11. ดั่งฝัน

ภาพรักของเขาและเธอแค่ในฝัน

------------------------

หลังการประชุมระหว่างฝ่ายประสานงานของบริษัทที่นี่ มาร์คุสได้แจ้งกับคนึงนิจว่าผู้บริหารของบริษัทเชิญเธอร่วมประชุมกับบอร์ดเพื่อขอความเห็นชอบการรับเธอมาประจำอยู่ในลอนดอน

“ผมจะออกค่าใช้จ่ายส่วนตัวให้” มาร์คุสแจ้งเธอคร่าวๆ

“พรุ่งนี้หลังประชุมบอร์ด เราไปหาที่พักกัน ผมมีเอเจนซี่ที่รู้จักอยู่ที่นี่” เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือไม่อยากให้สาวน้อยลำบาก

“บอสคะ...นิจ ขอถามค่ะ”

“มีอะไร...” เขาจ้องหน้าเธออย่างสงสัย

“เอ่อ...มีเงื่อนไขอะไรบ้างคะ คือต้องตอบแทนบอสหรือเปล่า” เธอตะขิดตะขวงใจไม่อยากเอ่ยตรงๆ

“ทำไม...มาทำงานนะ” เขาทำหน้างงกับคำถาม

“ค่ะ...นิจรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ”

“ผมไม่เข้าใจคนไทย...” เขายักคิ้ว ส่งสายตาให้เธอ

“มาทำงานที่นี่แล้วต้องตอบแทนผม...ยังไง” เขาเริ่มหงุดหงิด

“บอส...อยากให้นิจรับรักไม่ใช่หรือคะ” เป็นคำถามที่เธอไม่อยากถามเขาเลย

“ใช่...แต่ผมไม่ชอบบังคับ”

“ค่ะ...เอ่อ แล้วเกิดบอสอยากให้ตอบแทนล่ะคะ” เธอไม่แน่ใจกับอนาคต เพราะเธอยังเป็นหนี้บุญคุณกับสุธนอยู่ แล้วมาร์คุสกลายมาเป็นคนที่สร้างบุญคุณใหม่ซ้ำซ้อนทำให้เธอเริ่มคาดการณ์ไม่ถูก วัฒนธรรมของฝรั่งกับเรื่องบุญคุณต้องทดแทนไม่จบสิ้นยากที่คนอย่างเขาจะเข้าใจ

“ถ้าจะตอบแทนผม ...ทำงานให้เต็มที่ ส่วนเรื่องนั้นผมรอได้” เขาเข้าใจเธอดีตั้งแต่เมื่อคืนวานบน London Eye ที่เขาถามเธอ

“ชีวิตนิจ เหมือนฝันมาก ที่บอสเมตตาให้ทำงาน” เธอเอ่ยถึงความดีของเขา สำนึกรู้ถึงความรักของเขาแต่ครั้งแรกที่รับเธอเข้าทำงาน

“คุณตั้งใจทำงานดีมาก ช่วยค้นหาข้อมูลให้ และประสานงานกับทุกคน อดทนกับผมด้วย” เขาเอามือของเขาลูบมือเธอเบาๆ บีบมือเธออย่างนุ่มนวล

“เอ่อ...เย็นนี้เราไป China town หาอะไรกิน แล้วไปดื่มวิสกี้กัน” เขาชวนเธอ

“ค่ะ...นิจดื่มไม่เก่งนะ”

“มีหลายแบรนด์ดังๆ...มาถึงนี่ต้องดื่มวิสกี้” เขามองหน้าเธอยิ้มอย่างอารมณ์ดี

หลังจากกินข้าวมื้อค่ำแล้ว เขาพาเธอไปผับใกล้ๆ ช่วงเกือบสี่ทุ่มคนยังบางตาอยู่ แต่พอเกือบเที่ยงคืน คนเริ่มแน่นเสียงพูดคุยค่อนข้างดังแข่งกับเสียงเพลง

“คืนนี้...กลับดึกหน่อย” เขาตะโกนแข่งเสียงเพลง

“อ่อ...พรุ่งนี้เรามีประชุมกับบอร์ดนะคะ”

“ช่วงบ่าย...Don’t worry ไม่ต้องกังวล” เขาตอบเธอแล้วหันไปสั่งวิสกี้ on the rock มาสองแก้ว

คนึงนิจมองหน้าเขาด้วยสายตาเกรงใจ ในสายตาของหนุ่มใหญ่เธอเคยถูกแซวก่อนหน้านี้มาครั้งหนึ่งแล้วว่าเหมือนนางชี

