12. สายมู (ตัวจริง)

เมามายกับความเชื่อ

------------------------

ที่ประชุมบอร์ดตกลงให้คนึงนิจมาทำหน้าที่ประสานงานดูแลเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการที่สำนักงานในลอนดอนกับฝ่ายโอเปอร์เรชั่นของบริษัทที่สำนักงานเมืองไทยซึ่งมาร์คุสเป็นซีอีโอ ประธานฝ่ายบริหาร มาควิส ซันเดรย์ มอบหมายให้ผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการที่นี่ตั้งงบประมาณค่าใช้จ่ายสำหรับตำแหน่งผู้ประสานระหว่างประเทศ ซึ่งเธอจะบินกลับมาเริ่มงานในต้นเดือนถัดไป

“ผมมีนัดกับ psychic ผมเลื่อนเอเจนซี่เป็นพรุ่งนี้บ่าย” มาร์คุสกระซิบเบาๆ หลังจากเลิกประชุม  

“ค่ะ...” เธอทำหน้าสงสัย

“รถโรงแรมกำลังมารับ” เขาเร่งเธอให้เก็บเอกสารสำคัญ

“บอสคะ ต้นเดือนหน้าเรามีประชุมที่อุบล” เธอเปิดกำหนดการของเขาจากไลน์ผู้บริหารของบริษัท

“No worry ลินจะดูแลเอง” เขาหมายถึงเลขาชื่อ ลินนา มาร์คุสเคยต่อว่าเธอต่อหน้าคนึงนิจถึงความผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เธอครหาเรื่องความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติของคนทั้งคู่

“ผมจะให้ชนากานต์ขึ้นมาแทนคุณ” เขาเริ่มเห็นเค้าความยุ่งยาก หากให้ลินนาทำหน้าที่แทนเธอ

“ดีค่ะ น้อยหน่าเหมาะมากค่ะ บอส” เธอเห็นด้วยจากเท่าที่เพิ่งสนิทกัน เธอรอบคอบและไม่ปากมาก

“ไป... รถโรงแรมมาถึงแล้ว” เขาดึงข้อศอกเธอให้รีบตามเขาไปที่ลิฟต์

ไม่นานคนขับรถพาทั้งคู่ไปยังบ้านหลังหนึ่งถัดจากย่านโซโห ไปทางตะวันตกของแถบ Westminster คนขับรถมาจอดตรงหน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งบริเวณหน้ารั้วเล็กๆ มีป้ายภาษาอังกฤษว่า Psychic Chris Shaman คนึงนิจแปลกใจไม่คิดว่ามาร์คุสจะเชื่อเรื่องพวกนี้ ท่าทีเขาจริงจังมากกว่าการไปดูอพาร์ตเม้นท์ถึงขนาดเลื่อนการไปพบเอเจนซี่เป็นวันพรุ่งนี้

ชายกลางคนรุ่นเดียวกับมาร์คุสเปิดประตูต้อนรับการมาเยือนถึงที่ เขาพูดภาษาอิตาเลียนกับมาร์คุส แสดงว่าบอสของเธอคงหาข้อมูลมาพอสมควรจึงได้เชื่อใจคนนี้

“Please give me your birthdate…มาดามขอวันเกิดด้วยครับ” เขาขอข้อมูลจากเธอทันที

“Sunday, the 6^th วันอาทิตย์ที่ 6” เธอให้ได้เท่าที่ถาม แต่แปลกมากเขาทำนายทันที

“มาดาม ยังโสดหรือครับ” เขาเปิดการทำนายด้วยคำถามแบบบังคับตอบ

“ทำไมคะ...” คนึงนิจเกรียนกลับเพราะไม่อยากให้ข้อมูล

“คุณมีปัญหาในชีวิตมากมายในอดีต” เขาหันไปหามาร์คุส พยักหน้าให้แล้วส่งภาษาเดียวกัน

“คุณต้องเดินทางไกล”

