเองหายเองนักเลงพอ

ตอนที่ 6

“ ไม่ต้องเสือก “

เด็กหนุ่มยังไม่ทันได้ตอบคำถามของพ่อเลี้ยงเสือ จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังแทรกขึ้นมาก่อน และเสียงนั้นก็คือพ่อเลี้ยงกระทิงนั่นเอง หลังจากที่เขาขอตัวไปซื้อสิ่งสำคัญที่จำเป็นต้องใช้ กลับมาก็เจอเข้ากับผู้ชายร่างใหญ่ที่เขานั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ที่สำคัญเขายังไม่ชอบขี้หน้าและไม่ถูกชะตาอีกด้วย เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมศัตรูคู่แข่งของเขาคนนี้ถึงได้มาอยู่ใกล้ๆกับคนของเขาหน่ำซ้ำยังมีช่วยกันถือของจับไม้จับมือกันอีก มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ เรารู้จักกับมันเหรอ “

เป็นเสียงของพ่อเลี้ยงเสือหลังจากที่หันไปดูต้นเสียงว่าเป็นใครเขาก็หันกลับมาถามเด็กหนุ่มข้างกายอีกครั้งหนึ่ง เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมศัตรูของเขาถึงรู้จักกับร่างบางตรงหน้านี้ด้วย แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริงๆก็เท่ากับว่าเขาไม่ได้มีศัตรูแค่ทางด้านธุรกิจ แต่ยังมีศัตรูหัวใจซึ่งมันคือคนคนเดียวกัน

“ ครับผมเป็นคนงานในไร่กระทิงแดงครับ “

“ ฉันว่าลาออกแล้วมาอยู่กับฉันเถอะถ้าจะมีเจ้านายที่ดุขนาดนี้ “

พ่อเลี้ยงเสือเอ่ยต่อหน้าคนทั้งคู่ เพราะในเมื่อเด็กน้อยคนนี้เป็นคนงานของไร่ข้างๆ เขาคิดว่าไม่สมควรเลยที่จะไปอยู่กับเจ้านายที่มีนิสัยดุร้ายแบบนั้น สู้ลาออกแล้วมาอยู่กับเขาซะยังดีกว่า ทั้งใจดีทั้งเลี้ยงอย่างดีอุดมสมบูรณ์ทุกอย่าง รวมไปถึงอยากได้อะไรเขาก็จะจัดหามาให้ยิ่งถ้าเป็นคนที่เขาถูกใจด้วยแล้วไม่ต้องให้พูดถึง

“ ไม่ยักรู้ว่าพ่อเลี้ยงเสือชอบเสือกเรื่องของชาวบ้าน เสือกับเสือกก็ใกล้เคียงกันดี ที่สำคัญคนนี้เด็กกูมึงอย่ายุ่ง “

ป๊อบที่ยืนดูทั้งสองทะเลาะกันก็ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมทั้งคู่ถึงได้ทำอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน เขาเป็นคนกลางซึ่งไม่รู้ว่าจะเข้าข้างใครดี แต่ก็นะถึงแม้พ่อเลี้ยงเสือจะช่วยถือของจากอุบัติเหตุเมื่อคู่แต่ยังไงเขาก็เป็นคนของพ่อเลี้ยงกระทิงเพราะฉะนั้นเขาไม่อยากให้เจ้านายต้องมาทะเลาะกับใครก็ไม่รู้ หนำซ้ำตอนนี้คนที่ตลาดก็เริ่มมองกันตาเป็นมัน มันจึงทำให้เขารู้สึกว่าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

“ อ้าว ไอ้กระทิงมึงพูดแบบนี้ก็สวยดิวะ “

“ พอเถอะครับ อย่าทะเลาะกันเลยผมไม่รู้ว่าทั้งคู่มีปัญหาเรื่องส่วนตัวอะไร แต่ตอนนี้มันไม่สมควรที่จะมาโหวกเหวกโวยวายเพราะที่นี่มันเป็นที่สาธารณะ ที่สำคัญผู้คนมากมายต่างก็มองดูผมว่าแยกย้ายกันกลับไปคนละทิศทางกันจะดีกว่าไหมครับ ถือว่าผมขอร้องนะครับคุณ “

เมื่อป๊อบเอ่ยจบทั้งคู่ต่างก็หันมามองที่เด็กหนุ่มกันเป็นตาเดียวพ่อเลี้ยงกระทิงเองรู้สึกหงุดหงิดที่ทำไมเด็กหนุ่มถึงไม่พูดกับเขาทั้งๆที่เป็นคนของเขาแท้ๆ กับกันดันไปพูดกับศัตรูของเขาซะได้ แต่เมื่อพ่อเลี้ยงเสือได้ยินอย่างนั้นเขาก็แสยะยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ

เพราะเด็กหนุ่มคนนี้ที่พึ่งรู้จักกันถึงจะไม่รู้ชื่อแต่ก็ยังให้ความสำคัญกับเขามากกว่าชายข้างๆที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายเสียอีกเขาคิดว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ถ้าเด็กหนุ่มคนนี้อยู่ไร่ข้างๆเขายังไงซะก็ต้องเจอกันอย่างแน่นอน เพราะเขานี่แหละจะย่องไปหาทุกวันเลย

“ หึ ถือว่าลูกน้องของมึงขอไว้หรอกนะกูจะไม่ถือสาอะไร แต่รอบหน้าเจออีกมึงได้เห็นดีกับกูแน่ ฉันไปก่อนนะไว้เจอกันใหม่เด็กน้อยของฉัน “