“คืนนี้...เต้นรำด้วยกันไหม” เขาขอเธอด้วยแววตาวิงวอน

“ไม่ต้อง decent เรียบร้อย ปล่อยๆ บ้าง” เขายังล้อเลียนเธออีกด้วยสายตา

“ค่ะ...นิจไม่เรียบร้อยก็ได้” ความรู้สึกในใจขณะนี้เริ่มขัดแย้ง เธอไม่อยากให้ความดีของชายที่เข้ามาเกี่ยวข้องทั้งคู่เกิดการเปรียบเทียบ เธอจึงไม่ควรใกล้ชิดกับพวกเขามากจนเลยข้อจำกัดที่เธอสร้างเป็นกำแพงขึ้นมา

มาร์คุสดื่มวิสกี้กับน้ำแข็งไปสี่แก้ว ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อเต็มไปด้วยอารมณ์รัญจวนจากการกระตุ้นของแอลกอฮอล์ ทำให้การเต้นรำระหว่างคนทั้งคู่สนุกเริงร่าสุดเร่าร้อนคึกคักจนหนุ่มใหญ่เก็บอาการไว้ไม่อยู่ เขาโอบเอวของคนึงนิจจากที่จับไว้หลวมๆ ยิ่งดึกเพลงที่เปิดยิ่งเป็นจังหวะสนุกเร็วฮอตมาก เขาเผลอกอดเอวเธอแน่นร่างกายเบียดเสียดสีกันทำให้คนึงนิจเตลิดไปกับอารมณ์เร่งเร้าของเขาเช่นกัน

“เรากลับไปต่ออีกผับหนึ่ง...นะ” เขากระซิบข้างหูเธอ

“อย่าเลยค่ะ บอส พรุ่งนี้จะต้องทำงานนะคะ” เธอเริ่มคุมสติไม่ให้กระเจิงไปกับชายหนุ่ม

“เราไปต่อที่โรงแรมนะ...” เขายังไม่ยอม อารมณ์มันรุกเร้าจนอดใจไม่อยู่ อยากรื่นรมย์กับสาวน้อย

“ค่ะ...ไปเถอะ” เธอโทรเรียกลิมูซีนของโรงแรมมารับ

บอสของหญิงสาวเริ่มตึงๆ เล็กน้อย แต่เขายังคุมสติได้ดีไม่ทำอะไรให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ อย่างน้อยเขาต้องใจเย็นกับเธอให้มากกว่านี้ บททดสอบคืนนี้ทำให้เขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกระตุ้นให้เธอเกิดอารมณ์ร่วมไปกับเขา จนเขาควบคุมเธอได้ตามความปรารถนา เขาเคยให้เธอออกไปทำงานนอกสถานที่กับเขาหลายครั้งมาแล้ว และเคยทำเช่นนี้กับเธอ แต่หนุ่มใหญ่เช่นเขาแทบทนไม่ไหวกับความน่ารักจนเขาอยากกกกอดเธอเหลือเกิน

เขาขอให้คนึงนิจรอเขาอยู่ที่เลาจน์ของโรงแรมซึ่งมีฟลอร์เต้นรำ เขาขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ไม่อยากให้กลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้เธอรู้สึกไม่รื่นรมย์

“บอส...ลงมาหล่อเลยนะคะ” เธอเอ่ยปากชื่นชม กลิ่นน้ำหอมที่ซอกคอของชายหนุ่มโชยขึ้นถึงโพรงจมูก

“ใช่...ชอบไหม” เขาหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาชิดเธอ เอามือโอบไหล่คนึงนิจ

“นี่เกือบตีหนึ่งแล้วนะคะ...นิจอยากนอน พรุ่งนี้จะได้ช่วยบอสหาข้อมูล”

“นั่งกับผม...ก่อน เราตื่นสายได้ ตอนเช้าไม่มีอะไร” เขาปฏิเสธเธอ

“คืนนี้ผมอยากกอดคุณนะ” เขาหันมาจ้องตาเธอ

“ค่ะ...นั่งกอดตรงนี้นะคะ” เธอบ่ายเบี่ยงจากคำพูดที่จงใจถึงเรื่องนั้น

“เราเต้นรำกันต่อ” เขาชวนเธอทั้งที่ไม่มีใครเลยที่เลาจน์

“ได้ค่ะ...แค่เพลงเดียวนะ” เขายอมเธอแต่จะเร่งเร้าเธอให้ได้คืนนี้

จากนั้นทั้งคู่เดินออกมาที่ฟลอร์ ดีเจเปิดเพลงได้เร้าใจมาก ทำให้เขายิ่งกระตุ้นเธอได้สมใจ คนึงนิจสนุกไปกับจังหวะที่เร่าร้อน เธอไม่ได้เต้นรำกับใครนานแล้วแม้แต่กับสุธน เขาโอบเอวเธอพาโลดแล่นไปตามจังหวะอย่างสนุกจนลืมเวลาซึ่งในขณะนี้เกือบตีสอง เขากระซิบเบาๆ ก่อนเพลงจบว่าไปต่อกันที่ห้อง