“เหรอคะ ดีไหมล่ะ good or bad” เธอขอความเห็นด้วยท่าทีกระตือรือร้น จนชายกลางคนทำหน้าพิลึก

“not really… but you’ll meet a lover!!! ไม่เท่าไหร่ แต่จะได้พบคู่รัก” เธอแปลคำนี้ว่าคู่รัก แต่กลับเป็นว่าเขาส่งภาษาให้มาร์คุสอีกอย่าง เธอเห็นเขามีสีหน้าเครียดเจื่อนไปทันที

เขาจบการทำนายเธอเท่านี้เพราะดูไม่ค่อยชอบการตอบคำถามของหญิงสาวเท่าไหร่ แต่การทำนายของมาร์คุสเขาสาธยายยืดยาวราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ เท่าที่ดูจากการจดอักขระตัวละตินและการบวกเลขบนแผ่นกระดาษ กับพวกตำราอะไรบางอย่างที่วางต่อหน้าบอสของเธอ คาดว่าเขาน่าจะเป็นประเภทชามานระดับพรีเมียม การนัดปรึกษาคำทำนายครั้งนี้มาร์คุสจ่ายเงินผ่านทางออนไลน์ เธอทราบแต่เพียงว่าน่าจะหลักสามร้อยปอนด์พลัส เขายังขอรับคำนายเป็น story ส่งตรงมาที่อีเมล์ด้วย

หญิงสาวคิดในใจว่าความเชื่อเรื่องการทำนายทายทักเป็นวิถีที่ไม่เคยจางหายไม่ว่ายุคสมัยใดถึงแม้โลกจะเข้าสู่นวัตกรรมแล้วก็ตาม เพราะคนเราอยากรู้อนาคตที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ เราทุกคนรู้แต่อดีตกับปัจจุบันเท่านั้น และเหตุการณ์ ณ ปัจจุบันเรายังไม่อาจคาดการณ์ว่าจะเกิดขึ้นอะไรขึ้นในแต่ละวินาทีถัดไป ชีวิตคนเราจึงแขวนไว้กับความหวาดกลัวด้วยจิตใจที่ลังเลสงสัยไม่แน่ใจ แล้วไปฝากความหวังไว้กับคนที่อุปโลกน์ว่าตนเองสามารถสื่อกับโลกอนาคตได้ด้วยวิธีการต่างๆ นานัปการ เธอเองเคยเจอสถานการณ์เกือบไม่สามารถกลับมาใช้ชีวิตเช่นปกติได้มาแล้ว ถ้าคุณแม่ของสุธนไม่พาไปให้หลวงตาเสกคาถาขับไล่มนต์ดำออกไป

“นิจ...คืนนี้เราไป dinner แถวโซโห มีผับใกล้ๆ ผมอยากรีแลกซ์”

“บอสเครียดรึคะ” เธอถามอย่างไม่ตั้งใจ

“Of course…แน่นอน ผมคิดมาก” คำพูดส่อถึงอารมณ์หมกมุ่น

“บอสขา...นิจไม่ค่อยชอบปรึกษาหมอดูเลยนะคะ”

“ทำไม...”

“คำพูดของพวกเขามันฝังใจ” เธอเอื้อมมือไปกุมมือเขาเพื่อปลอบใจ

“ผมเคยปรึกษาพวกนี้ก่อนมาเมืองไทย แล้วมันเกิดขึ้นจริง Remember it all time เลยจำตลอด”

“งั้นคืนนี้ เราแดนซ์กันให้สนุกเลยดีไหมคะ” เธออยากให้กำลังใจเขา

“ดีมาก...ผมชอบการทำงานที่เหมือน…ไม่ใช่การทำงานแบบคุณ!” แก้วตาสีน้ำตาลลูกนัทของเขาดูโรแมนติกมากขณะจ้องหน้าเธอ