พ่อเลี้ยงเสือพูดกับพ่อเลี้ยงกระทิงเสร็จก็หันมาบอกกับเด็กหนุ่มก่อนที่จะกล่าวลาและสาวเท้าออกไปจากตรงนี้ทันที ถือซะว่าเป็นเรื่องที่ดีที่วันนี้เขาได้เจอคนที่ถูกชะตา ทิ้งให้พ่อเลี้ยงกระทิงยืนไม่พอใจหน้าดำหน้าแดงอยู่

ไม่ใช่ว่าเขาหงุดหงิดที่ชายตรงหน้าเดินหนี แต่หงุดหงิดเพราะคำพูดที่บอกว่าไว้เจอกับเด็กของเขาใหม่ ซึ่งเขาไม่พอใจเป็นอย่างมากและเห็นทีว่าถ้าไม่รีบทำอะไรมีหวังเขาได้โดนศัตรูคู่แข่งคาบไปแดกเป็นแน่

เขายอมรับว่าเป็นคนที่ขี้โมโหอารมณ์ร้อนหงุดหงิดง่าย ต่างจากผู้ชายคนเมื่อกี้ที่ค่อนข้างอารมณ์เย็น เฟรนลี่ เข้ากับคนได้ง่าย ที่สำคัญศัตรูของเขาเป็นคนขี้หยอด เขาคิดว่าใครอยู่ด้วยก็คงจะหลงน่าดู

ซึ่งถ้าให้เขาเป็นแบบนั้นเขาทำไม่ได้แต่เห็นทีว่าหลังจากนี้ไปต้องปรับตัว เพราะดูแล้วเด็กหนุ่มของเขาคงจะชอบคนประเภทนั้น ซึ่งทุกวันนี้เขาคงจะทำหน้าดุมากจนเกินไป ถึงเข้าใกล้ร่างบางตรงหน้าไม่ติดสักที

ทั้งสองทำการขึ้นรถและขับไปโดยมีพ่อเลี้ยงกระทิงเป็นคนขับจุดหมายปลายทางนั่นก็คือไร่กระทิงแดง ในตลอดระยะทางไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ตัวป๊อปเองก็รู้สึกเกร็งเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ส่วนพ่อเลี้ยงเองก็ยังโมโหที่เด็กหนุ่มทำเป็นไม่สนใจใยดีเขา ทั้งๆที่เขากำลังโกรธอยู่แท้ๆแต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงไม่รู้อะไรเลยเขาล่ะเชื่อเลยจริงๆว่าร่างบางตรงหน้า ไม่เคยมีแฟนเทคแคร์ใครไม่เป็น ขนาดเจ้านายอย่างเขาโกรธไม่พอใจยังไม่รู้อะไรเลย

#ไร่กระทิงแดง

สี่ล้อใหญ่ทำการขับเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านพักหลังใหญ่ ก่อนที่เจ้าของรถจะเปิดประตูออกมากระแทกเสียงดังและรีบสาวเท้าเข้าบ้านไปทันที ทิ้งให้เด็กหนุ่มยืนงงกับการกระทำนี้อยู่ มันทำให้เขารู้สึกว่าเจ้านายของเขานับวันยิ่งรวนไปกันใหญ่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ผีเข้าผีออก ซึ่งเขาละปรับตัวไม่ทันจริงๆ

ปัง

“ อะไรของเขาวะ ผีเข้าผีออกจริงๆ “

เฮ้ออออ

ป๊อปจัดการยกข้าวของที่ซื้อมาเข้าบ้านโดยมีคนงานอีก 2-3 คนมาช่วยถือ โดยที่เขาไม่ได้สนใจคนที่เดินเข้าไปในบ้านคนแรกเลย  เขาคิดว่าคงจะเป็นเพราะอากาศร้อนถึงได้มีอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นๆลงๆแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้ผู้เป็นเจ้านายก็เป็นมาโดยตลอด

แต่กลับกันอีกคนหลังจากที่เขาเข้ามาในบ้านก็ตรงดิ่งมายังห้องนั่งเล่นทันที ในใจกระวนกระวายเดินวนไปวนมารอบๆห้อง รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีใครเข้ามาสักที และคนที่เขากำลังใจจดใจจ่อรออยู่นั้นก็คือร่างบาง ซึ่งเด็กหนุ่มที่เขาเฝ้ารอก็ไม่ยอมมาง้อเขาสักที

เห็นทีว่าเขาจะต้องไปแสดงตนให้ใครบางคนรู้ว่าเขากำลังงอนอยู่ และต้องการให้มีคนมาง้ออย่างด่วน สองขาใหญ่ทำการก้าวเดินออกมาหยุดยืนที่หน้าบ้าน คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปมอารมณ์ฉุนเฉียวงุ่นง่าน  เพราะนอกจากเด็กหนุ่มจะไม่ง้อเขาแล้วตอนนี้ยังไม่ชายตาแลมองเขาอีก เขาล่ะเชื่อเลยจริงๆว่าเด็กคนนี้ช่างซื่อบื้อเหลือเกิน

“ รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะจะจับตีให้ก้นลายเลยคอยดู “

สรุปแล้วพ่อเลี้ยงกระทิงก็ทำอะไรไม่ได้ต้องปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ เพราะเขางอนเองก็ต้องหายเองตาม

สเต็ปเดิมโดยที่ไม่มีคนง้อ

คุย

555555 สงสารพ่อเลี้ยงจริงๆงอนเองหายเองนักเลงพอ

ว่าแต่ถ้าถึงวันนั้นจริงๆเจ้าเด็กหนุ่มของเราจะโดนตีก้นลาย

ไหหมน้อ 

🌷สปอยตอนต่อไป🌷

" ใหญ่ไหม "

" ยะ ใหญ่ครับ " 

" มากหรือเปล่า " 

" มะ มากครับ " 

" แล้วชอบหรือเปล่า "

กรี๊ดดดดด อะไรใหญ่ เขิลจูง 555