“บอสคะ...เกือบตีสอง เราควรนอนเต็มที่ วันนี้เราประชุมกันทั้งวัน” เธอทำหน้าไม่ยินดีเท่าไหร่

“ให้ผมมีความสุขบ้าง” เสียงของเขาเริ่มกระเส่า

เขาเดินโอบเอวสาวน้อยไปที่ลิฟต์ ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกเธอยังยืนรีรอลังเล เขาดันร่างบอบบางให้ตามเข้าไป เมื่อลิฟต์มาหยุดชั้นที่คนทั้งคู่พักอยู่ห้องติดกัน เขารั้งเอวเธอออกมาจากลิฟต์เดินไปที่หน้าห้องของเขา ทันทีที่ประตูเปิดออกจากการแสกนบัตรร่างของเธอถูกเขาดึงเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มโอบกอดเธอไว้แน่นระดมจูบไปที่ริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน หญิงสาวพยายามผลักเขาออกอย่างแรงแต่ไม่เป็นผล ร่างหนาใหญ่นั้นสุมด้วยไฟปรารถนามานานจึงปะทุขึ้นอย่างลืมตัว สาวน้อยบอบบางเริ่มระทวยใจเต้นรัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“อย่าค่ะ...บอส นิจยังไม่พร้อมทำอะไรตอนนี้” เสียงห้ามหอบเบาๆ

“ไม่รักผมบ้างรึ” เสียงกระชากทำเธอสะดุ้ง

“นิจ...ต้องขอเวลาก่อนนะคะ” คำพูดของเธอกลับยั่วยุเขา

ความรัญจวนหยุดหนุ่มใหญ่ไม่ได้แล้ว เขาซุกไซ้ทั่วใบหน้าไล่ลงมาจูบริมฝีปากบางรุกลูบไล้ทั่วแผ่นหลังจนถึงหน้าอกที่ถูกเขาปลดตะขอบราไปแล้ว หญิงสาวหน้าแดงร้อนผ่าว เธอถูกเขารุกล้ำอย่างเมามัน ความปรารถนาที่เขาทนเก็บไว้มานานตอนนี้ระเบิดออกอย่างรุนแรง เขาอุ้มเธอเข้าไปห้องนอนด้านในของห้องสวีท เรี่ยวแรงของคนึงนิจไม่อาจสู้ความแข็งแรงของชายหนุ่มได้ เขาเผลอตัวจนได้ทั้งที่เคยให้สัญญาไว้ว่าจะรอให้เธอยอมรับเขาอย่างเต็มใจ แต่ความสาวสะคราญเย้ายวนหัวใจที่ร่ำร้องอย่างไม่หยุดยั้ง เขาอยากเอาเนื้อนวลสวยมาซบอยู่ใต้ปีกรักในคืนนี้

“บอสคะ...นิจง่วงมากคะ” เธอบอกเขาเสียงสั่น

“ไม่ต้องกังวล เราจะหลับไปด้วยกัน” เขายังดื้อดึง

“นิจตัวเหม็นนะคะ” เธอเริ่มให้เขาได้สติ

“ไปอาบน้ำด้วยกัน” เขาอุ้มเธอเดินเลยไปที่ห้องน้ำด้านใน

“อย่าค่ะ...” เธอตกใจร้องห้าม

“...ผมจะช่วยอาบน้ำให้” เขากระซิบด้วยเสียงยั่วยวน

“No…ค่ะ นิจบอกบอสแล้วนะคะว่านิจขอเวลา”

“ผมไม่อยากรอ...”

“บอสต้องเข้าใจนิจนะคะ” เธอยังยืนยันคำเดิมที่ผ่านมา

คำพูดของหญิงสาวทำให้มาร์คุสหมดความอดทน เขาเริ่มหงุดหงิดกับความปรารถนาที่ไม่สมหวัง เขาดึงร่างบอบบางระดมจูบเธอไม่หยุด คนึงนิจเริ่มหายใจไม่ทัน เธอตัวสั่นเหมือนลูกนกที่อยู่ในกรงเล็บอินทรี

“บอสขา...นิจขอเถอะค่ะ”

“ไม่...ผมรอนานเกินไป”

เขาเริ่มถอดเสื้อผ้าของคนึงนิจอย่างใจเย็น หญิงสาวตัวสั่นมองใบหน้าของหนุ่มใหญ่อย่างไม่เข้าใจ เธอนับถือเขามาตลอดแต่การกระทำเช่นนี้ เธอจะไม่ไว้ใจเขาอีกต่อไป

“บอสคะ นิจขอลาออกค่ะ จะไม่ทำงานต่อ จะขอบินกลับพรุ่งนี้”

“ไม่ได้...ทำไมไม่อยากนอนกับผมหรือ” เขาถามด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