หลังจากมื้อค่ำเขาพาเธอเดินลัดเลาะไปหาผับที่ไม่พลุกพล่าน แต่พอเลยสี่ทุ่มคนเริ่มทยอยเข้ามาเต็มร้านทำให้ฟลอร์แน่นมาก มาร์คุสต้องกอดหญิงสาวโยกไปตามจังหวะเพลง ดนตรีที่เปิดสนุกมากทุกคู่เหมือนไม่อยากออกจากฟลอร์ ขนาดเจ้านายเธออายุเลยวัยกลางคนยังไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เขาน่าจะมีอะไรกังวลอยู่ในใจบางอย่าง

“ผมไม่เคยมาที่นี่ แต่ผมชอบจังหวะดนตรีมาก คราวหน้ามาประชุม...ต้องมาอีก” เขาตะโกนเสียงดังตรงซอกคอเธอแข่งกับเสียงดนตรี

“วันนี้นิจสนุกจริงๆ”

“ผมรักคุณ...” เขาตะโกนแข่งเสียงดนตรี อารมณ์ถูกกระตุ้นด้วยแอลกอฮอล์ เขาดื่มวิสกี้กับน้ำแข็งเหมือนเมื่อคืน

“กลับไปที่โต๊ะ...ดื่มวิสกี้กัน...” เขารั้งเอวเธอออกจากฟลอร์

“นิจ...ขอไม่ดื่มนะคะ”

“รีแลกซ์เถอะ my girl สาวน้อยของผม” เสียงอ้อนวอนของเขาทำเธอใจอ่อน แต่ได้แค่จิบๆ เท่านั้น วิสกี้เพียวร์ขนาดนี้ได้เมาหัวทิ่มถ้าคอไม่แข็งพอ

“บอสหนักใจคำทำนายรึคะ” เธอวกไปถึงเรื่องหมอดู

“ใช่...”

“บอกนิจได้ไหมคะ เผื่อจะสบายใจขึ้น” เธอไม่เชิงคะยั้นคะยอ แต่ยิ่งกลับเร่งเร้าให้เขาโอบเธอแน่น คนึงนิจตกใจไม่คิดว่าเขาจริงจังกับคำทำนายขนาดนั้น

“ผมจะสูญเสียคนรัก”

“แบบไหนคะ” เธองง

“เขาไม่บอกชัดเจน not exactly sure…”

“เหรอคะ”

“คุณน่าจะเหมาะกับผม” เขาซบอกเธอไล่ขึ้นไปถึงซอกคอ กลิ่นแอลกอฮอล์เริ่มเข้าจมูก

“บอสเริ่มเมาล่ะคะ drunk?!”

“love drunk…ผมเมารัก...นิจ! คืนนี้นอนห้องผม…นะ”

เขาเริ่มกอดรัดฟัดเธอจนคนึงนิจเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ความปั่นป่วนของสาวน้อยถูกกระตุ้นด้วยอาการเมารักจากน้ำสีเหลืองทองที่วางอยู่บนโต๊ะ เขาดันเธอเอนตัวลงนอนกับโซฟาตัวยาวอย่างคลั่งไคล้ คนึงนิจอึดอัดพยายามดันตัวเขาออก เธอไม่อาจทำอะไรตามใจปรารถนาของหนุ่มอิตาเลียนคนนี้ เพราะพันธะทางใจที่ยังผูกพันอยู่กับรองผู้กำกับหนุ่มใหญ่ผู้มีพระคุณ

“อย่าค่ะ...” เธอส่งเสียงดังแข่งเสียงดนตรี

“...ขอเถอะ ผมอดทนนานแล้ว” เสียงเริ่มไม่พอใจเล็กๆ

“เราสนุกกันคืนเดียว...one night! Please…” คำพูดนี้ทำสาวน้อยเริ่มไม่พอใจ

“บอสคะ ถ้าแค่ one night นิจคงทำไปนานแล้วค่ะ”

“Serious?! ผมเป็นคาทอลิก...ยังไม่เคยแต่งงาน พรุ่งนี้ไปแต่งงานกันที่โบสถ์!! OK?” เขาดึงเธอขึ้นมานั่งคุยกันจริงจัง

“ให้ขอแต่งงานที่นี่เลยไหม จะไปบอกดีเจเปิดเพลง” เขาจ้องหน้าเธอ

“ไม่ค่ะ...นิจยังไม่อยากมีใคร” เธอตกใจเมื่อเขาตะคอก

“จะเอายังไง F*** you tonight ดีไหม” เขาก้มหน้านิ่งเงียบหลังจากสบถอย่างแรง

“บอสคะ... เรากลับโรงแรมเถอะค่ะ” เธอเอ่ยทำลายความเงียบ

“ไม่...ผมอยากดื่มอีก”

“นิจ...ขอนะคะ”

“ผมอยากบอกรักคุณคืนนี้...”

“ได้ค่ะ...เรากลับไปที่โรงแรมเถอะ...นะคะ”

มาร์คุสเมามายจนครองสติไม่อยู่ เธอต้องประคองเขาไปขึ้นรถและยอมให้เขานั่งกอดเธอจนถึงโรงแรม สาวน้อยรำคาญกลิ่นวิสกี้คลุ้งทั่วร่างของหนุ่มใหญ่ ความมึนเมาของเขาช่างไม่น่าดูเอาเสียเลยเหมือนผู้คนมากมายที่เธอเคยเห็นอยู่ข้างถนนในอดีต ทั้งดูถูกทั้งสาปส่งว่าอย่าได้พานพบเจอ แต่แล้วก็มาเจอหนุ่มคนนี้เข้าจนได้

“นิจ...จะช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นะคะ” เธอเอ่ยเบาๆ...เห็นว่าเขาน่าจะหลับไปแล้ว

“มาอาบน้ำกัน” เขาดึงเธอเข้าห้องน้ำ

คนึงนิจได้สติรั้งตัวเองออกมา ปล่อยให้เขาอาบน้ำอยู่สักพัก ไม่นานเขาเดินออกมาโชว์ร่างเปลือยเปล่าหอมกลิ่นโฟมอาบน้ำฟุ้งทั่วห้อง เธอเริ่มคุ้นชินกับภาพนี้ไปแล้วและไม่ได้คิดอะไรกับรูปร่างกำยำรวมไปถึงส่วนนั้นที่เขาพยายามโชว์ยั่วก็ตาม การมีสติรู้ตัวว่าจะต้องควบคุมตนเองเช่นไรไม่ให้ตกเป็นทาสกามารมณ์นั้นสำคัญมากสำหรับสาวที่ยังไม่เคยถูกชายใดพิชิตเอาได้

“บอสคะ...สวมเสื้อผ้านะคะ” เธอยื่นชุดนอนให้

“ไม่ต้อง เราต้องนอนกันคืนนี้”

“ทำไมคะ

“คริสบอกผม...” เขาเว้นวรรคคำพูด ซึ่งเธอรู้ดีว่ามันคืออะไร

“ต้องนอนกับนิจให้ได้เลยรึคะ คืนนี้”

“ใช่...ทำไม Don’t you like me?!!! ไม่ชอบผมรึ?!” เขากระตุ้นต่อมความใคร่ของเธอด้วยการเล้าโลม ดันร่างเธอลงนอนบนเตียงอย่างคลั่งไคล้

“ไม่ค่ะ...นิจยังไม่อาจทำอะไรที่ไม่ตรงกับใจ”

“มีสามีแล้ว...ใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ... หมอดูบอกใช่ไหม” เสียงเธอท้าทาย

“...ใคร...” เขาเสียงดัง

“ก็คุณนี่ไง...” แววตาของเขาเหมือนไม่เชื่อคำพูดของเธอ