“ค่ะ...นิจเคยขอให้บอสสัญญาแล้ว แต่บอสกำลังผิดสัญญาอยู่” เธอไม่ยอมเด็ดขาดคืนนี้ถ้าเขาทำอะไรเกินจากนี้

“ได้...งั้นเราแค่อาบน้ำด้วยกัน และนอนเตียงเดียวกัน โอเคไหม” เขาคะยั้นคะยอเธอ

“โอเคค่ะ...แต่ห้ามทำอะไรนิจ ถ้านิจยังไม่ยอมรับนะคะ” เขาทำหน้าผิดหวังกับคำพูดของเธอ เดินเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ เขาถอดเสื้อผ้าจนเปลือยให้หญิงสาวมองเขาอาบน้ำจนเสร็จ เขาเดินออกมาหาเธอตัวเปลือยเปล่า แล้วก้มหน้าจูบที่แก้มบอกให้เธอไปอาบน้ำ เขาจะนอนรออยู่บนเตียง

คนึงนิจมองภาพเหตุการณ์ผ่านหัวใจว่าคืนนี้ดั่งฝันจริงๆ หากเธอยอมเขาแต่แรกป่านนี้เธอได้เขาเป็นทั้งคนรักที่ไม่ถูกต้อง และควบตำแหน่ง boss’s lover ชู้รักของบอสอีกด้วย ถูกคำครหาสาดใส่จากคนทั่วทั้งบริษัทซึ่งเขาอาจไม่ได้คิดถึงในขณะที่อารมณ์พิศวาสกำลังกระตุ้นใจที่ร่ำร้อง

เธอเดินออกมากับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ห่มร่างกายไว้ เขามองเธอด้วยความใคร่สุดรัญจวนแฝงอยู่ในแววตาเยิ้มคู่นั้น

“มากอดกันนะ ไม่เป็นไร ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” เขาพูดภาษาไทยสุดประหลาด

“ผมจะรักษาสัญญา...” คนึงนิจโล่งอกเมื่อเขาเอ่ยคำนี้ออกมา

“ค่ะ...บอส”

“ผมมีความสุขที่ได้กอดคุณ...ก็พอใจ”

“ขอผมฝันไปกับคุณ” เสียงสั่นกระเส่ากระซิบข้างเธอ เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มคลุมด้วยกัน

“หนาวไหม ผมจะไปปรับฮีตเตอร์”

“ไม่ค่ะ ผ้าห่มอุ่นมาก”

“หนาว...ก็กอดผมนะ”

เขาดึงผ้าเช็ดตัวของเธอออกแล้วเอาร่างของเขาเบียดเธอจนถึงรุ่งเช้า เขารู้สึกว่าทั้งคืนเขาฝันเปียกไปกับสาวน้อย คนึงนิจฝันไปว่าทั้งเขาและเธอกำลังร่วมรักกันอย่างสนุกจนลืมตื่น ภาพของเขาในความฝันตลอดทั้งคืนนั้น กล้ามหน้าอกได้สัดส่วนช่างมัดใจเธออย่างเหลือล้น

“มีความสุขไหม...” เขากระซิบถามเธอ ก่อนจะค่อยโลมไล้จูบทั่วใบหน้า ฝ่ามือใหญ่หนาลูบไล้ทั่วร่างของสาวน้อยอย่างเริงรมย์

“ขอเถอะนะ...ผมไม่ทำอะไรมากกว่านี้ Promise you…” เสียงกระเส่าของเขาเริ่มเร่าร้อนกระตุ้นหญิงสาวอีกครั้ง

สาวน้อยไม่ตอบนอนหลับตาจินตนาการภาพการให้ความสุขเขาไป โดยที่เธอไม่ได้มีอะไรต้องเสียไปมากกว่านี้ก็พอใจแล้ว

“one night stand ได้นะ ผมต้องการแบบนั้น” เขาพยายามทุกวิถีทาง

“อยากให้นิจเป็นชู้บอสไปตลอดใช่ไหม” เธอเสียดสี

“No… I love you so much…รักผมบ้างไหม” เขายังถามคำนี้อีก

“ผมจะแต่งงาน เมื่อคุณรักผม”

“ไม่ค่ะ...ให้นิจคิดก่อน”

“ทำไม...คุณไม่รักผม” เสียงของเขารุกเร้าเรียกหาคำตอบ

“ผู้ชายที่คุณอยู่ด้วย...ใช่ไหม” เขาขึ้นเสียงทันที ก่อนจะจูบเธออย่างดุเดือด

เธออึดอัดหายใจไม่ออกผลักเขาออกไปอย่างแรง เธอหมดความอดทนกับคำถามนี้จึงขึ้นเสียงกับเขา

“นิจ...ขอไม่ตอบ”